5/ 5

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8"><h2><strong>Σπόροι Φασόλι Yardlong</strong></h2><h2><span style="color: #ff0000;" data-mce-style="color: #ff0000;" class="n1ed--selected"><strong><strong>Τιμή για το πακέτο των 10-15 (1,9g) σπόροι.</strong></strong></span></h2><div>yardlong φασόλι είναι επίσης γνωστός ως μακρύς-ποδδεδ cowpea, φασόλι σπαραγγιού, φασόλι φιδιών, ή κινεζικό μακρύ φασόλι. Είναι σφριγηλό ετήσιος άμπελος. Ποικίλο cowpea οικογένεια, αυξάνονται πρώτιστα για τους θαυμάσια μακριούς (35-75 εκατ.) ανώριμους λοβούς τους και έχουν τις χρήσεις πολύ παρόμοιες με αυτό του α πράσινο φασόλι. Οι λοβοί, όποιοι αρχίζουν να διαμορφώνουν ακριβώς 60 ημέρες μετά από να σπείρουν, κρεμάστε ανά τα ζευγάρια. Είναι καλύτεροι εάν επιλέγεται για τη φυτική χρήση προτού να φθάσουν στην πλήρη ωριμότητα. Οι εγκαταστάσεις είναι υποτροπικές/τροπικός και ευρύτατα αυξημένος στα θερμότερα μέρη της νοτιοανατολικής Ασίας, Ταϊλάνδη, και νότια Κίνα. Τα φασόλια Yardlong γρήγορος-αυξάνονται και ελέγχουν καθημερινά/η συγκομιδή είναι συχνά μια ανάγκη. Τα πατατάκια, προσφορά, και οι εύγευστοι λοβοί κόβονται μερικές φορές στα σύντομα τμήματα των χρήσεων μαγειρέματος. Οι πολλές ποικιλίες των φασολιών yardlong διακρίνονται συνήθως από τα διαφορετικά χρώματα των ώριμων σπόρων τους.</div><div>Τα φασόλια Yardlong είναι πολύ χαμηλά στο κορεσμένες λίπος και τη χοληστερόλη. Είναι επίσης μια καλή πηγή λευκώματος, βιταμίνη Α, thiamin, ριβοφλαβίνη, σίδηρος, φώσφορος, και κάλιο, και μια πολύ καλή πηγή για τη βιταμίνη C, folate, μαγνήσιο, και μαγγάνιο. Εντούτοις, yardlong τα φασόλια βρίσκονται για να είναι πολύ υψηλά στο νάτριο.</div><div>Γεγονότα διατροφής: Σε ένα εξυπηρετώντας μέγεθος 100 γραμμαρίων υπάρχουν 47 θερμίδες, 0 γραμμάρια συνολικού λίπους, 0 mg χοληστερόλης, 4 mg νατρίου (καθημερινή αξία 0%), 8 γραμμάρια συνολικών υδατανθράκων (καθημερινή αξία 2%), και 3 γραμμάρια πρωτεϊ'νης (καθημερινή αξία 5%). Υπάρχει επίσης βιταμίνη Α DV 17%, Σίδηρος DV 2%, Βιταμίνη C DV 31%, και ασβέστιο DV 5%. (Οι τιμές τοις εκατό καθημερινά είναι υπολογισμένες με βάση μια διατροφή θερμίδας του 2000. Οι μεμονωμένες καθημερινές τιμές μπορούν να είναι υψηλότερες ή να χαμηλώσουν ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες θερμίδας.)</div><div><span contenteditable="false" data-mce-object="iframe" class="mce-preview-object mce-object-iframe" data-mce-p-class="embed-responsive-item" data-mce-p-frameborder="0" data-mce-p-src="https://www.youtube.com/embed/CyDsxnUGO90?rel=0&amp;hd=1" data-mce-html="%A0"><div class="n1ed_cover" data-cke-hidden-sel="true" contenteditable="false" style="z-index:200;left:0px;top:0px;width:640px;height:385px"></div><iframe src="https://www.youtube.com/embed/CyDsxnUGO90?rel=0&amp;hd=1" class="embed-responsive-item" width="640" height="385" frameborder="0"></iframe><span class="mce-shim"></span></span><p><br></p></div>

VE 79 (1.9g)

5/ 5

<h2 class=""><strong>Σπόροι φασολιών BORLOTO</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;" class=""><strong>Τιμή για το πακέτο των 15 (8g) σπόροι.</strong><strong><strong><br></strong></strong></span></h2> <p>Το φασόλι ευδοκιμεί σε θερμές περιόδους του έτους και δεν αντέχει στον παγετό. θερμοκρασίες κάτω από 15 βαθμούς Κελσίου και πάνω από 30 βαθμούς Κελσίου είναι βλαβερές για το φυτό. Πάντως, ο μικρός βιολογικός του κύκλος επιτρέπει την καλλιέργειά του ακόμη και σε περιοχές των εύκρατων ζωνών με μικρή βλαστική περίοδο.</p> <p>Κατά τη σπορά, οι θερμοκρασίες εδάφους σε βάθος 5 cm περίπου, πρέπει να είναι 15-30 βαθμοί Κελσίου με άριστη τους 26-27 βαθμούς Κελσίου. Στους 15 βαθμούς Κελσίου ο σπόρος φυτρώνει σε 16 ημέρες, στους 25 βαθμούς Κελσίου φυτρώνει σε 6 ημέρες (αλλά μόνο σε ποσοστό 50% περίπου), ενώ σε θερμοκρασίες άνω των 35 βαθμών Κελσίου και κάτω των 10-12 βαθμών Κελσίου το φύτρωμα των σπόρων των περισσότερων ποικιλιών είναι αδύνατο.</p> <p>Οι άριστες θερμοκρασίες αέρα για ανάπτυξη του φυτού είναι 21-26 βαθμοί Κελσίου. Η καρπόδεση είναι αδύνατη σε θερμοκρασίες κάτω από 10 βαθμούς Κελσίου και άνω των 32-33 βαθμών Κελσίου. Ο συνδυασμός υψηλής θερμοκρασίας και χαμηλής σχετικής υγρασίας αέρα προκαλεί ανθόρροια (πτώση των ανθών).</p> <p>Πολύ υψηλές θερμοκρασίες, ιδιαίτερα σε συνδυασμό με έλλειψη υγρασίας στο έδαφος, μπορεί να προκαλέσουν ατελή γονιμοποίηση με αποτέλεσμα φτωχή ανάπτυξη των σπόρων και παραμορφωμένους λοβούς.</p> <p>Οι χαμηλές θερμοκρασίες κατά την περίοδο ωρίμανση των λοβών το φθινόπωρο, μπορεί να εμποδίσουν την κανονική ανάπτυξη των σπόρων, με αποτέλεσμα κενούς λοβούς ακατάλληλους για βιομηχανική επεξεργασία.</p> <p>Μεγάλη σχετική υγρασία και βροχερός καιρός μπορεί να προκαλέσουν ανθόρροια.</p> <p>Οι ποικιλίες διαφέρουν ως προς την ευπάθειά τους σε ακραίες συνθήκες του περιβάλλοντος.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Απαιτήσεις σε έδαφος</p> <p>Ελαφρά εδάφη, που στραγγίζουν και θερμαίνονται νωρίς την άνοιξη, είναι κατάλληλα για πρώιμη σπορά. Αμμώδη ως και αργιλλοπηλώδη και οργανικά εδάφη μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την καλλιέργεια του φασολιού, στα βαριά όμως δε λαμβάνονται υψηλές αποδόσεις. Φτωχή στράγγιση μπορεί να προκαλέσει σήψη της ρίζας.</p> <p>Το φυτό προτιμά ελαφρώς όξινα εδάφη (pH 5,5-6,5) αλλά αναπτύσσεται ικανοποιητικά και σε pH 5,5-7,0. Σε αλκαλικά όμως εδάφη, στα οποία μπορεί να παρατηρηθεί έλλειψη Mn (Μαγγάνιο), δεν ευδοκιμεί.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Λίπανση Φασολιάς</p> <p>Οι απαιτήσεις του φασολιού σε λίπανση είναι μέτριες. Πάντως, επειδή το φυτό έχει μικρής διάρκειας βιολογικό κύκλο και επειδή έχει σχετικά περιορισμένο ριζικό σύστημα, απαιτείται υψηλή γονιμότητα εδάφους για μεγάλη απόδοση.</p> <p>Για την παραγωγή ενός τόνου λοβών απομακρύνονται από το έδαφος περίπου 15 kg Ν (Άζωτο), 1,5 kg Ρ (Φωσφόρος) και 11 kg Κ (Κάλιο).</p> <p>Απαιτείται ισορροπημένη και έγκαιρη λίπανση. Επειδή το φυτό αναπτύσσεται και ωριμάζει γρήγορα, απαιτείται η χρήση λιπασμάτων που ελευθερώνουν αμέσως τα θρεπτικά τους στοιχεία (π.χ. νιτρική μορφή αζώτου).</p> <p>Η απαιτούμενη λίπανση σε άζωτο, συνήθως κυμαίνεται από 5-15kg/στρ., ανάλογα με την οργανική ουσία στο έδαφος. Σε αρδευόμενες καλλιέργειες, εφαρμόζεται και επιφανειακή λίπανση με Ν (35 kg/στρ.) κατανεμημένες σε 2-3 δόσεις. Υπερβολική αζωτούχος λίπανση κατά την άνθηση μπορεί να προκαλέσει ανθόρροια.</p> <p>Ανάλογα με τη γονιμότητα του εδάφους συνιστάται λίπανση με 15-20 kg Ρ2Ο5 και 10-20 kg Κ2Ο. Συνήθως, το 80% του Ρ και το 60% του Κ εφαρμόζεται πριν ή κατά τη σπορά, αλλά με προσοχή ώστε να μην έλθει σε επαφή ο σπόρος με το λίπασμα (που αυξάνει την πυκνότητα του εδαφικού διαλύματος) γιατί το φασόλι είναι πολύ ευπαθές στα άλατα (μέγιστο όριο αντοχής 1,0 ds/m). Το λίπασμα τοποθετείται αρκετά μακριά από το σπόρο, 5 cm περίπου κάτω από το σπόρο και σε πλευρική απόσταση 5-7 cm.</p> <p>Συνολικά απαιτούνται 4-6kg/στρ. MgO.</p> <p>Το φασόλι είναι πολύ ευαίσθητο σε περίσσεια βορίου. Αν το νερό άρδευσης περιέχει περισσότερο από 1 ΡΡΜ βόριο παρατηρείται σημαντική μείωση στην απόδοση.</p> <p>Είναι φυτό με μεγάλη ευπάθεια στην έλλειψη Mn, Zn και Fe.</p> <p>&nbsp;This variety of Climbing Beans has flat Red and Green pods. They can be used whole like Runner Beans or shelled to give dry beans. When cooked the Pods loose the Red colouration and are a pure Green. For dry beans the pods should be left on the plant until they are similar in colour to the picture with this listing. Whole pods for cooking should be taken when the pods are have developed the red markings but the outer skin has not hardened.&nbsp;</p> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 7 (8g)

5/ 5

<h2><strong><em><span style="text-decoration:underline;"><em><strong>Σπόροι φασολιών Cosse Violet</strong></em></span></em></strong></h2> <h3><span style="color:#ff0000;"><strong><strong>Τιμή για το πακέτο των 20 σπόροι.<br /></strong></strong></span></h3> <p><span>1868 (Vilmorin). "Plant of free vigorous growth, pods 6 to 8 inches long, twisted, of a deeppurplish blue colour. A very heavy cropper; very striking on account of the colour of its pods. A good edible-podded variety and very tender. The pods lose the purple colour on being cooked and become as green as others. Proceedings of the RHS 1895.</span></p>

VE 6 (7g)

5/ 5

<h2><span style="font-size: 14pt;"><strong><strong>Σπόροι Φασόλια Μήνυμα Μαγεία</strong> (Robinia pseudoacacia)</strong></span></h2> <h2><span style="color: #ff0000; font-size: 14pt;"><strong><strong>Τιμή για το πακέτο των 1 σπόροι.  </strong></strong></span></h2> <div>This Magic bean is used for Gift Mesages. on one side there is word ' ? ', at the other side there is word ' ? ' . It's easy to plant the seeds as well: get some soil from your garden and put the bean in a small pot, then, occassionally water the soil to moisturize the bean and just wait. Keeping the environmental temperature between 18 and 25 degrees celsius (that's between 64'F and 77'F) helps ensure a successful growth. After 3 to 7 days, you will see the sprout of the seeds. And soon after that you will see a little green plant showing your message to the receiver. It's an unique live gift!</div> <div>How to show your love with your sweet?</div> <div>To plant one or more magic bean with word 'I love you' and your love will embed to the green seeds.</div> <div>More words are as below:</div> <div>Miss you, Happy birthday, Good Luck, My angel, Kiss you,Honey,Happ new year,Only you.</div>

P 1 IKY

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Σπόροι φασόλια Navy</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 40 σπόροι.</strong></span></h2> <p>Τα φασόλια του Navy δεν είναι χρώματος ναυτικού. Στην πραγματικότητα, είναι μικρά λευκά φασόλια. Γιατί τους αποκαλούν φασόλια ναυτικού; Navy φασόλια ονομάστηκαν επειδή ήταν ένα βασικό φαγητό στο Πολεμικό Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών στις αρχές του 20ου αιώνα. Φασόλια Navy είναι περίπου το μέγεθος ενός μπιζέλι, ήπια στη γεύση. Το Πολεμικό Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών αναμφίβολα αναζητούσε χαμηλό κόστος.</p> <p>Navy φασόλια μπορεί μερικές φορές να βρεθεί κάτω από το όνομα γαλλικό φασόλι ναυτικού ή, πιο συχνά, φασολάκια Michigan.</p> <p>Το φασόλι του Ναυτικού είναι ένα από τα καλύτερα φασόλια μαγειρέματος γύρω. Μεγάλη γεύση και γεύση. Ένα μικρό, νόστιμο, λευκό φασόλι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη σούπα ή για το ψήσιμο. Δεν θα "μαγειρέψουν" όταν μαγειρευτεί. Μεγάλη φασόλια για μαγείρεμα και προσφέρει εξαιρετική γεύση. Το φυτό είναι περίπου 60 εκατοστά υψηλό και ανθεκτικό στις ασθένειες των φασολιών.</p> <p>Οι pods έχουν μήκος περίπου 12 cm και 5-6 φασόλια μέσα. Τα φασόλια Navy συνήθως απαιτούν μεταξύ 85-90 ημερών ανάπτυξης πριν από τη συγκομιδή</p> </body> </html>

VE 80 (7,5g)

5/ 5

<h2><strong>Γίγαντα Σπαθί φασολάκια λευκού σπόρους "Shironata Mame" (Canavalia gladiata)</strong></h2> <h2><strong><span style="color: #ff0000;">Τιμή για το πακέτο των 3 σπόροι. </span> </strong></h2> <p><strong>Ιαπωνική ποικιλία "Shironata Mame"!</strong> Τα φασόλια Sword (Canavalia gladiata) είναι ένα φυτό που καλλιεργείται στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές της Αφρικής και της Ασίας. Ακαθάριστοι καρποί των φυτών "Canavalia", τρώγονται ως σούπας ή ξεχωριστά.</p> <p>Αυτό το τροπικό ιαπωνικό φασόλι συλλέγεται όταν τα λοβό είναι νεαρά και τρυφερά. Τα μεγάλα αμπέλια αναπτύσσονται γρήγορα.</p> <p>Τα λοβό ώριμα στην Κίνα τον Οκτώβριο. Τα ελαφρά πεπλατυσμένα, ελαφρώς σαμπράδα λοβούς έχουν μήκος 20 έως 40 ή μερικές φορές μέχρι 50 εκατοστά. Οι λοβοί περιέχουν 8 έως 20 σπόρους.</p> <p>Ο σχετικά μεγάλος σπόρος είναι ελλειπτικός-επιμήκης, πεπλατυσμένος 1 έως 3,5 εκατοστά σε μήκος και 1,5 έως 2 εκατοστά σε διάμετρο. Το στρώμα σπόρου είναι συνήθως κρέμα έως σκούρο καφέ ή κοκκινωπό-καφέ, σπάνια μαύρο, ροζ ή λευκό (Canavalia gladiata).</p> <p>Η μάζα χιλιάδων κόκκων είναι σχετικά μεγάλη μεταξύ 1800 και 2100 g.</p> <p>Θα σας στείλουμε σπόρους με το όμορφο μήνυμα της επιλογής μας ως δώρο.</p>

VE 228 (3 S)

5/ 5

<h2 class=""><strong>Σπόρος ΛΑΘΟΥΡΙ (Lathyrus sativus)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;" class=""><strong>Τιμή για το πακέτο των 20 (5,5g) σπόρους.</strong></span></h2> <p>Με το όνομα λαθούρι (όπου πρόκειται για ετήσιο ποώδες φυτό) είναι γνωστά πολλά είδη, τα οποία ανήκουν στο γένος Lathyrus. Ως κέντρα καταγωγής θεωρούνται η περιοχή της Μεσογείου, η Κεντρική και Ανατολική Ασία. Σύμφωνα με τις αρχαιολογικές έρευνες, το λαθούρι είναι από τα πρώτα ψυχανθή που καλλιεργήθηκαν από τον άνθρωπο.</p> <p>Τρία από τα καλλιεργούμενα είδη λαθουριού είχαν κατά καιρούς σημασία για τη χώρα μας: το Lathyrus sativus L. (βρώσιμο λαθούρι), το Lathyrus cicera L. (κτηνοτροφικό λαθούρι) και το Lathyrus ochrus L. (ώχρος λαθούρι). Μερικά είδη λαθουριού καλλιεργούνται ως καλλωπιστικά φυτά. Γνωστό καλλωπιστικό είδος είναι το Lathyrus odoratus L., κοινώς μοσχομπίζελο. Αρκετά άλλα είδη λαθουριού απαντώνται αυτοφυή στη χώρα μας. Οι καρποί του λαθουριού περιέχουν την τοξική ουσία λαθυρίνη, που σε περίπτωση κατανάλωσης μεγάλης ποσότητας σπόρων από τα ζώα μπορεί να προκαλέσει σοβαρές νευρολογικές διαταραχές (λαθυρίαση).</p> <p>Βοτανικά χαρακτηριστικά λαθουριού</p> <p>L.cicera όπου διακρίνεται η μορφολογία των φύλλων, η σταδιακή έκφυση των ανθέων και ο σχηματισμός των λοβών στις μασχάλες των φύλλων</p> <p>Το λαθούρι είναι ετήσιο ποώδες φυτό. Οι βλαστοί και οι μίσχοι φέρουν πτερύγια.</p> <p>Βρώσιμο λαθούρι</p> <p>Το ριζικό σύστημα του βρώσιμου λαθουριού (L. sativus) είναι πασσαλώδες. Η κύρια ρίζα φθάνει σε βάθος 50-70cm και φέρει πολλές δευτερεύουσες ρίζες. Ο βλαστός διακλαδίζεται και η ανάπτυξη του φυτού είναι ημιόρθια και αναρριχώμενη. Το ύψος του φυτού φθάνει τα 40-90cm, ανάλογα με την ποικιλία και τις συνθήκες ανάπτυξης. Τα φύλλα είναι σύνθετα και αποτελούνται από ένα ζεύγος γραμμοειδών φυλλαρίων και από διακλαδιζόμενη έλικα. Τα άνθη εκφύονται μονήρη από τις μασχάλες των φύλλων και έχουν πολύ μακρύ ποδίσκο. Το χρώμα των ανθέων είναι συνήθως λευκό, αλλά επίσης ρόδινο ή κυανοπορφυρό. Οι λοβοί έχουν μήκος 2,5-5cm, είναι πεπλατυσμένοι, λείοι, με δύο φυλλοειδή πτερύγια στη ράχη. Περιέχουν από 1-5 σπόρους. Οι σπόροι είναι γωνιώδεις, κωνικοί και πυραμοειδείς και έχουν χρώμα κιτρινόλευκο ή γκρίζο-καφέ, μερικές φορές σκούρο με στίγματα και ένα μικρό μάτι στο πλατύτερο άκρο.</p> <p>Κτηνοτροφικό λαθούρι</p> <p>Η κύρια πασσαλώδης ρίζα του κτηνοτροφικού λαθουριού (L.cicera) φθάνει σε βάθος 80-120cm και έχει λιγότερες δευτερεύουσες ρίζες από το Lathyrus sativus. Το ύψος του φυτού φθάνει τα 30-50cm. Τα φύλλα αποτελούνται από ένα ζεύγος γραμμοειδών ή λογχοειδών φυλλαρίων και φέρουν διακλαδιζόμενη έλικα. Στις μασχάλες των φύλλων απαντάται ένα μόνο άνθος με χρώμα πορτοκαλί-κοκκινωπό και με ποδίσκο βραχύτερο από τα φύλλα. Οι λοβοί έχουν μήκος 3-4cm και στη ράχη τους φέρουν πλατύ αυλάκι. Οι σπόροι είναι λιγότερο γωνιώδεις από εκείνους του Lathyrus sativus, περισσότερο στρογγυλοί και έχουν ανοικτού χρώματος μάτι. Το χρώμα τους είναι αργυρόλευκο-γκριζωπό, διάστικτο με σκούρα στίγματα.</p> <p>Εδαφοκλιματικές συνθήκες λαθουριού</p> <p>Καλλιέργεια λαθουριού</p> <p>Το βρώσιμο λαθούρι προσαρμόζεται σε ξηρά κλίματα, παρ' όλο ότι ανέχεται υψηλή βροχόπτωση. Έτσι, καλλιεργείται σε περιοχές με ετήσια βροχόπτωση 320-1360mm. Αντέχει κατάκλυση με νερό περισσότερο από πολλά άλλα είδη ψυχανθών. Είναι ανθεκτικό στις υψηλές θερμοκρασίες και την ξηρασία. Το κτηνοτροφικό λαθούρι είναι ανθεκτικό στο κρύο και τον παγετό κατά το αρχικό στάδιο ανάπτυξης και καλλιεργείται ως φθινοπωρινό στη ζώνη της Μεσογείου. Φυτρώνει ακόμη και στους 2-3oC. Αναπτυγμένα φυτά αντέχουν μέχρι -12oC. Κατά την περίοδο όμως της άνθησης, θερμοκρασίες λίγο κάτω από το μηδέν είναι δυνατόν να προκαλέσουν σοβαρές καταστροφές. Την άνοιξη είναι ανθεκτικό στην ξηρασία.</p> <p>Οι εδαφικές τους απαιτήσεις είναι μικρές. Το βρώσιμο λαθούρι προσαρμόζεται σε πτωχά εδάφη, ανέχεται δε βαριά, πηλώδη εδάφη. Είναι ευαίσθητο στην οξύτητα του εδάφους. Το κτηνοτροφικό λαθούρι επίσης προσαρμόζεται σε πτωχά εδάφη, όχι όμως πολύ υγρά ή κορεσμένα με νερό. Γενικά το λαθούρι προτιμά εδάφη με αλκαλικό pH.</p> <p>Αύξηση και ανάπτυξη του φυτού του λαθουριού</p> <p>Το λουλούδι του L.sativus</p> <p>Το λαθούρι έχει υπόγειο φύτρωμα. Είναι φυτό συνεχούς ανάπτυξης, όπως περιγράφηκε για το μπιζέλι και το βίκο. Η ανάπτυξη της βιομάζας ακολουθεί μία σιγμοειδή καμπύλη, με τη μεγαλύτερη ταχύτητα αύξησης μετά την άνθηση και μείωση κοντά στην ωρίμανση. Κατά μέσο όρο παράγει μικρότερη βιομάζα, έχει μικρότερη απόδοση σε καρπό σε σύγκριση με το μπιζέλι και τα κουκιά και οψιμότερη έναρξη άνθησης. Αυτό αποδίδεται στην περιορισμένη βελτίωση που έγινε στο λαθούρι. Ο Thomson και οι συνεργάτες του αξιολογώντας τα αποτελέσματα πειράματος σύγκρισης διαφόρων ειδών ψυχανθών σε περιοχές της Αυστραλίας με μεσογειακό κλίμα, παρατήρησαν ότι στο L.sativus η πορεία της άνθησης και ωρίμανσης των λοβών γινόταν με σχετικά χαμηλό ρυθμό. Οι ερευνητές αυτοί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η αύξηση της απόδοσης στο λαθούρι στα επίπεδα άλλων ψυχανθών μπορεί να επιτευχθεί με την επιλογή γενοτύπων που παρουσιάζουν:</p> <p>πρώιμη άνθηση, ανάπτυξη λοβών και ωρίμανση, ώστε να αποφεύγουν τις ξηροθερμικές συνθήκες και</p> <p>ικανότητα να συγκεντρώνουν μεγάλη ποσότητα βιομάζας.</p> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 46 (5,5g)

5/ 5

<h2 class=""><strong>Κλιτόρια σπόρος (Clitoria ternatea)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή</strong><strong>&nbsp;</strong><strong>για</strong><strong>&nbsp;</strong><strong>το</strong><strong>&nbsp;</strong><strong>πακέτο</strong><strong>&nbsp;</strong><strong>των</strong><strong>&nbsp;5&nbsp;</strong><strong>σπόρους</strong><strong>.</strong></span></h2> <p>Γνωρίζετε ότι το φυτό Κλιτόρια (Clitoria) πήρε το όνομά του αναφορικά προς την ανθρώπινη θηλυκή κλειτορίδα, γιατί τα λουλούδια του φέρουν ομοιότητες με τα θηλυκά γεννητικά όργανα</p> <p>Το γένος Clitoria είναι γένος ανθοφόρων φυτών, τα οποία γονιμοποιούνται από έντομα. Πρόκειται για φυτά ενδημικά σε διάφορες περιοχές με κλίμα τροπικό ή εύκρατο, όπως στη νοτιοανατολική Ασία και στη Μαδαγασκάρη, όπου τα λουλούδια τους χρησιμοποιούνται συχνά ως χρωστική ουσία τροφίμων ή βαπτίζονται σε κουρκούτι και γίνονται τηγανίτες. Το πλέον διαδεδομένο είδος του γένους είναι το Clitoria ternatea, επίσης γνωστό ως "μπιζέλι πεταλούδα". Έχει ιατρικές χρήσεις, αλλά χρησιμοποιείται και σαν τρόφιμο επίσης. Οι ρίζες του χρησιμοποιούνται στην ινδική ιατρική Αγιουρβέδα.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Το γένος πήρε το όνομά του αναφορικά προς την ανθρώπινη θηλυκή κλειτορίδα, γιατί τα λουλούδια φέρουν ομοιότητες με τα θηλυκά γεννητικά όργανα. Οι πρώτες περιγραφές για τα είδη του γένους, με την ονομασία Flos clitoridis ternatensibus, ανάγονται στο 1678, και γίνονται από τον Rumpf, ένα βοτανολόγο γερμανικής καταγωγής, που εργαζόταν για λογαριασμό της Ολλανδικής Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών. Το 1747, ο Johann Philipp Breyne επιβεβαιώνει το όνομα, θεωρώντας το ως κατάλληλο όνομα για το γένος. Πολλές λαϊκές ονομασίες αυτών των λουλουδιών σε διαφορετικές γλώσσες είναι παρόμοιες, βασισμένες αναφορικά στο γυναικείο σεξουαλικό όργανο.</p> <p>Στο παρελθόν, υπήρχαν διαφωνίες μεταξύ των βοτανολόγων σχετικά με την ονομασία του γένους και το πόσο καλή ιδέα ήταν αυτό. Το όνομα δέχτηκε οξεία κριτική από διάφορους βοτανολόγους, όπως από τον James Edward Smith το 1807, τον Amos Eaton το 1817, τον Michel Etienne Descourtilz το 1826 και τους Eaton και Wright το 1840. Προτάθηκαν μερικά λιγότερο σαφή εναλλακτικά ονόματα, όπως Vexillaria (Eaton 1817) και Nauchea (Descourtilz 1826), αλλά δεν ευδοκίμησαν και τελικά επικράτησε το όνομα Clitoria μέχρι τις μέρες μας.</p> <p>Το Clitoria ternatea, είναι αναρριχώμενο φυτό που ανήκει στην οικογένεια Fabaceae (φαβίδες) με κοινή ονομασία μπιζέλι - πεταλούδα, μπλε - μπιζέλι, και μπιζέλι - cordofan. Τα λουλούδια του έχουν το σχήμα ανθρώπινων γεννητικών οργάνων γυναίκας, εξ ου και το λατινικό όνομα του γένους "Clitoria", από την "κλειτορίδα". (Συνώνυμα: Clitoris principissae). Το φυτό αυτό είναι ενδημικό στην τροπική ισημερινή Ασία, αλλά έχει εισαχθεί στην Αφρική, την Αυστραλία και την Αμερική.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Πρόκειται για ένα πολυετές ποώδες φυτό, δυναμικό αναρριχώμενο ή έρπων τροπικό ψυχανθές. Τα αραιά, νεαρά στελέχη του γέρνουν ελαφρώς και είναι ξυλώδη στη βάση τους. Το φυτό μπορεί να φτάσει μέχρι 5 μέτρα μήκος. Διαθέτουν ρίζα μόνο στις άκρες. Τα φύλλα είναι πτεροειδή, φέρουν 5-7 ελλειπτικά φυλλάρια, μήκους 3-5 εκατ. Αναπτύσσεται σαν κλήμα ή αναρριχητικό φυτό και ανταποκρίνεται θετικά σε υγρό, ουδέτερο έδαφος. Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό αυτού τού φυτού είναι τα μονήρη άνθη του, σε έντονο βαθύ μπλε χρώμα και ανοιχτο- κίτρινο σημάδι στο κέντρο τους. Έχουν περίπου 4 εκατοστά μήκος με 3 εκατοστά πλάτος. Υπάρχουν κάποιες ποικιλίες που παράγουν λευκά άνθη.&nbsp; Οι καρποί είναι επίπεδοι, γραμμικοί, έχουν μήκος 5 - 7 εκατοστά, με σποραδικά χνουδωτό λοβό, που διαρρηγνύονται βίαια στην ωρίμανση και ρίχνουν 8-10 σκουρόχρωμους και λαμπερούς σπόρους. Οι καρποί είναι βρώσιμοι όταν είναι τρυφεροί. Υπάρχουν πολλά είδη οικότυποι, αγρό-τυποι και ποικιλίες που διαφέρουν σε λουλούδια και φυλλάρια. Πολλές ποικιλίες έχουν αναπαραχθεί στη Λατινική Αμερική, κυρίως στην Κούβα και το Μεξικό.</p> <p>Καλλιεργείται σαν καλλωπιστικό φυτό και σαν είδος αναβλάστησης (π.χ., στα ορυχεία άνθρακα στην Αυστραλία). Όταν καλλιεργείται, χρειάζεται λιγοστή φροντίδα. Όπως κάθε όσπριο, οι ρίζες του σχηματίζουν μία συμβιωτική σχέση με βακτήρια του εδάφους, γνωστή ως rhizobia, που μετατρέπει το ατμοσφαιρικό άζωτα (Ν2) σε μορφή χρήσιμη για ένα φυτό. Ως εκ τούτου, αυτό το φυτό χρησιμοποιείται επίσης για τη βελτίωση της ποιότητας του εδάφους μέσω της αποσύνθεσης πλούσιων σε άζωτο&nbsp; ιστών.</p> <p>Οι νέοι λοβοί είναι βρώσιμοι και χρησιμοποιούνται ως λαχανικά στις Φιλιππίνες. Στη νοτιοανατολική Ασία, τα λουλούδια του χρησιμοποιούνται για τον χρωματισμό τροφίμων. Στη Μαλαισία χρησιμοποιείται στο μαγείρεμα ένα υδατικό εκχύλισμα, για να χρωματίσει το κολλώδες ρύζι για το kuih ketan (επίσης γνωστό ως pulut tai tai στο Peranakan / Nyonya μαγείρεμα) και στο nyonya chang. Στον Κεναντάν της Μαλαισίας χρησιμοποιείται για να χρωματίσει το άσπρο ρύζι για το Nasi Kerabu. Στην Ταϊλάνδη, φτιάχνεται ένα παχύρρευστο μπλε ποτό που ονομάζεται nam dok Anchan, και μερικές φορές καταναλώνεται με μια σταγόνα χυμό λάιμ για την αύξηση της οξύτητας και τη μετατροπή του χυμού σε ροζ-μωβ χρώμα. Επίσης, στη Βιρμανία και στην ταϊλανδέζικη κουζίνα τα λουλούδια τρώγονται βουτηγμένα σε κουρκούτι και τηγανιτά.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Το Clitoria ternatea είναι ένα όσπριο υψηλής ποιότητας, πλούσιο σε πρωτεΐνες, μία "τροπική μηδική", αναφέρεται συχνά ως τράπεζα πρωτεΐνης που μπορεί να καλλιεργηθεί με χαμηλό κόστος. Στην κτηνοτροφία τείνουν να το προτιμούν σε σχέση με άλλα όσπρια και χόρτα και ως εκ τούτου αποτιμάται ως όσπριο βοσκοτόπων. Επίσης, χρησιμοποιείται για τα συστήματα τροφοδοσίας cut-and-carry και κόβεται για σανό και ζωοτροφή σε σιλό. Ένα καθοριστικό σε άζωτο (N-fixing) ψυχανθές, το Clitoria ternatea χρησιμοποιείται ως ένα όσπριο βοσκής ή ως χλωρή λίπανση. Είναι μια πολύτιμη καλλιέργεια επικάλυψης σε φυτείες καουτσούκ και καρύδας.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Δοκιμές που έγιναν σε ζώα, με το μεθανολικό εκχύλισμα από ρίζες του Clitoria ternatea έδωσαν συμπεράσματα για νοοτροπική, αγχολυτική, αντικαταθλιπτική, αντισπασμωδική και χαλαρωτική δράση. Τα ενεργά συστατικά περιλαμβάνουν τανίνες, ρητίνες, άμυλο, taraxerol και taraxerone.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Πρόσφατα, πολλά βιολογικά ενεργά πεπτίδια που ονομάζονται cliotides έχουν απομονωθεί από το σταθερό στη θερμότητα κλάσμα του εκχυλίσματος του Clitoria ternatea. Τα Cliotides ανήκουν στην οικογένεια cyclotides και σχετικές μελέτες δείχνουν ότι τα cliotides εμφανίζουν ισχυρή αντιμικροβιακή δράση ενάντια στο Ε. coli, την Κ. πνευμονία, το Ρ. aeruginosa και την κυτταροτοξικότητα ενάντια των κυττάρων Hela. Αυτά τα πεπτίδια έχουν δυνατότητα να οδηγήσουν σε ενώσεις, για την ανάπτυξη νέων αντιμικροβιακών και αντικαρκινικών παραγόντων.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Στην παραδοσιακή ιατρική: Λόγω της ομοιότητάς του με ένα μέρος του ανθρώπινου σώματος, έχουν αποδοθεί ιδιότητες σε αυτό το φυτό, που επηρεάζουν το ίδιο (ένα φαινόμενο που συνσντάται επίσης στην περίπτωση του μανδραγόρα, μεταξύ άλλων φυτών). Χρησιμοποιείται παραδοσιακά σε μια προσπάθεια θεραπείας σεξουαλικών παθήσεων, όπως η στειρότητα και η βλεννόρροια, για τον έλεγχο της εμμήνου ρύσης, αλλά και ως αφροδισιακό. Η πρακτική αυτή ευθυγραμμίζεται με μια αρχαία δοξασία που καταγράφεται στο Δόγμα Doctrine of Signatures.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Στην παραδοσιακή ιατρική Αγιουρβέδα, έχει χρησιμοποιηθεί για αιώνες ως ενισχυτικός παράγοντας της μνήμης, νοοτροπικό, αντιστρεσογόνο, αγχολυτικό, αντικαταθλιπτικό, αντισπασμωδικό, ηρεμιστικό και καταπραϋντικό.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Το μπιζέλι πεταλούδα χρησιμοποιείται επίσης στην κηπουρική. Σε φράχτες και πέργκολες ως καλλωπιστικό για τα εντυπωσιακά, επιδεικτικά λουλούδια του.</p> <table cellspacing="0" cellpadding="0" border="1"> <tbody> <tr> <td colspan="2" width="100%" valign="top"> <p align="center"><strong>Οδηγίες για σπορά</strong></p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>Σπορά:</strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">Σπόροι</p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>Προεπεξεργασία:</strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">σκαριφίζω προσεκτικά τους σπόρους με ένα μαχαίρι, ή αγριεύω με γυαλόχαρτο. Στη συνέχεια, απολαύστε το ζεστό νερό για 12 ώρες.</p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>Διαστρωμάτωση:</strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">0</p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>Σπορά Ώρα:</strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">όλο το χρόνο</p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>Σπορά Βάθος:</strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">0,5 cm</p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>Σπορά Mix:</strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">κοκοφοίνικα ή σπορά μείγμα + άμμο ή περλίτη</p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>Θερμοκρασία φύτρωσης:</strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">25-28°C</p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>Τοποθεσία:</strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">φωτεινό + κρατήσει συνεχώς υγρό, <strong>αλλά</strong><strong> </strong><strong>όχι</strong><strong> </strong><strong>υγρή</strong><strong>!</strong></p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>Φύτρωσης Ώρα:</strong><strong></strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">3-6 εβδομάδες</p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center">Πότισμα:</p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p align="center">μέτρια νερό + αφήστε την να στεγνώσει μεταξύ πότισμα</p> </td> </tr> <tr> <td width="30%" valign="top" nowrap="nowrap"> <p align="center"><strong>&nbsp;</strong></p> </td> <td width="69%" valign="top"> <p><strong><em>Copyright © 2012 Seeds Gallery - Saatgut Galerie - Galerija semena.&nbsp;</em></strong></p> <p align="center"><strong><em>All Rights Reserved.</em></strong></p> </td> </tr> </tbody> </table> <p>&nbsp;</p> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 121 (5 S)

5/ 5

<h2><strong>Σποροι</strong><strong> Αρακα</strong><strong> ΒΙΟΛΕΤΊ KAPUZINER</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> 10 </strong><strong>σπόρους</strong><strong>.</strong></span></h2> <p>Αυτό είναι πολύ παλιό γερμανικό Ποικιλία μπιζέλι.</p> <p>Kapuziner μπιζέλι είναι αναγνωρίσιμα από μπλε-βιολετί τους λοβούς τους.</p> <p>Το μπιζέλι Kapuziner είναι ένα γλυκό, πρώιμη ποικιλία.</p> <p>Αυτή η μεγάλη υπόληψη ποικιλία μπορεί να καλλιεργηθεί χωρίς συμψηφισμό ή καλάμια.</p> <p>Το μπιζέλι Kapuziner παράγει μια μεγάλη συγκομιδή του μπλε-βιολετί μακρύ λοβό που περιέχουν νόστιμα, γλυκά μπιζέλια.</p>

VE 14 (10 S)

5/ 5

<h2 class=""><strong>Σποροι Αρακα KLEINE RHEINLÄNDERIN (Pisum sativum)</strong></h2> <h2 class=""><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 40 (7,5g) σπόρους.</strong></span></h2> <p>Παλιά γερμανική ποικιλία. Το KLEINE RHEINLÄNDERIN είναι μια ισχυρή, πρώιμη ωρίμανση και καλή παλιά ποικιλία λαχανικών μπιζέλι για την καλλιέργεια της κατανομής και της αυτάρκειας. Τα φυτά είναι 40 έως 50 εκατοστά υψηλό και μπορεί να σταθεί στο κρεβάτι χωρίς αναρρίχηση βοήθεια. Πρόκειται για μια μακρόχρονη και σχετικά υψηλής απόδοσης ποικιλία με μακρύ μανίκι και τις 8-10 γύρο κόκκους.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Όπως κάθε Γύρος μπιζέλι είναι σχετικά ανθεκτική στο κρύο.</p> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 40 (7,5g)

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><span style="font-size: 14pt;"><strong>Λάθυρος ο εύοσμος σπόρων (Lathyrus odoratus)</strong></span></h2> <h2><span style="color: #ff0000; font-size: 14pt;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> </strong><strong>5</strong><strong> </strong><strong>σπόροι.</strong></span></h2> <p>Ο Λάθυρος ο εύοσμος (Lathyrus odoratus) ή κοινώς, το γλυκό μπιζέλι ή μοσχομπίζελο, είναι ανθοφόρο φυτό του γένους Λάθυρος (Lathyrus) της οικογένειας των Φαβίδων (Fabaceae), με προέλευση τη Σικελία, τη νότια Ιταλία και τα νησιά του Αιγαίου.</p> <p>Πρόκειται για ετήσιο αναρριχητικό φυτό, το οποίο αναπτύσσεται σε ύψος 1-2 μέτρα (3 πόδια 3 ίντσες-6 πόδια 7 ίντσες), όποτε είναι διαθέσιμη η κατάλληλη υποστήριξη. Τα φύλλα είναι πτεροειδή[Σημ. 1] με δύο φυλλάδια και ένα λεπτό ελικοειδή βλαστό (tendril)[Σημ. 2] που συγκρατεί το αναρριχητικό φυτό και ο οποίος τυλίγεται γύρω από τη στήριξη των φυτών και τις δομές, βοηθώντας το να αναρριχηθεί. Στο άγριο φυτό τα άνθη είναι μωβ, πλάτους 2-3,5 εκατοστά (0,79 έως 1,38 ίντσες)· σε πολλές ποικιλίες[Σημ.  είναι μεγαλύτερα και απαντούν σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων.</p> <p>Το ετήσιο είδος L. odoratus συγχέεται ορισμένες φορές με το είδος Λάθυρος ο πλατύφυλλος (L. latifolius).</p> <p><strong>Κηπευτική ανάπτυξη</strong></p> <p>Ο Σκώτος φυτοκόμος Χένρι Έκφορντ (Henry Eckford, 1823-1905) διασταύρωσε και ανέπτυξε το γλυκό μπιζέλι, μετατρέποντάς το από ένα μάλλον ασήμαντο και ίσως γλυκά αρωματισμένο λουλούδι, σε μια ανθική αίσθηση της ύστερης Βικτωριανής εποχής.</p> <p>Η αρχική επιτυχία και αναγνώριση ήρθε, όταν υπηρετούσε ως επικεφαλής κηπουρός για τον κόμη του Ράντνορ (Earl of Radnor), αναπτύσσοντας νέες ποικιλίες από πελαργόνια και ντάλιες. Το 1870, πήγε να εργαστεί σε κάποιον Δρ. Σάνκι (Dr. Sankey) από το Σάντυουελ (Sandywell) κοντά στο Γκλόστερ (Gloucester), ΔΦΑ: [ˈɡlɒstər]. Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Οπωροκηπευτικών (Royal Horticultural Society (RHS)), το 1882, του απονεμήθηκε (το κορυφαίο βραβείο) Πιστοποιητικό Πρώτης Τάξεως (First Class Certificate), για την παρουσίαση της ποικιλίας του γλυκού μπιζελιού «Χάλκινος Πρίγκιπας» ("Bronze Prince"), σηματοδοτώντας την έναρξη της σύνδεσης με το άνθος. Το 1888, ξεκίνησε στην πόλη Ουέμ (Wem), στο Σρόπσαϊρ (Shropshire), ΔΦΑ: [ˈʃɹɒpʃə], την ανάπτυξη και τα δοκιμαστικά χωράφια, για τα γλυκά μπιζέλια. Κατά το 1901, είχε συνολικά παρουσιάσει τις 115 από τις 264 ποικιλίες που καλλιεργούνταν έως τότε. Στον Έκφορντ απονεμήθηκε για την εργασία του το παράσημο «RHS Victoria Medal of Honour». Πέθανε το 1905, αλλά το έργο του συνεχίστηκε για αρκετό καιρό από τον γιο του, Τζων Έκφορντ (John Eckford).</p> <p>Πιο πρόσφατα, η σχέση μεταξύ του γλυκού μπιζελιού των Έκφορντ και της Ουέμ, έχει πάλι ανέλθει στην επικαιρότητα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 η Κοινωνία του Γλυκού Μπιζελιού (Sweet Pea Society) της πόλης Ουέμ ξεκίνησε μια ετήσια παράσταση και το λουλούδι απέκτησε και πάλι την παλιά του αίγλη. Πολλά σημεία στους δρόμους τώρα φέρουν ένα μοτίβο μοσχομπίζελου και μια περιοχή στην πόλη είναι γνωστή ως Πάρκο του Έκφορντ (Eckford Park). Υπάρχει επίσης και μια ποικιλία, η «Dorothy Eckford», προς τιμήν ενός μέλους της οικογένειας.</p> <p><strong>Καλλιέργεια</strong></p> <p>Τα γλυκά μπιζέλια καλλιεργούνται από τον 17ο αιώνα και ένας τεράστιος αριθμός ποικιλιών είναι διαθέσιμος στο εμπόριο. Καλλιεργούνται για το χρώμα του άνθους τους (συνήθως σε παστέλ αποχρώσεις του μπλε, ροζ, μωβ και λευκού, συμπεριλαμβανομένων των διχρωμιών) και για το έντονο μοναδικό τους άρωμα. Καλλιεργούνται από τους κηπουρούς για ιδιωτική κατανάλωση, για έκθεση και για το εμπόριο στα ανθοπωλεία. Οι μεγάλοι, σχήματος μπιζελιού σπόροι, σπέρνονται την άνοιξη ή το φθινόπωρο σε κρύα πλαίσια (cold frames).[Σημ. 4][4] Οι σπόροι μουσκεύονται πριν το φύτεμα ή χαράζονται ελαφρώς με κοφτερή λεπίδα για επιτάχυνση της βλάστησης. Τα φυτά είναι επίσης διαθέσιμα αργότερα στην αγορά ως νεαρά φυτά ή πρωτοβλάστες (plugs).[Σημ. 5][5] Μεγαλώνουν σε καλάμια, με τα νέα βλαστάρια να αφαιρούνται τακτικά για να αναπτυχθεί πυκνότερο φύλλωμα και πλουσιότερη ανθοφορία. Τα φυτά τυπικά φθάνουν σε ύψος τα 1 έως 2 μέτρα, με τα λουλούδια να εμφανίζονται στο κατακαλόκαιρο και συνεχίζοντας για πολλές εβδομάδες, αν αφαιρούνται τακτικά τα ξεραμένα άνθη.</p> <p>Πάνω από 50 ποικιλίες έχουν αποκτήσει το Βραβείο Garden Merit από την Βασιλική Εταιρεία Οπωροκηπευτικών (Royal Horticultural Society).</p> <p><strong>Εχθροί και ασθένειες</strong></p> <p>Το μοσχομπίζελο προσβάλλεται από κάποια παράσιτα, με τα πιο συνηθισμένα να είναι οι αφίδες. Αυτά τα έντομα απομυζούν το χυμό (sap)[Σημ. 6][7] από τα φυτά, μειώνοντας την ανάπτυξη. Ο Μωσαϊκός ιός μεταδίδεται από την πρασινόμυγα, προκαλώντας το κιτρίνισμα των φύλλων, την παραμόρφωση των νέων βλαστών και την αναστολή της ανθοφορίας.</p> <p>Ένα παράσιτο που ονομάζεται «σκαθάρι της γύρης» που είναι μικρό, γυαλιστερό και μαύρο, τρώει τη γύρη και παραμορφώνει τα λουλούδια. Άλλα παράσιτα είναι οι κάμπιες, θρίπες, γυμνοσάλιαγκες και σαλιγκάρια. Ένα άλλο πρόβλημα είναι ο περονόσπορος (mildew)· αυτός είναι μια λευκή κονιώδης επικάλυψη, που καλύπτει τα φύλλα και επιβραδύνει την ανάπτυξη.</p> <p>Τα μοσχομπίζελα είναι επίσης ευαίσθητα στο αιθυλένιο σε ποσότητες που παράγονται από τα μαραμένα φυτά. Για αυτό το λόγο οι παραγωγοί ενθαρρύνονται να τα φυτεύουν μακριά από οπωροφόρα δέντρα, μεταξύ άλλων τα φυτά ρέπουν σε πρόωρο μαρασμό ή γήρανση.</p> <p><strong>Τοξικότητα</strong></p> <p>Σε αντίθεση με το εδώδιμο μπιζέλι, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι σπόροι των μελών του γένους Lathyrus είναι τοξικοί, εάν καταναλωθούν σε μεγάλη ποσότητα. Ένα συναφές είδος, ο Λάθυρος ο εδώδιμος (Lathyrus sativus), καλλιεργείται από τον άνθρωπο για κατανάλωση, αλλά όταν αποτελεί σημαντικό μέρος της διατροφής του προκαλεί συμπτώματα τοξικότητας που ονομάζονται λαθυρισμός.[8]</p> <p>Μελέτες σε αρουραίους έδειξαν ότι, ζώα των οποίων η τροφή αποτελείτο κατά 50% από σπόρους γλυκού μπιζελιού, ανέπτυξαν διογκωμένα επινεφρίδια σε σχέση με τα ελεγχόμενα ζώα που τρέφονταν με σπόρους του Λ. του εδώδιμου.[9] Πιστεύεται ότι η κύρια επίδραση σημειώνεται στο σχηματισμό κολλαγόνου. Τα συμπτώματα είναι παρόμοια με εκείνα του σκορβούτου και της ανεπάρκειας χαλκού, τα οποία αναστέλλουν τον κανονικό σχηματισμό ινιδίων κολλαγόνου. Οι σπόροι του γλυκού μπιζελιού περιέχουν βήτα-αμινοπροπιονιτρίλιο (beta-aminopropionitrile) που εμποδίζει την διασταυρούμενη σύνδεση του κολλαγόνου με την αναστολή της οξειδάσης λυσυλ (lysyl oxidase) και ακολούθως το σχηματισμό της υδροξυλυσίνης (hydroxylysine), οδηγώντας σε χαλαρό δέρμα. Πρόσφατα πειράματα έχουν προσπαθήσει να αναπτύξουν αυτό το χημικό ως θεραπεία, για να αποφευχθούν οι παραμορφωτικές συσπάσεις μετά από μεταμοσχεύσεις δέρματος.</p> <p><strong>Γενετική</strong></p> <p>Ο Γκρέγκορ Μέντελ αναγνωρίζεται σήμερα ως ο «Πατέρας της σύγχρονης Γενετικής», για την εργασία του με τη διασταύρωση αναπαραγωγής των φυτών του είδους Πίσον το εδώδιμον (Pisum sativum), δηλαδή του κοινού αρακά, με διαφορετικά χαρακτηριστικά και το γλυκό μπιζέλι, έχει χρησιμοποιηθεί με παρόμοιο τρόπο. Το γλυκό μπιζέλι έτσι είναι ένας οργανισμός μοντέλο που χρησιμοποιείται στους αρχικούς πειραματισμούς στον τομέα της γενετικής, ιδιαίτερα από τον πρωτοπόρο γενετιστή Ρέντζιναλντ Πάνετ (Reginald Punnett). Είναι ιδιαίτερα κατάλληλο ως ένα θέμα γενετικής λόγω της ικανότητάς του να αυτο-επικονίαζεται και εύκολα παρατηρούνται τα Μεντελικά γνωρίσματά του, όπως το χρώμα, το ύψος και η μορφή του πετάλου. Έχουν ανακαλυφθεί ή επιβεβαιωθεί πολλές γενετικές αρχές σε αυτό το είδος. Από τον Punnett, χρησιμοποιήθηκε στις αρχικές μελέτες γενετικής σύνδεσης.[11] Ο συμπληρωματικός παράγων της κληρονομικότητας, επίσης αποσαφηνίστηκε στον γλυκό αρακά, από τη διασταύρωση αναπαραγωγής των δύο καθαρόαιμων λευκών στελεχών και απ'όπου αναδύθηκε το μπλε υβρίδιο, το μπλε χρώμα, απαιτώντας δύο γονίδια που προέρχονταν ανεξάρτητα από τους δύο λευκούς γονείς.</p> <p><strong>Υβριδισμός με Lathyrus belinensis</strong></p> <p>Όπως συμβαίνει και με το μπλε τριαντάφυλλο, το κίτρινο μοσχομπίζελο παραμένει ουτοπία. Το Lathyrus belinensis είναι ένα είδος Λάθυρου, το οποίο έχει κόκκινα και κίτρινα άνθη. Υπάρχουν σε εξέλιξη προσπάθειες, για να φέρουν το κίτρινο χρώμα στο Lathyrus odoratus, διασταυρώνοντάς το με το Lathyrus belinensis. Ως αποτέλεσμα, δημιουργήθηκαν πολλές νέες ποικιλίες μοσχομπίζελου, αν και μέχρι στιγμής, καμία με κίτρινα άνθη.</p> </body> </html>

F 68

5/ 5

<h2><span style="color: #000000;"><strong>Σπόροι Φασόλι μαυρομάτικο (vigna unguiculata)</strong></span></h2> <h2><span style="color: #ff0000;" class=""><strong>Τιμή για το πακέτο των 20 (5g) σπόρους.</strong></span></h2> <p>Φασόλι μαυρομάτικο (καθιστό): Καθιστή ποικιλία μαυρομάτικου φασολιού (Vigna unguiculata subsp. unguiculata), για παραγωγή πράσινων λοβών ή σπερμάτων. Χαρακτηριστικός σπόρος χρώματος κρεμ με μαύρο μάτι, μικρού μεγέθους. Λοβός πράσινος, άνευρος, πολύ λεπτός, μήκους 20-25cm και πλάτος 0,5cm.</p> <p>Ποικιλία 60-65 ημερών.</p> <p>Σπορά: Στο χωράφι αρχές Απριλίου – τέλη Ιουλίου. Σε ζώνες με κλίμα ήπιο μέχρι τον Αύγουστο.</p> <p>Αποστάσεις: 50-80cm μεταξύ των σειρών, 3-8 στη σειρά.</p> <p>Δόσεις σπόρων: 0,8-1,2kg/100m2, βάρος 1000 σπόρων 1500g περίπου</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

P 277 (2.7 g)

5/ 5

<h2 class=""><strong>Σποροι Αρακα&nbsp;Αμερικανός Αναρωτιέμαι (Pisum sativum)</strong></h2> <h2 class=""><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 40 (7,5g) σπόρους.</strong></span></h2> <p>Το μπιζέλι « Αμερικανός Αναρωτιέμαι » (Pisum sativum), είναι ένα τσαλακωμένο, γλυκό, πρώιμη ποικιλία. Αυτή η μεγάλη υπόληψη ποικιλία μπορεί να καλλιεργηθεί χωρίς συμψηφισμό ή καλάμια. Η αμερικανική Αναρωτιέμαι »παράγει μια μεγάλη συγκομιδή της μακράς λοβό που περιέχουν νόστιμα, γλυκά μπιζέλια. Ύψος 45 εκατοστά.</p> <p>&nbsp;</p> <p>The 'American wonder' pea (Pisum sativum) is a wrinkled, sweet, early variety. This highly regarded variety can be cultivated without netting or canes. The American Wonder' produces a large crop of long pods containing delicious, sweet peas. Height 45 cm.</p> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 39 (7,5g)

5/ 5

<div id="idTab1" class="rte"> <h2 id="short_description_content"><strong>Σποροι Αρακα “British Wonder”</strong></h2> <h2 class=""><span style="color: #f80000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 30 (6g) σπόρους.</strong></span></h2> <p>Φυτό αναρριχώμενο (στηρίξτε το με καλάμια ή ειδικά δίχτυα), ύψους 1.60-1.80 μ.. Λοβός μεγάλος (μήκους 12 εκ.), παχύς, εύγεστος, πράσινου χρώματος.</p> <p>Γνωστή ποικιλία με παγκόσμια εξάπλωση. Καλλιεργείτε απο το 1890.</p> <p>Απαιτεί περίπου τρεισήμιση με τέσσερις μήνες από την σπορά έως και την συγκομιδή.</p> <p><strong>Πότε μπορούμε να σπείρουμε;</strong></p> <p>Ο αρακάς ευδοκιμεί σχεδόν σε όλα τα εδάφη και η σπορά του μπορεί να γίνει σε διαφορετικές εποχές του χρόνου.</p> <p>Για πρώιμη παραγωγή:&nbsp; σπέρνουμε Οκτώβριο - Νοέμβριο συνεχίζοντας μέχρι τον Ιανουάριο, (σε περιοχές με μεσογειακό κλίμα).</p> <p>Για καλοκαιρινή - φθινοπωρινή παραγωγή: σπέρνουμε από τον Μάρτιο έως τον Ιούλιο.</p> <p>Συγκομιδή : Περιοδική.</p> <p>Σπορά : Σε σειρές, με την απόσταση μεταξύ των σειρών να είναι 70-80 εκ.</p> <p>Σε κάθε σειρά ανοίγουμε λάκκους βάθους 5-6 εκ. Βάζουμε ένα (1) σπόρο στον κάθε λάκκο. Καλύπτουμε με χώμα ελαφρά και ποτίζουμε.</p> <p>Η απόσταση μεταξύ των λάκκων θα πρέπει να είναι 5 εκ..</p> </div><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 200 (6g)

5/ 5

<h2 class=""><strong>Σπόροι Ρεβιθιά&nbsp;(Cicer arietinum)</strong></h2> <h2><strong><span style="color: #ff0000;">Τιμή για το πακέτο των 6g (20) σπόρους.</span></strong></h2> <p>Μονοετές, ποώδες, αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό η ρεβιθιά ανήκει στην υποοικογένεια των ψυχανθών. Θάμνος που δύσκολα ξεπερνά τα 60 εκατοστά καλλιεργείται για τα σπόρια του τα ρεβίθια και ως κτηνοτροφή. Έχει την επιστημονική ονομασία Cicer arietinum - Ερέβινθος ο κοινός, Ερέβινθος ο κριόμορφος[2]. Συναντάται επίσης και η ονομασία Ερέβινθος ο κριόμορφος, πιστή μετάφραση της λατινικής ονομασίας του είδους Cicer arietinum η οποία οφείλεται στο σχήμα του σπόρου του φυτού που θυμίζει κεφάλι κριαριού. Η καταγωγή της ρεβιθιάς είναι από την Ασία και σήμερα καλλιεργείται σε πολλές χώρες της νότιας Ευρώπης ,της Ασίας και της νότιας και κεντρικής Αμερικής. Τα φύλλα της είναι πτερωτά, σύνθετα και έχουν πολλά μικρότερα φυλλάρια στρογγυλά, ανοιχτοπράσινα με μικροσκοπικά δόντια στις άκρες. Τα άνθη της είναι μικρά, λευκού κόκκινου ή ροζ χρώματος και φύονται στις μασχάλες των κλαδιών ανά ένα. Οι καρποί είναι πεπλατυσμένοι στα πλάγια και κάθε ένας από αυτούς περιέχει 1-2 σπόρια, τα γνωστά ρεβίθια.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Τα ρεβίθια καταναλώνονται βραστά ή μαγειρευτά ως όσπρια, καβουρντισμένα ως ξηροί καρποί (τα γνωστά στραγάλια), γίνονται θρεπτικά άλευρα και μετά από επεξεργασία μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως υποκατάστατο του καφέ. Είναι πλούσια σε φώσφορο, μαγνήσιο, ασβέστιο και σίδηρο καθώς και βιταμίνες Β, Κ, Ε, και C.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Η ρεβιθιά είναι εξαιρετικά ανθεκτική στην ξηρασία και αποδίδει καλά σε φτωχά εδάφη χωρίς ιδιαίτερες περιποιήσεις. Πολλαπλασιάζεται με σπορά κατά τους φθινοπωρινούς κυρίως μήνες.</p> <p>Στην Ελλάδα καλλιεργούνται 150.000 στρέμματα , κυρίως στη Στερεά Ελλάδα,τη Θράκη και τη Μακεδονία.</p> <p>Η Ινδία είναι πρώτη στον κόσμο σε παραγωγή ρεβιθιών. Ακολουθούν η Ισπανία, η Αλγερία, η Ιταλία, η Αίγυπτος, η Αργεντινή και η Ελλάδα.</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 85 (6g)