5/ 5

<h2><strong>Nasiona Rzadkie Chocola (Jarilla chocola)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Cena za opakowanie 5 nasion.</strong></span></h2> <div>Ten niezwykły krewny papai jest suchym liściastym, wieloletnim ziołem o wysokości około 1 m, które wyrasta z wyprostowanych łodyg z szerokimi, klapowanymi liśćmi z soczystej podziemnej bulwy. Po białych i różowych kwiatach pojawiają się niezwykłe różowe owoce z pięcioma wyraźnymi grzbietami. Owoce są jadalne i mają bardzo przyjemny zapach.<br><br>Jarilla chocola jest szeroko rozpowszechniona w dolinach, kanionach i lasach liściastych wzdłuż meksykańskiego wybrzeża Pacyfiku od stanu Sonora do Gwatemali i Salwadoru na wysokości poniżej 1300 m.<br><br>Owoce zawierają biały miąższ o kremowej konsystencji i lekko kwaśnym smaku przypominającym cytrynę. Bulwy bogate w skrobię mogą być również interesującą uprawą samą w sobie, porównywalną z ziemniakami.<br><br>W Chihuahua w północnym Meksyku miejscowi jedzą korzenie na surowo lub tosty, a owoce na surowo. Jarilla chocola jest mało znana poza Meksykiem i jeszcze rzadziej uprawiana. Najlepiej rośnie w klimacie tropikalnym i ciepłym klimacie umiarkowanym, w półcieniu i na wilgotnych, przepuszczalnych glebach.&nbsp;</div>

V 161 JC

5/ 5

<h2><strong>Nasiona Papaja górska (Carica pubescens) </strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Cena za opakowanie 5 nasion. </strong></span></h2> <p>Papaja górska (Vasconcellea pubescens), znana również jako papaja górska, papayuelo, chamburo lub po prostu „papaja”, to gatunek z rodzaju Vasconcellea, pochodzący z Andów w północno-zachodniej Ameryce Południowej od Kolumbii na południe do środkowego Chile, zwykle rosnący na wysokości 1500–3 000 metrów (4900–9 800 stóp).<br><br>Żeńskie rośliny wytwarzają duże ilości żółtych owoców, które są tradycyjnie używane do przygotowywania napojów, a także gotowane i spożywane.<br><br>Vasconcellea pubescens to wiecznie zielony krzew pachycaul lub małe drzewo dorastające do 10 metrów wysokości.<br><br>Owoc ma 6–15 cm długości i 3–8 cm szerokości, z pięcioma szerokimi podłużnymi żebrami od podstawy do wierzchołka; jest zielony, dojrzewając od żółtego do pomarańczowego. Miąższ owoców jest jadalny, podobny do papai i jest zwykle gotowany jako warzywo. Jest również spożywany na surowo.<br><br>Jest również znany jako Carica pubescens.<br><br>Carica pubescens najlepiej nadaje się do ciepłego klimatu umiarkowanego, w którym brakuje ekstremalnych upałów lub zimna.&nbsp;</p>

V 22 VP

5/ 5

<h2 class=""><strong>Nasiona super rzadkie Carica papaya Gabon Melon</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Cena za opakowanie 5 nasion. </strong></span></h2> <p class="">Rzadka odmiana papai uprawiana w środkowej Afryce. Rośliny produkują duże ilości owoców kulistych, prawie kulistych, które mają doskonały smak i konsystencję.<br><br>Ponieważ ten rodzaj papai nie rośnie wysoko (mini), świetnie nadaje się do uprawy w doniczkach. Owocuje już po roku od siewu.&nbsp;</p>

V 22 GM (5 S)

5/ 5

<h3 class=""><strong>Nasiona Aksamitna Rodzynka, Dzika Porzeczka (Grewia Flava)</strong></h3> <h3><span style="color: #ff0000;"><strong>Cena za opakowanie 10 nasion.</strong></span></h3> <div></div> <div>Grewia flava to wytrzymały krzew lub niewielkie drzewo o wysokości 2–4 m. Szara kora na młodych gałęziach, która jest zwykle pokryta grubymi, ale dość krótkimi włosami, ma tendencję do ciemnoszarego koloru i staje się gładsza, im starsze drzewo; jest to również zauważalne na łodygach. Szaro-zielone liście są ułożone naprzemiennie i pokryte cienkimi włoskami, a na spodniej stronie liści wydaje się mieć jaśniejszy odcień zieleni. Wierzchołek (czubek liści) zaokrąglony, brzegi ząbkowane. Charakterystyczne dla tego drzewa są trzy widoczne żyłki u podstawy liścia; wyczuwalna jest również łodyga liści o długości 2 mm.</div> <div></div> <div>Kwiaty pojawiają się w rozgałęzionych główkach od wczesnego lata do połowy jesieni (od października do marca) i mają około 10–15 mm średnicy.</div> <div></div> <div>Owoc o dwóch klapach ma średnicę ± 8 mm, jest zielony, aw stanie dojrzałym staje się czerwonawo-brązowy. Biel wydaje się być jasny, a drewno liściaste jest brązowe i ma delikatną strukturę.</div> <div></div> <div>Liście i owoce są lubiane przez zwierzęta domowe, a także dzikie zwierzęta, takie jak kudu i żyrafa, a także wiele różnych ptaków.<br><br></div> <div></div> <h3><strong>Używa</strong></h3> <div></div> <div>Kora brandybush była często używana do produkcji lin. Owoce są nadal używane jako dodatek do brandy lub „mampoer”. Słodki owoc wzbogacony witaminą C można również spożywać samodzielnie. Tradycyjnie owsiankę przygotowywano z suszu po przetworzeniu na mąkę. Drewno jest twarde i drobnoziarniste i służy do produkcji patyków. Wcześniej myśliwi, jak społeczność San, robili łuki i strzały z gałęzi tej rośliny.<br><br></div> <div></div> <h3><strong>Uprawa Grewia flava</strong></h3> <div></div> <div>Roślina najlepiej rośnie na przepuszczalnej glebie i na pełnym słońcu. Sadzenie w przydomowym ogrodzie w pobliżu brukowanych obszarów jest całkiem bezpieczne, ponieważ nie ma agresywnego systemu korzeniowego. Ze względu na obfitość kwiatów z powodzeniem może być wykorzystany jako centralny punkt w ogrodzie.</div> <div></div> <div>Roślina jest dość mrozoodporna i może wytrzymać mróz. Po zasiedleniu rośliny należy unikać nadmiernego podlewania.</div> <div></div> <div>Najlepszą metodą rozmnażania są nasiona. Wybierz świeże nasiona, wyczyść je i wysusz w dobrze wentylowanym, zacienionym miejscu. Namocz nasiona w wodzie przez co najmniej 24 godziny, początkowa woda musi być gorąca. Wysiej nasiona na tacach do sadzonek i przykryj je na głębokość około 5 mm; jako pożywkę stosuj tylko piasek rzeczny. Umieść tace w ciepłym, osłoniętym miejscu. Nie pozwól, aby podłoże wyschło. Dla pomyślnego kiełkowania należy utrzymywać stały poziom wilgoci. Kiełkowanie nasion jest zwykle niespójne, zaobserwowano wskaźnik powodzenia wynoszący około 50–70%. Sadzonki można sadzić do pojemników, gdy osiągną stadium 2 liści.&nbsp;</div> <div></div>

V 90 GF

5/ 5

<h2 class=""><strong>Travellers Palm Seeds (Ravenala Madagascariensis)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Price for Package of 3 seeds.</strong></span></h2> <p>A fast-growing palm that forms huge leaves (up to 20ft long in its tropical home) arranged in a fan shape. However, in the UK it is easily kept as a beautiful indoor banana. For those of you who like to know such things the name comes from two unusual features - firstly the fan-shaped leaf structure tends to grow East-West and secondly when cut, the leaves provide refreshment to the (desperate!) thirsty traveler.</p> <div></div> <div> <table cellspacing="0" cellpadding="0" border="1"> <tbody> <tr> <td colspan="2" width="100%" valign="top"> <p>Sowing Instructions</p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p>Propagation:</p> </td> <td valign="top"> <p>Seeds</p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p>Pretreat:</p> </td> <td valign="top"> <div>carefully remove the blue residue of the fruit</div> <div>soak for 2 days in tepid water at 25-30 °C (77-86 °F)</div> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p>Stratification:</p> </td> <td valign="top"> <p>0</p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p>Sowing Time:</p> </td> <td valign="top"> <p>all year round</p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p>Sowing Depth:</p> </td> <td valign="top"> <p>1 cm</p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p>Sowing Mix:</p> </td> <td valign="top"> <p>sow the seeds in 1 pot with soil, cover the pot to minimise evaporation</p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p>Germination temperature:</p> </td> <td valign="top"> <p>keep at 25-30 °C (77-86 °F)</p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p>Location:</p> </td> <td valign="top"> <p>bright + keep constantly moist not wet</p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p>Germination Time:</p> </td> <td valign="top"> <p>1 month to 1 year, very erratic</p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p>Watering:</p> </td> <td valign="top"> <p>Water regularly during the growing season</p> </td> </tr> <tr> <td valign="top" nowrap="nowrap"> <p> </p> </td> <td valign="top"> <p class=""><br />Copyright © 2012 Seeds Gallery - Saatgut Galerie - Galerija semena. All Rights Reserved.</p> </td> </tr> </tbody> </table> </div> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

PS 3 (3 S)

5/ 5

<h2 class=""><strong>Nasiona Bastard hogberry (Margaritaria nobilis)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Cena za opakowanie 3 nasion.</strong></span></h2> <strong>Ozdoba na każde podwórko i do ogrodu.</strong><br>Margaritaria nobilis to drzewo liściaste o otwartej kulistej koronie, zwykle dorastające do 8 - 16 metrów wysokości. Prosty, cylindryczny bolec może mieć średnicę 40 - 70 cm. Czasami roślina może być mniej lub bardziej zimozielona.<br><br>Drzewo jest czasami pozyskiwane z dzikiej przyrody w celu lokalnego wykorzystania drewna i nadaje się również do ponownego zalesienia. Drzewo ozdobne i może być używane w projektach architektury krajobrazu.<br><br>Margaritaria nobilis, znana również jako bastard hogberry, to owocująca roślina występująca w Meksyku, Ameryce Środkowej, Ameryce Południowej i Indiach Zachodnich.<br><br>Owoce mają jasny opalizujący niebieski kolor, wynikający ze złożonej struktury powierzchni, która zakłóca fale świetlne.<br><br>Udaje się w pełnym słońcu iw cętkowanym cieniu. Rośliny mogą tolerować sezonowe zalewanie gleby.<br>Drzewo od umiarkowanego do szybko rosnącego.<br>Rośliny mogą kwitnąć i owocować prawie przez cały rok.<br>Gatunki dwupienne, zarówno męskie, jak i żeńskie, muszą być uprawiane, jeśli wymagane są owoce i nasiona.<br><br>Zwykle można spodziewać się wysokiego wskaźnika kiełkowania, a nasiona wykiełkują w ciągu kilku tygodni. Gdy sadzonki osiągną 4-5 cm wysokości, przesyp je do pojedynczych pojemników i powinny być gotowe do sadzenia około 4-5 miesięcy później.

V 55 MN

5/ 5

<h2><strong>Nasiona dębu Aleppo (Quercus infectoria)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Cena za opakowanie 5 nasion.</strong></span></h2> <i style="color: #202122; font-size: 14px;"><b>Quercus infectoria</b></i><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>G.Olivier –<span>&nbsp;</span></span>gatunek<span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>roślin z rodziny<span>&nbsp;</span></span>bukowatych<span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>(</span><i style="color: #202122; font-size: 14px;">Fagaceae</i><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>Dumort.). Występuje naturalnie w<span>&nbsp;</span></span>Grecji<span style="color: #202122; font-size: 14px;">, na<span>&nbsp;</span></span>Cyprze<span style="color: #202122; font-size: 14px;">, południowej<span>&nbsp;</span></span>Turcji<span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>oraz w<span>&nbsp;</span></span>Iraku<br> <dl style="color: #202122; font-size: 14px;"> <dd>Częściowo zimozielone, niskie<span>&nbsp;</span>drzewo<span>&nbsp;</span>do 6 m, a często też<span>&nbsp;</span>krzew<span>&nbsp;</span>nie przekraczający 2 m wysokości.<span>&nbsp;</span>Kora<span>&nbsp;</span>jest prążkowana, łuszcząca się i ma szarą barwę. Młode gałązki są owłosione, lecz z czasem stają się nagie<sup id="cite_ref-ow_5-1" class="reference">[5]</sup>.</dd> <dt>Liście</dt> <dd>Blaszka liściowa jest skórzasta i ma podługowaty<span>&nbsp;</span>kształt. Mierzy 3–8 cm długości oraz 1,5–5 cm szerokości, ma 4–9 par zębów, jest ząbkowano karbowana, falista lub rzadziej klapowana na brzegu (jednak wówczas zwykle całobrzega u nasady), ma zaokrągloną (czasami sercowatą) nasadę i tępy wierzchołek. Górna powierzchnia jest błyszcząca, zielona, natomiast od spodu jest bledsza, o sinej barwie, naga lub z nielicznymi gwiaździstymi włoskami. Liście mają 5–11 par<span>&nbsp;</span>nerwów drugorzędnych. Ogonek liściowy jest obły i ma 10 mm długości<sup id="cite_ref-ow_5-2" class="reference">[5]</sup>.</dd> <dt>Owoce</dt> <dd>Orzechy zwane<span>&nbsp;</span>żołędziami<span>&nbsp;</span>o podługowato jajowatym kształcie z ostro zakończonym wierzchołkiem, dorastają do 20–35 mm długości i 18 mm średnicy, są nagie, błyszczące i mają jasnobrązową barwę.<span>&nbsp;</span>Szypułki<span>&nbsp;</span>mierzą około 10 mm długości. Osadzone są pojedynczo w miseczkach o półkulistym lub niemal stożkowatym kształcie, które mierzą 15–18 mm średnicy, z lancetowatymi, ściśniętymi, owłosionymi łuskami. Orzechy otulone są w miseczkach do 20% ich długości<sup id="cite_ref-ow_5-3" class="reference">[5]</sup>.</dd> <dt>Gatunki podobne</dt> <dd>Roślina podobna jest do podgatunku<span>&nbsp;</span>dębu taboru<span>&nbsp;</span><i>Q. ithaburensis</i><span>&nbsp;</span>subsp.<span>&nbsp;</span><i>macrolepis</i>, lecz różni się od niego blaszką liściową bardziej ząbkowaną niż klapowaną na brzegu, lekko owłosioną od spodu. Ponadto żołędzie osadzone są w miseczkach z krótkimi łuskami<sup id="cite_ref-peb_6-1" class="reference">[6]</sup><sup id="cite_ref-blamey_7-0" class="reference">[7]</sup>. Można ją pomylić także z<span>&nbsp;</span>dębem portugalskim<span>&nbsp;</span>(<i>Q. faginea</i>), który jednak różni się silnie owłosioną blaszką liściową na spodniej powierzchni. Ponadto występuje w innym regionie geograficznym – w zachodniej części basenu<span>&nbsp;</span>Morza Śródziemnego<sup id="cite_ref-blamey_7-1" class="reference">[7]</sup>.</dd> </dl> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Biologia_i_ekologia">Biologia i ekologia</span></h2> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">Występuje do 6.<span>&nbsp;</span>strefy mrozoodporności, lecz nie wytrzymuje długotrwałego mrozu. Dobrze rośnie na wszystkich typach gleb<sup id="cite_ref-ow_5-4" class="reference">[5]</sup>.</p> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span id="Zmienno.C5.9B.C4.87"></span><span class="mw-headline" id="Zmienność">Zmienność</span></h2> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">W obrębie tego gatunku oprócz<span>&nbsp;</span>podgatunku nominatywnego<span>&nbsp;</span>wyróżniono jeden<span>&nbsp;</span>podgatunek<sup id="cite_ref-tpl_3-2" class="reference"></sup>:</p> <ul style="color: #202122; font-size: 14px;"> <li><i>Quercus infectoria</i><span>&nbsp;</span>subsp.<span>&nbsp;</span><i>veneris</i><span>&nbsp;</span>(A.Kern.) Meikle – występuje na<span>&nbsp;</span>Cyprze, w<span>&nbsp;</span>Turcji,<span>&nbsp;</span>Syrii, w<span>&nbsp;</span>Iraku<span>&nbsp;</span>i południowo-zachodnim<span>&nbsp;</span>Iranie<sup id="cite_ref-borelli_8-0" class="reference">[8]</sup>. Blaszka liściowa ma kształt od odwrotnie jajowatego do eliptycznego, mierzy 6–10 cm długości i 2–5 cm szerokości, jest delikatnie ząbkowana na brzegu. Ogonek liściowy jest owłosiony i ma 10–15 mm długości</li> </ul><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

T 90

5/ 5

<h2 class=""><strong>Castor Bean Seeds (Ricinus Communis)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Price for Package of 15 seeds.</strong></span></h2> <p><i style="font-size: 14px;"><b>Ricinus communis</b></i><span style="font-size: 14px;">, the</span><span style="font-size: 14px;"> </span><b style="font-size: 14px;">castor bean</b><span style="font-size: 14px;"> </span><span style="font-size: 14px;">or</span><span style="font-size: 14px;"> </span><b style="font-size: 14px;">castor oil plant</b><span style="font-size: 14px;">,</span><span style="font-size: 14px;"> </span><span style="font-size: 14px;">is a species of</span><span style="font-size: 14px;"> </span><span style="font-size: 14px;">perennial</span><span style="font-size: 14px;"> </span><span style="font-size: 14px;">flowering plant</span><span style="font-size: 14px;"> </span><span style="font-size: 14px;">in the</span><span style="font-size: 14px;"> </span><span style="font-size: 14px;">spurge</span><span style="font-size: 14px;"> </span><span style="font-size: 14px;">family,</span><span style="font-size: 14px;"> </span><span style="font-size: 14px;">Euphorbiaceae</span><span style="font-size: 14px;">. It is the sole species in the</span><span style="font-size: 14px;"> </span><span style="font-size: 14px;">monotypic</span><span style="font-size: 14px;">genus</span><span style="font-size: 14px;">,</span><span style="font-size: 14px;"> </span><i style="font-size: 14px;"><b>Ricinus</b></i><span style="font-size: 14px;">, and</span><span style="font-size: 14px;"> </span><span style="font-size: 14px;">subtribe</span><span style="font-size: 14px;">,</span><span style="font-size: 14px;"> </span><b style="font-size: 14px;">Ricininae</b><span style="font-size: 14px;">. The evolution of castor and its relation to other species are currently being studied using modern genetic tools.</span><span style="font-size: 14px;"> </span><span style="font-size: 14px;">It reproduces with a mixed pollination system which favors selfing by</span><span style="font-size: 14px;"> </span><span style="font-size: 14px;">geitonogamy</span><span style="font-size: 14px;"> </span><span style="font-size: 14px;">but at the same time can be an out-crosser by</span><span style="font-size: 14px;"> </span><span style="font-size: 14px;">anemophily</span><span style="font-size: 14px;"> </span><span style="font-size: 14px;">(wind pollination) or</span><span style="font-size: 14px;"> </span><span style="font-size: 14px;">entomophily</span><span style="font-size: 14px;"> </span><span style="font-size: 14px;">(insect pollination).</span></p> <div> <p>Its<span> </span>seed<span> </span>is the castor bean, which, despite its name, is not a true<span> </span>bean. Castor is indigenous to the southeastern<span> </span>Mediterranean Basin,<span> </span>Eastern Africa, and India, but is widespread throughout tropical regions (and widely grown elsewhere as an ornamental plant).<sup id="cite_ref-Phillips_5-0" class="reference">[5]</sup></p> <p>Castor seed is the source of<span> </span>castor oil, which has a wide variety of uses. The seeds contain between 40% and 60% oil that is rich in<span> </span>triglycerides, mainly<span> </span>ricinolein. The<span> </span>seed<span> </span>also contains<span> </span>ricin, a<span> </span>water-soluble<span> </span>toxin, which is also present in lower concentrations throughout the plant.</p> <p>An unrelated plant species,<span> </span><i>Fatsia japonica</i><span> </span>(false castor oil plant), is similar in appearance but is from Japan.</p> <h2><span class="mw-headline" id="Nomenclature">Nomenclature</span></h2> <p>The name<span> </span><i>Ricinus</i><span> </span>is a<span> </span>Latin<span> </span>word for<span> </span>tick; the seed is so named because it has markings and a bump at the end that resemble certain ticks. The genus<span> </span><i>Ricinus</i><span> </span><sup id="cite_ref-6" class="reference">[6]</sup><span> </span>also exists in zoology, and designates insects (not ticks) which are parasites of birds; this is possible because the names of animals and plants are governed by different<span> </span>nomenclature codes.<sup class="noprint Inline-Template Template-Fact">[<i><span title="This claim needs references to reliable sources. (October 2017)">citation needed</span></i>]</sup></p> <p>The common name "castor oil" probably comes from its use as a replacement for<span> </span>castoreum, a perfume base made from the dried<span> </span>perineal glands<span> </span>of the<span> </span>beaver<span> </span>(<i>castor</i><span> </span>in Latin).<sup id="cite_ref-7" class="reference">[7]</sup>It has another common name,<span> </span><b>palm of Christ</b>, or<span> </span><i>Palma Christi</i>, that derives from castor oil's reputed ability to heal wounds and cure ailments.</p> <h2><span class="mw-headline" id="Description">Description</span></h2> <p><i>Ricinus communis</i><span> </span>can vary greatly in its growth habit and appearance. The variability has been increased by breeders who have selected a range of cultivars for leaf and flower colours, and for oil production. It is a fast-growing,<span> </span>suckering<span> </span>shrub<span> </span>that can reach the size of a small tree, around 12 m (39 ft), but it is not<span> </span>cold hardy.</p> <p>The glossy<span> </span>leaves<span> </span>are 15–45 cm (5.9–17.7 in) long, long-stalked, alternate and palmate with five to twelve deep lobes with coarsely toothed segments. In some varieties they start off dark reddish purple or bronze when young, gradually changing to a dark green, sometimes with a reddish tinge, as they mature. The leaves of some other varieties are green practically from the start, whereas in yet others a pigment masks the green color of all the<span> </span>chlorophyll-bearing parts, leaves, stems and young fruit, so that they remain a dramatic purple-to-reddish-brown throughout the life of the plant. Plants with the dark leaves can be found growing next to those with green leaves, so there is most likely only a single gene controlling the production of the pigment in some varieties.<sup id="cite_ref-8" class="reference">[8]</sup><span> </span>The stems and the spherical, spiny seed capsules also vary in pigmentation. The fruit capsules of some varieties are more showy than the flowers.</p> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/23/Castor_oil_plant_seeds.jpg/220px-Castor_oil_plant_seeds.jpg" width="220" height="129" class="thumbimage" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> The green capsule dries and splits into three sections, forcibly ejecting seeds</div> </div> </div> <p>The flowers lack petals and are unisexual (male and female) where both types are borne on the same plant (monoecious) in terminal<span> </span>panicle-like<span> </span>inflorescences<span> </span>of green or, in some varieties, shades of red. The male flowers are numerous, yellowish-green with prominent creamy<span> </span>stamens; the female flowers, borne at the tips of the spikes, lie within the immature spiny capsules, are relatively few in number and have prominent red<span> </span>stigmas.<sup id="cite_ref-Brickell_9-0" class="reference">[9]</sup></p> <p>The fruit is a spiny, greenish (to reddish-purple)<span> </span>capsule<span> </span>containing large, oval, shiny, bean-like, highly poisonous seeds with variable brownish mottling. Castor seeds have a warty appendage called the<span> </span>caruncle, which is a type of<span> </span>elaiosome. The caruncle promotes the dispersal of the seed by ants (myrmecochory).</p> <h2><span class="mw-headline" id="Medicinal_uses">Medicinal uses</span></h2> <p>Castor oil<span> </span>has many uses in medicine and other applications.</p> <p>An alcoholic extract of the leaf was shown, in lab rats, to protect the liver from damage from certain poisons.<sup id="cite_ref-10" class="reference">[10]</sup><sup id="cite_ref-11" class="reference">[11]</sup><sup id="cite_ref-12" class="reference">[12]</sup><span> </span>Methanolic<span> </span>extracts of the leaves of<span> </span><i>Ricinus communis</i><span> </span>were used in<span> </span>antimicrobial<span> </span>testing against eight pathogenic bacteria in rats and showed antimicrobial properties. The<span> </span>pericarp<span> </span>of<span> </span><i>Ricinus</i><span> </span>showed central nervous system effects in mice at low doses. At high doses mice quickly died.<sup id="cite_ref-Williamson02_13-0" class="reference">[13]</sup><span> </span>A water extract of the root bark showed analgesic activity in rats.<sup id="cite_ref-Williamson02_13-1" class="reference">[13]</sup><span> </span>Antihistamine and anti-inflammatory properties were found in ethanolic extract of<span> </span><i>Ricinus communis</i><span> </span>root bark.<sup id="cite_ref-14" class="reference">[14]</sup></p> <h2><span class="mw-headline" id="Other_uses">Other uses</span></h2> <p>Extract of<span> </span><i>Ricinus communis</i><span> </span>exhibited<span> </span>acaricidal<span> </span>and<span> </span>insecticidal<span> </span>activities against the adult of<span> </span><i>Haemaphysalis bispinosa</i><span> </span>Neumann (Acarina:<span> </span>Ixodidae) and<span> </span>hematophagous<span> </span>fly<span> </span><i>Hippobosca maculata</i><span> </span>Leach (Diptera:<span> </span>Hippoboscidae).<sup id="cite_ref-15" class="reference">[15]</sup></p> <p>The Bodo tribals of<span> </span>Bodoland<span> </span>in Assam, India, use the leaves of this plant to feed and rear the<span> </span>larvae<span> </span>of<span> </span>muga<span> </span>and<span> </span>endi<span> </span>silkworms.</p> <p>Castor oil is an effective motor lubricant and has been used in<span> </span>internal combustion engines, including those of<span> </span>World War I<span> </span>airplanes, some racing cars and some<span> </span>model airplanes. It has historically been popular for lubricating<span> </span>two-stroke engines<span> </span>due to high resistance to heat compared to petroleum-based oils. It does not mix well with petroleum products, particularly at low temperatures, but mixes better with the methanol based fuels used in<span> </span>glow model engines. In<span> </span>total-loss-lubrication<span> </span>applications, it tends to leave carbon deposits and varnish within the engine. It has been largely replaced by synthetic oils that are more stable and less toxic.</p> <p>Jewelry is often made of castor beans, particularly necklaces and bracelets.<sup id="cite_ref-16" class="reference">[16]</sup></p> <h2><span id="Habitat.2C_growth_and_horticultural_uses"></span><span class="mw-headline">Habitat, growth and horticultural uses</span></h2> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cf/Ricinus_communis4.jpg/220px-Ricinus_communis4.jpg" width="220" height="328" class="thumbimage" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> In Greece it is hardy enough to grow as a small tree. In northern countries it is grown instead as an<span> </span>annual.</div> </div> </div> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0b/Castor_bean_young_with_teething_leaves.jpg/220px-Castor_bean_young_with_teething_leaves.jpg" width="220" height="146" class="thumbimage" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Cotyledons<span> </span>(round) and first true leaves (serrated) on a young plant. This plant is about four weeks old.</div> </div> </div> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c2/Ricin_commun.jpg/220px-Ricin_commun.jpg" width="220" height="249" class="thumbimage" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> young plant</div> </div> </div> <p>Although<span> </span><i>Ricinus communis</i><span> </span>is indigenous to the southeastern<span> </span>Mediterranean Basin,<span> </span>Eastern Africa, and India, today it is widespread throughout tropical regions.<sup id="cite_ref-Phillips_5-1" class="reference">[5]</sup><span> </span>In areas with a suitable climate, castor establishes itself easily where it can become an invasive plant and can often be found on wasteland.</p> <p>It is also used extensively as a decorative plant in parks and other public areas, particularly as a "dot plant" in traditional<span> </span>bedding schemes. If sown early, under glass, and kept at a temperature of around 20 °C (68 °F) until planted out, the castor oil plant can reach a height of 2–3 metres (6.6–9.8 ft) in a year. In areas prone to<span> </span>frost<span> </span>it is usually shorter, and grown as if it were an<span> </span>annual.<sup id="cite_ref-Phillips_5-2" class="reference">[5]</sup><span> </span>However, it can grow well outdoors in cooler climates, at least in southern England, and the leaves do not appear to suffer frost damage in sheltered spots, where it remains evergreen.<sup class="noprint Inline-Template Template-Fact">[<i><span title="This claim needs references to reliable sources. (November 2009)">citation needed</span></i>]</sup><span> </span>It was used in Edwardian times in the parks of Toronto, Ontario, Canada. Although not cultivated there, the plant grows wild in Southern California, notably Griffith Park in Los Angeles.<sup id="cite_ref-17" class="reference">[17]</sup></p> <h3><span class="mw-headline" id="Cultivars">Cultivars</span></h3> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c7/Leaf_of_Castor_bean_plant.jpg/220px-Leaf_of_Castor_bean_plant.jpg" width="220" height="165" class="thumbimage" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Leaf</div> </div> </div> <p>Selections have been made by breeders for use as ornamental plants (heights refer to plants grown as annuals) and for commercial production of castor oil.<sup id="cite_ref-Brickell_9-1" class="reference">[9]</sup></p> <dl> <dt>Ornamental cultivars</dt> </dl> <ul> <li>'Carmencita' has gained the<span> </span>Royal Horticultural Society's<span> </span>Award of Garden Merit<sup id="cite_ref-RHSPF_18-0" class="reference">[18]</sup><sup id="cite_ref-19" class="reference">[19]</sup></li> <li>'Carmencita Bright Red' has red stems, dark purplish leaves and red seed pods;</li> <li>'Carmencita Pink' has green leaves and pink seed pods</li> <li>'Gibsonii' has red-tinged leaves with reddish veins and bright scarlet seed pods</li> <li>'New Zealand Purple' has plum colored leaves tinged with red, plum colored seed pods turn to red as they ripen <dl> <dd>(All the above grow to around 1.5 metres (4.9 ft) tall as annuals.)<sup id="cite_ref-Phillips_5-3" class="reference">[5]</sup></dd> </dl> </li> <li>'Impala' is compact (only 1.2 metres or 3.9 feet tall) with reddish foliage and stems, brightest on the young shoots</li> <li>'Red Spire' is tall (2–3 metres or 6.6–9.8 feet) with red stems and bronze foliage</li> <li>'Zanzibarensis' is also tall (2–3 metres or 6.6–9.8 feet), with large, mid-green leaves (50 centimetres or 20 inches long) that have white midribs<sup id="cite_ref-Brickell_9-2" class="reference">[9]</sup></li> </ul> <p>Cultivars for oil production:</p> <ul> <li>'Hale' was launched in the 1970s for the State of Texas.<sup id="cite_ref-20" class="reference">[20]</sup><span> </span>It is short (up to 1.2 m or 3 ft 11 in) and has several racemes</li> <li>'Brigham' is a variety with reduced ricin content adapted for Texas. It grows up to 1.8 m (5 ft 11 in) and has 10% of the ricin content of 'Hale'</li> <li>'BRS Nordestina' was developed by Brazil's<span> </span>Embrapa<span> </span>in 1990 for hand harvest and semi-arid environments</li> <li>'BRS Energia" was developed by Embrapa in 2004 for mechanised or hand harvest</li> <li>'GCH6' was developed by<span> </span>Sardarkrushinagar Dantiwada University, India, 2004: it is resistant to root rot and tolerant to<span> </span>fusarium wilt</li> <li>'GCH5' was developed by Sardarkrushinagar Dantiwada University, 1995. It is resistant to fusarium wilt</li> <li>'Abaro' was developed by the<span> </span>Ethiopian Institute of Agricultural Research's Essential Oils Research Center for hand harvest</li> <li>'Hiruy' was developed by the Ethiopian Institute of Agricultural Research's<span> </span>Melkassa<span> </span>and<span> </span>Wondo Genet<span> </span>Agricultural Research Centers for hand harvest during 2010/2011</li> </ul> <h2><span class="mw-headline" id="Plant-animal_interactions">Plant-animal interactions</span></h2> <p><i>Ricinus communis</i><span> </span>is the host plant of the common castor butterfly (<i>Ariadne merione</i>), the eri silkmoth (<i>Samia cynthia ricini</i>), and the castor semi-looper moth (<i>Achaea janata</i>). It is also used as a food plant by the<span> </span>larvae<span> </span>of some other species of<span> </span>Lepidoptera, including<span> </span><i>Hypercompe hambletoni</i><span> </span>and the nutmeg (<i>Discestra trifolii</i>).</p> <h2><span class="mw-headline" id="Allergenic_potential">Allergenic potential</span></h2> <p><i>Ricinus</i><span> </span>is extremely allergenic, and has an<span> </span>OPALS<span> </span>allergy scale rating of 10 out of 10. The plant is also a very strong trigger for asthma, and allergies to<span> </span><i>Ricinus</i><span> </span>are commonplace and severe.<sup id="cite_ref-Ogren_21-0" class="reference">[21]</sup></p> <p>The castor oil plant produces abundant amounts of very light pollen, which easily become airborne and can be inhaled into the lungs, triggering allergic reactions. The sap of the plant causes skin rashes. Individuals who are allergic to the plant can also develop rashes from merely touching the leaves, flowers, or seeds. These individuals can also have cross-allergic reactions to<span> </span>latex<span> </span>sap from the related<span> </span><i>Hevea brasiliensis</i><span> </span>plant.<sup id="cite_ref-Ogren_21-1" class="reference">[21]</sup></p> <h2><span class="mw-headline" id="Toxicity">Toxicity</span></h2> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bd/Seeds_of_Ricinus_communis.jpg/220px-Seeds_of_Ricinus_communis.jpg" width="220" height="220" class="thumbimage" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Seeds</div> </div> </div> <div class="hatnote navigation-not-searchable">Main article:<span> </span>Ricin</div> <p>The toxicity of raw castor beans is due to the presence of<span> </span>ricin. Although the lethal dose in adults is considered to be four to eight seeds, reports of actual poisoning are relatively rare.<sup id="cite_ref-22" class="reference">[22]</sup><span> </span>According to the<span> </span><i>Guinness World Records</i>, this is the world's most poisonous common plant.<sup id="cite_ref-23" class="reference">[23]</sup><span> </span>Symptoms of overdosing on ricin, which can include<span> </span>nausea,<span> </span>diarrhea,<span> </span>tachycardia,<span> </span>hypotension<span> </span>and<span> </span>seizures, persist for up to a week. However, the poison can be extracted from castor by concentrating it with a fairly complicated process similar to that used for extracting<span> </span>cyanide<span> </span>from<span> </span>almonds.</p> <p>If ricin is ingested, symptoms may be delayed by up to 36 hours but commonly begin within 2–4 hours. These include a burning sensation in mouth and throat, abdominal pain, purging and bloody diarrhea. Within several days there is severe dehydration, a drop in blood pressure and a decrease in urine. Unless treated, death can be expected to occur within 3–5 days; however, in most cases a full recovery can be made.<sup id="cite_ref-Soto-Blanco_24-0" class="reference">[24]</sup><sup id="cite_ref-25" class="reference">[25]</sup></p> <p>Poisoning occurs when animals, including humans, ingest broken seeds or break the<span> </span>seed<span> </span>by chewing: intact seeds may pass through the digestive tract without releasing the toxin.<sup id="cite_ref-Soto-Blanco_24-1" class="reference">[24]</sup><span> </span>The toxin provides the castor oil plant with some degree of natural protection from insect pests such as<span> </span>aphids. Ricin has been investigated for its potential use as an<span> </span>insecticide.<sup id="cite_ref-Ombrello_26-0" class="reference">[26]</sup><span> </span>The castor oil plant is also the source for<span> </span>undecylenic acid, a natural<span> </span>fungicide.</p> <p>Commercially available cold-pressed castor oil is not toxic to humans in normal doses, either internal or externally.<sup id="cite_ref-27" class="reference">[27]</sup></p> <h2><span class="mw-headline" id="Chemistry">Chemistry</span></h2> <p>Three<span> </span>terpenoids<span> </span>and a<span> </span>tocopherol-related compound have been found in the aerial parts of<span> </span><i>Ricinus</i>. Compounds named (3<i>E</i>,7<i>Z</i>,11<i>E</i>)-19-hydroxycasba-3,7,11-trien-5-one, 6α-hydroxy-10β-methoxy-7α,8α-epoxy-5-oxocasbane-20,10-olide, 15α-hydroxylup-20(29)-en-3-one, and (2<i>R</i>,4a<i>R</i>,8a<i>R</i>)-3,4,4a,8a-tetrahydro-4a-hydroxy-2,6,7,8a-tetramethyl-2-(4,8, 12-trimethyltridecyl)-2<i>H</i>-chromene-5,8-dione were isolated from the methanol extracts of<span> </span><i>Ricinus communis</i><span> </span>by chromatographic methods.<sup id="cite_ref-28" class="reference">[28]</sup><span> </span>Partitioned h-hexane fraction of<span> </span><i>Ricinus</i><span> </span>root methanol extract resulted in enrichment of two triterpenes: lupeol and urs-6-ene-3,16-dione (erandone). Crude methanolic extract, enriched n-hexane fraction and isolates at doses 100 mg/kg p.o. exhibited significant (P &lt; 0.001) anti-inflammatory activity in carrageenan-induced hind paw oedema model.<sup id="cite_ref-29" class="reference">[29]</sup></p> <h2><span class="mw-headline" id="Modern_commercial_usage">Modern commercial usage</span></h2> <div class="thumb tleft"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0a/2006castor_oil_seed.PNG/220px-2006castor_oil_seed.PNG" width="220" height="96" class="thumbimage" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Seed output in 2006</div> </div> </div> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cc/Castor_bean_in_distubred_area.jpg/220px-Castor_bean_in_distubred_area.jpg" width="220" height="165" class="thumbimage" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Plant in disturbed area</div> </div> </div> <div class="hatnote navigation-not-searchable">Main article:<span> </span>Castor oil</div> <p>Global castor seed production is around two million tons per year. Leading producing areas are India (with over three-quarters of the global yield), China and Mozambique, and it is widely grown as a crop in Ethiopia. There are several active breeding programmes.</p> <div></div> <h3><span class="mw-headline" id="Production">Production</span></h3> <table border="1" cellpadding="3" cellspacing="0" width="100%" class="wikitable" align="left"> <tbody> <tr> <th colspan="5">Top ten castor oil seed producers – 2013</th> </tr> <tr> <th width="25%" bgcolor="#ddddff">Country</th> <th width="15%" bgcolor="#ddddff">Production (Tonnes)</th> <th width="10%" bgcolor="#ddddff">Footnote</th> </tr> <tr> <td><span class="flagicon"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/4/41/Flag_of_India.svg/23px-Flag_of_India.svg.png" width="23" height="15" class="thumbborder" /> </span>India</td> <td align="right">1,744,000</td> <td align="right"></td> </tr> <tr> <td><span class="flagicon"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fa/Flag_of_the_People%27s_Republic_of_China.svg/23px-Flag_of_the_People%27s_Republic_of_China.svg.png" width="23" height="15" class="thumbborder" /> </span>People's Republic of China</td> <td align="right">60,000</td> <td align="right">*</td> </tr> <tr> <td><span class="flagicon"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d0/Flag_of_Mozambique.svg/23px-Flag_of_Mozambique.svg.png" width="23" height="15" class="thumbborder" /> </span>Mozambique</td> <td align="right">60,000</td> <td align="right">F</td> </tr> <tr> <td><span class="flagicon"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/71/Flag_of_Ethiopia.svg/23px-Flag_of_Ethiopia.svg.png" width="23" height="12" class="thumbborder" /> </span>Ethiopia</td> <td align="right">13,000</td> <td align="right">*</td> </tr> <tr> <td><span class="flagicon"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a9/Flag_of_Thailand.svg/23px-Flag_of_Thailand.svg.png" width="23" height="15" class="thumbborder" /> </span>Thailand</td> <td align="right">12,000</td> <td align="right">*</td> </tr> <tr> <td><span class="flagicon"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/0/05/Flag_of_Brazil.svg/22px-Flag_of_Brazil.svg.png" width="22" height="15" class="thumbborder" /> </span>Brazil</td> <td align="right">11,953</td> <td align="right"></td> </tr> <tr> <td><span class="flagicon"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/27/Flag_of_Paraguay.svg/23px-Flag_of_Paraguay.svg.png" width="23" height="13" class="thumbborder" /> </span>Paraguay</td> <td align="right">11,000</td> <td align="right">*</td> </tr> <tr> <td><span class="flagicon"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/af/Flag_of_South_Africa.svg/23px-Flag_of_South_Africa.svg.png" width="23" height="15" class="thumbborder" /> </span>South Africa</td> <td align="right">6,200</td> <td align="right">F</td> </tr> <tr> <td><span class="flagicon"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/32/Flag_of_Pakistan.svg/23px-Flag_of_Pakistan.svg.png" width="23" height="15" class="thumbborder" /> </span>Pakistan</td> <td align="right">6,000</td> <td align="right">*</td> </tr> <tr> <td><span class="flagicon"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/21/Flag_of_Vietnam.svg/23px-Flag_of_Vietnam.svg.png" width="23" height="15" class="thumbborder" /> </span>Vietnam</td> <td align="right">6,000</td> <td align="right">*</td> </tr> <tr> <td bgcolor="#cccccc"><span class="flagicon"> </span><b>World</b></td> <td bgcolor="#cccccc" align="right"><b>1,854,775</b></td> <td bgcolor="#cccccc" align="right"><b>A</b></td> </tr> <tr> <td colspan="5">No symbol = official figure, F = FAO estimate, * = Unofficial/Semi-official/mirror data, A = Aggregate (may include official, semi-official or estimates);<br /> <p>Source:<span> </span>Food And Agricultural Organization of United Nations: Economic And Social Department: The Statistical Division</p> </td> </tr> </tbody> </table> <div></div> <h3><span class="mw-headline" id="Other_modern_uses">Other modern uses</span></h3> <ul> <li>Whether natural, blended, or chemically altered, castor oil still has many uses. For example, it remains of commercial importance as a non-freezing,<span> </span>antimicrobial, pressure-resistant lubricant for special purposes, either of latex or metals, or as a lubricating component of fuels.<sup id="cite_ref-MortierOrszulik2012_30-0" class="reference">[30]</sup></li> <li>Castor products are sources of various chemical<span> </span>feedstocks.<sup id="cite_ref-31" class="reference">[31]</sup></li> <li>In Brazil, castor oil (locally known as mamona oil) is a raw material for some varieties of<span> </span>biodiesel.</li> <li>In rural areas, the abundant seeds are used by children for<span> </span>slingshot<span> </span>balls, as they have the right weight, size, and hardness.</li> <li>Because castor seeds are attractively patterned, they are popular in low-cost personal adornments, such as non-durable necklaces and bracelets.</li> <li>Castor oil has long been used on the skin to prevent dryness. Either purified or processed, it still is a component of many cosmetics.</li> <li>The high percentage of<span> </span>ricinoleic acid<span> </span>residues in castor oil and its derivatives, inhibits many microbes, whether viral, bacterial or fungal. They accordingly are useful components of many ointments and similar preparations.</li> <li>Castor oil is the major raw material for<span> </span>polyglycerol polyricinoleate, a modifier that improves the flow characteristics of<span> </span>cocoa butter<span> </span>in the manufacture of<span> </span>chocolate bars, and thereby the costs.</li> <li>Castor oil is used in the USA to repel<span> </span>moles<span> </span>and<span> </span>voles<span> </span>for lawn care.</li> </ul> <h2><span class="mw-headline" id="Historical_usage">Historical usage</span></h2> <p>Castor seeds have been found in<span> </span>Egyptian<span> </span>tombs dating back to 4000 BC; the slow-burning oil was mostly used to fuel lamps.<span> </span>Herodotus<span> </span>and other<span> </span>Greek<span> </span>travellers noted the use of castor seed oil for lighting, body ointments, and improving hair growth and texture.<span> </span>Cleopatra<span> </span>is reputed to have used it to brighten the whites of her eyes. The<span> </span>Ebers Papyrus<span> </span>is an ancient Egyptian medical treatise believed to date from 1552 BC. Translated in 1872, it describes castor oil as a<span> </span>laxative.<sup id="cite_ref-32" class="reference">[32]</sup></p> <p>The use of castor bean oil (<i>eranda</i>) in India has been documented since 2000 BC in lamps and in local medicine as a laxative,<span> </span>purgative, and<span> </span>cathartic<span> </span>in<span> </span>Unani,<span> </span>Ayurvedic,<span> </span>siddha<span> </span>and other<span> </span>ethnomedical<span> </span>systems. Traditional Ayurvedic and<span> </span>siddha medicine<span> </span>considers castor oil the king of medicinals for curing<span> </span>arthritic diseases. It is regularly given to children orally, for de-worming.<sup class="noprint Inline-Template Template-Fact">[<i><span title="This claim needs references to reliable sources. (April 2013)">citation needed</span></i>]</sup></p> <p>The ancient Romans had a variety of medicinal/cosmetic uses for both the seeds and the leaves of<span> </span><i>Ricinus communis</i>. The naturalist<span> </span>Pliny the Elder<span> </span>cited the poisonous qualities of the seeds, but mentioned that they could be used to form wicks for oil lamps (possibly if crushed together), and the oil for use as a laxative and lamp oil.<sup id="cite_ref-33" class="reference">[33]</sup><span> </span>He also recommends the use of the leaves as follows:</p> <blockquote class="templatequote"> <p>"The leaves are applied topically with vinegar for<span> </span>erysipelas, and fresh-gathered, they are used by themselves for diseases of the mamillæ [breasts] and de- fluxions; a decoction of them in wine, with<span> </span>polentaand<span> </span>saffron, is good for inflammations of various kinds. Boiled by themselves, and applied to the face for three successive days, they improve the complexion."<sup id="cite_ref-34" class="reference">[34]</sup></p> </blockquote> <p>In<span> </span>Haiti<span> </span>it is called<span> </span><i>maskreti</i>,<sup id="cite_ref-35" class="reference">[35]</sup><span> </span>where the plant is turned into a red oil that is then given to newborns as a<span> </span>purgative<span> </span>to cleanse the insides of their first stools.<sup id="cite_ref-36" class="reference">[36]</sup></p> <p>Castor seed and its oil have also been used in China for centuries, mainly prescribed in local medicine for internal use or use in dressings.</p> <p>Castor oil was used as an instrument of coercion by the paramilitary<span> </span>Blackshirts<span> </span>under the regime of<span> </span>Italian<span> </span>dictator<span> </span>Benito Mussolini, as well as by the<span> </span>Spanish Civil Guard<span> </span>in Francoist Spain. Dissidents and regime opponents were forced to ingest the oil in large amounts, triggering severe<span> </span>diarrhea<span> </span>and<span> </span>dehydration, which could ultimately cause death. This punishment method was originally thought of by<span> </span>Gabriele D'Annunzio, the Italian poet and Fascist supporter, during the<span> </span>First World War. (<i>See also:<span> </span>Castor oil's use as a means of intimidation in Fascist Italy</i>)</p> </div> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

MHS 125 (4.5g)

5/ 5

<h2 class=""><strong>Cluster fig Seeds (Ficus racemose)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Price for Package of 10 seeds.</strong></span></h2> <p>Ficus racemosa (syn. Ficus glomerata Roxb.) is a species of plant in the family Moraceae. Popularly known as the cluster fig tree, Indian fig tree or goolar (gular) fig, this is native to Australia, Malesia, Indo-China, and the Indian subcontinent. It is unusual in that its figs grow on or close to the tree trunk, termed cauliflory. In India, the tree and its fruit are called gular in the north and atti in the south. The fruits are a favourite staple of the common Indian macaque. It serves as a food plant for the caterpillars of the two-brand crow butterfly (Euploea sylvester) of northern Australia.</p> <p><strong>In Hinduism</strong></p> <p>In the Atharva Veda, this fig tree (Sanskrit: uḍumbara or udumbara)[2] is given prominence as a means for acquiring prosperity and vanquishing foes.[3] For instance, regarding an amulet of the udumbara tree, a hymn (AV xix,31) extols:</p> <p>The Lord of amulets art thou, most mighty: in the wealth's</p> <p>ruler that engendered riches,</p> <p>These gains are lodged in the, and all great treasures. Amulet,</p> <p>conquer thou: far from us banish malignity and indigence,</p> <p>and hunger.</p> <p>Vigour art thou, in me do thou plant vigour: riches art thou, so</p> <p>do thou grant me riches.</p> <p>Plenty art thou, so prosper me with plenty: House-holder, hear</p> <p>a householder's petition.[4]</p> <p>It has been described in the story of Raja Harischandra of the Ikshvaku dynasty, that the crown was a branch of this udumbura tree, set in a circlet of gold. Additionally, the throne (simhasana) was constructed out of this wood and the royal personage would ascend it on his knee, chanting to the gods to ascend it with him, which they did so, albeit unseen. Its leaves are an indispensable part of many Hindu havans.</p> <p><strong>In Buddhism</strong></p> <p>Both the tree and the flower are referred to as the udumbara (Sanskrit, Pali; Devanagari: उडुम्बर) in Buddhism.[5] Udumbara can also refer to the blue lotus (nila-udumbara, "blue udumbara") flower. The udumbara flower appears in chapters 2 and 27 of the Lotus Sutra, an important Mahayana Buddhist text. The Japanese word udon-ge (優曇華, literally "udon/udumbara flower") was used by Dōgen Zenji to refer to the flower of the udumbara tree in chapter 68 of the Shōbōgenzō ("Treasury of the Eye of the True Dharma"). Dōgen places the udonge in the context of the Flower Sermon given by Gautama Buddha on Vulture Peak. Udonge is also used to refer to the eggs of the lacewing insect. The eggs are laid in a pattern similar to a flower, and its shape is used for divination in Asian fortune telling.</p> <p>In Theravada Buddhism, the plant is said to have used as the tree for achieved enlightenment (bodhi) by the 26th Lord Buddha, Konaagama (Sinhala: කෝණාගම).</p> <p><strong>Uses</strong></p> <p>The Ovambo people call the fruit of the cluster fig eenghwiyu and use it to distill ombike, their traditional liquor.</p> <p><strong>Health uses</strong></p> <p>The bark of audumbar (oudumbar) tree is said to have healing power. In countries like India, the bark is rubbed on a stone with water to make a paste, which can be applied over afflicted by boils or mosquito bites. Allow the paste to dry on the skin and reapply after a few hours. For people whose skin is especially sensitive to insect bites, this is a very simple home remedy.</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

V 19 FR (10 S)

5/ 5

<h2 class=""><strong>Bauhinia zmienna nasion (Bauhinia variegata)</strong></h2> <h2><span style="color: #f80000;"><strong>Cena za Pakiet 5 nasion.</strong></span></h2> <p style="color: #202122; font-size: 14px;"><b>Bauhinia zmienna</b><span>&nbsp;</span>(<i>Bauhinia variegata</i>) – tropikalne drzewo z rodziny<span>&nbsp;</span>bobowatych<span>&nbsp;</span>(podrodzina<span>&nbsp;</span><i>Cercidoideae</i>), według dawniejszej klasyfikacji zaliczane do<span>&nbsp;</span>brezylkowatych<span>&nbsp;</span>(<i>Caesalpiniaceae</i>).<span>&nbsp;</span>Strefy mrozoodporności: 10-11<sup id="cite_ref-5" class="reference"></sup>. Pochodzi z<span>&nbsp;</span>Półwyspu Indyjskiego<span>&nbsp;</span>(Indie,<span>&nbsp;</span>Bhutan,<span>&nbsp;</span>Nepal) i południowych Chin, gdzie indziej sadzone często jako roślina ozdobna. Ze względu na swe kwiaty nazywane popularnie "drzewem orchideowym" (ang.<span>&nbsp;</span><i>Orchid tree</i>), ale nie jest spokrewniona ze<span>&nbsp;</span>storczykami.</p> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Morfologia">Morfologia</span></h2> <dl style="color: #202122; font-size: 14px;"> <dt>Pokrój</dt> <dd>Drzewo osiągające do 12 m wysokości, znacznie rzadziej krzew. W wilgotnym i tropikalnym klimacie jest częściowo zimozielone, uprawiane w chłodniejszych rejonach okresowo zrzuca liście<sup id="cite_ref-E_6-0" class="reference">[6]</sup>.</dd> <dt>Liście</dt> <dd>naprzemianległe, o długości 5-20 cm, nasada najczęściej sercowata, na wierzchołku wcięte.</dd> <dt>Kwiaty</dt> <dd>pojedyncze, różowe lub bladofioletowe (podobny gatunek<span>&nbsp;</span><i>Bauhinia purpurea</i><span>&nbsp;</span>ma ciemniejsze kwiaty), ok. 10 cm, z pięcioma łukowato wygiętymi ku górze<span>&nbsp;</span>pylnikami. Kwiaty mają odcień od niemal białego do różowego, przy czym dwa górne płatki są szersze i ciemniejsze<sup id="cite_ref-E_6-1" class="reference">[6]</sup>. Kwitnie wczesną wiosną.</dd> <dt>Owoce</dt> <dd>duże i płaskie<span>&nbsp;</span>strąki, przez niektórych ogrodników uważane za brzydkie i szpecące drzewo<sup id="cite_ref-E_6-2" class="reference">[6]</sup>.</dd> </dl> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Zastosowanie">Zastosowanie</span></h2> <ul style="color: #202122; font-size: 14px;"> <li>W krajach o ciepłym klimacie (strefy 9-12)<span>&nbsp;</span>jest uprawiana w parkach i ogrodach jako roślina ozdobna<sup id="cite_ref-E_6-3" class="reference">[6]</sup>. Odmiana `Alba` ma pachnące, białe kwiaty z cytrynowożółtymi wybarwieniami<sup id="cite_ref-E_6-4" class="reference">[6]</sup>.</li> <li>Kwiaty bauhinii stanowią składnik<span>&nbsp;</span>kuchni indyjskiej<sup id="cite_ref-7" class="reference">[7]</sup>.</li> <li>W<span>&nbsp;</span>ajurwedzie<span>&nbsp;</span>ma zastosowanie medyczne<sup id="cite_ref-8" class="reference">[8]</sup>.</li> </ul> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Znaczenie_w_hinduizmie">Znaczenie w hinduizmie</span></h2> <ul style="color: #202122; font-size: 14px;"> <li>W<span>&nbsp;</span>hinduizmie<span>&nbsp;</span>drzewo<span>&nbsp;</span><i>kaćnar</i><span>&nbsp;</span>uznawane za święte.</li> <li>Kwiaty związane z kultem boga<span>&nbsp;</span>Śiwy.</li> </ul> Jak kiełkuje?<br>Łatwo. Zasiej nasiona, które przez 24 godziny trzymałeś w świeżej wodzie o temperaturze pokojowej, w wilgotnych, wypełnionych tofem doniczkach 3 razy głębszych niż nasiona i podlej je. Poczekaj, aż wykiełkuje, utrzymując wilgotną glebę w ciepłym środowisku bez bezpośredniego słońca, aż nastąpi kiełkowanie. W odpowiednich warunkach kiełkowanie na pewno nastąpi za 21-30 dni. Temperatura kiełkowania wynosi od 18 do 22 stopni. Unikaj wyższych lub niższych temperatur.<br><br>* Wykonanie małego otworu w łupinie poprzez wykonanie nacięcia po jednej stronie nasiona, aby nasiono mogło łatwo wchłaniać wodę podczas oczekiwania w wodzie, przyspiesza i ułatwia pracę.<br><br>Opieka i inne informacje<br>Z łatwością dostosowuje się do wielu rodzajów gleby. W zależności od regionu sadzi się ją od pełnego słońca do półcienia. Może rosnąć na glebach gliniastych i wapiennych. Rozwija się w glebach o pH zbliżonym do obojętnego, które zmienia się z kwaśnego na zasadowy, najlepiej przy 6-8 Ph.<br><br>Gdzie jest uprawiana?<br>Lekka, odporna na mróz roślina zewnętrzna. Nadaje się do aplikacji bonsai. Wykazuje umiarkowany wzrost. <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

T 91 (5 S)

5/ 5

<h2><span style="font-size: 14pt;" class=""><strong>Pepino Dulce, Melon Pear Seeds (Solanum muricatum)</strong></span></h2> <h3><span style="color: #ff0000; font-size: 14pt;"><strong>Price for Package of 5 seeds.</strong></span></h3> <p>Solanum muricatum is a species of evergreen shrub native to South America and grown for its sweet edible fruit.</p> <p>It is known as pepino dulce ("sweet pepino") or simply pepino; the latter is also used for similar species such as "S. mucronatum" (which actually seems to belong in the related genus Lycianthes). The pepino dulce fruit resembles a melon (Cucumis melo) in color, and its flavor recalls a succulent mixture of honeydew and cucumber, and thus it is also sometimes called pepino melon or melon pear, but pepinos are only very distantly related to melons and pears. Another common name, "tree melon", is more often used for the Papaya (Carica papaya) and the pepino dulce plant does generally not look much like a tree. The present species is, however, a close relative of other nightshades cultivated for their fruit, including the tomato (S. lycopersicum) and the eggplant (S. melongena), which its own fruit closely resembles.</p> <p>The fruit is common in markets in Colombia, Ecuador, Bolivia, Peru and Chile, but less often overseas because it is quite sensitive to handling and does not travel well. Attempts to produce commercial cultivars and to export the fruit have been made in New Zealand, Turkey and Chile.</p> <p><strong>Distribution and habitat</strong></p> <p>The pepino dulce is presumed to be native to the temperate Andean regions of Colombia, Peru and Chile, though it is not known in the wild and the details of its domestication are unknown.Thepepino is a domesticated native of the Andes.</p> <p><strong>Cultivation</strong></p> <p>Moche clay vessel with pepino decoration (Larco Museum)</p> <p>Pepinos are not often found archaeologically as they are soft and pulpy and not easy to preserve, while their tough seeds are small and easily lost among debris. But they were already described by early Spanish chroniclers as being cultivated on the coast; the Moche Valley in Peru was particularly famous for them. They were a popular decorative motif in Moche art.</p> <p>In the United States the fruit is known to have been grown in San Diego before 1889 and in Santa Barbara by 1897. More commercially viable cultivars were introduced from New Zealand and elsewhere towards the end of the 20th century, leading to its introduction into up-scale markets in Japan, Europe and North America.</p> <p>The pepino dulce is relatively hardy. In its native range it grows at altitudes ranging from close to sea level up to 3,000 m (10,000 ft.). However, it performs best in a warm, relatively frost-free climate. The plant can survive a low temperature of -2.5°C (27 to 28°F) if the freeze is not prolonged, though it may drop many of its leaves.[2] The species is a perennial, but its sensitivity to chilling, pests, and diseases force the growers to replant the crop every year. The crop also adapts well to greenhouse cultivation, training the plants up to 2 m tall, and obtaining yields that are 2-3 times larger than those obtained outdoors.</p> <p>They are propagated by cuttings since they are established easily without rooting hormones. It is grown in a manner similar to its relatives such as the tomato, though it grows naturally upright by habit and can thus be cultivated as a free-standing bush, though it is sometimes pruned on trellises. Additionally, supports are sometimes used to keep the weight of the fruit from pulling the plant down. It has a fast growth rate and bears fruit within 4 to 6 months after planting. It is a perennial, but is usually cultivated as an annual. Seedlings are intolerant of weeds, but it can later easily compete with low growing weeds. Like their relatives tomatoes, eggplants, tomatillos and tamarillos, pepinos are extremely attractive to beetles, aphids, white flies and spider mites. Pepinos are tolerant of most soil types, but require constant moisture for good fruit production. Established bushes show some tolerance to drought stress, but this typically affects yield. The plants are parthenocarpic, meaning it needs no pollination to set fruit, though pollination will encourage fruiting.</p> <p><strong>Ripe pepinos</strong></p> <p>The plant is grown primarily in Chile, New Zealand and Western Australia. In Chile, more than 400 hectares are planted in the Longotoma Valley with an increasing proportion of the harvest being exported. Colombia, Peru, and Ecuador also grow the plant, but on a more local scale. Outside of the Andean region, it been grown in various countries of Central America, Morocco, Spain, Israel, and the highlands of Kenya. In the United States several hundred hectares of the fruit are grown on a small scale in Hawaii and California. More commercially viable cultivars have been introduced from New Zealand and elsewhere in more recent times. As a result, the fruit has been introduced into up-scale markets in Japan, Europe and North America and it is slowly becoming less obscure outside of South America. Delicate and mild-flavored, pepinos are often eaten as a fresh snack fruit, though they combine very well with a number of other fruits as well.</p> <p>The study of the molecular variation of this pepino is of interest for several reasons. Although the seeds of pepino plants are fertile and produce vigorous offspring, this crop is primarily propagated by cuttings (Heiser, 1964; Anderson, 1979; Morley-Bunker, 1983), and as a consequence, its genetic structure could be different from that of seed-propagated crops.</p> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

V 59 5S

5/ 5

<h2><strong>Nasiona Atemoya (Annona × cherimoya)</strong></h2> <h2><span style="color: #f80000;"><strong>Cena za pakiet 3 nasion.</strong></span></h2> Atemoya, Annona × cherimoya lub Annona squamosa × Annona cherimola, jest hybrydą dwóch owoców – jabłka cukrowego (Annona squamosa) i cherimoya (Annona cherimola) – które pochodzą z tropików amerykańskich. Owoc ten jest popularny na Tajwanie, gdzie znany jest jako „jabłko z cukrem ananasowym” (鳳梨釋迦), więc czasami błędnie uważa się, że jest skrzyżowaniem jabłka z cukrem i ananasa. Na Kubie znany jest jako anón, a w Wenezueli chirimorinon. W Izraelu i Libanie owoc nazywa się achta, ale w Izraelu częściej nazywa się go po łacinie Annona. W Tanzanii nazywana jest stafeli dogo ("mini soursop"). W Brazylii atemoya stała się popularna, aw 2011 roku w Brazylii uprawiano około 1200 hektarów atemoi.<br><br>Atemoya ma zwykle kształt serca lub jest zaokrąglona, ​​z jasnozieloną, łatwo podrażnioną, wyboistą skórą. W pobliżu łodygi skórka jest wyboista jak w jabłku cukrowym, ale staje się gładsza jak cherimoya na spodzie. Miąższ nie jest podzielony na segmenty jak jabłko cukrowe, bardziej przypomina miąższ czerymoji. Jest bardzo soczysty i gładki, w smaku lekko słodki i lekko cierpki, przypominający piña coladę. Smak również przypomina wanilię z jej rodzicielskiego cukru jabłkowego.[3] Wiele niejadalnych, toksycznych, czarnych nasion znajduje się w miąższu atemoya.[4] Dojrzały owoc można wyjąć ze skorupki i zjeść schłodzony.<br><br>Atemoya (Annona cherimola × squamosa) powstała poprzez skrzyżowanie cherimoya (A. cherimola) z jabłkiem cukrowym (A. squamosa). Naturalne hybrydy zostały znalezione w Wenezueli, a przypadkowe hybrydy odnotowano w sąsiednich gajach cukrowych jabłoni i cherimoya w Izraelu w latach 30. i 40. XX wieku.<br><br>Pierwszy krzyżyk został wykonany w 1908 roku przez PJ Westera, ogrodnika w Subtropikalnym Laboratorium USDA w Miami. Otrzymane owoce były lepszej jakości niż jabłko z cukrem i otrzymały nazwę „atemoya”, będącą kombinacją jed, starej meksykańskiej nazwy jabłka z cukrem i „moya” od czerimoja. Następnie, w 1917 roku, Edward Simmons w stacji wprowadzania roślin w Miami z powodzeniem wyhodował hybrydy, które przetrwały spadek temperatury do 26,5 ° F (-3,1 ° C), wykazując odporność atemoya pochodzącą od jednego z jej rodziców, cherimoya.<br><br>Atemoya, podobnie jak inne drzewa Annona, rodzi pierwotne, hermafrodytyczne kwiaty, a samozapylenie jest rzadkie. Dlatego sztuczne, ręczne zapylanie prawie zawsze gwarantuje najwyższą jakość owoców. Jedna odmiana, 'Geffner', dobrze plonuje bez ręcznego zapylania. „Bradley” również daje dobre plony bez ręcznego zapylania, ale owoc ma zwyczaj pękania na drzewie.[6] Atemoya są czasami zniekształcone, z jednej strony słabo rozwinięte, w wyniku nieodpowiedniego zapylenia. [potrzebne źródło]<br><br>Kwiat atemoya, w stadium żeńskim, otwiera się między 14:00 a 16:00; między 15:00 a 17:00 następnego popołudnia kwiat przechodzi w stadium męskie.<script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

V 10 AAC (3 S)

5/ 5

<h2 class=""><strong>Nasiona Lantana pospolita (Lantana camara)</strong></h2> <h2><span style="color: #f80000;"><strong>Cena za pakiet 10 nasion</strong></span></h2> <p style="color: #202122; font-size: 14px;"><b>Lantana pospolita</b><span>&nbsp;</span>(<i>Lantana camara</i><span>&nbsp;</span>L.) –<span>&nbsp;</span>gatunek<span>&nbsp;</span>rośliny z rodziny<span>&nbsp;</span>werbenowatych<span>&nbsp;</span>(<i>Verbenaceae</i>). Pochodzi z Ameryki Południowej (Wenezuela, Kolumbia),<span>&nbsp;</span>Karaibów, Ameryki Środkowej i Meksyku. Zawleczony został we wszystkich rejonach tropikalnych i subtropikalnych<sup id="cite_ref-grin_4-0" class="reference"></sup>.</p> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Morfologia_i_biologia">Morfologia i biologia</span></h2> <dl style="color: #202122; font-size: 14px;"> <dt>Pokrój</dt> <dd>Wiecznie zielony<span>&nbsp;</span>półkrzew<span>&nbsp;</span>osiągający 3 m wysokości<sup id="cite_ref-zabrze_5-0" class="reference">[5]</sup>.</dd> <dt>Łodyga</dt> <dd>Czterokanciasta, z nielicznymi zagiętymi<span>&nbsp;</span>cierniami, słabo drewniejąca.</dd> <dt>Liście</dt> <dd>Ulistnienie<span>&nbsp;</span>naprzeciwległe, liście jajowate, o długości do 10 cm. Mają pomarszczoną blaszkę liściową, brzegi piłkowane i szorstko owłosione. Roztarte nieprzyjemnie pachną<sup id="cite_ref-zabrze_5-1" class="reference">[5]</sup>.</dd> <dt>Kwiaty</dt> <dd>Wyrastają w główkowatych<span>&nbsp;</span>kwiatostanach<span>&nbsp;</span>na szczycie łodygi, Są różniej wielkości: zewnętrzne kwiaty mają 8–10 mm średnicy i nierówne płatki<span>&nbsp;</span>korony, wewnętrzne są mniejsze i bardziej regularne. Kwitnie od wiosny do jesieni, najwcześniej zaczynają kwitnąć kwiaty zewnętrzne, na koniec środkowe. Charakterystyczną cechą jest, że podczas kwitnienia kwiaty zmieniają swoją barwę z żółtej, przez pomarańczową, na czerwoną<sup id="cite_ref-zabrze_5-2" class="reference">[5]</sup>.</dd> <dt>Owoce</dt> <dd>Czarne<span>&nbsp;</span>pestkowce<span>&nbsp;</span>o kulistym kształcie i średnicy 5–7 mm. W środku mają 1–2 nasiona, które roznoszone są przez ptaki (ornitochoria)<sup id="cite_ref-zabrze_5-3" class="reference">[5]</sup>.</dd> <dt>Roślina trująca</dt> <dd>Trujące są wszystkie części rośliny<sup id="cite_ref-zabrze_5-4" class="reference"></sup>.</dd> </dl> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Znaczenie">Znaczenie</span></h2> <ul style="color: #202122; font-size: 14px;"> <li>Roślina ozdobna. Pospolicie uprawiana w krajach o ciepłym klimacie, przy czym obecnie oferuje się w sprzedaży odmiany mniej inwazyjne<sup id="cite_ref-rohwer_6-0" class="reference">[6]</sup>. Wprowadzana jest do uprawy również w Polsce, uprawiana w pojemnikach dobrze nadaje się na balkony, tarasy, werandy, jednakże w Polsce nie jest w stanie przetrwać zimy i musi być zimą przetrzymywana w pomieszczeniach. Jesienią przed przeniesieniem należy ją przyciąć<sup id="cite_ref-zabrze_5-5" class="reference">[5]</sup>.</li> <li>Ma własności<span>&nbsp;</span>allelopatyczne, hamuje wzrost innych roślin w swoim otoczeniu<sup id="cite_ref-tropical_7-0" class="reference">[7]</sup>.</li> <li>Sprowadzana jako roślina ozdobna, okazała się uciążliwym<span>&nbsp;</span>chwastem<span>&nbsp;</span>(może rosnąć w szerokim zakresie warunków klimatycznych i siedliskowych, obficie rozmnaża się generatywnie i wegetatywnie, łatwo regeneruje po uszkodzeniach, ma właściwości allelopatyczne, przez co skutecznie konkuruje z rodzimymi gatunkami i jako roślina trująca nie jest zjadana przez zwierzęta). W<span>&nbsp;</span>Indiach<span>&nbsp;</span>znana jako<span>&nbsp;</span><i>Curse of India</i><span>&nbsp;</span>(ang.<span>&nbsp;</span>przekleństwo Indii)<sup id="cite_ref-rohwer_6-1" class="reference">[6]</sup>.</li> <li>W medycynie ludowej<span>&nbsp;</span>wywar<span>&nbsp;</span>z liści jest używany przy obrzękach i bólach ciała. Kora jest cierpka i używana jako balsam przy leczeniu wrzodów w<span>&nbsp;</span>trądzie. W badaniach na zwierzętach doświadczalnych stwierdzono, że uzyskane z liści alkaloidy powodują obniżenie ciśnienia krwi, przyspieszenie oddychania i stymulują ruchy jelit<sup id="cite_ref-tropical_7-1" class="reference">[7]</sup>.</li> </ul> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

MHS 59 (10 S)

5/ 5

<h2><strong>Nasiona Bokarnea odgięta (Beaucarnea recurvata)</strong></h2> <h2><span style="color: #f80000;"><strong>Cena za Pakiet 2 nasion.</strong></span></h2> <p style="color: #202122; font-size: 14px;"><b>Bokarnea odgięta</b><sup id="cite_ref-heitz_5-0" class="reference"></sup><sup id="cite_ref-augustyn_6-0" class="reference"></sup>, beukarnea wygięta<sup id="cite_ref-rak_7-0" class="reference"></sup><span>&nbsp;</span>(<i>Beaucarnea recurvata</i><span>&nbsp;</span>Lem.) –<span>&nbsp;</span>gatunek<span>&nbsp;</span>roślin z rodziny<span>&nbsp;</span>szparagowatych. Potocznie nazywany jest również nogą słonia<sup id="cite_ref-gliwice_8-0" class="reference"></sup><span>&nbsp;</span>lub małpim drzewkiem<sup id="cite_ref-heitz_5-1" class="reference"></sup>, w użyciu jest również nazwa nolina wygięta<sup id="cite_ref-gliwice_8-1" class="reference"></sup>, nolina odgięta<sup id="cite_ref-burki_9-0" class="reference"></sup><span>&nbsp;</span>i nolina kędzierzawa<sup id="cite_ref-10" class="reference"></sup>. Pochodzi z<span>&nbsp;</span>Meksyku<span>&nbsp;</span>i jest uprawiany w wielu krajach świata<sup id="cite_ref-grin_11-0" class="reference"></sup>.</p> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Morfologia">Morfologia</span></h2> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">W warunkach naturalnych bokarnea odgięta wraz z kaktusami rośnie na suchych płaskowyżach meksykańskich. Jest<span>&nbsp;</span>sukulentem<span>&nbsp;</span>i posiada gruby pień. Uprawiana w mieszkaniach jako<span>&nbsp;</span>roślina pokojowa, u podstawy łodygi wykształca okrągłą, zgrubiałą podstawę, z której po kilku latach może wyrosnąć kilka pędów z rozetami długich, mocnych liści<sup id="cite_ref-rak_7-1" class="reference">[7]</sup>. Liście skupione na szczytach pędu są wąskie i ciemnozielone<sup id="cite_ref-burki_9-1" class="reference">[9]</sup>, mają szorstką górną powierzchnię i ostre brzegi. Po wielu latach uprawy roślina wytwarza<span>&nbsp;</span>kwiatostany<span>&nbsp;</span>składające się z licznych, białozielonkawych<sup id="cite_ref-rak_7-2" class="reference">[7]</sup><span>&nbsp;</span>lub różowawych<sup id="cite_ref-burki_9-2" class="reference">[9]</sup><span>&nbsp;</span>kwiatów.<span>&nbsp;</span>Owocem<span>&nbsp;</span>jest<span>&nbsp;</span>torebka<sup id="cite_ref-rak_7-3" class="reference">[7]</sup>. W uprawie doniczkowej roślina osiąga ok. 2 m wysokości<sup id="cite_ref-burki_9-3" class="reference">[9]</sup>.</p> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span class="mw-headline" id="Zastosowanie_i_uprawa">Zastosowanie i uprawa</span></h2> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">W polskich warunkach klimatycznych bokarnea odgięta uprawiana jest jako roślina pokojowa. Rośnie bardzo wolno. Wymaga żyznej i przepuszczalnej ziemi. Podobnie jak<span>&nbsp;</span>kaktusy, potrzebuje dużo światła i może stać w lecie na wolnym powietrzu, przy czym liście powinny być stopniowo przyzwyczajane do bezpośredniego nasłonecznienia ze względu na niebezpieczeństwo oparzeń. W zimie powinna być sztucznie doświetlana. Wiosną i latem należy podlewać obficie, ale rzadko (tak, aby pomiędzy kolejnymi podlewaniami ziemia zdążyła lekko przeschnąć), zimą podlewanie należy znacznie ograniczyć<sup id="cite_ref-rak_7-4" class="reference">[7]</sup>. Preferuje temperatury w okresie zimowym z zakresu 6–10 °C<sup id="cite_ref-burki_9-4" class="reference">[9]</sup>. Nawozi się tylko w okresie wegetacyjnym, wieloskładnikowymi nawozami o zmniejszonej ilości azotu<sup id="cite_ref-rak_7-5" class="reference">[7]</sup>.</p> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">Rośliny uprawiane w pomieszczeniach nazbyt ciepłych i suchych atakowane są przez<span>&nbsp;</span>przędziorkowate<sup id="cite_ref-burki_9-5" class="reference">[9]</sup>.</p> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">Rozmnażanie z nasion oraz z sadzonek pędowych</p> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

PS 15 (2 S)

5/ 5

<h2 class=""><strong>Nasiona Jarilla (Jarilla caudata)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0a0a;"><strong>Cena za pakiet 3 nasion.</strong></span></h2> Jarilla caudata to raczej mało spektakularna roślina i krewna papai o dość niezwykłych i bardzo niezwykłych owocach. Pionowa lub płożąca się, sucha, zielna bylina liściasta, pochodząca z Meksyku i Ameryki Środkowej, gdzie rośnie w zaroślach kserofitowych i lasach liściastych, na wysokości między 1500 a 2000 m n.p.m.<br><br>Podobnie jak Jarilla heterophylla, wytwarza soczystą bulwę, która posiada zielone lub fioletowo-zielone łodygi rozgałęziające się od podstawy z owalnymi do lancetowatych liśćmi i białawymi kwiatami ze sporadycznymi smugami fioletu. Za kwiatami pojawiają się owoce podłużne do eliptycznych, które mogą osiągać do 30 cm długości, z długimi, podobnymi do rogów wypustkami. Są nakrapiane jaśniejszymi i ciemniejszymi odcieniami zieleni i żółkną, gdy dojrzeją, podczas gdy „rogi” stają się fioletowe.<br><br>Owoce są jadalne i okazjonalnie można je znaleźć na lokalnych targach. Miękkie owoce spożywa się na surowo, natomiast w pełni dojrzałe wykorzystuje się do przygotowania orzeźwiającego napoju z ich soku. Według jednej starej meksykańskiej receptury owoce Jarilla caudata mogą być również używane do robienia przetworów i są szczególnie smaczne w połączeniu z kokosem.<br><br>Ten krewny papai będzie dobrze rósł w większości ciepłych klimatów umiarkowanych do co najmniej strefy 9 USDA, a nawet przetrwa suszę i zimno. Byłby to interesujący gatunek do hybrydyzacji z innymi krewnymi papai. <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

V 72 (3 S)