5/ 5

<h2><strong>Arborio Rice Seeds</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Price for Package of 100 (3,6 g) seeds.</strong></span></h2> <p>Arborio rice is Italian short-grain rice. It is named after the town of Arborio, in the Po Valley, which is situated in the main region of Piedmont in Italy. Arborio is also grown in Arkansas, California, and Missouri in the United States.</p> <p>When cooked, the rounded grains are firm, and creamy and chewy compared to other rice, due to their higher amylopectin starch content. It has a starchy taste and blends well with other flavors.</p> <p>Arborio rice is often used to make risotto; other suitable varieties include Carnaroli, Maratelli, Baldo, and Vialone Nano. Arborio rice is also usually used for rice pudding.</p> <p>Arborio is a cultivar of the Japonica group of varieties of Oryza sativa.</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 101 A (3.6g)

5/ 5

<h2 class=""><strong>Yucca filamentosa Zaden</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Prijs voor een pakket van 5 zaden.</strong></span></h2> Een zwaar clustering,stamloze Yucca afkomstig uit de Atlantische kust van de Verenigde Staten van Centraal Florida tot zo ver noordelijk als New Hampshire. Y. filamentosa is vergelijkbaar en vaak verward met Y. flaccidad. <br /><br />Het kan meestal worden herkend door zijn nogal stijf, licht lepelvormige, blauw-groene bladeren, in tegenstelling tot de lakse, hangende, donkergroene bladeren van Y. flaccida. Y. filamentosa is extreem flexibel en winterhard en zal slagen in alle gematigde en de meeste subtropische klimate.<br /><br /><strong>Toepassingen</strong><br />Nadat de zaden zijn verwijderd, kunnen de vruchten worden gekookt en gegeten. De grote bloembladen kunnen ook in salades gegeten worden.<br />De bladeren, stengels en wortels van deze plant kunnen worden gebruikt om vissen te bedwelmen. De Cherokee gebruikte het voor dit doel.

CT 8 (5 S)

5/ 5

<div class="rte"> <h2 class="rte align_justify"><strong>Knolcyperus zaden (Cyperus esculentus)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Prijs voor een pakket van 5 knollen - zaden.</strong></span></h2> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">De<span>&nbsp;</span><b>knolcyperus</b><span>&nbsp;</span>(<i>Cyperus esculentus</i>), ook wel<span>&nbsp;</span><b>aardamandel</b><span>&nbsp;</span>en<span>&nbsp;</span><b>tijgernoot</b><span>&nbsp;</span>genoemd, is een<span>&nbsp;</span>vaste plant<span>&nbsp;</span>die behoort tot de<span>&nbsp;</span>cypergrassenfamilie<span>&nbsp;</span>(<i>Cyperaceae</i>). De plant wordt beschouwd als een hardnekkig<span>&nbsp;</span>onkruid<span>&nbsp;</span>in de teelt van<span>&nbsp;</span>aardappels<span>&nbsp;</span>en<span>&nbsp;</span>maïs<span>&nbsp;</span>en de<span>&nbsp;</span>gladiolenteelt. De knolcyperus vermeerdert zichzelf hoofdzakelijk<span>&nbsp;</span>vegetatief. De plant komt voor in<span>&nbsp;</span>Eurazië<span>&nbsp;</span>en komt oorspronkelijk uit de warmere gebieden. De knolletjes werden al geteeld in de Nijlvallei door de<span>&nbsp;</span>Oude Egyptenaren. De Arabieren brachten de knolcyperus in de achtste eeuw mee naar Spanje, van waaruit het zich verder over Europa verspreidde.</p> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">Vanaf 1970 is de knolcyperus waarschijnlijk meegekomen met gladiolenknollen. Sinds 1984 is er in Nederland een bestrijdingsprogramma.</p> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">De plant wordt 30-80 cm hoog en heeft lange slanke<span>&nbsp;</span>wortelstokken<span>&nbsp;</span>en ongeveer 1 cm grote knolletjes. De<span>&nbsp;</span>stengel<span>&nbsp;</span>is scherp driekantig. De langwerpige<span>&nbsp;</span>bladeren<span>&nbsp;</span>zijn 0,4-1 cm breed.</p> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">De knolcyperus bloeit in Nederland van juli tot oktober. De kafjes zijn strokleurig tot geelbruin. Er wordt weinig of helemaal geen<span>&nbsp;</span>zaad<span>&nbsp;</span>gevormd.</p> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Toepassingen">Toepassingen</span></h2> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">De knolletjes worden in Zuid-Europa gegeten, maar ook wel in Nederland tussen pasen en pinksteren. De smaak doet denken aan<span>&nbsp;</span>hazelnoten<span>&nbsp;</span>of<span>&nbsp;</span>amandelen. In Nederland wordt een knolletje een aardamandel genoemd, in Frankrijk 'Amandes de terre' en in Spanje 'Chufa' (uitspraak tshúfa).</p> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">De knolletjes bevatten circa 25%<span>&nbsp;</span>vet, 30%<span>&nbsp;</span>zetmeel<span>&nbsp;</span>en 7%<span>&nbsp;</span>eiwit. Het vet bestaat voor een groot deel uit onverzadigde<span>&nbsp;</span>vetzuren, zoals<span>&nbsp;</span>oliezuur<span>&nbsp;</span>en<span>&nbsp;</span>linolzuur. Verder komt vitamine H (biotine) en<span>&nbsp;</span>rutine, een<span>&nbsp;</span>flavonoïde, naast vele mineralen voor. Ook worden de knolletjes gebruikt voor de<span>&nbsp;</span>karpervisserij.</p> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Teelt">Teelt</span></h2> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">In de regio Valencia wordt in het gebied "l'Horta Nord" knolcyperus geteeld. Hier wordt van de knolletjes de drank<span>&nbsp;</span>Horchata<span>&nbsp;</span>gemaakt. In maart en april worden de knolletjes gepoot en van oktober tot december geoogst.</p> <p><br><strong>Sowing &amp; cultivation</strong><br>Indoor pre-culture (seedling stage): MarchApril<br>Sowing time outdoors: May<br>Sowing depth: 1 – 3 cm<br>Best germination temperature : 15 °C<br>Germination time in days: 14 – 21<br>Planting distance: 30 x 30 Pcs.<br>Main harvest: October November December<br><br>Tubers are planted outdoors in mid-May (let them soak for several hours in water before planting).&nbsp;<br><br>They may also prefer pot culture since they need plenty of heat to wake up from hibernation!&nbsp;<br><br>The tubers allegedly tolerate frost down to -15 °C.&nbsp;<br>Normally though, they are overwintered indoors.</p> </div>

PS 6

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Rosemary Seeds (Rosmarinus officinalis)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Price for Package of 10 seeds.</strong></span></h2> <div>Rosmarinus officinalis, commonly known as rosemary, is a woody, perennial herb with fragrant, evergreen, needle-like leaves and white, pink, purple, or blue flowers, native to the Mediterranean region. It is a member of the mint family Lamiaceae, which includes many other herbs. The name "rosemary" derives from the Latin for "dew" (ros) and "sea" (marinus), or "dew of the sea", because in many locations, it needs no water other than the humidity carried by the sea breeze to live. The plant is also sometimes called anthos, from the ancient Greek word ἄνθος, meaning "flower".</div> <div>Rosemary is used as a decorative plant in gardens and has many culinary and medical uses. The plant is said to improve the memory. The leaves are used to flavor various foods, such as stuffings and roast meats.</div> <div><strong>Taxonomy</strong></div> <div>Rosmarinus officinalis is one of 2-4 species in the genus Rosmarinus'.[4] The other species most often recognized is the closely related, Rosmarinus eriocalyx, of the Maghreb of Africa and Iberia. The genus was named by the 18th-century naturalist and founding taxonomist Carolus Linnaeus.</div> <div><strong>Description</strong></div> <p>Rosemary is an aromatic evergreen shrub that has leaves similar to hemlock needles. The leaves are used as a flavoring in foods such as stuffings and roast lamb, pork, chicken and turkey. It is native to the Mediterranean and Asia, but is reasonably hardy in cool climates. It can withstand droughts, surviving a severe lack of water for lengthy periods.[5] Forms range from upright to trailing; the upright forms can reach 1.5 m (5 ft) tall, rarely 2 m (6 ft 7 in). The leaves are evergreen, 2–4 cm (0.8–1.6 in) long and 2–5 mm broad, green above, and white below, with dense, short, woolly hair. The plant flowers in spring and summer in temperate climates, but the plants can be in constant bloom in warm climates; flowers are white, pink, purple or deep blue.</p> <div><strong>Mythology</strong></div> <div>According to legend, it was draped around the Greek goddess Aphrodite when she rose from the sea, born of Ouranos's semen. The Virgin Mary is said to have spread her blue cloak over a white-blossomed rosemary bush when she was resting, and the flowers turned blue. The shrub then became known as the 'Rose of Mary'.</div> <div><strong>Usage</strong></div> <div><strong><span style="font-size: 11px; line-height: 1.5em;">Cultivation</span></strong></div> <div>Since it is attractive and drought tolerant, rosemary is used as an ornamental plant in gardens and for xeriscape landscaping, especially in regions of Mediterranean climate. It is considered easy to grow and pest-resistant. Rosemary can grow quite large and retain attractiveness for many years, can be pruned into formal shapes and low hedges, and has been used for topiary. It is easily grown in pots. The groundcover cultivars spread widely, with a dense and durable texture.</div> <div>Rosemary grows on friable loam soil with good drainage in an open, sunny position. It will not withstand waterlogging and some varieties are susceptible to frost. It grows best in neutral to alkaline conditions (pH 7–7.8) with average fertility. It can be propagated from an existing plant by clipping a shoot (from a soft new growth) 10–15 cm (4–6 in) long, stripping a few leaves from the bottom, and planting it directly into soil.</div> <div><strong>Culinary use</strong></div> <div>The leaves, both fresh and dried, are used in traditional Mediterranean cuisine. They have a bitter, astringent taste and are highly aromatic, which complements a wide variety of foods. A tisane can be made from the leaves. When burnt, they give off a mustard-like smell and a smell similar to burning wood, which can be used to flavor foods while barbecuing. Rosemary is high in iron, calcium and vitamin B6, 317 mg, 6.65 mg and 0.336 mg per 100 g, respectively. Rosemary extract has been shown to improve the shelf life and heat stability of omega 3-rich oils, which are prone to rancidity.</div> <div><strong>Fragrance</strong></div> <div> <div>Rosemary oil is used for purposes of fragrant bodily perfumes or to emit an aroma into a room. It is also burnt as incense, and used in shampoos and cleaning products.</div> <div><strong>Traditional medicine</strong></div> <div>Hungary water was first prepared for the Queen of Hungary Elisabeth of Poland to " ... renovate vitality of paralyzed limbs ... " and to treat gout. It was used externally and prepared by mixing fresh rosemary tops into spirits of wine. Don Quixote (Part One, Chapter XVII) mixes it in his recipe of the miraculous balm of Fierabras.</div> <div>Rosemary has a very old reputation for improving memory and has been used as a symbol for remembrance during weddings, war commemorations and funerals in Europe and Australia. Mourners would throw it into graves as a symbol of remembrance for the dead. In Shakespeare's Hamlet, Ophelia says, "There's rosemary, that's for remembrance." (Hamlet, iv. 5.) A modern study lends some credence to this reputation. When the smell of rosemary was pumped into cubicles where people were working, they showed improved memory, though with slower recall.</div> <div>Rosemary contains a number of potentially biologically active compounds, including antioxidants carnosic acid and rosmarinic acid. Other chemical compounds include camphor, caffeic acid, ursolic acid, betulinic acid, rosmaridiphenol and rosmanol. Rosemary antioxidants levels are closely related to soil moisture content.</div> <div><strong>Folklore and customs</strong></div> <div>In the Middle Ages, rosemary was associated with wedding ceremonies. The bride would wear a rosemary headpiece and the groom and wedding guests would all wear a sprig of rosemary, and from this association with weddings, rosemary evolved into a love charm. Newlywed couples would plant a branch of rosemary on their wedding day. If the branch grew, it was a good omen for the union and family. In ‘A Modern Herbal’, Mrs Grieves says, “A rosemary branch, richly gilded and tied with silken ribands of all colours, was also presented to wedding guests, as a symbol of love and loyalty.” If a young person would tap another with a rosemary sprig and if the sprig contained an open flower, it was said that the couple would fall in love.</div> <div>Rosemary was used as a divinatory herb. Several herbs were grown in pots and assigned the name of a potential lover. They were left to grow and the plant that grew the strongest and fastest gave the answer. Rosemary was stuffed into poppets (cloth dolls) to attract a lover or attract curative vibrations for illness. It was believed that placing a sprig of rosemary under a pillow before sleep would repel nightmares, and if placed outside the home it would repel witches. Somehow, the use of rosemary in the garden to repel witches turned into signification that the woman ruled the household in homes and gardens where rosemary grew abundantly. By the 16th century, men were known to rip up rosemary bushes to show that they, not their wives, ruled the roost.</div> <div>In Australia, sprigs of rosemary are worn on ANZAC Day and sometimes Remembrance Day to signify remembrance; the herb grows wild on the Gallipoli Peninsula. <table style="width: 500px;" cellspacing="0" cellpadding="0" border="1"> <tbody> <tr> <td colspan="2" valign="top" width="100%"> <p align="center"><span style="color: #008000;"><strong>Sowing Instructions</strong></span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><span style="color: #008000;"><strong>Propagation:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p align="center"><span style="color: #008000;">Seeds</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><span style="color: #008000;"><strong>Pretreat:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p align="center"><span style="color: #008000;">0</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><span style="color: #008000;"><strong>Stratification:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p align="center"><span style="color: #008000;">0</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><span style="color: #008000;"><strong>Sowing Time:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p align="center"><span style="color: #008000;">all year round</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><span style="color: #008000;"><strong>Sowing Depth:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p align="center"><span style="color: #008000;">1 cm</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><span style="color: #008000;"><strong>Sowing Mix:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p align="center"><span style="color: #008000;">Coir or sowing mix + sand or perlite</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><span style="color: #008000;"><strong>Germination temperature:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p align="center"><span style="color: #008000;">20-22 ° C</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><span style="color: #008000;"><strong>Location:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p align="center"><span style="color: #008000;">bright + keep constantly moist not wet</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><span style="color: #008000;"><strong>Germination Time:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p align="center"><span style="color: #008000;">21 – 35 days</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><span style="color: #008000;"><strong>Watering:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p align="center"><span style="color: #008000;">Water regularly during the growing season</span></p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"><span style="color: #008000;"> </span></td> <td valign="top"> <p align="center"><br /><span style="color: #008000;"> <em>Copyright © 2012 Seeds Gallery - Saatgut Galerie - Galerija semena. </em><em>All Rights Reserved.</em></span></p> </td> </tr> </tbody> </table> </div> </div> </body> </html>

MHS 25 (10 S)

5/ 5

<h2><strong>Kafferkoren zaden (Sorghum bicolor)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Prijs voor een pakket van 10 zaden.</strong></span></h2> <p><b>Kafferkoren</b><span>&nbsp;</span>(<i>Sorghum bicolor</i>) is een<span>&nbsp;</span>graansoort<span>&nbsp;</span>behorend tot het geslacht<span>&nbsp;</span>sorgo<span>&nbsp;</span>(<i>Sorghum</i>), in de<span>&nbsp;</span>grassenfamilie<span>&nbsp;</span>(<i>Poaceae</i>). Het graan wordt ook wel als "sorghum" verhandeld (de Engelse handelsnaam). De naam kafferkoren is afgeleid van<span>&nbsp;</span>kaffer, een scheldnaam voor een lid van de<span>&nbsp;</span>Bantoevolken<span>&nbsp;</span>in Zuid-Afrika.</p> <p>Alternatieve benamingen zijn<span>&nbsp;</span><b>grote gierst</b><span>&nbsp;</span>en<span>&nbsp;</span><b>guinees koren</b><span>&nbsp;</span>in<span>&nbsp;</span>West-Afrika;<span>&nbsp;</span><b>dura</b><span>&nbsp;</span>in<span>&nbsp;</span>Soedan,<span>&nbsp;</span><b>mtama</b><span>&nbsp;</span>in<span>&nbsp;</span>Oost-Afrika,<span>&nbsp;</span><b>jowar</b><span>&nbsp;</span>in<span>&nbsp;</span>India<span>&nbsp;</span>en<span>&nbsp;</span><b>kaoliang</b><span>&nbsp;</span>in<span>&nbsp;</span>China.</p> <h2><span class="mw-headline" id="Geschiedenis">Geschiedenis</span></h2> <p>Toussaint-Samat<sup id="cite_ref-toussaint_2-0" class="reference"></sup><span>&nbsp;</span>vermeldt kafferkoren op de archeologische vindplaats<span>&nbsp;</span>Banpo<span>&nbsp;</span>in Noord-China, gedateerd rond 4500 v.Chr.</p> <p>Kafferkoren werd rond 3000 v.Chr.<span>&nbsp;</span>gedomesticeerd<span>&nbsp;</span>in<span>&nbsp;</span>Ethiopië<span>&nbsp;</span>en heeft zich van daaruit verspreid over heel Afrika. Ongeveer 2000 v.Chr. werd kafferkoren ook verbouwd in Centraal-India.</p> <p>Er bestaan documenten die het verbouwen van kafferkoren vermelden in het<span>&nbsp;</span>Assyrische Rijk<span>&nbsp;</span>rond 700 v.Chr. Rond 200 v.Chr. wordt het verspreid over Oost-Afrika vanuit Ethiopië. Ook in de loop van het eerste millennium v.Chr. werd kafferkoren van Oost-Afrika naar Indië uitgevoerd via Zuid-Arabië.<sup id="cite_ref-rao_3-0" class="reference">[3]</sup></p> <p>In Egypte werd ze als cultuurplant belangrijk vanaf de vroeg-islamitische<span>&nbsp;</span>tijd.</p> <p>Waarschijnlijk raakte de plant in Europa vanuit Azië. In de Europese botanische literatuur duikt de eerste vermelding in 1542 op met de Indische naam<span>&nbsp;</span><i>Sorghi.</i><span>&nbsp;</span>De oversteek naar Amerika, te beginnen met het Caraïbische gebied, werd begin 17de eeuw gemaakt als onderdeel van de<span>&nbsp;</span>trans-Atlantische driehoekshandel<span>&nbsp;</span>met de bedoeling suiker te produceren.<sup id="cite_ref-rao_3-1" class="reference"></sup><span>&nbsp;</span>Ook nu nog zijn de Verenigde Staten de grootste producent ter wereld, voornamelijk om<span>&nbsp;</span>mais<span>&nbsp;</span>te vervangen als<span>&nbsp;</span>veevoer.</p> <h2><span class="mw-headline" id="Gebruik">Gebruik</span></h2> <p>De plant is droogte-tolerant en is vooral belangrijk voor semi-aride (droge) gebieden. Het "zaad" (botanisch gezien<span>&nbsp;</span>graanvruchten) wordt gebruikt als voedsel, veevoer en voor de productie van alcoholische dranken (Kafirbier). Het is een belangrijk voedselgewas in Afrika, Centraal-Amerika en Zuid-Azië en staat op de vijfde plaats van de verbouwde granen.</p> <p>Kafferkoren wordt vooral gekweekt door<span>&nbsp;</span>zelfvoorzienende<span>&nbsp;</span>boeren in<span>&nbsp;</span>steppegebieden<span>&nbsp;</span>van Afrika en<span>&nbsp;</span>Azië. De financiële opbrengst van eventuele overschotten lijdt onder schommelende marktprijzen.<sup id="cite_ref-reddy_1-1" class="reference"></sup></p> <p>Sinds de jaren 1970 wordt het gebruik van kafferkoren als bron van<span>&nbsp;</span>bio-energie<span>&nbsp;</span>onderzocht. Het gaat hier om een aantal variëteiten met de verzamelnaam<span>&nbsp;</span><i>zoete sorgo</i><span>&nbsp;</span>waarvan het sap 16-18% fermenteerbare suikers bevat, die door<span>&nbsp;</span>gisting<span>&nbsp;</span>rechtstreeks in<span>&nbsp;</span>ethanol<span>&nbsp;</span>kunnen worden omgezet. De belangrijkste technische hinderpalen zijn de korte oogsttijd en de relatief snelle degradatie tijdens de opslag. De aanwezigheid van<span>&nbsp;</span>reducerende suikers<span>&nbsp;</span>en<span>&nbsp;</span>invertsuiker<span>&nbsp;</span>maakt het sap minder geschikt voor de productie van<span>&nbsp;</span>tafelsuiker<span>&nbsp;</span>of van<span>&nbsp;</span>jaggery. Uit het sap wordt ongeveer 9% alcohol gehaald.<sup id="cite_ref-ratnavathi_4-0" class="reference"></sup></p> <h2><span class="mw-headline" id="Botanische_beschrijving">Botanische beschrijving</span></h2> <p>Kafferkoren is een<span>&nbsp;</span>eenjarig<span>&nbsp;</span>gewas<span>&nbsp;</span>dat afhankelijk van het<span>&nbsp;</span>ras<span>&nbsp;</span>0,6-5 m hoog kan worden. De<span>&nbsp;</span>stengel<span>&nbsp;</span>kan van vijf tot meer dan dertig mm dik worden. De<span>&nbsp;</span>bladeren<span>&nbsp;</span>lijken op die van mais maar zijn korter en breder. De bladeren zijn glad en met een waslaag bedekt. De<span>&nbsp;</span>pluim<span>&nbsp;</span>is gewoonlijk compact bij de graansorghums en meer open bij de voedertypen. Aan een pluim kunnen tot 6000<span>&nbsp;</span>aartjes<span>&nbsp;</span>zitten. Bij sommige typen worden de kafjes door<span>&nbsp;</span>dorsen<span>&nbsp;</span>verwijderd, maar bij andere moeten de<span>&nbsp;</span>korrels<span>&nbsp;</span>zoals bij<span>&nbsp;</span>haver<span>&nbsp;</span>gepeld worden. Ook is er verschil in uitstoeling (vorming van zijscheuten) tussen de verschillende typen. De graanvruchten kunnen wit, geel, rood of bruin van kleur zijn. In 1 gram graansorghum zitten 25 tot 62<span>&nbsp;</span>zaden<span>&nbsp;</span>en bij grassorghum 120 tot 159. De zaden zijn vrij rijk aan<span>&nbsp;</span>vitamine B.</p> <h2><span class="mw-headline" id="Voedingswaarde">Voedingswaarde</span></h2> <p>Kafferkoren heeft een hogere voedingswaarde dan andere zetmeelrijke granen zoals<span>&nbsp;</span>rijst<span>&nbsp;</span>en<span>&nbsp;</span>tarwe. Het bevat 4,4-21,1%<span>&nbsp;</span>proteïnen, 2,1-7,6%<span>&nbsp;</span>vet, 1,0-3,4%<span>&nbsp;</span>vezel, 57,0-80,6%<span>&nbsp;</span>koolhydraten<span>&nbsp;</span>waarvan 55,6-75,2%<span>&nbsp;</span>zetmeel, 11-586 mg/100 g<span>&nbsp;</span>calcium, 167-751 mg/100 g<span>&nbsp;</span>fosfor<span>&nbsp;</span>en 0,9-20 mg/100g<span>&nbsp;</span>ijzer. Daarnaast heeft het een hoog gehalte aan<span>&nbsp;</span>polyfenolen, tot 6% (massa) afhankelijk van de variëteit. Kafferkoren is<span>&nbsp;</span>glutenvrij.<sup id="cite_ref-ratnavathi2_5-0" class="reference"></sup></p> <h2><span class="mw-headline" id="Genetica">Genetica</span></h2> <p>Het geslacht sorgo is taxonomisch en genetisch nauw verwant met<span>&nbsp;</span>maïs, ondanks het feit dat sorgo van Afrikaanse oorsprong is, en maïs Amerikaans. Ze behoren allebei tot de<span>&nbsp;</span>onderfamilie<span>&nbsp;</span>der<span>&nbsp;</span><i>Andropogoneae.</i><span>&nbsp;</span>Beiden zijn<span>&nbsp;</span>diploïde<span>&nbsp;</span>met 10<span>&nbsp;</span>chromosomen; sorgo heeft echter een betrekkelijk klein<span>&nbsp;</span>genoom<span>&nbsp;</span>met ongeveer 730 miljoen<span>&nbsp;</span>basenparen, terwijl maïs er ongeveer 2300 miljoen heeft.</p> <p>De soort<span>&nbsp;</span><i>Sorghum bicolor</i><span>&nbsp;</span>heeft verschillende<span>&nbsp;</span>ondersoorten, maar alle gekweekte sorgo behoort tot de ondersoort<span>&nbsp;</span><i>bicolor</i>. Zelfs tussen gekweekte sorgos bestaat een zeer grote genetische verscheidenheid, waarbij genen vrijuit circuleren tussen de gekweekte sort en zijn wilde verwanten. Een eenvoudige classificatie van gekweekte sorgo onderscheidt 5<span>&nbsp;</span>morfologisch<span>&nbsp;</span>verschillende rassen: bicolor, kafir, caudatum, durra en guinea; ze hebben hun type behouden door ethnologische isolatie. Kafir, caudatum en durra verschillen onderling door ongeveer 2,8 miljoen<span>&nbsp;</span>enkel-nucleotide-polymorfismen<span>&nbsp;</span>en 0,27 miljoen toevoegingen of verwijderingen. Er bestaan ook 10 stabiele<span>&nbsp;</span>hybride<span>&nbsp;</span>rassen, zoals guinea-caudatum.<sup id="cite_ref-taylor_6-0" class="reference">[6]</sup></p> <p>Bij het veredelen van voedingsgewassen is één van de technische problemen het verkrijgen van een<span>&nbsp;</span>homozygotische<span>&nbsp;</span>populatie van een nieuwe hybride met een gewenste eigenschap. Traditioneel vereist dit een relatief langzaam en duur proces middels vele generaties van<span>&nbsp;</span>zelfbestuiving. Een moderne techniek is het gebruik van<span>&nbsp;</span>verdubbelde haploïdie: door brede kruising of door<span>&nbsp;</span>in vitro<span>&nbsp;</span>technieken worden een beperkt aantal<span>&nbsp;</span>haploïde<span>&nbsp;</span>exemplaren geproduceerd, waarna met chemische middelen de<span>&nbsp;</span>mitose<span>&nbsp;</span>wordt afgeremd om het aantal chromosomen te verdubbelen. Het resultaat is een exemplaar waarvan de chromosomenparen genetisch identiek zijn. De bruikbaarheid van deze techniek voor maïs was al sinds de jaren 1950 bewezen, maar pas in 2019 slaagden onderzoekers van de landbouwdivisie van<span>&nbsp;</span>DowDuPont<span>&nbsp;</span>erin, twee lijnen van kafferkoren te isoleren, die 1-2% haploïden geven.</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

MHS 74 (10 S)

5/ 5

<h2><strong>Spelt zaden (Triticum spelta)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Prijs voor een pakket van 30 (1g) zaden. </strong></span></h2> <strong>Spelt</strong> (<em>Triticum spelta</em>) is een eenjarige plant uit de grassenfamilie (<em>Poaceae</em>) uit het geslacht Tarwe (<em>Triticum</em>). Spelt wordt beschouwd als een primitievere variant van de gewone tarwe, die door kruising uit andere soorten is ontstaan. Het is een graansoort die sinds ongeveer 5000 v.Chr. verbouwd wordt. Er komen veel mengvormen met en overgangen naar gewone tarwe voor, omdat spelt gemakkelijk kruist met de in de nabijheid verbouwde tarwesoorten. <br /><br /> <h2><span id="Geschiedenis">Geschiedenis</span></h2> <p>De ontwikkeling is waarschijnlijk als volgt gegaan: De tweerijïge eenkoorn (2n = 14) heeft zich gekruist met een verwante, wilde grassoort (2n = 14).</p> <p>De ontstane diploïde bastaard (hybride) was niet fertiel. Door verdubbeling van het chromosomenaantal is een soort met een tetraploïde aantal chromosomen ontstaan (2n = 4x = 28). De nieuwe soort is vierrijïg. Van deze fertiele hybride stamt emmertarwe (<em>Triticum dicoccum</em>) af.</p> <p>Emmertarwe heeft zich gekruist met de diploïde grassoort <em>Aegilops squarrosa</em> (synoniem: <em>Triticum tauschii</em>, 2n = 14). Ook deze steriele hybride heeft zich alleen na een verdubbeling van de chromosomen kunnen voortplanten (hybridogene polyploïdie). Hieruit ontstonden uiteindelijk de vierrijige (hexaploïde) tarwesoorten, namelijk gewone tarwe (<em>Triticum aestivum</em>) en spelt (<em>Triticum spelta</em>).</p> <p>Volgens recent DNA-onderzoek is de Europese spelt mogelijk pas later ontstaan uit een kruising van zesrijige dwergtarwe (<em>Triticum compactum</em>) met vierrijïge emmertarwe of durumtarwe (<em>Triticum durum</em>), soorten die al langer bestonden.</p> <p>Het oorsprongsgebied van de soorten eenkoorn en emmertarwe ligt in de Vruchtbare Halve Maan, meer dan 9000 jaar geleden. Dit is het gebied waar hun wilde voorouders voorkomen en waar ook de oudste resten in opgravingen zijn teruggevonden. Archeologische vondsten tonen verder aan dat deze primitieve graansoorten, zo'n 6000 jaar geleden, verbouwd werden in Perzië en op het grondgebied van het huidige Irak en Anatolië, het huidige Turkije. Circa 5000 v. Chr. verscheen spelt in de Nijldelta, waar in de Egyptische koningsgraven emmertarwe terugvonden is. Omstreeks dezelfde tijd werd vanuit Azië via de Balkan de akkerbouw naar Midden-Europa gebracht; ook in Zuid-Limburg is bij opgravingen spelt gevonden. De uit Hongarije afkomstige bandkeramische cultuur verspreidde zich over grote delen van Europa, en vestigde zich ook in wat nu Zuid-Limburg is.</p> <p>Bij Romeinse opgravingen wordt eveneens spelt gevonden, onder meer in Voerendaal bij een Romeinse villa. De Romeinen waardeerden spelt vanwege de goede eigenschappen van het speltmeel of bloem. Tot in de middeleeuwen was spelt een wijdverbreide graansoort. Vooral in Zwaben (Bodensee, Federsee) werd spelt veel gebruikt.<sup id="cite_ref-2">[2]</sup> De benedictijnse abdis Hildegard van Bingen schreef in de 12e eeuw dat spelt alles bevat wat de mens nodig heeft om te leven: <em>Spelt maakt deugdelijk bloed, geeft een rein gemoed en de gave van blijmoedigheid</em>.</p> <p>Na de middeleeuwen werd spelt verdrongen door gewone tarwe, omdat die een hogere opbrengst heeft en niet gepeld hoeft te worden. Spelt is namelijk een bedekte graansoort, maar in tegenstelling tot gerst en rijst zijn de kafjes niet met de korrel vergroeid. Bij deze twee graansoorten worden de korrels tijdens het 'pellen' geraspt. Spelt moet na de oogst gepeld worden om het kaf van het koren te scheiden. Dit pellen gebeurt tussen twee, van zandsteen gemaakte molenstenen, de ligger en de loper. De stenen mogen niet te dicht over elkaar lopen, omdat anders de korrels stuk gemalen worden. De spelt kan ook gepeld worden met een pelmachine. Spelt heeft een brosse aarspil, waardoor gemakkelijk oogstverliezen kunnen optreden.</p> <p>De speltvariëteiten die tegenwoordig geteeld worden, zijn - net als bij gewone tarwe - ontstaan door zaadselectie en kruising. De basis voor de huidige speltproductie is vooral gelegd door Zuid-Duitse firma's, die sinds 1989 experimenteerden met het telen van spelt en hun productie met veel succes als 'oergraan' in de markt zetten. Sinds 2000 teelt men ook biologische spelt.<sup id="cite_ref-3">[3]</sup> Critici stellen dat het daarbij in eerste instantie om een mythe gaat, die door marketing en dankzij gezondheidshypes via de media wordt verbreid. De spelttelers stellen op hun beurt dat zij gebruik maken van een gevarieerdere genenpoel dan de gangbare tarweproductie, die vooral door multinationale ondernemingen wordt beheerst.<sup id="cite_ref-4">[4]</sup></p> <h2><span id="Weer_in_opkomst">Weer in opkomst</span></h2> <p>Bij de biologische landbouw is er belangstelling voor de teelt van spelt omdat het minder bemesting nodig heeft en een betere resistentie heeft tegen plantenziekten en insectenvraat. De zogenaamde harde korrel heeft een hoog gehalte aan gluten, wat gunstig is bij het bakken van brood. Hierdoor is spelt niet geschikt voor mensen met glutenintolerantie, een afwijking die bij 0,5% van de blanke Europeanen voorkomt. Doordat het graan nauw verwant is aan tarwe is het doorgaans ook niet geschikt voor mensen met tarweallergie. Mensen die last hebben van (niet-allergische) overgevoeligheid voor gluten (naar schatting 5 tot 6% van de Westerse bevolking<sup id="cite_ref-5">[5]</sup>) en ook anderen zeggen vaak baat te hebben bij het eten van speltproducten. Het wetenschappelijke bewijs daarvoor is echter nog beperkt.</p> <p>Er is kritiek geweest vanuit de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen op de duurzaamheid van spelt als voedingsgrondstof. Spelt heeft meer landbouwgrond nodig dan moderne tarwesoorten om dezelfde opbrengst te leveren. In Zuid-Duitsland, waar een groot deel van de in Nederland verwerkte spelt vandaan komt, liggen de opbrengsten van spelt nauwelijks lager dan die van normale tarwe. De speltkorrels moeten daarna nog worden gepeld, waardoor er minder eindproduct overblijft (4 tot 6000 kg per ha). Bij de teelt wordt evenveel kunstmest gebruikt als bij de normale tarweteelt. Spelt is wel legeringsgevoeliger en wordt daarom (net als normale tarwe) met groeiremmers bespoten.<sup id="cite_ref-6">[6]</sup> Bij de biologische teelt zijn de opbrengsten lager. De prijs van (ongepelde) spelt is tweeënhalf tot drie keer zo hoog als die van gewone tarwe. Ook zijn de opslag- en verwerkingskosten hoger, doordat er gepeld moet worden en er meer opslagcapaciteit nodig is. Immers ongeveer 30% van de spelt is kaf.</p> <p>Spelt wordt onder meer verbouwd in Zwaben (rassen: Bauländer Spelz, Schwabenkorn), Zwitserland, Oostenrijk (rassen: Hubel, Ostro) en België (rassen: Hercule, Redouté, Rouquin). Andere rassen die in Duitsland geteeld worden zijn Emilius, Franckenkorn (genoemd naar de kweker Peter Franck), Holstenkorn en Oberkulmer Rotkorn. Franckenkorn is ontstaan uit een terugkruising met tarwe en is niet zuiver spelt. De eerste Speltprojecten van Nederland ontstonden al in de jaren negentig. De bekendste zijn Pieterburen in Groningen en Kollenberger Spelt in Zuid Limburg. Pas na 2012 zijn er meerdere projecten ontstaan.</p> <h2><span id="Teelt">Teelt</span></h2> <p>Spelt stelt minder eisen aan de grond dan tarwe.<sup id="cite_ref-7">[7]</sup> Biologische spelt mag niet sterk bemest worden, omdat het onder meer legergevoelig is. Niet-biologisch geteelde spelt wordt daarom met groeiremmers behandeld. Spelt wordt gezaaid vanaf begin oktober tot eind oktober op een rijafstand van 13 – 16 cm. Per hectare is aan zaaigraan ongeveer 200 kg ongepelde spelt nodig. De plant wordt ongeveer 130 cm hoog. In de eerste helft van juni komt de plant in aar en begin augustus kan met een maaidorser geoogst worden. Door de brosse aarspil kan gemakkelijk oogstverlies optreden. In Nederland kan een hectare spelt onder goede omstandigheden tussen de 4 en 7 ton ongepelde spelt opleveren. Na het pellen blijft 60-70% over, dus 2,5 tot 5 ton graankorrels per hectare.</p> <h2><span id="Speltproducten">Speltproducten</span></h2> <h3><span id="Bieren">Bieren</span></h3> <p>Een aantal bieren heeft spelt als belangrijkste graansoort. Het wordt onder andere gemaakt door brouwerijen in België en in Nederland. Spelt zorgt voor een bleke kleur en een stevige, frisse en volle smaak. Het zetmeel in spelt wordt echter tijdens het mouten en de navolgende enzymatische omzetting tijdens het brouwen slecht in suikers omgezet en verdwijnt dus grotendeels in de bierbostel en wordt zodoende als veevoeder afgezet.^{<span title="Voor deze uitspraak is sinds 27 juli 2010 een bronvermelding gewenst.">[bron?]</span>}</p> <h3><span id="Andere_producten">Andere producten</span></h3> <div> <div><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/47/Spelt_flour_01.jpg/260px-Spelt_flour_01.jpg" decoding="async" width="260" height="188" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/47/Spelt_flour_01.jpg/390px-Spelt_flour_01.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/47/Spelt_flour_01.jpg/520px-Spelt_flour_01.jpg 2x" data-file-width="3970" data-file-height="2864" style="border-width: 1px; border-image-width: initial;" /> <div> <div></div> Speltmeel</div> </div> </div> <p>Speltmeel, speltbloem en speltbrood zijn vaak te verkrijgen bij natuurvoedings- en reformwinkels.^{<span title="Voor deze uitspraak is sinds 07 november 2018 een bronvermelding gewenst. Motivering: alleen daar?">[bron?]</span>} Speltmeel en speltbloem zijn ook te verkrijgen in de molenwinkels van korenmolens. Ook de meeste bakkers bieden tegenwoordig een of meer soorten speltbrood aan, en soms speltkoekjes. Voor speltbrood wordt meestal geen meel gebruikt, zoals bij volkorentarwebrood, maar bloem, waardoor het brood minder vezels bevat. De voedingswaarde van de volkorenproducten is ongeveer vergelijkbaar, gewoon speltbrood heeft een lagere voedingswaarde dan volkorentarwebrood.<sup id="cite_ref-8">[8]</sup> Het Nederlands Bakkerij Centrum raadt aan geen gezondheidsclaims aan speltbrood te verbinden, omdat de voordelen (nog) niet bewezen zijn; wel kan men uit dit oogpunt bezien aanraden de volkorenvariant van spelt- en tarweprodukten te gebruiken.<sup id="cite_ref-9">[9]</sup> Speltbrood is lastiger te bereiden, waarom bakkers en meelproducenten vaak tarwegluten en tarwemeel aan de gemalen spelt toevoegen.<sup id="cite_ref-10">[10]</sup> Er zijn niettemin steeds meer speltproducten zonder deze toevoegingen verkrijgbaar.</p> <p>Van spelt wordt ook macaroni en andere soorten pasta's gemaakt. Met het kaf kunnen kussens worden gevuld.</p> <h2><span id="Gebruik">Gebruik</span></h2> <p>In recepten kan de genoemde hoeveelheid tarwemeel of bloem door dezelfde hoeveelheid speltmeel of speltbloem worden vervangen. De hele (rijpe) speltkorrel kan ook gebruikt worden bij de warme maaltijd als vervanger van rijst. In Zuid-Duitsland wordt spelt vanouds als <em>Grünkern</em> in de vorm van onrijp gedroogde graankorrels door onder andere soep gegeten. Als zodanig is het vergelijkbaar met het gebruik van gort in Nederland, Noord-Duitsland en Schotland.</p>

MHS 89 (1 g)