Najlepsze ceny za Nasiona kwiatów (11)

Nasiona biały Oleander...

1,95 € (SKU: T 62 W)

Seeds Gallery EU,

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2>Nasiona biały Oleander (Nerium oleander)</h2> <h2>Cena za opakowanie 10 nasion.</h2> Oleander pospolity (Nerium oleander L.) – gatunek rośliny z rodziny toinowatych (Apocynaceae). Jedyny przedstawiciel rodzaju oleander Nerium. Występuje na całym obszarze śródziemnomorskim od Maroka i Portugalii na wschód aż po południową Azję – prowincję Junnan w południowych Chinach i Mjanmę. Jest uprawiany jako roślina ozdobna w wielu krajach świata; w klimacie ciepłym występuje jako gatunek introdukowany na wszystkich kontynentach. W naturze rośnie zwykle w miejscach wilgotnych – wzdłuż strumieni i w wadi. <h2>Morfologia</h2> <dl> <dt>Pokrój</dt> <dd>Małe drzewo lub krzew o wysokości 3–5[6], czasem 7 m[7] i szerokości do 6 m[6].</dd> <dt>Liście</dt> <dd>Zimozielone, naprzemianległe lub po trzy, rzadziej cztery w okółku[7][5]. Blaszka lancetowata, całobrzega, u nasady klinowata, osiągająca około 16 cm długości i 3 cm szerokości, skórzasta, ciemnozielona, połyskująca[8] i naga[7].</dd> </dl> <dl> <dt>Kwiaty</dt> <dd>Zebrane w baldachogroniaste i wiechowate kwiatostany wyrastające na szczytach pędów lub w ich rozwidleniach[9][5]. Dość duże o średnicy 3 do 6 cm (u odmian uprawnych czasem jeszcze większe), bezwonne ( u części odmian uprawnych pachnące) i pięciokrotne[7]. Działki kielicha wąskotrójkątne lub wąskojajowate[10]. Korona lejkowata, z płatkami na końcu rozpostartymi, barwy różowej lub białej[7] (u odmian rozmaicie ubarwione[5]). W gardzieli korony 5 łuseczek[8]. Słupkowie tworzą dwie okazałe zalążnie zawierające liczne zalążki[10]. Otacza je okółek 5 pręcików z długimi (ok. 8 mm), owłosionymi łącznikami[5].</dd> <dt>Owoc</dt> <dd>Złożony z dwóch wydłużonych, walcowatych i osiągających od 12 do 23 cm długości mieszków[10], drewniejących[5], rozpadających się po dojrzeniu[10]. Owoce zawierają liczne, brązowo owłosione nasiona[8][5].</dd> </dl> <h2>Biologia i rozwój</h2> Oleander kwitnie od czerwca do września[7], na obszarach w klimacie ciepłym od wiosny do jesieni[10]. W czasie lat deszczowych kwiaty mogą pozostać jednak zwinięte w pąkach do następnego roku[9]. Poszczególne kwiaty pozostawać mogą otwarte nawet przez 7 dni, o ile wcześniej nie zostaną zapylone[5]. <h3>Właściwości trujące</h3> Roślina trująca: w większych dawkach zawarta w roślinie oleandryna wywołuje brak czucia w ustach, mdłości, wymioty, zaburzenia pracy serca, rozszerzenie źrenic i duszności[11]. Zawarta jest ona w lepkim[4] soku mlecznym występującym w całej roślinie[9]. Śmierć może nastąpić już po 2–3 godzinach po doustnym spożyciu większej ilości[11], ale spożycie nawet jednego liścia spowodować może śmierć w ciągu 24 godzin[12]. Właściwości trujące oleandra znane były już za czasów Aleksandra Wielkiego, pisał o nich również Dioskurides[11]. W starożytnej Grecji, Rzymie i Indiach oleander był czasami używany do popełniania samobójstw[13]. Z surowca sporządzano dawniej trutkę na szczury[11]. Glikozydy oleandra mają własności kumulacyjne. Jeżeli w domu są małe dzieci, lepiej tej rośliny nie uprawiać. Zatrucia ostre glikozydami zdarzały się przypadkowo u dzieci, które brały do ust liście lub gałązki oleandra[8]. Toksyczny może być nawet kontakt z sokiem mlecznym (powodować może dermatozy) i dymem palonych roślin[4]. Oleander jest trujący również dla większości zwierząt, przy czym jest jednak tak gorzki, że nie jedzą go nawet kozy[14]. Odporne na działanie toksyn są gazele i góralki[12]. <h2>Systematyka</h2> Gatunek należy do monotypowego rodzaju oleander Nerium Linnaeus, Sp. Pl. 209. 1 Mai 1753[15][4][12]. Rośliny z południowej Azji opisano jako Nerium indicum, różniące się słabszym wzrostem[9], jednak współcześnie nazwę tę traktuje się jako synonim. Rodzaj Nerium należy do plemienia Wrightieae, podrodziny Apocynoideae w obrębie rodziny toinowatych Apocynaceae[3][1]. <h2>Zastosowanie</h2> <ul> <li>Roślina ozdobna uprawiana od czasów starożytnych (przedstawiona została np. w Pompejach)[4]. W uprawie znanych jest ok. 400 odmian ozdobnych, w tym z kwiatami pachnącymi[12], półpełnymi i pełnymi oraz rozmaicie zabarwionymi kwiatami, w tym dwubarwnymi[7]. W klimacie ciepłym gatunek uprawiany jest w formie nieformalnych żywopłotów, często zwłaszcza w obszarach o małych opadach. W klimacie umiarkowanym gatunek uprawiany jest jako roślina doniczkowa w mieszkaniach oraz w oranżeriach, szklarniach, rzadziej w ogrodach (znosi niewielkie mrozy)[4]. Dawniej był bardzo popularny. Jeżeli roślina jest właściwie uprawiana rosnąć może bardzo długo[6].</li> <li>Roślina lecznicza. W starożytnym Rzymie, Grecji i w Indiach oleander był używany do leczenia zaburzeń pracy serca. W lekospisach niemieckich w pierwszej połowie XIX wieku oleander zalecany był do leczenia malarii, przy napadach dreszczy i wysokiej gorączki[13]. Preparaty z oleandra stosowano przy zaburzeniach rytmu serca i niewydolności mięśnia sercowego[13][16]. Zewnętrznie stosowano go w przypadku wysypek i świerzbu[16]. Zastosowanie lecznicze umożliwiała produkcja standaryzowanego w jednostkach zwierzęcych preparatu (Oleandri pulvis normatus) zawierającego 0,5% oleandryny. Ponieważ dostępność do preparatów standaryzowanych spadła, stosowanie oleandra uważane jest za niebezpieczne[16]. Wskazuje się na brak materiału poznawczego dotyczącego skuteczności i mechanizmów działania preparatów z tego gatunku[17]. W lecznictwie stosowane są inne środki glikozydowe, m.in. z silniej działającej naparstnicy[17]. <ul> <li>Surowiec zielarski: liść oleandra (Oleandri Folium[16], Nerii folium[17]) zawiera 1–2% glikozydów nasercowych: oleandrygenina, digitoksygenina, neriagenina, adynerigenina, oleagenina i uzarygenina, poza tym glikozydy flawonoidów (neriina, rutyna), glikozydy pregnanu, triterpeny, saponiny, garbniki i olejek eteryczny[16].</li> <li>Działanie: Glikozydy nasercowe (kardenolidy) zwiększają siłę skurczów mięśnia sercowego obniżając tętno. Działanie potwierdzone dla oleandryny polega na hamowaniu pompy sodowo-potasowej, powodując zwiększenie stężenia jonów Ca2+ w komórkach mięśnia sercowego[16].</li> </ul> </li> </ul> <h2>Uprawa</h2> <dl> <dt>Wymagania</dt> <dd>Potrzebuje dużo światła (w ciemnych pomieszczeniach nie zakwitnie). W lecie najlepiej trzymać go na dworze, zimą w dobrze oświetlonym pomieszczeniu. Wymaga umiarkowanej temperatury, najlepiej czuje się w temp. do 16 °C, zimą znosi spadek temp. do 5 °C. Potrzebuje obfitego podlewania, lubi przewiew. Najlepiej rośnie na gliniastej glebie. Lubi duże pojemniki, źle znosi przesadzanie[6].</dd> <dt>Pielęgnacja</dt> <dd>Latem należy podlewać codziennie, zimą co 7–10 dni, najlepiej deszczową wodą. Nie wolno podlewać wodą zimną, gdyż wówczas nie rozwiną się pąki kwiatowe. Latem do wody dodawać rozpuszczonych nawozów. Spryskiwanie rośliny stosować tylko do zmycia liści z kurzu. Nie należy liści nabłyszczać. Po kwitnieniu roślinę należy przyciąć, można także usuwać boczne pędy poniżej pąków kwiatowych – zapobiegnie to nadmiernemu rozrastaniu się rośliny. Przesadzać roślinę należy nie częściej niż co 3–4 lata.</dd> </dl> </body> </html>

T 62 W

Szybki podgląd

Roślina odporna na zimno i mróz

Nasiona Czerwony Oleander...

1,95 € (SKU: T 62 R)

Seeds Gallery EU,

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2>Nasiona Czerwony Oleander pospolity (Nerium oleander)</h2> <h2>Cena za opakowanie 10 nasion.</h2> Oleander pospolity (Nerium oleander L.) – gatunek rośliny z rodziny toinowatych (Apocynaceae). Jedyny przedstawiciel rodzaju oleander Nerium. Występuje na całym obszarze śródziemnomorskim od Maroka i Portugalii na wschód aż po południową Azję – prowincję Junnan w południowych Chinach i Mjanmę. Jest uprawiany jako roślina ozdobna w wielu krajach świata; w klimacie ciepłym występuje jako gatunek introdukowany na wszystkich kontynentach. W naturze rośnie zwykle w miejscach wilgotnych – wzdłuż strumieni i w wadi. <h2>Morfologia</h2> <dl> <dt>Pokrój</dt> <dd>Małe drzewo lub krzew o wysokości 3–5[6], czasem 7 m[7] i szerokości do 6 m[6].</dd> <dt>Liście</dt> <dd>Zimozielone, naprzemianległe lub po trzy, rzadziej cztery w okółku[7][5]. Blaszka lancetowata, całobrzega, u nasady klinowata, osiągająca około 16 cm długości i 3 cm szerokości, skórzasta, ciemnozielona, połyskująca[8] i naga[7].</dd> </dl> <dl> <dt>Kwiaty</dt> <dd>Zebrane w baldachogroniaste i wiechowate kwiatostany wyrastające na szczytach pędów lub w ich rozwidleniach[9][5]. Dość duże o średnicy 3 do 6 cm (u odmian uprawnych czasem jeszcze większe), bezwonne ( u części odmian uprawnych pachnące) i pięciokrotne[7]. Działki kielicha wąskotrójkątne lub wąskojajowate[10]. Korona lejkowata, z płatkami na końcu rozpostartymi, barwy różowej lub białej[7] (u odmian rozmaicie ubarwione[5]). W gardzieli korony 5 łuseczek[8]. Słupkowie tworzą dwie okazałe zalążnie zawierające liczne zalążki[10]. Otacza je okółek 5 pręcików z długimi (ok. 8 mm), owłosionymi łącznikami[5].</dd> <dt>Owoc</dt> <dd>Złożony z dwóch wydłużonych, walcowatych i osiągających od 12 do 23 cm długości mieszków[10], drewniejących[5], rozpadających się po dojrzeniu[10]. Owoce zawierają liczne, brązowo owłosione nasiona[8][5].</dd> </dl> <h2>Biologia i rozwój</h2> Oleander kwitnie od czerwca do września[7], na obszarach w klimacie ciepłym od wiosny do jesieni[10]. W czasie lat deszczowych kwiaty mogą pozostać jednak zwinięte w pąkach do następnego roku[9]. Poszczególne kwiaty pozostawać mogą otwarte nawet przez 7 dni, o ile wcześniej nie zostaną zapylone[5]. <h3>Właściwości trujące</h3> Roślina trująca: w większych dawkach zawarta w roślinie oleandryna wywołuje brak czucia w ustach, mdłości, wymioty, zaburzenia pracy serca, rozszerzenie źrenic i duszności[11]. Zawarta jest ona w lepkim[4] soku mlecznym występującym w całej roślinie[9]. Śmierć może nastąpić już po 2–3 godzinach po doustnym spożyciu większej ilości[11], ale spożycie nawet jednego liścia spowodować może śmierć w ciągu 24 godzin[12]. Właściwości trujące oleandra znane były już za czasów Aleksandra Wielkiego, pisał o nich również Dioskurides[11]. W starożytnej Grecji, Rzymie i Indiach oleander był czasami używany do popełniania samobójstw[13]. Z surowca sporządzano dawniej trutkę na szczury[11]. Glikozydy oleandra mają własności kumulacyjne. Jeżeli w domu są małe dzieci, lepiej tej rośliny nie uprawiać. Zatrucia ostre glikozydami zdarzały się przypadkowo u dzieci, które brały do ust liście lub gałązki oleandra[8]. Toksyczny może być nawet kontakt z sokiem mlecznym (powodować może dermatozy) i dymem palonych roślin[4]. Oleander jest trujący również dla większości zwierząt, przy czym jest jednak tak gorzki, że nie jedzą go nawet kozy[14]. Odporne na działanie toksyn są gazele i góralki[12]. <h2>Systematyka</h2> Gatunek należy do monotypowego rodzaju oleander Nerium Linnaeus, Sp. Pl. 209. 1 Mai 1753[15][4][12]. Rośliny z południowej Azji opisano jako Nerium indicum, różniące się słabszym wzrostem[9], jednak współcześnie nazwę tę traktuje się jako synonim. Rodzaj Nerium należy do plemienia Wrightieae, podrodziny Apocynoideae w obrębie rodziny toinowatych Apocynaceae[3][1]. <h2>Zastosowanie</h2> <ul> <li>Roślina ozdobna uprawiana od czasów starożytnych (przedstawiona została np. w Pompejach)[4]. W uprawie znanych jest ok. 400 odmian ozdobnych, w tym z kwiatami pachnącymi[12], półpełnymi i pełnymi oraz rozmaicie zabarwionymi kwiatami, w tym dwubarwnymi[7]. W klimacie ciepłym gatunek uprawiany jest w formie nieformalnych żywopłotów, często zwłaszcza w obszarach o małych opadach. W klimacie umiarkowanym gatunek uprawiany jest jako roślina doniczkowa w mieszkaniach oraz w oranżeriach, szklarniach, rzadziej w ogrodach (znosi niewielkie mrozy)[4]. Dawniej był bardzo popularny. Jeżeli roślina jest właściwie uprawiana rosnąć może bardzo długo[6].</li> <li>Roślina lecznicza. W starożytnym Rzymie, Grecji i w Indiach oleander był używany do leczenia zaburzeń pracy serca. W lekospisach niemieckich w pierwszej połowie XIX wieku oleander zalecany był do leczenia malarii, przy napadach dreszczy i wysokiej gorączki[13]. Preparaty z oleandra stosowano przy zaburzeniach rytmu serca i niewydolności mięśnia sercowego[13][16]. Zewnętrznie stosowano go w przypadku wysypek i świerzbu[16]. Zastosowanie lecznicze umożliwiała produkcja standaryzowanego w jednostkach zwierzęcych preparatu (Oleandri pulvis normatus) zawierającego 0,5% oleandryny. Ponieważ dostępność do preparatów standaryzowanych spadła, stosowanie oleandra uważane jest za niebezpieczne[16]. Wskazuje się na brak materiału poznawczego dotyczącego skuteczności i mechanizmów działania preparatów z tego gatunku[17]. W lecznictwie stosowane są inne środki glikozydowe, m.in. z silniej działającej naparstnicy[17]. <ul> <li>Surowiec zielarski: liść oleandra (Oleandri Folium[16], Nerii folium[17]) zawiera 1–2% glikozydów nasercowych: oleandrygenina, digitoksygenina, neriagenina, adynerigenina, oleagenina i uzarygenina, poza tym glikozydy flawonoidów (neriina, rutyna), glikozydy pregnanu, triterpeny, saponiny, garbniki i olejek eteryczny[16].</li> <li>Działanie: Glikozydy nasercowe (kardenolidy) zwiększają siłę skurczów mięśnia sercowego obniżając tętno. Działanie potwierdzone dla oleandryny polega na hamowaniu pompy sodowo-potasowej, powodując zwiększenie stężenia jonów Ca2+ w komórkach mięśnia sercowego[16].</li> </ul> </li> </ul> <h2>Uprawa</h2> <dl> <dt>Wymagania</dt> <dd>Potrzebuje dużo światła (w ciemnych pomieszczeniach nie zakwitnie). W lecie najlepiej trzymać go na dworze, zimą w dobrze oświetlonym pomieszczeniu. Wymaga umiarkowanej temperatury, najlepiej czuje się w temp. do 16 °C, zimą znosi spadek temp. do 5 °C. Potrzebuje obfitego podlewania, lubi przewiew. Najlepiej rośnie na gliniastej glebie. Lubi duże pojemniki, źle znosi przesadzanie[6].</dd> <dt>Pielęgnacja</dt> <dd>Latem należy podlewać codziennie, zimą co 7–10 dni, najlepiej deszczową wodą. Nie wolno podlewać wodą zimną, gdyż wówczas nie rozwiną się pąki kwiatowe. Latem do wody dodawać rozpuszczonych nawozów. Spryskiwanie rośliny stosować tylko do zmycia liści z kurzu. Nie należy liści nabłyszczać. Po kwitnieniu roślinę należy przyciąć, można także usuwać boczne pędy poniżej pąków kwiatowych – zapobiegnie to nadmiernemu rozrastaniu się rośliny. Przesadzać roślinę należy nie częściej niż co 3–4 lata.</dd> </dl> </body> </html>

T 62 R

Szybki podgląd

Roślina odporna na zimno i mróz

Rose Bay - Rose Laurel...

1,95 € (SKU: T 62)

Seeds Gallery EU,

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2>Rose Bay - Rose Laurel Seeds (Nerium oleander)</h2> <h2>Price for Package of 10 seeds.</h2> Undoubtedly a candidate for most poisonous plant in the garden but also a contender for most beautiful. This species is considered to be native to Spain, the Balearic Islands and Morocco east through Mediterranean coastal countries to the Arabian Peninsula, Ethiopia, Niger, Afghanistan, Iran and Iraq to India and central China. It occurs as a non-native in parts of Africa, the Azores, Japan, Indonesia, Australia, New Zealand, the United States, central and eastern Mexico, Central and South America. This species is very widely cultivated as an ornamental. All parts of the plant are poisonous and so it is not grazed or eaten. Steam from boiled leaves is inhaled to relieve sinusitis, pounded leaves are applied to the skin to relieve itching, ulcers and tumours (Jongbloed 2003); the leaves are used as an insecticide. Nerium Believed to come from the Greek ‘nerion’ which is, itself, believed to be based on ‘neros’, ‘wet’ or ‘fresh’. oleander Possibly a combination of the Latin ‘olea’, ‘olive’ and ‘rodandrum’, ‘rhododendron’ meaning the plant looks somewhat similar to a cross between these two. Common Names and Synonyms oleander, rose bay, common oleander, rose laurel <h2>WIKIPEDIA:</h2> Nerium oleander /ˈnɪəriəm ˈoʊliː.ændər/[3] is an evergreen shrub or small tree in the dogbane family Apocynaceae, toxic in all its parts. It is the only species currently classified in the genus Nerium. It is most commonly known as oleander, from its superficial resemblance to the unrelated olive Olea.[Note 1] It is so widely cultivated that no precise region of origin has been identified, though southwest Asia has been suggested. The ancient city of Volubilis in Morocco may have taken its name from the Berber name oualilt for the flower.[4] Oleander is one of the most poisonous commonly grown garden plants. Description Oleander grows to 2–6 m (6.6–19.7 ft) tall, with erect stems that splay outward as they mature; first-year stems have a glaucous bloom, while mature stems have a grayish bark. The leaves are in pairs or whorls of three, thick and leathery, dark-green, narrow lanceolate, 5–21 cm (2.0–8.3 in) long and 1–3.5 cm (0.39–1.38 in) broad, and with an entire margin. The flowers grow in clusters at the end of each branch; they are white, pink to red,[Note 2] 2.5–5 cm (0.98–1.97 in) diameter, with a deeply 5-lobed fringed corolla round the central corolla tube. They are often, but not always, sweet-scented.[Note 3] The fruit is a long narrow capsule 5–23 cm (2.0–9.1 in) long, which splits open at maturity to release numerous downy seeds. Habitat and range N. oleander is either native or naturalized to a broad area from Mauritania, Morocco, and Portugal eastward through the Mediterranean region and the Sahara (where it is only found sporadically), to the Arabian peninsula, southern Asia, and as far East as Yunnan in southern parts of China.[5][6][7][8] It typically occurs around dry stream beds. Nerium oleander is planted in many subtropical and tropical areas of the world. On the East Coast of the US, it grows as far north as Virginia Beach, Virginia, while in California and Texas it is naturalized as a median strip planting.[citation needed] Because of its durability, Oleander was planted prolifically on Galveston Island in Texas after the disastrous Hurricane of 1900. They are so prolific that Galveston is known as the 'Oleander City'; an annual Oleander festival is hosted every spring.[9] Oleander can be grown successfully outdoors in southern England, particularly in London and mild coastal regions of Dorset and Cornwall. Ecology Some invertebrates are known to be unaffected by oleander toxins, and feed on the plants. Caterpillars of the polka-dot wasp moth (Syntomeida epilais) feed specifically on oleanders and survive by eating only the pulp surrounding the leaf-veins, avoiding the fibers. Larvae of the common crow butterfly (Euploea core) also feed on oleanders, and they retain or modify toxins, making them unpalatable to would-be predators such as birds, but not to other invertebrates such as spiders and wasps. The flowers require insect visits to set seed, and seem to be pollinated through a deception mechanism. The showy corolla acts as a potent advertisement to attract pollinators from a distance, but the flowers are nectarless and offer no reward to their visitors. They therefore receive very few visits, as typical of many rewardless flower species.[11][12] Fears of honey contamination with toxic oleander nectar are therefore unsubstantiated. Ornamental gardening Oleander is a vigorous grower in warm subtropical regions, where it is extensively used as an ornamental plant in parks, along roadsides, and as a windbreak. It will tolerate occasional light frost down to −10 °C (14 °F).,[8] though the leaves may be damaged. The toxicity of Oleander renders it deer-resistant. The plant is tolerant of poor soils, salt spray, and sustained drought, although it will flower and grow more vigorously with regular water. Nerium Oleander also responds well to heavy pruning, which should be done in the autumn or early spring to keep plants from becoming unruly. In cold-winter climates Oleander can be grown in greenhouses and conservatories, or as potted indoor plants that can be kept outside in the summer. Oleander flowers are showy, profuse, and often fragrant, which makes them very attractive in many contexts. Over 400 cultivars have been named, with several additional flower colors not found in wild plants having been selected, including red, pink, yellow, and salmon; white and a variety of pinks are the most common. Double flowered cultivars like 'Mrs Isadore Dyer' or 'Mont Blanc' are enjoyed for their large, rose-like blooms and strong fragrance. Many dwarf cultivars have also been developed, which grow only to about 10' at maturity. In most Mediterranean climates they can be expected to bloom from April through October, with their heaviest bloom usually in May or June. Toxicity Oleander has historically been considered a poisonous plant because some of its compounds may exhibit toxicity, especially to animals, when consumed in large amounts. Among these compounds are oleandrin and oleandrigenin, known as cardiac glycosides, which are known to have a narrow therapeutic index and can be toxic when ingested. Toxicity studies of animals administered oleander extract concluded that rodents and birds were observed to be relatively insensitive to oleander cardiac glycosides.[16] Other mammals, however, such as dogs and humans, are relatively sensitive to the effects of cardiac glycosides and the clinical manifestations of "glycoside intoxication". However, despite the common "poisonous" designation of this plant, very few toxic events in humans have been reported. According to the Toxic Exposure Surveillance System, in 2002, 847 human exposures to oleander were reported to poison centers in the United States.[19] Despite this exposure level, from 1985 through 2005, only three deaths were reported. One cited death was apparently due to the ingestion of oleander leaves by a diabetic man.[20] His blood indicated a total blood concentration of cardiac glycosides of about 20 μg/l, which is well above the reported fatal level. Another study reported on the death of a woman who self-administered "an undefined oleander extract" both orally and rectally and her oleandrin tissue levels were 10 to 39 μg/g, which were in the high range of reported levels at autopsy.[21] And finally, one study reported the death of a woman who ingested oleander 'tea'.[22] Few other details were provided. In contrast to consumption of these undefined oleander-derived materials, no toxicity or deaths were reported from topical administration or contact with N. oleander or specific products derived from them. In reviewing oleander toxicity, Lanford and Boor[23] concluded that, except for children who might be at greater risk, "the human mortality associated with oleander ingestion is generally very low, even in cases of moderate intentional consumption (suicide attempts)". Toxicity studies conducted in dogs and rodents administered oleander extracts by intramuscular injection indicated that, on an equivalent weight basis, doses of an oleander extract with glycosides 10 times those likely to be administered therapeutically to humans are still safe and without any "severe toxicity observed". In South Indian states such as Tamil Nadu and in Sri Lanka the seeds of related plant with similar local name (Kaneru(S) කණේරු) Cascabela thevetia produce a poisonous plum with big seeds. As these seeds contain cardenolides, swallowing them is one of the preferred methods for suicides in villages. Effects of poisoning Ingestion of this plant can affect the gastrointestinal system, the heart, and the central nervous system. The gastrointestinal effects can consist of nausea and vomiting, excess salivation, abdominal pain, diarrhea that may contain blood, and especially in horses, colic.[7] Cardiac reactions consist of irregular heart rate, sometimes characterized by a racing heart at first that then slows to below normal further along in the reaction. Extremities may become pale and cold due to poor or irregular circulation. The effect on the central nervous system may show itself in symptoms such as drowsiness, tremors or shaking of the muscles, seizures, collapse, and even coma that can lead to death. Oleander sap can cause skin irritations, severe eye inflammation and irritation, and allergic reactions characterized by dermatitis. Treatment Poisoning and reactions to oleander plants are evident quickly, requiring immediate medical care in suspected or known poisonings of both humans and animals.[25] Induced vomiting and gastric lavage are protective measures to reduce absorption of the toxic compounds. Charcoal may also be administered to help absorb any remaining toxins.[7] Further medical attention may be required depending on the severity of the poisoning and symptoms. Temporary cardiac pacing will be required in many cases (usually for a few days) until the toxin is excreted. Digoxin immune fab is the best way to cure an oleander poisoning if inducing vomiting has no or minimal success, although it is usually used only for life-threatening conditions due to side effects. Drying of plant materials does not eliminate the toxins. It is also hazardous for animals such as sheep, horses, cattle, and other grazing animals, with as little as 100 g being enough to kill an adult horse.[26] Plant clippings are especially dangerous to horses, as they are sweet. In July 2009, several horses were poisoned in this manner from the leaves of the plant.[27] Symptoms of a poisoned horse include severe diarrhea and abnormal heartbeat. There is a wide range of toxins and secondary compounds within oleander, and care should be taken around this plant due to its toxic nature. Different names for oleander are used around the world in different locations, so, when encountering a plant with this appearance, regardless of the name used for it, one should exercise great care and caution to avoid ingestion of any part of the plant, including its sap and dried leaves or twigs. The dried or fresh branches should not be used for spearing food, for preparing a cooking fire, or as a food skewer. Many of the oleander relatives, such as the desert rose (Adenium obesum) found in East Africa, have similar leaves and flowers and are equally toxic. Folklore The alleged toxicity of the plant makes it the center of an urban legend documented on several continents and over more than a century. Often told as a true and local event, typically an entire family, or in other tellings a group of scouts, succumbs after consuming hot dogs or other food roasted over a campfire using oleander sticks. Garden history In his book Enquiries into Plants of circa 300 BC, Theophrastus described (among plants that affect the mind) a shrub he called onotheras, which modern editors render oleander; "the root of onotheras [oleander] administered in wine", he alleges, "makes the temper gentler and more cheerful". The plant has a leaf like that of the almond, but smaller, and the flower is red like a rose. The plant itself (which loves hilly country) forms a large bush; the root is red and large, and, if this is dried, it gives off a fragrance like wine. In another mention, of "wild bay" (Daphne agria), Theophrastus appears to intend the same shrub. Oleander was a very popular ornamental shrub in Roman peristyle gardens; it is one of the flora most frequently depicted on murals in Pompeii and elsewhere in Italy. These murals include the famous garden scene from the House of Livia at Prima Porta outside Rome, and those from the House of the Wedding of Alexander and the Marine Venus in Pompeii. Willa Cather, in her book The Song of the Lark, mentions oleander in this passage: This morning Thea saw to her delight that the two oleander trees, one white and one red, had been brought up from their winter quarters in the cellar. There is hardly a German family in the most arid parts of Utah, New Mexico, Arizona, but has its oleander trees. However loutish the American-born sons of the family may be, there was never one who refused to give his muscle to the back-breaking task of getting those tubbed trees down into the cellar in the fall and up into the sunlight in the spring. They may strive to avert the day, but they grapple with the tub at last. Oleander is the official flower of the city of Hiroshima, having been the first to bloom following the atomic bombing of the city in 1945. It is the provincial flower of Sindh province. </body> </html>

T 62 P

Szybki podgląd

Cebula morska nasiona...

3,80 € (SKU: CT 23)

Szybki podgląd

Gigantyczna roślina (z gigantycznymi owocami)

Nasiona Ogromny Ketmia...

3,50 € (SKU: MHS 19 G)

Seeds Gallery EU,

5/ 5

<div> <h2 class="">Nasiona Ogromny Ketmia szczawiowa (Hibiscus sabdariffa)</h2> <h2>Cena za opakowanie 5 nasion.</h2> Owoce tej Ketmia szczawiowa są dwa razy większe niż każdej innej. Ketmia szczawiowa (Hibiscus sabdariffa) – gatunek rośliny z rodziny ślazowatych. Pochodzi prawdopodobnie z tropikalnej Afryki, obecnie jednak nigdzie nie rośnie dziko, występuje wyłącznie w uprawie. Roślina jest popularna zwłaszcza w krajach arabskich i Indiach. <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;">Morfologia</h2> <dl> <dt>Pokrój</dt> <dd>Bylina o drewniejącej u dołu łodydze, osiągająca do 3 metrów wysokości.</dd> <dt>Liście</dt> <dd>Dłoniasto 3-5-krotnie klapowane, w zarysie okrągłe. Skrętoległe.</dd> <dt>Kwiaty</dt> <dd>Kielich w dolnej połowie zrośnięty, o dzbanuszkowatym kształcie. W górnej części podzielony na 5 długich, ostro zakończonych odgiętych działek. Działki mają wyraźne, lekko wystające nerwy i duże, grube gruczoły nektarowe o średnicy około 1 mm. Kieliszek składa się z 8–12 małych, odwrotnie jajowatych listków, które są przyrośnięte do podstawy kielicha. Kielich i kieliszek są jasnoczerwone lub ciemnopurpurowe, nieco jaśniejsze u podstawy na wewnętrznej stronie. Mają kwaśny smak.</dd> <dd> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;">Zastosowanie</h2> <h3 style="color: #000000; font-size: 1.2em;">Roślina lecznicza</h3> <dl style="color: #202122; font-size: 14px;"> <dt>Surowiec zielarski</dt> <dd>Kwiat hibiskusa (Hibisci sabdariffae flos) – całe lub rozdrobnione, wysuszone kielichy i kieliszki zebrane w okresie owocowania. Surowiec powinien zawierać nie mniej niż 13,5% kwasów w przeliczeniu na kwas cytrynowy.</dd> </dl> <h3 style="color: #000000; font-size: 1.2em;">Inna zastosowania</h3> Suszone kielichy służą do sporządzania orzeźwiającego napoju o czerwonej barwie – popularnie zwanego Hibiscusem – spożywanego zarówno na gorąco, jak i na zimno. Jako przyprawa są też stosowane do nadawanie korzennego aromatu różnym potrawom, do sporządzania syropów. <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;">Uprawa</h2> Ma duże wymagania cieplne i wodne, wymaga nawadniania w klimacie suchym. Zbiór kielichów odbywa się już po 4-6 miesiącach od siewu nasion do gruntu lub wysadzenia rozsady. Kielichy zbiera się około 2 tygodnie po przekwitnięciu kwiatów. </dd> </dl> </div>

MHS 19 G (5 S)

Szybki podgląd

Roślina odporna na zimno i mróz

Nasiona Jukka karolińska...

2,35 € (SKU: CT 8)

Seeds Gallery EU,

5/ 5

<h2 class="">Nasiona Jukka karolińska (Yucca filamentosa)</h2> <h2>Cena za opakowanie 5 nasion.</h2> Jukka karolińska, juka karolińska, krępla karolińska, krępla włóknista, juka włóknista, szpilecznica włóknista (Yucca filamentosa) – <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Gatunek_(biologia)" title="Gatunek (biologia)" style="color: #0645ad; font-size: 14px;">gatunek</a> zimozielonej rośliny z rodziny <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Szparagowate" title="" style="color: #0645ad; font-size: 14px;">szparagowatych</a>. Pochodzi z południowo-wschodnich stanów <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Stany_Zjednoczone" title="Stany Zjednoczone" style="color: #0645ad; font-size: 14px;">USA</a>, rozprzestrzeniła się także w innych rejonach USA. Jest uprawiana w wielu krajach świata jako roślina ozdobna. <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;">Zasięg występowania</h2> Naturalny zasięg występowania juki karolińskiej to środkowe, wschodnie i południowe regiony <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Stany_Zjednoczone" title="Stany Zjednoczone" style="color: #0645ad;">Stanów Zjednoczonych</a> (<a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Michigan" title="Michigan" style="color: #0645ad;">Michigan</a> i <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Nowy_Jork_(stan)" title="Nowy Jork (stan)" style="color: #0645ad;">Nowy Jork</a> po <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Teksas" title="Teksas" style="color: #0645ad;">Teksas</a> i <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Floryda" title="Floryda" style="color: #0645ad;">Florydę</a>). Zasiedla tam świetliste lasy, nieużytki i przydroża. W warunkach klimatycznych <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Europa" title="Europa" style="color: #0645ad;">Europy</a> jest hodowana jako roślina ozdobna w ogrodach<a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Jukka_karoli%C5%84ska#cite_note-grabowska-5" style="color: #0645ad;">[5]</a>. Jest jednym z najbardziej mrozoodpornych i najmniej wymagających gatunków juk dzięki czemu zdecydowanie nadaje się do hodowli w Polsce na powietrzu<a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Jukka_karoli%C5%84ska#cite_note-6" style="color: #0645ad;">[6]</a>. <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;">Morfologia</h2> <dl style="color: #202122; font-size: 14px;"> <dt><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%81odyga" title="Łodyga" style="color: #0645ad;">Łodyga</a> i <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Li%C5%9B%C4%87" title="Liść" style="color: #0645ad;">liście</a></dt> <dd>Łodygi brak lub występuje krótka (do 30 cm wysokości), drewniejąca i ukryta wśród liści. Liście są nieco mięsiste, elastyczne, odwrotnie lancetowate, wyraźnie zwężone na szczycie i ostro zakończone, na brzegach nitkowato rozwłóknione, koloru zielonego lub niebieskozielonego od woskowego nalotu. Osiągają długość ok. 50-75 cm i szerokość 2,5-5 cm<a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Jukka_karoli%C5%84ska#cite_note-grabowska-5" style="color: #0645ad;">[5]</a>.</dd> <dt><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Kwiat" title="Kwiat" style="color: #0645ad;">Kwiaty</a></dt> <dd>Zebrane w <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Kwiatostan" title="Kwiatostan" style="color: #0645ad;">kwiatostan</a> wyrastający latem ze środka dorosłej rozety, silny, drewniejący pęd o wysokości 100-180 cm, z czego co najmniej połowa przypada na kwiatostan. Kwiaty są liczne, zwieszone, dzwonkowate, koloru białego lub kremowobiałego, niekiedy zielono nabiegłe. <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Okwiat" title="Okwiat" style="color: #0645ad;">Okwiat</a> ma formę kulistą. Listki jajowate, na szczycie lekko zaostrzone, o długości 40-60 mm i szerokości 20-30 mm<a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Jukka_karoli%C5%84ska#cite_note-grabowska-5" style="color: #0645ad;">[5]</a>.</dd> <dt><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Owoc" title="Owoc" style="color: #0645ad;">Owoce</a></dt> <dd><a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Torebka_(botanika)" title="Torebka (botanika)" style="color: #0645ad;">Torebki</a> o długości 40-60 mm, wyprostowane, suche i pękające<a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Jukka_karoli%C5%84ska#cite_note-grabowska-5" style="color: #0645ad;">[5]</a>.</dd> </dl> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;">Biologia</h2> Kwitnie na przełomie lipca i sierpnia<a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Jukka_karoli%C5%84ska#cite_note-buchwald-3" style="color: #0645ad;">[3]</a>. W warunkach naturalnych roślinę cechuje specyficzny sposób zapylania, z udziałem molika <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Tegeticula_yuccasella" title="Tegeticula yuccasella" style="color: #0645ad;">Tegeticula yuccasella</a>. Samica tego owada zeskrobuje pyłek z pręcików jednej rośliny i przenosi go na drugą, gdzie wwierca <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Pok%C5%82ade%C5%82ko" title="Pokładełko" style="color: #0645ad;">pokładełko</a> w <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Znami%C4%99_(botanika)" title="Znamię (botanika)" style="color: #0645ad;">znamię</a> słupka, składa w każdym jedno jajo, a następnie zatyka otwór pyłkiem. Gąsienice żywią się <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Zal%C4%85%C5%BCek" title="Zalążek" style="color: #0645ad;">zalążkami</a>, jednak część z nich pozostaje i rozwija się w nasiona<a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Jukka_karoli%C5%84ska#cite_note-7" style="color: #0645ad;">[7]</a>. <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;">Zastosowanie</h2> Cała roślina wraz z korzeniami wykorzystywana jest w lecznictwie. Pozyskuje się z niej frakcję saponinową, zawierającą ok. 1,2% <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Saponiny" title="Saponiny" style="color: #0645ad;">saponin</a>, z których najważniejsze to <a href="https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sarsapogenina&action=edit&redlink=1" class="new" title="Sarsapogenina (strona nie istnieje)" style="color: #ba0000;">sarsapogenina</a> i <a href="https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tigogenina&action=edit&redlink=1" class="new" title="Tigogenina (strona nie istnieje)" style="color: #ba0000;">tigogenina</a>. Po izolacji składniki te są produktem do syntezy <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Kortykosteroidy" title="Kortykosteroidy" style="color: #0645ad;">kortykosteroidów</a> i hormonów płciowych<a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Jukka_karoli%C5%84ska#cite_note-buchwald-3" style="color: #0645ad;">[3]</a>. Od niedawna wyciągi z jukki używane są także do leczenia zapaleń <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Staw_(anatomia)" title="Staw (anatomia)" style="color: #0645ad;">stawów</a>, przebiegających z ich zesztywnieniem i obrzękami<a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Jukka_karoli%C5%84ska#cite_note-8" style="color: #0645ad;">[8]</a>. W przemyśle wykorzystuje się włókno pozyskane z liści, przerabiane następnie na grube tkaniny i wyroby powroźnicze. <span jsaction="agoMJf:PFBcW;usxOmf:aWLT7;jhKsnd:P7O7bd,F8DmGf;Q4AGo:Gm7gYd,qAKMYb;uFUCPb:pvnm0e,pfE8Hb,PFBcW;f56efd:dJXsye;EnoYf:KNzws,ZJsZZ,JgVSJc;zdMJQc:cCQNKb,ZJsZZ,zchEXc;Ytrrj:JJDvdc;tNR8yc:GeFvjb;oFN6Ye:hij5Wb" jscontroller="Zl5N8" jsmodel="SsMkhd" jsname="txFAF" data-language-for-alternatives="pl" data-language-to-translate-into="en" data-phrase-index="12" jsdata="uqLsIf;_;$288">Używa<span jsaction="agoMJf:PFBcW;usxOmf:aWLT7;jhKsnd:P7O7bd,F8DmGf;Q4AGo:Gm7gYd,qAKMYb;uFUCPb:pvnm0e,pfE8Hb,PFBcW;f56efd:dJXsye;EnoYf:KNzws,ZJsZZ,JgVSJc;zdMJQc:cCQNKb,ZJsZZ,zchEXc;Ytrrj:JJDvdc;tNR8yc:GeFvjb;oFN6Ye:hij5Wb" jscontroller="Zl5N8" jsmodel="SsMkhd" jsname="txFAF" data-language-for-alternatives="pl" data-language-to-translate-into="en" data-phrase-index="13" jsdata="uqLsIf;_;$289"> <span jsaction="agoMJf:PFBcW;usxOmf:aWLT7;jhKsnd:P7O7bd,F8DmGf;Q4AGo:Gm7gYd,qAKMYb;uFUCPb:pvnm0e,pfE8Hb,PFBcW;f56efd:dJXsye;EnoYf:KNzws,ZJsZZ,JgVSJc;zdMJQc:cCQNKb,ZJsZZ,zchEXc;Ytrrj:JJDvdc;tNR8yc:GeFvjb;oFN6Ye:hij5Wb" jscontroller="Zl5N8" jsmodel="SsMkhd" jsname="txFAF" data-language-for-alternatives="pl" data-language-to-translate-into="en" data-phrase-index="14" jsdata="uqLsIf;_;$290">Po usunięciu nasion owoce można gotować i jeść. <span jsaction="agoMJf:PFBcW;usxOmf:aWLT7;jhKsnd:P7O7bd,F8DmGf;Q4AGo:Gm7gYd,qAKMYb;uFUCPb:pvnm0e,pfE8Hb,PFBcW;f56efd:dJXsye;EnoYf:KNzws,ZJsZZ,JgVSJc;zdMJQc:cCQNKb,ZJsZZ,zchEXc;Ytrrj:JJDvdc;tNR8yc:GeFvjb;oFN6Ye:hij5Wb" jscontroller="Zl5N8" jsmodel="SsMkhd" jsname="txFAF" data-language-for-alternatives="pl" data-language-to-translate-into="en" data-phrase-index="15" jsdata="uqLsIf;_;$291">Duże płatki kwiatów można również spożywać w sałatkach.<span jsaction="agoMJf:PFBcW;usxOmf:aWLT7;jhKsnd:P7O7bd,F8DmGf;Q4AGo:Gm7gYd,qAKMYb;uFUCPb:pvnm0e,pfE8Hb,PFBcW;f56efd:dJXsye;EnoYf:KNzws,ZJsZZ,JgVSJc;zdMJQc:cCQNKb,ZJsZZ,zchEXc;Ytrrj:JJDvdc;tNR8yc:GeFvjb;oFN6Ye:hij5Wb" jscontroller="Zl5N8" jsmodel="SsMkhd" jsname="txFAF" data-language-for-alternatives="pl" data-language-to-translate-into="en" data-phrase-index="16" jsdata="uqLsIf;_;$292"> <span jsaction="agoMJf:PFBcW;usxOmf:aWLT7;jhKsnd:P7O7bd,F8DmGf;Q4AGo:Gm7gYd,qAKMYb;uFUCPb:pvnm0e,pfE8Hb,PFBcW;f56efd:dJXsye;EnoYf:KNzws,ZJsZZ,JgVSJc;zdMJQc:cCQNKb,ZJsZZ,zchEXc;Ytrrj:JJDvdc;tNR8yc:GeFvjb;oFN6Ye:hij5Wb" jscontroller="Zl5N8" jsmodel="SsMkhd" jsname="txFAF" data-language-for-alternatives="pl" data-language-to-translate-into="en" data-phrase-index="17" jsdata="uqLsIf;_;$293">Liście, łodygi i korzenie tej rośliny mogą być używane do ogłuszania ryb. <span jsaction="agoMJf:PFBcW;usxOmf:aWLT7;jhKsnd:P7O7bd,F8DmGf;Q4AGo:Gm7gYd,qAKMYb;uFUCPb:pvnm0e,pfE8Hb,PFBcW;f56efd:dJXsye;EnoYf:KNzws,ZJsZZ,JgVSJc;zdMJQc:cCQNKb,ZJsZZ,zchEXc;Ytrrj:JJDvdc;tNR8yc:GeFvjb;oFN6Ye:hij5Wb" jscontroller="Zl5N8" jsmodel="SsMkhd" jsname="txFAF" data-language-for-alternatives="pl" data-language-to-translate-into="en" data-phrase-index="18" jsdata="uqLsIf;_;$294">Cherokee użył go do tego celu.

CT 8 (5 S)

Szybki podgląd

Za ten produkt nie można zapłacić za pomocą PayPal ani karty

Shirley Poppy Seeds Mixed...

1,95 € (SKU: MHS 43)

Szybki podgląd

Common Garden White Poppy...

3,50 € (SKU: MHS 140)

Seeds Gallery EU,

5/ 5

<h2 class="">Common Garden White Poppy Seeds (Papaver Somniferum)</h2> <h2>Price for Package of 2000 (1g), 10000 (5g) seeds.</h2> Papaver somniferum, the Opium poppy, is the species of plant from which opium and poppy seeds are derived. Opium is the source of many narcotics, including morphine (and its derivative heroin), thebaine, codeine, papaverine, and noscapine. The Latin botanical name means the "sleep-bringing poppy", referring to the sedative properties of some of these opiates. The opium poppy is the only species of Papaveraceae that is an agricultural crop grown on a large scale. Other species, Papaver rhoeas, and Papaver argemone are important agricultural weeds and may be mistaken for the crop. It is also valuable for ornamental purposes and has been known as the "common garden poppy", referencing all the group of poppy plants. Poppy seeds of Papaver somniferum are an important food item and the source of poppyseed oil, healthy edible oil that has many uses. Description Papaver somniferum is an annual herb growing to 100cm. All parts of the plant are strongly glaucous, giving a greyish-green appearance, and the stem and leaves are sparsely covered with coarse hairs. The leaves are lobed and clasp the stem at the base. The flowers are up to 120mm diameter, normally with four white, mauve or red petals, sometimes with dark markings at the base. The fruit is a hairless, rounded capsule topped with 12–18 radiating stigmatic rays. All parts of the plant exude white latex when wounded. History Use of the opium poppy predates written history. Images of opium poppies have been found in ancient Sumerian artifacts (circa 4000 BC). The making and use of opium was known to the ancient Minoans.[7] Its sap was later named opion by the ancient Greeks, from whence it gained its modern name of opium. Opium was used for treating asthma, stomach illnesses, and bad eyesight. The First and Second Opium Wars among China, the British Empire and France took place in the late 1830s through the early 1860s, when the Chinese attempted to stop western traders smuggling opium into their country. Many modern writers, particularly in the 19th century, have written on the opium poppy and its effects, notably Thomas de Quincey in Confessions of an English Opium-Eater The French Romantic composer Hector Berlioz used opium for inspiration, subsequently producing his Symphonie Fantastique. In this work, a young artist overdoses on opium and experiences a series of visions of his unrequited love. Opium poppies (flower and fruit) appear on the coat of arms of the Royal College of Anaesthetists. Legality     Opium poppy cultivation in the United Kingdom does not require a license, but extracting opium for medicinal products does.     In Italy, it is forbidden to grow P. somniferum to extract the alkaloids, but small numbers of specimens can be grown without special permits for purely ornamental purposes.     Unlike in its neighboring countries Austria and Switzerland, where opium poppy is still cultivated legally, it has been delegalized in Western Germany after World War II, extending this regulation after German reunification in 1990 also to territories of the former GDR, where opium poppy cultivation had remained legal until then.     In the United Arab Emirates, where the drug law is especially stern, at least one man was reported to have been imprisoned for possessing poppy seeds obtained from a bread roll.[9]     In New Zealand, section 9(4) of the Misuse of Drugs Act states, "It shall be a defense to a charge under subsection (1) [Cultivation of prohibited plants] if the person charged proves that the prohibited plant to which the charge relates was of the species Papaver somniferum and that it was not intended to be a source of any controlled drug or that it was not being developed as a strain from which a controlled drug could be produced."     In northern Burma, opium bans have ended a century-old tradition of growing poppy. Between 20,000 and 30,000 ex-poppy farmers left the Kokang region as a result of the ban in 2002.[11] People from the Wa region, where the ban was implemented in 2005, fled to areas where growing opium is still possible.     In the United States, opium is listed as a Schedule II controlled substance by the Drug Enforcement Administration. In addition, "Opium poppy and poppy straw" are also prohibited.[12] However, this is not typically enforced for poppies grown or sold for ornamental or food purposes.[4] Though the opium poppy is legal for culinary or æsthetic reasons, poppies were once grown as a cash crop by farmers in California; the law of poppy cultivation in the United States is somewhat ambiguous. The reason for the ambiguity is because The Opium Poppy Control Act of 1942 (now repealed),[14][15][16] stated that any opium poppy should be declared illegal, even if the farmers were issued a state permit. § 3 of The Opium Poppy Control Act stated:     It shall be unlawful for any person who is not the holder of a license authorizing him to produce the opium poppy, duly issued to him by the Secretary of the Treasury in accordance with the provisions of this Act, to produce the opium poppy, or to permit the production of the opium poppy in or upon any place owned, occupied, used, or controlled by him. This led to the Poppy Rebellion, and to the Narcotics Bureau arresting anyone planting opium poppies and forcing the destruction of poppy fields of anyone who defied the prohibition of poppy cultivation. Though the press of those days favored the Federal Bureau of Narcotics, the state of California supported the farmers who grew opium poppies for their seeds for uses in foods such as poppyseed muffins. Today, this area of law has remained vague and remains somewhat controversial in the United States. The Opium Poppy Control Act of 1942 was repealed on 27 October 1970.     The seeds themselves contain very small amounts of opiates,[4] and have no measurable narcotic effect in small quantities. See poppy tea. However, the television show MythBusters demonstrated that one could test positive for narcotics after consuming four poppy seed bagels. On the show Brainiac: Science Abuse, subjects tested positive after eating only two poppy seed bagels. Medicine Australia (Tasmania), Turkey, and India are the major producers of the poppy for medicinal purposes and poppy-based drugs, such as morphine or codeine.[23] The USA has a policy of sourcing 80% of its narcotic raw materials from the traditional producers, India, and Turkey. A recent initiative to extend opium production for medicinal purposes called Poppy for Medicine was launched by The Senlis Council which proposes that Afghanistan could produce medicinal opium under a scheme similar to that operating in Turkey and India.[25] The Council proposes licensing poppy production in Afghanistan, within an integrated control system supported by the Afghan government and its international allies, to promote economic growth in the country, create vital drugs and combat poverty and the diversion of illegal opium to drug traffickers and terrorist elements. Interestingly, Senlis is on record advocating the reintroduction of poppy into areas of Afghanistan, specifically Kunduz, which has been poppy free for some time. The Senlis proposal is based in part on the assertion that there is an acute global shortage of opium poppy-based medicines some of which (morphine) are on the World Health Organisation's list of essential drugs as they are the most effective way of relieving severe pain. This assertion is contradicted by the International Narcotics Control Board (INCB), the "independent and quasi-judicial control organ monitoring the implementation of the United Nations drug control conventions". INCB reports that the supply of opiates is greatly in excess of demand. In March 2010, researchers from the Department of Biological Sciences at the University of Calgary published an article in Nature Chemical Biology about their discovery of two enzymes and their encoding genes, thebaine 6-O-demethylase (T6ODM) and codeine O-demethylase (CODM), involved in morphine biosynthesis derived from the opium poppy.[27] The enzymes were identified as non-heme dioxygenases and were isolated using functional genomics.[27] Codeine O-demethylase produces the enzyme that converts codeine into morphine. Medical cultivation in the UK In late 2006, the British government permitted the pharmaceutical company Macfarlan Smith (a Johnson Matthey company, FTSE 100) to cultivate opium poppies in England for medicinal reasons[29] after Macfarlan Smith's primary source, India, decided to increase the price of export opium latex. This move is well received by British farmers,[citation needed] with a major opium poppy field based in Didcot, England. As of 2012, they were growing in Dorset, Hampshire, Oxfordshire and Lincolnshire as a spring-sown break crop recognized under the single payment scheme farm subsidy.[30] The Office of Fair Trading has alerted the government to their monopoly position on growing in the UK and worldwide production of diamorphine and recommended consideration.[29] The governments response advocated the status quo, being concerned interference might cause the company to stop production. Use as food The opium poppy is the source of two food ingredients: poppy seed and poppyseed oil. The seeds contain very low levels of opiates,[4] and the oil extracted from them contains even less. Both the oil and the seed residue also have commercial uses. Poppy seeds Poppy seeds are commonly used in cuisine from many different cultures. They can be dry roasted and ground to be used in wet curry (curry paste) or dry curry. They have a creamy and nut-like flavor, and when used with ground coconut, the seeds provide a unique and flavor-rich curry base. Ornamental cultivation Once known as the "common garden poppy", live plants and seeds of the opium poppy are widely sold by seed companies and nurseries in most of the western world, including the United States. Poppies are sought after by gardeners for the vivid coloration of the blooms, the hardiness and reliability of the poppy plants, the exotic chocolate-vegetal fragrance note of some cultivars, and the ease of growing the plants from purchased flats of seedlings or by direct sowing of the seed. Poppyseed pods are also sold for dried flower arrangements. Since "opium poppy and poppy straw" are listed in Schedule II of the United States' Controlled Substances Act, a DEA license may be required to grow poppies in ornamental or display gardens. In fact, the legal status of strictly ornamental poppy gardens is more nuanced, and destruction of ornamental poppy installations or prosecution of gardeners (except those caught extracting opium via capsule scarification or tea extraction) are virtually unheard of.[4] During the early spring, opium poppies can be seen flowering in gardens throughout North America and Europe, and beautiful displays are found in many private planters, as well as in public botanical and museum gardens (e.g., United States Botanical Garden, Missouri Botanical Garden, North Carolina Botanical Garden). Many countries grow the plants, and some rely heavily on the commercial production of the drug as a major source of income. As an additional source of profit, the seeds of the same plants are sold for use in foods, so the cultivation of the plant is a significant source of income. This international trade in seeds of P. somniferum was addressed by a UN resolution "to fight the international trade in illicit opium poppy seeds" on 28 July 1998. Popular culture In the 19th century Thomas de Quincey wrote Confessions of an English Opium-Eater (1821). A book on Opium and allegedly the first book in the series of drug-addiction literature. Recently, a feature film entitled The Opium Eater was released exploring the life of Eric Detzer and how he would go about acquiring opium poppies from flower shops and gardens in the Pacific Northwest (north of Seattle) to feed his addiction. This true story is based on an autobiography, Poppies: Odyssey of an Opium Eater written by Detzer, and starring David Bertelsen. Since the festival release of this film in Breckenridge, CO, eBay has stopped allowing the sale of opium poppy pods on their auction site. This may also be attributed to the death of a Colorado teen, who overdosed on opium tea around the same time. What may be the most well known literary use of the poppy occurs both in L. Frank Baum's The Wonderful Wizard of Oz and in MGM's classic 1939 film based on the novel. In the novel, while on their way to the Emerald City, Dorothy, the Scarecrow, the Tin Man, and the Cowardly Lion walk through a field of poppies, and both Dorothy and the Lion mysteriously fall asleep. The Scarecrow and the Tin Man, not being made of flesh and blood, are unaffected. They carry Dorothy to safety and place her on the ground beyond the poppy field. While they are considering how to help the Lion, a field mouse runs in front of them, fleeing a cougar. The Tin Man beheads the cougar with his axe, and the field mouse pledges her eternal gratitude. Being the Queen of the Field Mice, she gathers all her subjects together. The Tin Man cuts down several trees, and builds a wagon. The Lion is pushed onto it, and the mice pull the wagon safely out of the poppy field. In the 1939 film, the sequence is considerably altered. The poppy field is conjured up by the Wicked Witch of the West, and it appears directly in front of the Emerald City, preventing the four travelers from reaching it. As in the novel, Dorothy and the Cowardly Lion fall asleep, but in a direct reversal of the book, the Scarecrow and the Tin Man are unable to carry Dorothy. Glinda, who has been watching over them, conjures up a snowfall which kills the poppies' narcotic power and enables Dorothy and the Lion to awaken. Unfortunately, the Tin Man has been weeping in despair, and the combination of his tears and the wet snow has caused him to rust. After he is oiled by Dorothy, the four skip happily toward the Emerald City. In Baum's other Oz books, Oz's ruler, Princess Ozma, is often shown wearing poppies in her hair as decoration.<script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

MHS 140 (1g)

Szybki podgląd

Nasiona aloesu z ogona kota...

4,00 € (SKU: CT 27)

Szybki podgląd

Black Caraway, Black Cumin...

2,15 € (SKU: MHS 128)

Seeds Gallery EU,

5/ 5

<h2>Black Caraway, Black Cumin Seeds (Nigella sativa)</h2> <h2>Price for Package of 500 (1.5g) seeds.</h2> You may or may not have heard of Black seed (nigella sativa) before. It goes by many names, including black caraway, Roman coriander, and black cumin, to name a few. But no matter what you call it, these seeds are loaded with health benefits that we are only beginning to understand. From eliminating harmful bacteria to regenerating the body’s cells and tissues, here are 10 awesome research-backed health benefits of black cumin. Nigella sativa (black seeds), an annual flowering plant that grows to 20-30cm tall, is native to Asia and the Middle East. The flowers of this plant are very delicate and pale colored and white. The seeds are used in Middle Eastern cooking, such as in their local breads. The seeds are also used by thousands for their natural healing abilities. <ul> <li>1. Type 2 diabetes – Researchers found that just two grams daily of black seed could result in reduced fasting blood sugar levels, along with decreased insulin resistance, and increased beta-cell function in the pancreas.</li> <li>2. Epilepsy –  Published in Medical Science Monitor, one study found black seed to be effective at reducing the frequency of seizures in children who resisted conventional treatment. Black seed indeed has anti-convulsive properties.</li> <li>3. Colon Cancer – In cell studies, black seed has been found to have anti-cancer properties, inhibiting the growth of colon cancer cells specifically. In one animal study, the seed was able to fight colon cancer in rats successfully with no observable side effects. The same obviously can’t be said for conventional cancer treatments.</li> <li>4. MRSA – The deadly and antibiotic-resistant bacterial infection known commonly as MRSA responded favorably to treatment with black seed in this study from the University of Health Sciences in Lahore, Pakistan.</li> <li>5. Protection Against Heart Attack Damage – An extract from black seed has been shown to possess heart-protective qualities, dampening damages associated with heart attacks and boosting overall heart health.</li> </ul> Read: Health Benefits of 60+ Foods <ul> <li>6. Breast Cancer – A few studies have linked a thymoquinone extract from nigella sativa to reduced breast cancer tumor growth and increased apoptosis (cell death) in breast cancer cells.</li> <li>7. Brain Cancer – A study published in the online journal PLoS One indicates thymoquinone from black seed can induce cell death in glioblastoma cells. Glioblastoma is one of the most aggressive brain tumors of all.</li> <li>8. Leukemia – As it’s been shown to do with other types of cancer, black seed compound thymoquinone has also been shown to induce apoptosis in leukemia cells.</li> <li>9. Brain Damage from Lead – A study published in Experimental and Toxicologic Pathology  indicates black seed is able to dampen and reverse damage to the brain sparked by lead toxicity.</li> <li>10. Oral Cancer – Research indicates thymoquinone from nigella sativa is able to induce cell apoptosis in oral cancer cells.</li> </ul> These ten benefits of nigella sativa are truly only the tip of the iceberg. Mounting evidence indicates this seed is a powerful healer. Stay tuned for Part 2 of this article where we’ll add to the list of benefits.  Other Names: Ajenuz, Aranuel, Baraka, Black Cumin, Black Caraway, Charnuska, Cheveux de Vénus, Cominho Negro, Comino Negro, Cumin Noir, Fennel Flower, Fitch, Graine de Nigelle, Graine Noire, Kalajaji, Kalajira, Kalonji, La Grainer Noire, Love in a Mist, Mugrela, Nielle, Nigella sativa, Nigelle de Crête, Nigelle Cultivée, Nutmeg Flower, Poivrette, Roman-Coriander, Schwarzkummel, Small Fennel, Toute Épice, Upakuncika.<script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

MHS 128 (1,5g)

Szybki podgląd

Roślina lecznicza lub przyprawowa

Nasiona Prawoślaz lekarski...

1,85 € (SKU: VE 219)

Seeds Gallery EU,

5/ 5

<h2 class="">Nasiona Prawoślaz lekarski (Althaea officinalis)</h2> <h2>Cena za Pakiet 350 (1g) nasion.</h2> Prawoślaz lekarski (Althaea officinalis L.) – gatunek rośliny zielnej należący do rodziny ślazowatych (Malvaceae). Pochodzi z obszaru śródziemnomorskiego. W Polsce jest kenofitem, jako gatunek dziko rosnący występuje na niżu, jest także uprawiany. <dl> <dt>Pokrój</dt> <dd>Roślina o wysokości do 1,5 m. Cała roślina jest owłosiona miękkimi, szarymi włoskami.</dd> <dt>Liście</dt> <dd>Ulistnienie skrętoległe. Liście posiadają długie ogonki i mają około 7–10 cm długości. Blaszka jest kształtu sercowatego lub jajowatego z 3–5 płytkimi klapami i brzegiem karbowanym bądz ząbkowanym. Unerwienie dłoniaste. Ogonki i obydwie powierzchnie blaszki są szarawozielone i gęsto owłosione[4].</dd> <dt>Kwiaty</dt> <dd>Różowe, dość duże, umieszczone głównie na wierzchołku łodygi w kątach liści, pojedynczo lub po kilka. Są to kwiaty promieniste, 5-krotne, a ich liczne pręciki zrośnięte są nitkami w rurkę wokół słupka.</dd> <dt>Owoce</dt> <dd>Rozłupnie rozpadające się na liczne ciemnobrunatne, nerkowate i płaskie rozłupki.</dd> <dt>Korzeń</dt> <dd>Walcowaty do 3 cm średnicy, nieokorowany barwy szarawobrunatnej, okorowany – szarawobiałej. Przełam w części zewnętrznej jest włóknisty, nierówny i ziarnisty w wewnętrznej. Korka i miękiszu kory pierwotnej brak.</dd> </dl> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;">Biologia i ekologia</h2> Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od lipca do sierpnia. Siedlisko: solniska, murawy, łąki, rowy. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Agropyro-Rumicion crispi[5]. <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;">Anatomia</h2> <ul> <li>Althaeae folium – liść prawoślazu: <ul> <li>włoski krzaczkowate</li> <li>gruzły szczawianu wapnia</li> <li>komórki śluzowe</li> </ul> </li> <li>Althaeae radix – korzeń prawoślazu: <ul> <li>owalne komórki śluzowe</li> <li>włókna grubościenne</li> <li>gruzły szczawianu wapnia</li> </ul> </li> </ul> <ul class="gallery mw-gallery-traditional"> <ul class="gallery mw-gallery-traditional"> <li class="gallerybox"> <div> <div class="thumb"> <div><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/05/Althae_folium_w%C5%82oski_krzaczkowate.JPG/120px-Althae_folium_w%C5%82oski_krzaczkowate.JPG" decoding="async" width="120" height="119" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/05/Althae_folium_w%C5%82oski_krzaczkowate.JPG/180px-Althae_folium_w%C5%82oski_krzaczkowate.JPG 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/05/Althae_folium_w%C5%82oski_krzaczkowate.JPG/240px-Althae_folium_w%C5%82oski_krzaczkowate.JPG 2x" data-file-width="1472" data-file-height="1454" /></div> </div> <div class="gallerytext" style="font-size: 13.16px;"> Włoski krzaczkowate </div> </div> </li> </ul> </ul> <ul class="gallery mw-gallery-traditional"> <ul class="gallery mw-gallery-traditional"> <li class="gallerybox"> <div> <div class="thumb"> <div><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0e/Althae_folium_ziarno_py%C5%82ku.JPG/120px-Althae_folium_ziarno_py%C5%82ku.JPG" decoding="async" width="120" height="120" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0e/Althae_folium_ziarno_py%C5%82ku.JPG/180px-Althae_folium_ziarno_py%C5%82ku.JPG 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0e/Althae_folium_ziarno_py%C5%82ku.JPG/240px-Althae_folium_ziarno_py%C5%82ku.JPG 2x" data-file-width="1516" data-file-height="1513" /></div> </div> <div class="gallerytext" style="font-size: 13.16px;"> Ziarno pyłku </div> </div> </li> </ul> </ul> <ul class="gallery mw-gallery-traditional"> <li class="gallerybox"> <div> <div class="thumb"> <div><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3c/Altahe_folium_aparat_szparkowy.JPG/120px-Altahe_folium_aparat_szparkowy.JPG" decoding="async" width="120" height="120" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3c/Altahe_folium_aparat_szparkowy.JPG/180px-Altahe_folium_aparat_szparkowy.JPG 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3c/Altahe_folium_aparat_szparkowy.JPG/240px-Altahe_folium_aparat_szparkowy.JPG 2x" data-file-width="630" data-file-height="630" /></div> </div> <div class="gallerytext" style="font-size: 13.16px;"> Aparat szparkowy </div> </div> </li> </ul> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;">Zastosowanie</h2> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner" style="font-size: 13.16px;"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a1/Althea_officinalis_flor.jpg/240px-Althea_officinalis_flor.jpg" decoding="async" width="240" height="180" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a1/Althea_officinalis_flor.jpg/360px-Althea_officinalis_flor.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a1/Althea_officinalis_flor.jpg/480px-Althea_officinalis_flor.jpg 2x" data-file-width="1024" data-file-height="768" /> <div class="thumbcaption" style="font-size: 12.3704px;"> <div class="magnify"></div> Prawoślaz lekarski</div> </div> </div> <h3 style="color: #000000; font-size: 1.2em;">Roślina lecznicza</h3> <dl> <dt>Surowiec zielarski[6]</dt> <dd>Korzeń prawoślazu (Althaeae radix, Althaeae radice) i liść prawoślazu (Althaeae folium)[4]. W korzeniu występuje śluz jako główny składnik czynny (5-10%), pektyny (ponad 10%), skrobia, sacharoza (około 10%), olej tłusty, związki białkowe, asparaginę i betainę, lecytynę, składniki mineralne i inne[7]. W liściu – śluz sięgający zawartości nawet 10%, olejek lotny, kwasy organiczne, związki flawonowe, skopoletyna i inne.</dd> <dt>Działanie</dt> <dd>Surowce używane do wyrobu preparatów przeciwkaszlowych jako środki powlekające, łagodzące, osłaniające. Pomagają w stanach zapalnych przewodu pokarmowego – podrażnieniach, uszkodzeniach nabłonka, wrzodach żołądka, nadkwaśności, zaparciach, w schorzeniach górnych dróg oddechowych takich jak nieżyt oskrzeli i gardła z kaszlem. Ze względu na brak składników silnie działających i przyjemny smak często stosowane w pediatrii. Zewnętrznie w postaci kataplazmów do okładów zmiękczających. Ostatnio wykazano, że śluz zawarty w korzeniach i liściach przy podaniu pozajelitowym wywiera działanie hipoglikemiczne.</dd> <dt>Zbiór i suszenie</dt> <dd>Roślina ta uprawiana jest do celów farmaceutycznych. Korzenie uzyskuje się z roślin dwuletnich na jesieni. Bezpośrednio po zbiorze korzeń jest zazwyczaj pozbawiony kory pierwotnej, jest to korzeń prawoślazu tzw. okorowany. W celu zachowania jasnej barwy korzeń okorowany powinien być suszony w temperaturze 40 °C. Liście łodygowe zbierane są przed kwitnieniem i suszone na powietrzu w cieniu.</dd> </dl> <h3 style="color: #000000; font-size: 1.2em;">Inne zastosowania</h3> <ul> <li>Sztuka kulinarna: sproszkowane korzenie podgrzewane z cukrem tworzą delikatną, słodką masę, stosowaną w cukiernictwie (pianka marshmallow). Zawierają skrobię, pektyny, asparaginę, sole mineralne, garbniki, betainę.</li> <li>Roślina ozdobna. Czasami (rzadko) jest uprawiany w celach ozdobnych. W uprawie wymaga gleby głębokiej, dobrze nawożonej i wilgotnej.</li> </ul> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 219 (1g)

Szybki podgląd

New Zealand flax - Flax...

1,75 € (SKU: UT 8)

Seeds Gallery EU,

5/ 5

<div id="idTab1" class="rte"> <h2>New Zealand flax - Flax lily Seeds (Phormium tenax)</h2> <h2>Price for Package of 3 seeds.</h2> <div>Phormium is a genus of two plant species in the Xanthorrhoeaceae family. One species is endemic to New Zealand and the other is native to New Zealand and Norfolk Island. The two species are widely known in New Zealand as 'flax' and elsewhere as New Zealand flax or Flax lily but are not related to Flax which is native to the region extending from the eastern Mediterranean to India and which was used by humans in 30,000 B.C.</div> <div>Taxonomy</div> <div>Phormium is an herbaceous perennial monocot. Monocot classification has undergone significant revision in the past decade, and recent classification systems (including the Angiosperm Phylogeny Group) have found Phormium to be closely related to daylilies (Hemerocallis). Phormium formerly belonged to the family Agavaceae and many classification systems still place it there. It includes two species, Phormium colensoi and Phormium tenax. It also includes many cultivars.</div> <div>The genus was originally established by the German naturalists Johann Reinhold Forster and his son Georg Forster in 1775 from specimens of Phormium tenax collected by both Forsters and the Swedish naturalist Anders Erikson Sparrman. All of them were part of the second expedition of Captain James Cook aboard the Resolution (1772–1775).[4] The type specimens were taken from Queen Charlotte Sound, with additional specimens from both Norfolk Island and North Island, New Zealand. The name Phormium comes from Ancient Greek for "basket", while tenax was Latin for "strong".</div> <div>Description and ecology</div> <div>The tough, sword-shaped leaves grow up to three metres long and up to 125 mm wide. They are usually darkish green but sometimes have coloured edges and central ribs. Cultivated varieties range from light green through pink to deep russet bronze. There are numerous variegated cultivars with leaves marked by contrasting stripes in shades of green, red, bronze, pink and yellow.</div> <div>The rigid flower stalks can be up to five metres long, projecting high above the foliage. In November (in New Zealand) they produce clumps of curving tube-like flowers which turn bright red when mature. These produce unusually large quantities of nectar to attract all nectar feeding birds such as the tui and insects. The seedpods that develop after pollination, each contain hundreds of seeds which are later widely dispersed by the wind.</div> <div>Distribution and habitat</div> <div>P. tenax occurs naturally in New Zealand and Norfolk Island, while P. colensoi is endemic to New Zealand. Both species have been widely distributed to temperate regions of the world as economic fibre and ornamental plants.</div> <div>They are found mainly in swamps or low lying areas but will grow just about anywhere.<hr></div> <div> <div>Sowing:  Spring (Feb to April) or in Autumn (Sept to Oct)</div> <div>Sow at maximum 16 to 18°C (60 to 65°F), covering them with a thin layer of peaty compost. Kept moist but not wet at all times. Germination can be erratic, between 30 to 180 days</div> <div>Prick out each seedling as it becomes large enough to handle, transplant into 7.5cm (3in) pots or trays. Grow on in the greenhouse for at least their first winter. Plant them out into their permanent positions in late spring or early summer, after the last expected frosts. Gradually acclimatise to outdoor conditions for 10 to 15days before planting out. You may find them rather lax as youngsters but they develop a strong upright habit rather quickly.</div> <div>Cultivation:</div> <div>Once established, Phormium require only the minimum of care and are hardy to minus -5°C (23°F), but in frost prone areas, it is worth covering plants with a deep mulch of well-rotted compost or straw in winter.  </div> <div>Healthy plants soon grow into a large clump as new fans of leaves develop around the older ones. These eventually develop their own roots and can be detached from the parent plant. It is probably best to cut back some of the leaves of the young plant to reduce the water demand while it is getting established. Even if all the roots get broken off, most pieces will root again if kept moist.</div> <div>Plants can be divided in spring. Dig up the whole plant then divide it into several pieces using a spade or knife.</div> <div>Plants growing in pots can be un-potted, freed of most of the soil and small sections broken off. The roots can be carefully teased apart leaving as many as possible attached to each offset. The pieces can then be planted separately.</div> <div>Plant Uses:  </div> <div>Architectural, Tropical, Containers, Cultivated Beds.</div> </div> </div><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

UT 8

Szybki podgląd

Nasiona SURURUCA...

3,00 € (SKU: V 18 PS)

Szybki podgląd

Mak polny nasion (Papaver...

2,05 € (SKU: MHS 43 PR)

Seeds Gallery EU,

5/ 5

<div id="idTab1" class="rte"> <h2>Mak polny nasion (Papaver rhoeas)</h2> <h2>Cena za pakiet 100 nasion.</h2> Papaver rhoeas, o nazwach zwyczajowych obejmujących mak pospolity, mak kukurydziany, różę kukurydzianą, mak polny, mak flamandzki i mak czerwony, jest jednorocznym gatunkiem zielnym kwitnącej rośliny z rodziny maków Papaveraceae. Jest znany jako chwast rolniczy (stąd popularne nazwy, w tym „kukurydza” i „pole”). Zwłaszcza w Wielkiej Brytanii jest używany jako symbol pamięci poległych żołnierzy i innego wojska podczas I wojny światowej i później. Papaver rhoeas to zmienna, wyprostowana roślina jednoroczna, tworząca długowieczny bank nasion gleby, który może kiełkować, gdy gleba jest zaburzona. Na półkuli północnej zazwyczaj kwitnie późną wiosną (od maja do października w Wielkiej Brytanii), ale jeśli pogoda jest wystarczająco ciepła, inne kwiaty często pojawiają się na początku jesieni. Dorasta do około 70 cm (28 cali) wysokości. Łodygi zawierają pojedyncze kwiaty, które są duże i efektowne, o średnicy 5-10 cm (2-4 cali), z czterema płatkami, które są jaskrawoczerwone, najczęściej z czarną plamą u podstawy. Płatki lekko zachodzą na siebie. Roślina może wyprodukować do 400 kwiatów w ciepłym sezonie, który trwa tylko jeden dzień. Łodyga kwiatu jest zwykle pokryta szorstkimi włoskami, które są utrzymywane pod kątem prostym do powierzchni, co pomaga odróżnić go od Papaver dubium, w którym włosy są zwykle spłaszczone (tj. trzymane blisko łodygi). Kapsułki są bezwłose, jajowate (w kształcie jajka), mniej niż dwa razy wyższe niż szerokie, z piętnem co najmniej tak szerokim jak kapsułka. Podobnie jak wiele innych gatunków Papaver, roślina wydziela biały lub żółtawy lateks, gdy tkanki są uszkodzone. Nie wszystkie dostępne na rynku maki kukurydziane mają czerwone kwiaty. Hodowla selektywna zaowocowała odmianami w kolorze żółtym, pomarańczowym, różowym i białym. Mak Shirley jest dobrze znaną odmianą. Dostępna jest również bardzo blada, nakrapiana odmiana, pochodząca z Shirley. Prawie czarno kwitnąca hybryda, znana jako „Evelina”, została wyhodowana we Włoszech pod koniec lat 90. z P. dubium, ale wydaje się, że nie jest dostępna na rynku. Fitochemia Papaver rhoeas zawiera alkaloid zwany rhoeadine, który jest łagodnym środkiem uspokajającym. W tej roślinie występuje również kwas rodanowy, kwas papawerynowy i rhoeagenina. Zastosowania Odmianą tej rośliny jest powszechnie uprawiany ogrodowy mak ozdobny Shirley. Czarnuszka jest jadalna i może być spożywana samodzielnie lub jako składnik chleba. Olej z nasion jest wysoko ceniony we Francji. Płatki zawierają czerwony barwnik, który jest używany w niektórych lekach i winach; również suszone płatki są czasami używane do nadania koloru potpourri. W tradycyjnej medycynie ludowej był używany na dnę moczanową, bóle i bóle. Z płatków stworzono syrop, którym podawano dzieciom, aby mogły zasnąć. </div> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

MHS 43 PR (100 S)

Szybki podgląd

Nasiona Lantana pospolita...

1,95 € (SKU: MHS 59)

Seeds Gallery EU,

5/ 5

<h2 class="">Nasiona Lantana pospolita (Lantana camara)</h2> <h2>Cena za pakiet 10 nasion</h2> Lantana pospolita (Lantana camara L.) – gatunek rośliny z rodziny werbenowatych (Verbenaceae). Pochodzi z Ameryki Południowej (Wenezuela, Kolumbia), Karaibów, Ameryki Środkowej i Meksyku. Zawleczony został we wszystkich rejonach tropikalnych i subtropikalnych. <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;">Morfologia i biologia</h2> <dl style="color: #202122; font-size: 14px;"> <dt>Pokrój</dt> <dd>Wiecznie zielony półkrzew osiągający 3 m wysokości[5].</dd> <dt>Łodyga</dt> <dd>Czterokanciasta, z nielicznymi zagiętymi cierniami, słabo drewniejąca.</dd> <dt>Liście</dt> <dd>Ulistnienie naprzeciwległe, liście jajowate, o długości do 10 cm. Mają pomarszczoną blaszkę liściową, brzegi piłkowane i szorstko owłosione. Roztarte nieprzyjemnie pachną[5].</dd> <dt>Kwiaty</dt> <dd>Wyrastają w główkowatych kwiatostanach na szczycie łodygi, Są różniej wielkości: zewnętrzne kwiaty mają 8–10 mm średnicy i nierówne płatki korony, wewnętrzne są mniejsze i bardziej regularne. Kwitnie od wiosny do jesieni, najwcześniej zaczynają kwitnąć kwiaty zewnętrzne, na koniec środkowe. Charakterystyczną cechą jest, że podczas kwitnienia kwiaty zmieniają swoją barwę z żółtej, przez pomarańczową, na czerwoną[5].</dd> <dt>Owoce</dt> <dd>Czarne pestkowce o kulistym kształcie i średnicy 5–7 mm. W środku mają 1–2 nasiona, które roznoszone są przez ptaki (ornitochoria)[5].</dd> <dt>Roślina trująca</dt> <dd>Trujące są wszystkie części rośliny.</dd> </dl> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;">Znaczenie</h2> <ul style="color: #202122; font-size: 14px;"> <li>Roślina ozdobna. Pospolicie uprawiana w krajach o ciepłym klimacie, przy czym obecnie oferuje się w sprzedaży odmiany mniej inwazyjne[6]. Wprowadzana jest do uprawy również w Polsce, uprawiana w pojemnikach dobrze nadaje się na balkony, tarasy, werandy, jednakże w Polsce nie jest w stanie przetrwać zimy i musi być zimą przetrzymywana w pomieszczeniach. Jesienią przed przeniesieniem należy ją przyciąć[5].</li> <li>Ma własności allelopatyczne, hamuje wzrost innych roślin w swoim otoczeniu[7].</li> <li>Sprowadzana jako roślina ozdobna, okazała się uciążliwym chwastem (może rosnąć w szerokim zakresie warunków klimatycznych i siedliskowych, obficie rozmnaża się generatywnie i wegetatywnie, łatwo regeneruje po uszkodzeniach, ma właściwości allelopatyczne, przez co skutecznie konkuruje z rodzimymi gatunkami i jako roślina trująca nie jest zjadana przez zwierzęta). W Indiach znana jako Curse of India (ang. przekleństwo Indii)[6].</li> <li>W medycynie ludowej wywar z liści jest używany przy obrzękach i bólach ciała. Kora jest cierpka i używana jako balsam przy leczeniu wrzodów w trądzie. W badaniach na zwierzętach doświadczalnych stwierdzono, że uzyskane z liści alkaloidy powodują obniżenie ciśnienia krwi, przyspieszenie oddychania i stymulują ruchy jelit[7].</li> </ul> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

MHS 59 (10 S)

Szybki podgląd

Nazwa pliku cookie	Dostawca	Cel, powód	Wygaśnięcie
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
__cfduid
__cfduid
__cfduid
__cfduid
__cfduid

Nazwa pliku cookie	Dostawca	Cel, powód	Wygaśnięcie
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
__cfduid
__cfduid
__cfduid
__cfduid
__cfduid

Nazwa pliku cookie	Dostawca	Cel, powód	Wygaśnięcie
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
__cfduid
__cfduid
__cfduid
__cfduid
__cfduid

Nazwa pliku cookie	Dostawca	Cel, powód	Wygaśnięcie
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
__cfduid
__cfduid
__cfduid
__cfduid
__cfduid

Nazwa pliku cookie	Dostawca	Cel, powód	Wygaśnięcie
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
PrestaShop-#	www.seeds-gallery.eu
__cfduid
__cfduid
__cfduid
__cfduid
__cfduid

Kategorie

Kategorie

Kategorie

Last Product Reviews

FAQs

Nasiona biały Oleander...

Nasiona Czerwony Oleander...

Rose Bay - Rose Laurel...

Cebula morska nasiona...

Nasiona Ogromny Ketmia...

Nasiona Jukka karolińska...

Shirley Poppy Seeds Mixed...

Common Garden White Poppy...

Nasiona aloesu z ogona kota...

Black Caraway, Black Cumin...

Nasiona Prawoślaz lekarski...

New Zealand flax - Flax...

Nasiona SURURUCA...

Mak polny nasion (Papaver...

Nasiona Lantana pospolita...