βολβούς των φυτών

5/ 5

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> <h2><strong>Κρόκος βολβοί – ζαφορά (Crocus sativus)</strong></h2> <h2><span style="color: #fc0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 1 βολβοί.</strong></span></h2> <p><span>Ο κρόκος γνωστός και με τις ονομασίες ζαφορά και σαφράνι είναι φυτό από το οποίο παράγεται ένα από τα πιο ακριβά μπαχαρικά που υπάρχουν στον κόσμο. Το σαφράν(ι) προέρχεται από τον ύπερο του άνθους του φυτού κρόκος, η επιστημονική ονομασία του οποίου είναι Κρόκος ο ήμερος (Crocus sativus) L. το οποίο ανήκει στην οικογένεια των Ιριδoειδών (Iridaceae) .</span></p> <p><strong><span>Εισαγωγή</span></strong></p> <p><span>Το φυτό του κρόκου αποτελεί φυσική μετάλλαξη που συνέβη πριν από πολλά χρόνια σε περιοχές της Περσίας και της λεκάνης της Μεσογείου. Ανήκει στην κατηγορία των τριπλοειδών φυτών, πράγμα που σημαίνει ότι είναι στείρο και δεν μπορεί να αναπαραχθεί εγγενώς. Δεν παράγει σπόρους. Ο μόνος τρόπος για την αναπαραγωγή του είναι μέσω της διάσπασης και σποράς των βολβών του. Η διαδικασία αναπαραγωγής του είναι περίπου ίδια με αυτής του σκόρδου. Ο ένας βολβός παράγει νέους βολβούς και αυτοί μπορούν να δώσουν νέα φυτά όταν φυτευθούν.</span></p> <p><strong><span>Ιστορία</span></strong></p> <p><span>Η ιστορία του κρόκου ξεκινάει από την Ανατολή. Αναφορές χρήσης του φυτού αυτού βρίσκονται στην Μικρά Ασία καθώς και στην Αρχαία Αίγυπτο όπου χρησιμοποιούνταν ως αρωματικό από την βασίλισσα Κλεοπάτρα και από άλλους Φαραώ ως αρωματική και σαγηνευτική ουσία. Διαδεδομένη ήταν η χρήση του και σε ναούς και ιερά μέρη ως αρωματική ουσία. Η χρήση τού κρόκου απαντάται στην Μινωική αλλά και στην Κλασική Ελλάδα όπου χρησιμοποιείτο ως αρωματικό καθώς και ως χρωστική ουσία. Τοιχογραφίες που παρουσιάζουν λουλούδια κρόκου μπορεί κανείς να βρει στις ανασκαφές των Μινωικών Ανακτόρων. Επίσης χαρακτηριστική είναι η τοιχογραφία με τις κροκοσυλλέκτριες που εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών. Στους αρχαίους Έλληνες ήταν γνωστές και οι φαρμακευτικές ιδιότητες του κρόκου καθώς το χρησιμοποιούσαν για να καταπολεμήσουν την αϋπνία και τα δυσάρεστα αποτελέσματα της μέθης από το κρασί. Επίσης χρησιμοποιείτο ως άρωμα στα λουτρά αλλά και ως αφροδισιακό. Οι Άραβες χρησιμοποιούσαν τον κρόκο ως αναισθητικό και είναι αυτοί που το εισήγαγαν στην Ισπανία τον δέκατο αιώνα. Αποτέλεσε βασικό συστατικό πάνω στο οποίο χτίστηκε η Ενετική αυτοκρατορία καθώς ήταν ένα από τα εμπορικά κέντρα. Σήμερα χρησιμοποιείται σε όλο το κόσμο στην ζαχαροπλαστική, στην αρτοποιία καθώς και ως μέρος διαφόρων διασήμων πιάτων όπως για παράδειγμα η ισπανική παέγια.</span></p> <p><strong><span>Καλλιέργεια</span></strong></p> <p><span>Η καλλιέργεια του κρόκου απαιτεί ακραίες κλιματικές συνθήκες. Χρειάζεται ξηρό και θερμό καιρό το καλοκαίρι και κρύο τον χειμώνα. Η γη στην οποία θα καλλιεργηθεί θα πρέπει να είναι ξηρή, ασβεστώδης, επίπεδη και χωρίς δένδρα. Το έδαφος πρέπει να είναι καλά στραγγιζόμενο ώστε να απομακρύνεται το νερό και να αποφεύγονται έτσι πιθανές προσβολές μυκήτων στους βολβούς που θα έχουν ως αποτέλεσμα το σάπισμα τους. Η σπορά γίνεται τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο. Η σπορά γίνεται με την τοποθέτηση των βολβών σε αυλάκια βάθους 20 εκατοστών και σε απόσταση 10 εκατοστών μεταξύ τους. Η συγκομιδή γίνεται στα τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου. Το λουλούδι τού φυτού ανοίγει την αυγή και πρέπει να μείνει κατά το δυνατόν λιγότερο πάνω στο φυτό διότι μαραίνεται γρήγορα και τα στίγματα χάνουν το χρώμα και το άρωμα τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η συγκομιδή ξεκινά όταν ξημερώσει έως την 10η πρωινή. Μόλις τα λουλούδια μαζευτούν γίνεται διαχωρισμός τού στίγματος από το υπόλοιπο λουλούδι. Υπολογίζεται ότι χρειάζονται 85000 λουλούδια για να συγκομισθεί ένα κιλό από φρέσκα στίγματα κρόκου. Μετά το τέλος της συγκομιδής τα στίγματα πρέπει να αποξηρανθούν για να μπορούν να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κατά αυτή την διαδικασία ο φρέσκος κρόκος χάνει περίπου τα 4/5 του αρχικού του βάρους και αποκτά το χαρακτηριστικό του κόκκινο χρώμα. Από ένα κιλό φρέσκα στίγματα κρόκου το τελικό προϊόν είναι 200 γραμμάρια αποξηραμένων στιγμάτων. Τα αποξηραμένα στίγματα για να διατηρήσουν τα χαρακτηριστικά τους πρέπει να αποθηκευτούν και να προστατευθούν από την υγρασία, το ηλιακό φως και τη θερμότητα.</span></p> <p><span>Το χωριό Κρόκος στον Νομό Κοζάνης βρίσκεται η μοναδική κροκοκαλλιεργούμενη περιοχή τής Ελλάδας, στην οποία γίνεται από πάρα πολλά χρόνια συστηματική καλλιέργεια του φυτού.</span></p> <p><span>Ο διεθνής οργανισμός έχει θεσπίσει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και κανόνες με βάση τα οποία ο κρόκος κατατάσσεται σε διαφορετικές κατηγορίες ποιότητας.</span></p>

MHS 105 B

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><span style="text-decoration: underline;"><strong><em>Μαύρο χρυσό - Σκελίδες Μαύρο σκόρδο (Allium roseum)</em></strong></span></h2> <h3><span style="color: #fb0202;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> </strong><strong>5</strong><strong> </strong><strong>Σκελίδες</strong><strong>.</strong></span></h3> <p><span>Ακριβώς όπως κάθε ντομάτα δεν είναι κατάλληλο για την παρασκευή σάλτσας, έτσι ώστε το κάθε ένα από τα σκόρδα να μην είναι κατάλληλο για ζύμωση και παρασκευή μαύρου σκόρδου. Σας προσφέρουμε μια ποικιλία που προέρχεται απευθείας από την Ιαπωνία και τη μόνη ποικιλία (ροζ </span>Garlic allium roseum<span>) από την οποία παράγεται ένα πραγματικό μαύρο σκόρδο.</span></p> <p><span>Παρόλο που φαίνεται περίπλοκο, η ίδια η διαδικασία δεν είναι. Είναι απαραίτητο να έχετε θερμοκρασία 60 έως 80 βαθμούς Κελσίου και υγρασία 70%, υπό αυτές τις συνθήκες οι κεφαλές κρατούνται για 60 έως 90 ημέρες.</span></p> <p><span>Χαρακτηρίζεται ήδη λόγω της αντιοξειδωτικής του ιδιότητας και των διπλάσιων θρεπτικών και θεραπευτικών ιδιοτήτων του σε σχέση με το λευκό σκόρδο. Το μαύρο σκόρδο κάνει την εμφάνισή του και στη χώρα μας κερδίζοντας τις εντυπώσεις στο χώρο της γαστρονομίας και της υγιεινής διατροφής. Παράγωγο του κοινού λευκού σκόρδου, εμφανίστηκε στην Ιαπωνία, την Κορέα και την Ταϋλάνδη ενώ τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ανάρπαστο στη δύση και ιδιαίτερα στις ΗΠΑ.</span></p> <p><strong><span>Γιατί το «μαύρο σκόρδο» είναι μαύρο</span></strong></p> <p><span>Εξωτερικά το μαύρο σκόρδο διατηρεί τα λευκά φύλλα του φρέσκου σκόρδου και μόνο όταν το ξεφλουδίσει κανείς αποκαλύπτεται το μαύρο του χρώμα, δίνοντας μια αίσθηση χαλασμένης τροφής. Ουσιαστικά, όμως, το μαύρο σκόρδο μόνο χαλασμένη τροφή δεν είναι. Αντίθετα, είναι μια τροφή επιφορτισμένη με μια πληθώρα ωφέλιμων ιδιοτήτων για τον ανθρώπινο οργανισμό. Είναι αποτέλεσμα ζύμωσης του λευκού σκόρδου σε υψηλές θερμοκρασίες και υψηλά επίπεδα υγρασίας για περίπου ένα μήνα. Κατόπιν, για την επίτευξη μιας γλυκιάς γεύσης, το σκόρδο αφήνεται να οξειδωθεί σε ειδικό δωμάτιο για άλλες 45 ημέρες. Δεν προστίθεται σε αυτό κανένα χημικό στοιχείο ή συντηρητικό. Είναι ένα απόλυτα φυσικό προϊόν. Το μαύρο σκόρδο έχει γλυκιά και ευχάριστα καπνιστή γεύση. Η έντονη μυρωδιά και η πικάντικη γεύση του σκόρδου έχουν εξαφανιστεί κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της ζύμωσης.</span></p> <p><strong><span>Όταν τα σκόρδα γίνονται </span></strong><strong><span>SuperFoods</span></strong></p> <p><span>Το μαύρο σκόρδο έχει διπλάσια αντιοξειδωτική δύναμη από το λευκό σκόρδο, προσφέροντας στον οργανισμό έναν σημαντικό σύμμαχο ενάντια στην επίθεση των ελεύθερων ριζών. Τα αντιοξειδωτικά είναι απαραίτητα για τη σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος αλλά και την επισκευή των ζημιών στον οργανισμό μας και την αναστολή της γήρανσης. Οι ελεύθερες ρίζες όταν οξειδώνονται βλάπτουν τα κύτταρα και οδηγούν σε καρδιαγγειακές και εκφυλιστικές παθήσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος, ρευματοειδή αρθρίτιδα, καρκίνο και άλλες χρόνιες παθήσεις. </span></p> <p><span>Η </span><span>S</span><span>-Α</span><span>llylcysteine</span><span>, είναι συστατικό του φρέσκου σκόρδου και παράγωγο του αμινοξέος της κυστεΐνης, το οποίο βρίσκεται σε πολύ μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στο μαύρο σκόρδο. Πληθώρα ερευνών επιβεβαιώνει την ισχυρή αντιοξειδωτική ιδιότητα και προστατευτική της δράσης κατά του καρκίνου και εναντίον πολλών άλλων ασθενειών.</span></p> <p><span>Επιπλέον η </span><span>S</span><span>-</span><span>allylcysteine</span><span> βοηθά στην καλύτερη απορρόφηση της αλισίνης του σκόρδου από τον οργανισμό. Η αλισίνη αποτελεί τη βασικότερη θειούχα ένωση του σκόρδου η οποία έχει ισχυρή αντιμικροβιακή και αντιοξειδωτική δράση. Επίσης είναι γνωστή για την προληπτική της δράση έναντι του κοινού κρυολογήματος.</span></p> <p><span>Η βελτίωση της αρτηριακής πίεσης, των επιπέδων της χοληστερόλης και της κυκλοφορίας του αίματος, οι αντιμικροβιακές, αντιφλεγμονώδεις και αντιμυκητιασικές ιδιότητες του μαύρου σκόρδου, αλλά και οι πρόσφατες έρευνες που δείχνουν αντικαρκινικές ιδιότητες και μείωση των συμπτωμάτων της νόσου του Αλτσχάιμερ, φέρνουν το μαύρο σκόρδο στο προσκήνιο της υγιεινής διατροφής και των λύσεων που έχει να προτείνει η φύση για την αντιμετώπιση σημαντικών προβλημάτων υγείας και παθήσεων.</span></p> <p><strong><span>ΑΦΟΥ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΪΟΝ, ΘΑ ΣΑΣ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ VIDEO  ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΜΑΥΡΟ ΣΚΟΡΔΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΜΟΝΟ 10 ΜΕΡΕΣ!</span></strong></p> </body> </html>

P 416

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Topinambur ή Αγκινάρα της Ιερουσαλήμ (Helianthus tuberosus)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 Κόνδυλοι.</strong></span></h2> <p><span>Στην πραγματικότητα, δεν έχει καμία σχέση με την Ιερουσαλήμ, αλλά ούτε και με την αγκινάρα, καθώς ανήκει στην οικογένεια των Asteraceae. Η αγκινάρα Ιερουσαλήμ (Helianthus tuberosus) είναι ένα λαχανικό ρίζας. Συγκεκριμένα είναι ένα ποώδες πολυετές φυτό, που φτάνει σε 1,5-3 μέτρα ύψος.</span></p> <p><span>Έχει κίτρινα λουλούδια, με διάμετρο 5-10 cm ενώ οι κόνδυλοί της έχουν μήκος 7,5 έως 10 cm και πάχος 3 έως 5 cm. Μοιάζει με τη ρίζα τζίνσενγκ, έχει χονδροειδές σχήμα, ποικίλλει σε χρώμα από ανοιχτό καφέ έως άσπρο, κόκκινο ή μωβ.</span></p> <p><span>Η γεύση του κονδύλου είναι ελαφρώς γλυκιά και παρόμοια με καρυδιού, πατάτας, αγκινάρας και είναι τραγανό.</span></p> <p><span>Η αγκινάρα Ιερουσαλήμ έχει διάφορα ονόματα. Λέγεται επίσης sunroot ή sunchoke ή earth apple ή topinambur ή κολοκάσι.</span></p> <p><span>Το κολοκάσι καλλιεργείτο στην αμερικάνικη ήπειρο, από ιθαγενείς Ινδιάνους, το οποίο το έφεραν για πρώτη φορά στην Ευρώπη το 1610 οι Γάλλοι μετανάστες της Βόρειας Αμερικής/Καναδά. Την ονομασία Topinambur την πήρε από το όνομα μιας φυλής ινδιάνων στην Βραζιλία. Το κολοκάσι βόηθησε τους Γάλλους μετανάστες να επιβιώσουν από τον λιμό και το έστειλαν στην Γαλλία και στο Βατικανό. Οι Άγγλοι, αδυνατώντας να προφέρουν τη λέξη girasole, το αποκάλεσαν “Jerusalem Artichoke” (αγκινάρα των Ιεροσολύμων), ενώ οι κηπουροί του πάπα το αποκάλεσαν “girasole articiocco” (=αγκινάρα ηλιοτροπίου). Παρόλα αυτά η προέλευση του ονόματος είναι αβέβαιη.</span></p> <p><span>Διατροφική αξία</span></p> <p><span>Η αγκινάρα Ιερουσαλήμ περιέχει πρεβιοτικές ίνες και συγκεκριμένα είναι πολύ πλούσια σε ινουλίνη, έναν υδατάνθρακα που:</span></p> <p><span>συνδέεται με την καλή υγεία του εντέρου</span></p> <p><span>έχει φανεί ότι μειώνει τον κίνδυνο για δυσκοιλιότητα, αλλά τα διαρροϊκά επεισόδια.</span></p> <p><span>αυξάνει την εντερική απορρόφηση του ασβεστίου και του μαγνησίου από τον οργανισμό.</span></p> <p><span>μπορεί να μειώσει τη χοληστερόλη και τον κίνδυνο εμφάνισης δυσλιπιδαιμίων, καθώς συμμετέχουν στον μεταβολισμό των λιπιδίων.</span></p> <p><span>αυξάνει τον όγκο των κοπράνων, βελτιώνει την κινητικότητα του εντέρου και μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για εμφάνιση κάποιων μορφών καρκίνου.</span></p> <p><span>H ινουλίνη είναι ένας υδατάνθρακας που διασπάται σε φρουκτόζη. Η φρουκτόζη δεν χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του διαβήτη, θεωρείται όμως καλύτερη από την ζάχαρη για τους περισσότερους διαβητικούς, επειδή πρέπει να μετατραπεί σε γλυκόζη πριν απορροφηθεί από τα κύτταρα.</span></p> <p><span>IMG_20151026_172504Τα υψηλά επίπεδα της φρουκτόζης που βρέθηκαν στο κολοκάσι, το καθιστούν μια ελκυστική εναλλακτική λύση για σακχαρόζη, δεδομένου ότι η φρουκτόζη εξάγεται εύκολα από τους βολβούς. Οι αυξήσεις των διεθνών τιμών της σακχαρόζης ενθαρρύνει τη χρήση εναλλακτικών τύπων σακχάρων. Δεδομένου ότι η φρουκτόζη είναι 1,5 φορά πιο γλυκιά σε σχέση με την ζάχαρη, δίνει χαμηλότερες θερμίδες σε σχέση με την γλυκύτητα που προσφέρει.</span></p> <p><span>Περιέχει επίσης βιταμίνη C, φώσφορο, Θειαμίνη, κάλιο και είναι πολύ καλή πηγή σιδήρου.</span></p> <p><span>Ανάλυση της θρεπτικής αξίας ανά 100 γραμμάρια ωμό Κολοκάσι Πληροφορίες Θερμίδων (ανά 100 γραμμάρια ωμό κολοκάσι)</span></p> <p><span>kcal<span>        </span>% DV</span></p> <p><span>Θερμίδες<span>            </span>73<span>           </span> 4%</span></p> <p><span>Από Υδατάνθρακες<span>       </span>67.4<span>       </span></span></p> <p><span>Από λιπαρά<span>       </span>0.1<span>          </span></span></p> <p><span>Από Πρωτεΐνη<span>  </span>5.6<span>          </span></span></p> <p><span>Από αλκοόλ<span>       </span>0.0<span>          </span></span></p> <p><span>Πηγή: USDA SR-21.Ημερήσιες τιμές τοις εκατό (% DV) είναι για ενήλικες ή παιδιά ηλικίας 4 και άνω, και βασίζονται σε θερμίδες δίαιτα 2.000 αναφοράς.</span></p> <p><span>Υδατάνθρακες</span></p> <p><span>Ποσά ανά 100 gr μερίδας<span>           </span> gr<span>           </span> % DV</span></p> <p><span>Σύνολο Υδατάνθρακές17,4<span>       </span> 6%</span></p> <p><span>Διαιτητικές ίνες<span>               </span>1,6<span>          </span> 6%</span></p> <p><span>Άμυλο<span>  </span> ~<span>            </span></span></p> <p><span>Σάκχαρα<span>             </span>9,6<span>          </span></span></p> <p><span>Από αλκοόλ<span>       </span> 0,0<span>         </span></span></p> <p><span>Πηγή: USDA SR-21.Ημερήσιες τιμές τοις εκατό (% DV) είναι για ενήλικες ή παιδιά ηλικίας 4 και άνω, και βασίζονται σε θερμίδες δίαιτα 2.000 αναφοράς. Κάθε «~» υποδηλώνει ότι απουσιάζει</span></p> <p><span>Λίπη και Λιπαρά οξέα</span></p> <p><span>Ποσά ανά 100 gr μερίδας<span>           </span>gr<span>            </span><span>      </span>% DV</span></p> <p><span>Σύνολο Λιπαρών<span>             </span> 0.0 g<span>     </span><span>   </span>0%</span></p> <p><span>Κορεσμένα λιπαρά<span>        </span> 0.0 g<span>     </span><span>    </span>0%</span></p> <p><span>Μονοακόρεστα λιπαρά<span>              </span><span>  </span>0.0 g<span>    </span></span></p> <p><span>Πολυακόρεστα λιπαρά<span>               </span><span>  </span>0.0 g<span>    </span></span></p> <p><span>Σύνολο trans λιπαρά οξέα<span>         </span>0.0 g<span>      </span></span></p> <p><span>Σύνολο monoenoic trans-λιπαρά οξέα<span>                </span>0.0 g<span>      </span></span></p> <p><span>Σύνολο polyenoic trans-λιπαρά οξέα<span>    </span>0.0 g<span>      </span></span></p> <p><span>Σύνολο ωμέγα-3 λιπαρά οξέα<span>  </span> ~<span>            </span></span></p> <p><span>Σύνολο ωμέγα-6 λιπαρά οξέα<span>  </span> 1 mg<span>     </span></span></p> <p><span>Πηγή: USDA SR-21.Ημερήσιες τιμές τοις εκατό (% DV) είναι για ενήλικες ή παιδιά ηλικίας 4 και άνω, και βασίζονται σε θερμίδες δίαιτα 2.000 αναφοράς. Κάθε «~» υποδηλώνει ότι απουσιάζει</span></p> <p><span>Πρωτεΐνες και Αμινοξέα</span></p> <p><span>Ποσά ανά 100 gr μερίδας<span>           </span>Gr<span>           </span><span>  </span>% DV</span></p> <p><span>Πρωτεΐνες<span>          </span>2gr<span>         </span><span>  </span>4%</span></p> <p><span>Πηγή: USDA SR-21.Ημερήσιες τιμές τοις εκατό (% DV) είναι για ενήλικες ή παιδιά ηλικίας 4 και άνω, και βασίζονται σε θερμίδες δίαιτα 2.000 αναφοράς.</span></p> <p><span>Βιταμίνες</span></p> <p><span>Ποσά ανά 100 gr μερίδας<span>                           </span><span>  </span>% DV</span></p> <p><span>Βιταμίνη Α<span>         </span><span>  </span>20.0IU<span>  </span>0%</span></p> <p><span>Βιταμίνη C<span>          </span><span>  </span>4.0mg 7%</span></p> <p><span>Βιταμίνη D<span>         </span> ~<span>            </span><span>  </span>~</span></p> <p><span>Βιταμίνη Ε (α-τοκοφερόλη)<span>       </span>0.2mg<span>   </span>1%</span></p> <p><span>Βιταμίνη Κ<span>          </span>0.1mcg<span>  </span>0%</span></p> <p><span>Θειαμίνη<span>            </span> 0.2mg<span>  </span> 13%</span></p> <p><span>Ριβοφλαβίνη<span>    </span> 0.1mg<span>  </span><span>  </span>4%</span></p> <p><span>Νιασίνη<span>               </span> 1.3mg<span>  </span><span>   </span>7%</span></p> <p><span>Βιταμίνη Β6<span>       </span><span>  </span>0.1mg 4%</span></p> <p><span>Φολικά<span>                </span> 13.0mcg<span>              </span><span>  </span>3%</span></p> <p><span>Βιταμίνη B12<span>     </span>0.0mcg 0%</span></p> <p><span>Παντοθενικό οξύ<span>            </span>0.4mg<span>   </span> 4%</span></p> <p><span>Χολίνη<span>  </span><span>  </span>30.0 mg<span>              </span></span></p> <p><span>Πηγή: USDA SR-21.Ημερήσιες τιμές τοις εκατό (% DV) είναι για ενήλικες ή παιδιά ηλικίας 4 και άνω, και βασίζονται σε θερμίδες δίαιτα 2.000 αναφοράς. Κάθε «~» υποδηλώνει ότι λείπει ή με ελλιπής αξίας</span></p> <p><span>Μέταλλα</span></p> <p><span>Ποσά ανά 100 gr μερίδας<span>           </span>% DV</span></p> <p><span>Ασβέστιο<span>            </span>14.0 mg<span>                </span><span>   </span>1%</span></p> <p><span>Σίδηρος<span>               </span>3.4 mg<span>  </span><span>   </span>19%</span></p> <p><span>Μαγνήσιο<span>          </span>17.0 mg<span>                </span><span>   </span>4%</span></p> <p><span>Φώσφορος<span>        </span> 78.0 mg<span>               </span><span>    </span>8%</span></p> <p><span>Κάλιο<span>    </span>429 mg<span>  </span>12%</span></p> <p><span>Νάτριο4.0 mg<span>  </span> 0%</span></p> <p><span>Ψευδάργυρος<span>  </span>0.1 mg<span>  </span><span>  </span>1%</span></p> <p><span>Χαλκός0.1 mg<span>  </span><span>  </span>7%</span></p> <p><span>Μαγγάνιο<span>          </span>0.1mg<span>   </span><span>   </span>3%</span></p> <p><span>Σελήνιο<span>               </span>0.7mcg<span>     </span>1%</span></p> <p><span>Πηγή: USDA SR-21.Ημερήσιες τιμές τοις εκατό (% DV) είναι για ενήλικες ή παιδιά ηλικίας 4 και άνω, και βασίζονται σε θερμίδες δίαιτα 2.000 αναφοράς</span></p> <p><span>Στερόλες</span></p> <p><span>Ποσά ανά 100 gr μερίδας<span>           </span><span>   </span>Mgr<span>    </span> % DV Χοληστερόλη<span>       </span> 0% Φυτοστερολών</span></p> <p><span><span>  </span>0mgr<span>   </span> ~<span>            </span></span></p> <p><span>Πηγή: USDA SR-21.Ημερήσιες τιμές τοις εκατό (% DV) είναι για ενήλικες ή παιδιά ηλικίας 4 και άνω, και βασίζονται σε θερμίδες δίαιτα 2.000 αναφοράς. Κάθε «~» υποδηλώνει ότι απουσιάζει</span></p> <p><span>Άλλα</span></p> <p><span>Ποσά ανά 100 gr μερίδας<span>           </span><span>  </span>Gr<span>         </span>% DV</span></p> <p><span>Αλκοόλ<span>                </span>0 gr<span>        </span></span></p> <p><span>Νερό<span>     </span>78 gr<span>      </span></span></p> <p><span>Ash<span>        </span>2,5 gr<span>     </span></span></p> <p><span>Καφεΐνη<span>              </span>0 gr<span>        </span></span></p> <p><span>Θεοβρωμίνη<span>     </span>0 gr<span>        </span></span></p> <p><span>Πηγή: USDA SR-21.Ημερήσιες τιμές τοις εκατό (% DV) είναι για ενήλικες ή παιδιά ηλικίας 4 και άνω, και βασίζονται σε θερμίδες δίαιτα 2.000 αναφοράς.</span></p> <p><span>Συμβουλές για την αγορά και την αποθήκευση</span></p> <p><span>Οι ρίζες (κόνδυλοι) από το κολοκάσι πρέπει να είναι απαλλαγμένες από κηλίδες, ρυτίδες, να μην είναι μαλακές ή ζαρωμένες και να μην έχουν βλάστηση. Πρέπει να βγαίνει η ρίζα από το έδαφος μόλις το φύλλωμα γίνει κίτρινο και τα λουλούδια μαραθούν.</span></p> <p><span>Η αποθήκευση στο ψυγείο δεν πρέπει να ξεπερνά τη μια εβδομάδα, γι’ αυτό είναι καλύτερα να παραμένει στο έδαφος. Σε περίπτωση που αποθηκευτούν στο ψυγείο, πρέπει να φυλάσσονται μέσα σε πλαστική σακούλα. Μετά την μια εβδομάδα, θα αρχίσουν να μαραίνονται λόγω της απώλειας υγρασίας Το κολοκάσι είναι διαθέσιμο από τον Οκτώβριο μέχρι Μάρτιο.</span></p> <p><span>Τρόποι μαγειρέματος</span></p> <p><span>Σερβίρεται με ή χωρίς το φλοιό του και μαγειρεύετε όπως η πατάτα: ψητό, βραστό ή στον ατμό, ενώ κάνει και απολαυστικές σούπες. Μπορεί επίσης να τηγανιστεί με λίγο βούτυρο, μαζί με το φλοιό του, το οποίο είναι λεπτό και θρεπτικό, αρκεί προηγουμένως να έχει πλυθεί καλά. Επιπλέον, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως γαρνιτούρα σε μια σαλάτα.</span></p> <p><span>Το κολοκάσι, το 2002, πήρε τον τίτλο της καλύτερης σούπας λαχανικών στο φεστιβάλ της Νίκαιας για την κληρονομιά της γαλλικής κουζίνας.</span></p> <p><span>Επίσης στην Βάδη- Βυρτενβέργη στην Γερμανία, πάνω από 90% της ρίζας αγκινάρας Ιερουσαλήμ χρησιμοποιείται για την παραγωγή ποτού που ονομάζεται «Topinambur», «Τόπι» ή «Rössler», ενώ στην Ελλάδα περιέχεται σε εμπλουτισμένους χυμούς.</span></p> </body> </html>

P 421

5/ 5

<h2><span style="text-decoration: underline;"><strong><em>Η Πιπερόριζα ή Τζίντζερ σπόροι (Zingiber officinale)</em></strong></span></h2> <h3><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή</strong><strong>&nbsp;</strong><strong>για</strong><strong>&nbsp;</strong><strong>το</strong><strong>&nbsp;</strong><strong>πακέτο</strong><strong>&nbsp;</strong><strong>των</strong><strong>&nbsp;5&nbsp;</strong><strong>σπόρους-Κόνδυλοι</strong><strong>.</strong></span></h3> <p>Η πιπερόριζα ή τζίντζερ (παλαιότερη ελληνική ονομασία ζιγγίβερη ή ζιγγίβερις &lt; αρχ. ελ. ζιγγίβερις – αρχ. ινδ. γλώσσα Πάλι सिंगिवेर, σανσκριτικά शृंगवेर – αγγλ. ginger, γαλλ. gingembre, γερμ. Ingwer, ιταλ. zenzero)[1] είναι η ρίζα του φυτού Zingiber officinale (Ζιγγίβερις η φαρμακευτική) η οποία χρησιμοποιείται στην ιατρική αλλά και ως μπαχαρικό στο φαγητό ή ως εξωτική λιχουδιά. Το είδος αυτό δίνει το όνομα στην ομάδα φυτών Zingiberaceae, της οποίας άλλα γνωστά μέλη είναι το καρδάμωμο (κακουλέ), ο κουρκουμάς (κιτρινόριζα), η γκαλάνγκα κλπ.</p> <p>Η καλλιέργεια της πιπερόριζας ξεκίνησε αρχικά στη Νότια Ασία, αλλά είναι διαδεδομένη και στην Ανατολική Αφρική και επίσης στην Καραϊβική.[2] Χρησιμοποιείται στη μαγειρική, την ιατρική και στην αρωματοποιία, ενώ παράλληλα χρησιμοποείται και για λατρευτικούς σκοπούς.</p> <p>Η προέλευση της λέξης τζίντζερ είναι αντιδάνειο από το αγγλικό όνομα του μπαχαρικού, προερχόμενο αρχικά από την Ταμίλ γλώσσα: ίντζι βερ (இஞ்சி வேர்). Ο βοτανικός όρος για τη ρίζα στην Ταμίλ γλώσσα είναι βερ (வேர்) έτσι ονομάζεται ρίζα ίνζι ή ίνζι βερ. [3] Η ελληνική ζιγγίβερις συναντάται ως ginginer στη μεσαιωνική λατινική και εν συνεχεία στην παλιά αγγλική gingifere, την οποία ύστερα η γαλλική ονομάζει gingembre και καταλήγει στα αγγλικά ginger.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>Καλλιέργεια</strong></p> <p>Η πιπερόριζα είναι πολυετές φαρμακευτικό φυτό το οποίο έχει κονδυλώδες ρίζωμα με χαρακτηριστική καφέ φλούδα στο εξωτερικό του, ενώ εσωτερικά έχει ανοιχτό κίτρινο χρώμα και αναδύει χαρακτηριστικό πικάντικο και λεμονοειδές άρωμα. Πολλαπλασιάζεται με ριζώματα από μητρικές φυτείες με μήκος 3-5 εκατοστά, βάρος 15-20 γραμμάρια και τουλάχιστον έναν βλαστοφόρο οφθαλμό και κάθε χρόνο μπορεί να φτάσει σε ύψος ως 1 μέτρο και 20 εκατοστά από οφθαλμούς στα ριζώματα του φυτού. Οι βλαστοί της πιπερόριζας είναι συμπαγείς,</p> <p>κυλινδρικοί, όρθιοι και περικλείονται από μεμβρανώδη κολεό. Στις χώρες καταγωγής του φυτού εγκατάσταση γίνεται σε ξύλινα τελάρα ή κατά προτίμηση (ανάλογα και με τη δομή του εδάφους) σε σαμάρια από το Μάρτιο ως τον Απρίλιο, ενώ σε άλλα μέρη από τον Σεπτέμβριο ως Οκτώβριο, καθώς αρχικά απαιτείται αρκετό νερό για να αναπτυχθεί.</p> <p>Τα φύλλα που προκύπτουν είναι μυτερά, λεία και μακριά, με μήκος περίπου 1,5 με 2,5 εκατοστά και πλάτος 8 με 15 εκατοστά, ενώ ο μίσχος τους αναπτύσσεται αντιδιαμετρικά, κατ' εναλλαγή των πλευρών. Τα άνθη αναπτύσσονται εσωτερικά σε κωνοειδείς ταξιανθίες οι οποίες αποτελούνται από σειρές πράσινων βράκτιων φύλλων. Εσωτερικά κάθε βράκτιου προκύπτουν λουλούδια με ποικιλία χρωμάτων όπως άσπρα, κίτρινα και πορτοκαλί. Οι καρποί του φυτού είναι κάψες που αλλάζουν χρώμα καθώς ωριμάζουν, από πράσινο σε καφέ με πορτοκαλί εσωτερικό.</p> <p>Από το 1585, η πιπερόριζα της Τζαμάικα ήταν το πρώτο ανατολίτικο μπαχαρικό το οποίο καλλιεργήθηκε στο Νέο Κόσμο (στην Αμερική και Ωκεανία) και στη συνέχεια έγινε εισαγωγή στην Ευρώπη.[4] Αυτήν τη στιγμή η Ινδία έχει την πρωτιά στην παραγωγή (περίπου 30%-50% της παγκόσμιας παραγωγής γίνεται στην Ινδία), αντικαθιστώντας την Κίνα, η οποία βρίσκεται στη δεύτερη θέση παραγωγής (~20.5%). Ακολουθεί η Ινδονησία (~12.7%), το Νεπάλ (~11.5%) και η Ταϊλάνδη (~10%). Καλύτερη θεωρείται η ποιότητα της Τζαμάικα.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong><em>Χρήσεις</em></strong></p> <p><strong><em>Γαστρονομία</em></strong></p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>Ασιατική κουζίνα</strong></p> <p>Σε χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας η φρέσκια πιπερόριζα είναι ένα από τα κύρια συστατικά στην προετοιμασία φαγητών με λαχανικά και φακές. Η πιπερόριζα αποξηραμένη και αλεσμένη, σε μορφή σκόνης, χρησιμοποιείται επίσης σε τοπικά φαγητά. Φρέσκια και αποξηραμένη πιπερόριζα χρησιμοποιείται ως μπαχαρικό σε καφέ ή τσάι, ιδιαίτερα το χειμώνα.</p> <p>Στην Ινδία είναι ένα από τα βασικά συστατικά σε μίγματα μπαχαρικών, όπως το κάρυ και το γκαράμ μασάλα. Στο Μπανγκλαντές η φρέσκια πιπερόριζα σε κομμάτια χρησιμοποιείται ως βάση σε φαγητά με κρέας, όπως κοτόπουλο, μαζί με κρεμμυδάκια και σκόρδο. Στη Βιρμανία η πιπερόριζα αποκαλείται γχιν και επίσης χρησιμοποιείται στην τοπική κουζίνα αλλά και σε παρασκευή παραδοσιακών φαρμάκων. Στη Βιρμανία υπάρχει και πιάτο με σαλάτα το οποίο αποκαλείται γχιν-θοτ και αποτελείται από τριμμένη πιπερόριζα διατηρημένη σε λάδι με μια ποικιλία από ξηρούς καρπούς και σπόρους.</p> <p>Στην Ινδονησία η πιπερόριζα χρησιμοποιείται ευρέως στην τοπική κουζίνα και ένα ποτό το οποίο ονομάζεται γεντάνγκ ζαχέ παρασκευάζεται από πιπερόριζα και ζάχαρη από φοίνικα. Στην Μαλαισία η πιπερόριζα ονομάζεται χαλιά και χρησιμοποιείται στην τοπική κουζίνα και ειδικά στις σούπες. Στις Φιλιππίνες παρασκευάζεται ένα τσάι που ονομάζεται σαλαμπάτ. Στο Βιετνάμ φρέσκα κομμάτια πιπερόριζας χρησιμοποιούνται ως γαρνιτούρα στο τοπικό φαγητό με γαρίδες κανχ κχοάι μο. Στην Κίνα κομμένη πιπερόριζα σε φέτες ή ολόκληρη χρησιμοποιείται σε μεζέδες με ψάρια και κρέας, ενώ χρησιμοποιείται και στην παρασκευή τσαγιού με βότανα. Οι κινέζικες μπομπονιέρες γίνονται με ζαχαρωμένη πιπερόριζα. Στην Ιαπωνία η πιπερόριζα συμπληρώνει φαγητά από τόφου και νουντλς, αλλά στο τσουκεμόνο (ιαπωνικό τουρσί) το ιαπωνικό γκάρι (ιαπωνικά ガリ ) είναι τουρσί από πιπερόριζα. Στην Κορέα χρησιμοποιείται η πιπερόριζα στο παραδοσιακό φαγητό κίμτσι.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>Αραβική κουζίνα</strong></p> <p>Οι Άραβες αποκαλούν την πιπερόριζα ζανχαμπίλ και σε κάποιες περιοχές της Μέσης Ανατολής χρησιμοποιείται ως μπαχαρικό στο τσάι και στο γάλα. Στην Αραβική κουζίνα χρησιμοποιείται συχνά σε μίγματα μπαχαρικών, όπως στα χαουάιι (αραβ. خاواييج, εβρ. חו׳יג׳, Υεμένη), μπαχαράτ (αραβ. بهارات, Αραβία − επίσης στο Ιράν και την Τουρκία) και ρας ελ χανούτ (راس الحانوت, Μαρόκο).</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>Δυτική κουζίνα</strong></p> <p>Στην δυτική κουζίνα η πιπερόριζα χρησιμοποιείται κυρίως σε παρασκευή ροφημάτων, γλυκών (όπως για παράδειγμα σε μπισκότα πιπερόριζας ή κέικ) και καρυκευμάτων. Επίσης παρασκευάζεται και ανθρακούχο ρόφημα πιπερόριζας (γνωστό ως μπύρα πιπερόριζας &lt; αγγλ. ginger ale)&nbsp; και μπύρα από πιπερόριζα.</p> <p>Μπύρα από πιπερόριζα παρασκευάστηκε αρχικά στην Αγγλία στα μέσα του 18ου αιώνα και στην συνέχεια έγινε διάσημη στην Αγγλία, ΗΠΑ και Καναδά. Η μπύρα αυτή απόκτησε μεγαλύτερη φήμη στις αρχές του 20ου αιώνα. Στα Ιόνια νησιά η μπύρα πιπερόριζας έγινε διάσημη από το Βρετανικό στρατό το 19ο αιώνα κατά την περίοδο του Ιονικού Κράτους. Σήμερα στην Κέρκυρα η μπύρα πιπερόριζας παρασκευάζεται ως τοπικό ποτό με την ονομασία τσιτσιμπίρα.</p> <p>Στην Γαλλία παρασκευάζεται λικέρ με πιπερόριζα ενώ στην Αγγλία η πιπερόριζα χρησιμοποιείται στη παρασκευή είδους κρασιού το οποίο ονομάζεται "πράσινο κρασί πιπερόριζας" και πωλείται παραδοσιακά σε πράσινα μπουκάλια. Η πιπερόριζα χρησιμοποιείται ως μπαχαρικό στην παρασκευή ζεστού καφέ ή τσαγιού.</p> <p>Στη Γερμανία και στην Αυστρία η πιπερόριζα χρησιμοποιείται σε μπισκότα, όπως τα λεμπκούχεν (γερμ. Lebkuchen), ζαχαρωμένη σε καραμέλες, σε ζεστά ροφήματα, όπως σε τσάι πιπερόριζας στο οποίο συχνά προστίθεται κατά τη βράση κανέλα ή και πορτοκάλι, αλλά και σε λικέρ και ποτά ειδικά το χειμώνα, όπως στο παραδοσιακό Glühwein. Συνταγές για ζεστό κρασί αρωματισμένο με μπαχαρικά ήταν γνωστές στην Ευρώπη και κατά το Μεσαίωνα. Από αυτές προέρχεται και το ζεστό, γλυκό, γερμανικό ποτό, το οποίο γίνεται από κόκκινο κρασί που βράζει με μπαχαρικά όπως κανέλα, μοσχοκάρυδο, πιπερόριζα και μπαχάρι. Επίσης, η πιπερόριζα παραδοσιακά προστίθεται σε τουρσί και σπιτικά λουκάνικα, όπως στο παραδοσιακό μπράτβουρστ (γερμ. Bratwurst).</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>Κουζίνα της Καραϊβικής</strong></p> <p>Στην Καραϊβική η πιπερόριζα είναι διάσημο μπαχαρικό για μαγειρική αλλά και για τη δημιουργία εποχιακών ποτών όπως το σορέλ κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων. Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικά κόκκινο ποτό από τα ροδοπέταλα ιβίσκου,[σημ. 1] το οποίο, αφού αρωματιστεί με πιπερόριζα και μπαχάρι, γλυκαίνει με ζάχαρη και ρούμι. Οι Τζαμαϊκανοί χρησιμοποιούν πιπερόριζα στο καρύκευμα τζερκ (αγγλ. jerk) ή σε μαρινάτες για ψήσιμο στα κάρβουνα, κάνουν μπύρα και τη χρησιμοποιούν στο τσάι. Επίσης αποτελεί βασικό άρωμα σε συνταγή Τζαμαϊκανικού κέικ (αγγλ. cut cake), ενώ συχνά προστίθεται και στο κλασικό μίγμα μπαχαρικών για γλυκιά κολοκυθόπιτα.</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

MHS 14 (5 T)

5/ 5

<h2><span style="font-size:14pt;"><strong>Giant πράσο Allium Sensation Mix - βολβοί</strong></span><br /><span style="color:#ff0000;font-size:14pt;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 3 βολβοί.</strong></span></h2> <p><span style="color:#000000;font-size:11pt;"><span class="tlid-translation translation"><span title="">Το Allium giganteum ή 'Αλιουμ είναι βολβώδες φυτό.<br />Ευδοκιμεί σε θέσεις με άπλετο ηλιακό φως και μέτριο έδαφος. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με βολβίδια και σπόρους, και το μέγιστο ύψος του φτάνει τα 2 m.<br />Allium giganteum<br />Οικογένεια: Alliaceae<br />Συνώνυμα: Giant Onion, Giant Allium<br />Καταγωγή: -<br />ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ: <br />Κατηγορία: Βολβώδες, πολυετές. <br />Ύψος: 0.90 - 1.80 μ. <br />Άνθη: Μωβ, Μωβ της Λεβάντας, Βιολέ<br />Άρωμα: Ναι<br />Περίοδος ανθοφορίας:Αργά την Άνοιξη - Νωρίς το Καλοκαίρι, Μέσα Καλοκαιριού<br />Άλλα: Προσελκύει μέλισσες, πεταλούδες και πουλιά.<br />ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ: <br />Τύπος χώματος: Μέτρια όξινο έως μέτρια αλκαλικό (6.1 - 7.8)<br />Απαιτήσεις σε νερό: Μέτριες<br />Έκθεση στον ήλιο: Πλήρης<br />Κλιματολογική ζώνη: 4a - 8b<br />Πολλαπλασιασμός:<br />- Σπόροι. Φύτευση έξω αρχές φθινοπώρου. Πρέπει να περάσουν μία περίοδο κρύου για να φυτρώσουν<br />- Αν φυτευθούν σε ζεστό μέρος (όπως μέσα στο σπίτι) θα πρέπει να γίνει σκαριφισμός στους σπόρους<br />Άλλα: -<br />ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ - ΠΑΡΑΣΙΤΑ - ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ:<br />Δεν αναφέρονται</span></span></span></p>

F 83 GAB

5/ 5

<h2><span style="font-size:14pt;"><strong>βολβοί Υάκινθος ή Ζουμπούλι (διαφορετικοι τυποι) (Hyacinthus)</strong></span></h2> <h2><span style="font-size:14pt;color:#ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 1 βολβοί.</strong></span></h2> <p><b>Υάκινθος</b><span> </span>ή<span> </span><b>Hyacinthus Orientalis</b><span> </span>ή<span> </span><b>Ζουμπούλι</b><span> </span>είναι βολβώδες καλλωπιστικό πολυετές φυτό. Ανήκει στην οικογένεια Asparagaceae και στο γένος Hyacinthus όπου κατατάσσονται περισσότερα από 30 είδη φυτών. Κατάγεται από τις περιοχές της ανατολικής Μεσογείου όπως την Ελλάδα, την Μικρά Ασία και την Συρία. Σε μερικά μέρη της Ελλάδας λέγεται<span> </span><i>διατσέντο</i><span> </span>(Επτάνησα<span> </span>και<span> </span>νησιά του Αιγαίου) ή<span> </span><i>διατσίντο</i><span> </span>(Χίος) (από το ιταλικό<span> </span><i>giacinto</i><span> </span>«υάκινθος»).</p> <h2><span></span><span class="mw-headline">Καλλιέργεια</span></h2> <p>Ο Υάκινθος καλλιεργείται μέσω του βολβού, από τον οποίο αναπτύσσονται 4 έως 6 φύλλα που είναι μακριά, λογχοειδή με πράσινο χρώμα και το ύψος τους φτάνει τα 20 με 25 εκατοστά. Για ν' αναπτυχθεί χρειάζεται περίπου 8 με 10 εβδομάδες , ένα μέρος που είναι σκοτεινό, η θερμοκρασία του οποίου να μην ξεπερνάει τους 12 βαθμούς Κελσίου και μέτριας σύστασης έδαφος (αμμοπηλώδη).</p> <h2><span></span><span class="mw-headline">Ανθοφορία</span></h2> <p>Ανθοφορεί περίπου στα μέσα της άνοιξης ανάλογα τις καιρικές συνθήκες.Τα άνθη εμφανίζονται στο κέντρο του ανθικού στελέχους στην κορυφή του οποίου αναπτύσσονται. Το μέγεθος των ανθέων φτάνει τα 2 εκατοστά. Έχουν διάφορα χρώματα όπως μοβ, ροζ και λευκό<sup id="cite_ref-2" class="reference">[2]</sup>.</p> <h2><span></span><span class="mw-headline">Πολλαπλασιασμός</span></h2> <p>Ο πολλαπλασιασμός του πραγματοποιείται με βολβούς, οι οποίοι φυτεύονται στα μέσα φθινοπώρου, ώστε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού που θα έχουν ξεραθεί τα φύλλα, οι βολβοί να εκριζωθούν και ν' αποθηκευτούν για να φυτευτούν πάλι το φθινόπωρο.</p> <p>Μπορεί ο πολλαπλασιασμός του να πραγματοποιηθεί και μέσω του σπόρου, με μοναδικό μειονέκτημα, όμως, την χρονοβόρα επίτευξη της ανθοφορίας του.</p> <h2><span></span><span class="mw-headline">Χρησιμότητα</span></h2> <p>Ο Υάκινθος είναι ένα φυτό με μεγάλη καλλωπιστική αξία. Χρησιμοποιείται κυρίως στην ανθοδετική τέχνη, είτε ολόκληρο το φυτό, είτε κομμένα ανθικά του στελέχη.</p>

Type - Carnegie

5/ 5

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> <h2><span style="font-size: 14pt;"><strong><span class="tlid-translation translation"><span title="" class="alt-edited">Κρόκος βοτανικό mix - βολβοί.</span><br /><span style="color: #ff0000;">Τιμή για το πακέτο των 3 βολβοί.</span></span></strong></span></h2> <p><span style="font-size: 11pt; color: #000000;"><span class="tlid-translation translation"><span title=""><strong>Αυτή η ποικιλία είναι γνωστή για το ευχάριστο άρωμά της.</strong> </span></span></span></p> <p><span style="font-size: 11pt; color: #000000;"><span class="tlid-translation translation"><span title="">Ο κρόκος γνωστός και με τις ονομασίες ζαφορά και σαφράνι είναι φυτό από το οποίο παράγεται ένα από τα πιο ακριβά μπαχαρικά που υπάρχουν στον κόσμο. Το σαφράν(ι) προέρχεται από τον ύπερο του άνθους του φυτού κρόκος, η επιστημονική ονομασία του οποίου είναι Κρόκος ο ήμερος (<i>Crocus sativus</i>) L. το οποίο ανήκει στην οικογένεια των Ιριδoειδών (Iridaceae). Το φυτό του κρόκου αποτελεί φυσική μετάλλαξη που συνέβη πριν από πολλά χρόνια σε περιοχές της Περσίας και της λεκάνης της Μεσογείου. Ανήκει στην κατηγορία των τριπλοειδών φυτών, πράγμα που σημαίνει ότι είναι στείρο και δεν μπορεί να αναπαραχθεί εγγενώς. Δεν παράγει σπόρους. Ο μόνος τρόπος για την αναπαραγωγή του είναι μέσω της διάσπασης και σποράς των βολβών του. Η διαδικασία αναπαραγωγής του είναι περίπου ίδια με αυτής του σκόρδου. Ο ένας βολβός παράγει νέους βολβούς και αυτοί μπορούν να δώσουν νέα φυτά όταν φυτευθούν. </span></span></span></p> <p><span style="font-size: 11pt; color: #000000;"><span class="tlid-translation translation"><span title="">Η καλλιέργεια του κρόκου απαιτεί ακραίες κλιματικές συνθήκες. Χρειάζεται ξηρό και θερμό καιρό το καλοκαίρι και κρύο τον χειμώνα. Η γη στην οποία θα καλλιεργηθεί θα πρέπει να είναι ξηρή, ασβεστώδης, επίπεδη και χωρίς δένδρα. Το έδαφος πρέπει να είναι καλά στραγγιζόμενο ώστε να απομακρύνεται το νερό και να αποφεύγονται έτσι πιθανές προσβολές μυκήτων στους βολβούς που θα έχουν ως αποτέλεσμα το σάπισμα τους. Η σπορά γίνεται τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο. Η σπορά γίνεται με την τοποθέτηση των βολβών σε αυλάκια βάθους 20 εκατοστών και σε απόσταση 10 εκατοστών μεταξύ τους. Η συγκομιδή γίνεται στα τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου. Το λουλούδι τού φυτού ανοίγει την αυγή και πρέπει να μείνει κατά το δυνατόν λιγότερο πάνω στο φυτό διότι μαραίνεται γρήγορα και τα στίγματα χάνουν το χρώμα και το άρωμα τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η συγκομιδή ξεκινά όταν ξημερώσει έως την 10η πρωινή. Μόλις τα λουλούδια μαζευτούν γίνεται διαχωρισμός τού στίγματος από το υπόλοιπο λουλούδι. Υπολογίζεται ότι χρειάζονται 85000 λουλούδια για να συγκομισθεί ένα κιλό από φρέσκα στίγματα κρόκου. Μετά το τέλος της συγκομιδής τα στίγματα πρέπει να αποξηρανθούν για να μπορούν να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κατά αυτή την διαδικασία ο φρέσκος κρόκος χάνει περίπου τα 4/5 του αρχικού του βάρους και αποκτά το χαρακτηριστικό του κόκκινο χρώμα. Από ένα κιλό φρέσκα στίγματα κρόκου το τελικό προϊόν είναι 200 γραμμάρια αποξηραμένων στιγμάτων. Τα αποξηραμένα στίγματα για να διατηρήσουν τα χαρακτηριστικά τους πρέπει να αποθηκευτούν και να προστατευθούν από την υγρασία, το ηλιακό φως και τη θερμότητα. </span></span></span></p> <h1><span style="color: #ff0000;"><a href="https://www.seeds-gallery.shop/el/home/krokos-volvoi-zafora-crocus-sativus.html" target="_blank" title="Κρόκος βολβοί – ζαφορά μπορούν να αγοραστούν εδώ" style="color: #ff0000;" rel="noreferrer noopener"><span style="font-size: 13pt;"><strong>Κρόκος βολβοί – ζαφορά μπορούν να αγοραστούν εδώ</strong></span></a></span><span style="font-size: 16pt;"><strong><span class="tlid-translation translation"><span title=""></span></span></strong></span></h1>

F 81

5/ 5

<h2><strong>Χρένο Root / Σπορόφυτα</strong><strong>, </strong><strong>έτοιμο</strong> <strong>για</strong> <strong>φύτευση</strong><strong> (Armoracia Rusticana)</strong></h2> <h2><span style="color:#ff0000;"><strong>Η</strong> <strong>τιμή</strong> <strong>είναι</strong> <strong>για</strong> <strong>συσκευασία</strong> <strong>με</strong><strong> 2, 3, 5 </strong><strong>ρίζες</strong><strong> / </strong><strong>σ</strong><strong>π</strong><strong>ορόφυτα</strong><strong>.</strong></span></h2> <p>Αναπτύξτε το δικό σας χρένο από τον κήπο σας. Αυτό είναι ένα αναπτυσσόμενο φυτό που δεν απαιτεί καμία φροντίδα.</p> <p>Η φωτογραφία είναι ένα παράδειγμα αυτού που θα λάβετε, αυτά που λαμβάνετε θα διαφέρουν σε μέγεθος και σχήμα. Παρόμοιες αλλά όχι ίδιες με αυτές που απεικονίζονται - καθώς όλες οι ρίζες διαφέρουν ως προς το σχήμα και το μέγεθος.</p> <p>Δύο, Τρία ή πέντε νέα τμήματα ριζών, έτοιμα για φύτευση.</p> <p>Χρησιμοποιήστε τη λίστα μείωσης τιμών για να επιλέξετε την ποσότητα που χρειάζεστε</p> <p>Οι ρίζες φύτευσης είναι περίπου. τουλάχιστον 8-10cm.</p> <p>Θα αυξηθεί καλά στους περισσότερους τύπους εδάφους, αν δεν μπορείτε να εγκαταστήσετε αμέσως, καλό είναι να τοποθετήσετε σε μια κατσαρόλα κομπόστ μέχρι να είστε έτοιμοι.</p> <p>Αυτά θα αυξηθούν εξίσου καλά κατά την φύτευση στο έδαφος ή σε μεγάλο δοχείο.</p> <p>Οι ρίζες μας για φύτευση καλλιεργούνται εξ ολοκλήρου οργανικά, χωρίς ζιζανιοκτόνα, παρασιτοκτόνα ή λιπάσματα.</p> <p>Τα πακέτα αποστολής συνήθως ταιριάζουν με το γραμματοκιβώτιο</p> <h2><strong>Πώς να φυτέψει φυτά χρένο:</strong></h2> <p><span style="font-family:georgia, palatino, serif;font-size:14pt;"><strong>Όταν παίρνετε φυτά, φυτέψτε σε βάθος 5-6 cm, φύτευση δενδρυλλίων οριζόντια, απόσταση μεταξύ των δενδρυλλίων πρέπει να είναι 25 cm.</strong></span><br /><span style="font-family:georgia, palatino, serif;font-size:14pt;"><strong>Απόσταση από σειρά σε σειρά 70 cm.</strong></span></p>

P 412 R

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Γερμανικά Extra σκελίδες σκόρδο Hardy</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για 10 σκελίδες σκόρδο</strong></span></h2> <p>Γερμανικά Extra Hardy, είναι επίσης γνωστή ως Γερμανική Λευκή, Βόρεια Λευκή και Γερμανική Stiffneck είναι ένα μεγάλο, όμορφο και καλά διαμορφωμένο πορσελάνη σκόρδο. Αυτά είναι όλα τα ίδια σκόρδα, αλλά καλλιεργούνται σε διαφορετικά μέρη με διαφορετικά ονόματα. Η γεύση της είναι πολύ δυνατή και ανθεκτική και κολλάει για μεγάλο χρονικό διάστημα.</p> <p>Το μέσο βάρος των σκελίδες σκόρδου 5-6 g.</p> <p>Από την οπτική γωνία του καλλιεργητή, είναι ένα ψηλό σκούρο πράσινο φυτό και είναι ένας πολύ καλός επιζώνιος, συνήθως μεγαλώνει υγιής και φαίνεται να είναι κάπως ανθεκτικός σε πολλές από τις ασθένειες που μπορούν να επηρεάσουν το σκόρδο. Προέρχεται αρχικά από τη Γερμανία, αλλά αναπτύσσεται καλά σε όλες τις χώρες.</p> <p>Όντας μια πορσελάνη, τα Γερμανικά Extra Hardy αποθηκεύουν πολύ καιρό σε δροσερό χώρο θερμοκρασίας για περίπου 9-10 μήνες ή και περισσότερο.</p> </body> </html>

P 416 GEH

5/ 5

<h2><span style="text-decoration:underline;"><em><strong>Shallot Κρεμμύδι μακρύ κόκκινο (βολβοί κρεμμυδιού)</strong></em></span></h2> <h2><span style="color:#d0121a;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 βολβοί.</strong></span></h2> <p>Είναι απλή ποικιλία σπόρου και μπορείτε να κρατήσετε σπόρους από τα φυτά και να τους σπείρετε.</p> <p>Το κοκκάρι είναι μικροί βολβοί διαμέτρου συνήθως 0,8-2,5 cm. Χρησιμο</p> <p>για παραγωγή βολβών (ξερό κρεμμύδι) ή πράσινων νωπών</p> <p>κρεμμυδιών (χλωρών).</p> <p>Η καλλιέργεια του είναι πολύ εύκολη. Ακόμα και αν δεν έχετε δικό σας κ</p> <p>μπορείτε εύκολα να το φυτέψετε σε ζαρτινιέρες ή σε γλάστρες στο μπα</p> <p>Ο αρχαίος κόσμος καλλιεργούσε το κρεμμύδι όχι μόνο για τη χρήση το</p> <p>μαγειρική αλλά και για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, που οφείλοντα</p> <p>μεγάλη περιεκτικότητά του σε ιώδιο και θειάφι.</p> <p> </p> <p>10 Βήματα για τη παραγωγή ξερού κρεμμυδιού χρησιμοποιώντας το κοκκάρι!</p> <p>Φυτεύουμε το κοκκάρι σε επιφάνειες με ήλιο κατά προτίμηση. Το έδαφος θα πρέπει να είναι ελαφρύ και να</p> <p>φυσάει πολύ δυνατός άνεμος.</p> <p>Η καταλληλότερη εποχή είναι το διάστημα από Φεβρουάριο ως Μάρτιο.</p> <p>Σκαλίζουμε το χώμα και αφαιρούμε μεγάλες πέτρες και ζιζάνια.</p> <p>Αν το χώμα δεν είναι καλής ποιότητας, μπορούμε να προσθέσουμε χώμα κατάλληλο για κηπευτικά. Σε κάθε</p> <p>περίπτωση, καλό είναι να εμπλουτίσουμε με οργανικό λίπασμα κατάλληλο για πράσινα φυλλώδη λαχανικά.</p> <p>Πατάμε ελαφρά.</p> <p>Διαλέγουμε το κοκκάρι. Οι βολβοί της ποικιλίας που θα καλλιεργήσουμε πρέπει να είναι σφιχτοί και μικροί.</p> <p>Απορρίπτουμε εκείνους που είναι πολύ μαλακοί ή πολύ μεγάλοι.</p> <p>Κάνουμε μια σειρά από μικρές τρύπες στο χώμα. Αφήνουμε αποστάσεις 12-15 cm επί της γραμμής φύτευση</p> <p>μεταξύ των γραμμών.</p> <p>Φυτεύουμε το κοκκάρι σε βάθος 3-4 cm με την κορυφή του βολβού προς τα πάνω και ποτίζουμε.</p> <p>Συνεχίζουμε τα ποτίσματα μας και περιμένουμε έως ότου να ξεραθεί το υπέργειο φύλλωμα.</p> <p>Συγκομίζουμε! Βγάζουμε προσεχτικά τους βολβούς από το χώμα και τους αφήνουμε να ξεραθούν.</p> <p>Extra συμβουλές:</p> <p>Στη περίπτωση που θέλουμε να συγκομίσουμε χλωρά κρεμμυδάκια φυτεύουμε συνήθως τους μήνες Σεπτέμ</p> <p>Μάρτιο.</p> <p>Διαλέγουμε μεγάλους βολβούς, γιατί θα δώσουν γρήγο</p> <p>γερό στέλεχος και ωραίο φύλλωμα. Η συγκομιδή τους γ</p> <p>οποτεδήποτε χρειαστεί, ανάλογα με τις ανάγκες μας.</p> <p>Στην αγορά μπορούμε να βρούμε διάφορες ποικιλίες κοκκαριού (Sturon, Stuttgarter, Snowball, Red Carmen)</p> <p>Διαλέγουμε εκείνη που ανταποκρίνεται στα δικά μας γούστα! Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.</p> <p>Λίγο πριν τη συγκομιδή της καλλιέργειας μπορούμε να προσθέσουμε θειάφι για να παράγουμε πιο καυστικά</p> <p>κρεμμύδια ή να ελαττώσουμε το νερό του ποτίσματος.</p> <p> </p> <p><strong>Λατινική ονομασία: Allium cepa</strong></p> <p><strong>Ποικιλία : Shallot </strong></p> <p><strong>Μέγεθος βολβού: πολύ μεγάλο </strong></p> <p><strong>Χρώμα βολβού: κόκκινο βιολετί </strong></p> <p><strong>Σχήμα βολβού: μακρόστενο</strong></p> <p><strong>Ωριμότητα: μεσοπρώιμο</strong></p> <p><strong>Ικανότητα συντήρησης : μικρή</strong></p> <p><strong>Πληροφορίες για την καλλιέργεια</strong></p> <p><strong>Διάρκεια βλαστικότητας σπόρων (έτη): 1-2</strong></p> <p><strong>Βάθος φύτευσης (cm): 0,5-1</strong></p> <p><strong>Απόσταση φύτευσης μεταξύ των γραμμών (cm) : 30</strong></p> <p><strong>Απόσταση φύτευσης επί της γραμμής (cm): 6-8</strong></p> <p><strong>Βλάστηση σπόρου σε ημέρες: 10-15</strong></p> <p><strong>Ενδεικτική θερμοκρασία ανάπτυξης: 15-25 o C</strong></p> <p><strong>Ποσότητα φύτευσης ανά τετραγωνικό (g): 0,4-0,5</strong></p> <p><strong>Ενδεικτική απόδοση ανά τετραγωνικό (kg): 1,5-3</strong></p>

P 404

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Περουβιανοί μωβ γεωμήλων σπόροι </strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;">Η τιμή είναι για 5 ή 10 μωβ πατατόσπορου.</span></h2> <p>Τους στέλνουμε σαν νέους και μικρούς, ώστε να μπορούν να παραδοθούν σε οποιοδήποτε κιβώτιο αλληλογραφίας. Έχει τη γεύση και την υφή μιας συνηθισμένης ποικιλίας, αλλά μπορεί να υπερηφανεύεται για τη ζωντανή μοβ σάρκα που διατηρεί το χρώμα της κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος. Υψηλή σε ανθοκυανίνη αντιοξειδωτικά, είναι καλύτερα για σας επίσης. Ιδανικό για τη σάλτσα, το ψήσιμο, το ψήσιμο και το φούρνο μικροκυμάτων, καθώς και την παραγωγή εντυπωσιακών μαρκών και γαλλικών πατάτες!</p> </body> </html>

P 441 5K

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Κουρκουμάς, ή Κουρκούμη (</strong><strong>Curcuma </strong><strong>longa</strong><strong>)</strong></h2> <h2><span style="color: #fc0505;"><strong>Τιμή για το πακέτο των <strong>10 </strong>Ρίζωμα.</strong></span></h2> <p>Ο <b>κουρκουμάς</b>, ή <b>κουρκούμη</b> (επιστημονική ονομασία: <i><b>Curcuma longa</b></i> [<b>Κουρκούμη η μακρά</b>]) ή <b>κιτρινόριζα</b>, είναι ένα ριζωματοειδές <i>(rhizomatous)</i><sup id="cite_ref-4" class="reference">[Σημ. 1]</sup> ποώδες, πολυετές<sup id="cite_ref-6" class="reference">[Σημ. 2]</sup> φυτό της οικογένειας των Ζιγγιβερίδων <i>(Zingiberaceae)</i>.<sup id="cite_ref-7" class="reference">[2]</sup> Είναι εγγενές στην νότια Ασία, όπου απαιτεί θερμοκρασίες μεταξύ 20 και 30 °C και ένα σημαντικό ποσό ετήσιας βροχόπτωσης για να ευδοκιμήσει.<sup id="cite_ref-prasad_8-0" class="reference">[3]</sup> Τα φυτά συγκομίζνονται κάθε χρόνο για τα ριζώματά τους και πολλαπλασιάζονται κατά την επόμενη περίοδο, από μερικά εξ αυτών των ριζωμάτων.</p> <p>Όταν δεν χρησιμοποιούνται φρέσκα, τα ριζώματα βράζουν για 30–45 περίπου λεπτά και κατόπιν αποξηραίνονται σε ζεστούς φούρνους και μετά αλέθονται σε μια έντονη πορτοκαλοκίτρινη σκόνη<sup id="cite_ref-9" class="reference">[4]</sup> η οποία, συνήθως χρησιμοποιείται ως χρωματισμός στις κουζίνες του Μπαγκλαντές, Ινδίας, Ιράν, Πακιστάν, στα κάρυ και για βαφές.</p> <h2><span></span><span class="mw-headline">Ιστορία και ετυμολογία</span></h2> <div class="thumb tleft"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8b/Native_Turmeric_Cooktown.jpg/250px-Native_Turmeric_Cooktown.jpg" class="thumbimage" width="250" height="333" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Ιθαγενής κιτρινόριζα σε θαμνότοπο πλησίον του Κουκτάουν, Κουίνσλαντ, Αυστραλία.</div> </div> </div> <p>Ο κουρκουμάς έχει χρησιμοποιηθεί στην Ασία για χιλιάδες χρόνια και είναι ένα σημαντικό μέρος της ιατρικής Σίντα.<sup id="cite_ref-12" class="reference">[Σημ. 3]</sup><sup id="cite_ref-Chattopadhyay_13-0" class="reference">[5]</sup>Αρχικά, χρησιμοποιήθηκε ως χρωστική ουσία και εν συνεχεία, αργότερα για τις θεραπευτικές του ιδιότητες.<sup id="cite_ref-NCCIH_14-0" class="reference">[6]</sup><sup id="cite_ref-15" class="reference">[7]</sup></p> <p>Το όνομα προέρχεται από το ισπανικό «cúrcuma» που με τη σειρά του προέρχεται από το αραβικό «كركم».</p> <p>Η ονομασία του γένους, <i>Curcuma</i>, είναι από την Αραβική ονομασία τόσο του σαφράν όσο και της κουρκούμης (βλ. Κρόκος).</p> <h2><span></span><span class="mw-headline">Βοτανική περιγραφή</span></h2> <h3><span></span><span class="mw-headline">Παρουσίαση</span></h3> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2d/Curcuma_longa_%28Haldi%29_W_IMG_2440.jpg/250px-Curcuma_longa_%28Haldi%29_W_IMG_2440.jpg" class="thumbimage" width="250" height="234" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Ταξιανθία του <i>Curcuma longa</i>.</div> </div> </div> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8f/Turmeric_BNC.jpg/250px-Turmeric_BNC.jpg" class="thumbimage" width="250" height="167" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Μεταποιημένος κουρκουμάς.</div> </div> </div> <p>Ο κουρκουμάς ή κιτρινόριζα είναι ένα πολυετές ποώδες φυτό το οποίο φτάνει μέχρι και το 1m ύψος. Βρίσκονται πολλαπλά διακλαδισμένα, κίτρινα, πορτοκαλί, κυλινδρικά, αρωματικά ριζώματα. Τα φύλλα είναι εναλλάξ τοποθετημένα σε δύο σειρές. Χωρίζονται σε θήκη φύλλου, μίσχο (κοτσάνι) και λεπίδα φύλλου. Από τις θήκες φύλλου, σχηματίζεται ένα ψεύτικο στέλεχος. Ο μίσχος έχει μήκος 50 έως 115 cm. Οι απλές λεπίδες φύλλων συνήθως έχουν μήκος 76 έως 115 cm και σπανίως έως 230 cm. Έχουν πλάτος από 38 έως 45 cm και είναι επιμήκη προς ελλειπτικά, που στενεύουν προς στην άκρη.</p> <h3><span></span><span class="mw-headline">Ταξιανθία ανθέων και καρπών</span></h3> <div class="thumb tleft"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/dc/Turmeric.JPG/250px-Turmeric.JPG" class="thumbimage" width="250" height="188" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Φυτεία κιτρινόριζας σε Ινδικό χωριό.</div> </div> </div> <p>Στην Κίνα, ο χρόνος ανθοφορίας, συνήθως είναι τον Αύγουστο. Καταληκτικώς για το ψευδές στέλεχος έχει 12 έως 20 cm μήκους στέλεχος ταξιανθίας, το οποίο περιέχει πολλά άνθη. Τα βράκτια <i>(bracts)</i><sup id="cite_ref-16" class="reference">[Σημ. 4]</sup> είναι ανοιχτοπράσινα και ωοειδή προς επιμήκη, με ένα αμβλύ άνω άκρο μήκους από 3 έως 5 cm.</p> <p>Στην κορυφή της ταξιανθίας στελέχη βρακείων είναι παρόντα κατά την οποία δεν υπάρχουν άνθη· αυτά είναι λευκά προς πράσινα και μερικές φορές με απόχρωση κοκκινωπή ως πορφυρή και τα άνω άκρα είναι κωνικά.<sup id="cite_ref-17" class="reference">[8]</sup></p> <p>Τα ερμαφρόδιτα άνθη είναι ζυγομορφικά και τριπλά. Τα τρία σέπαλα μήκους 0,8 έως 1,2 cm είναι συγχωνευμένα, λευκά, έχουν αφράτες τρίχες και οι τρεις κάλυκες οδόντων είναι άνισοι. Τα τρία φωτεινά κίτρινα πέταλα είναι ενωμένα σε σωλήνα <i>corolla</i><sup id="cite_ref-18" class="reference">[Σημ. 5]</sup> έως 3 cm. Οι τρεις λοβοί <i>corolla</i> έχουν μήκος από 1,0 έως 1,5 cm και είναι τριγωνικοί με μαλακά-ακανθώδη άνω άκρα. Ενώ ο μέσος λοβός <i>corolla</i> είναι μεγαλύτερος από τους δύο πλάγιους, μόνο ο διάμεσος στήμονας του εσωτερικού κύκλου είναι γόνιμος. Η σακούλα σκόνης παρακινείται στη βάση του. Όλοι οι άλλοι στήμονες μετατρέπονται σε <i>staminodes</i>.<sup id="cite_ref-19" class="reference">[Σημ. 6]</sup> Οι εξωτερικοί <i>staminodes</i> είναι κοντύτεροι από το χείλος <i>(labellum)</i>.<sup id="cite_ref-20" class="reference">[Σημ. 7]</sup> Το χείλος είναι κιτρινωπό, με μια κίτρινη κορδέλα στο κέντρο του και είναι αντωοειδές <i>(obovate)</i>, μήκους από 1,2 έως 2,0 cm. Τρία καρπόφυλλα είναι κάτω από μια σταθερή, προσκολλημένη τρίλοβη ωοθήκη, η οποία είναι αραιά τριχωτή. Η καρπική κάψα ανοίγει με τρία διαμερίσματα.<sup id="cite_ref-SIEWEK_21-0" class="reference">[9]</sup><sup id="cite_ref-kaufen_22-0" class="reference">[10]</sup><sup class="reference">[11]</sup></p> <h2><span></span><span class="mw-headline">Βιοχημική σύνθεση</span></h2> <div class="thumb tleft"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/dc/Naturalis_Biodiversity_Center_-_L.0939330_-_Bernecker%2C_A._-_Curcuma_domestica_Valeton_-_Artwork.jpeg/200px-Naturalis_Biodiversity_Center_-_L.0939330_-_Bernecker%2C_A._-_Curcuma_domestica_Valeton_-_Artwork.jpeg" class="thumbimage" width="200" height="260" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Ζωγραφική της Κουρκούμης της οικιακής <i>(Curcurma domestica)</i><small><i>Valeton</i></small>, από τον <i>A. Bernecker</i>(περίπου 1860).</div> </div> </div> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c9/CurcuminKeto.svg/256px-CurcuminKeto.svg.png" class="thumbimage" width="256" height="75" /> <div class="thumbcaption">Η κουρκουμίνη σε μορφή κετόνης <i>(keto)</i>.</div> </div> </div> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/40/Curcumin.svg/256px-Curcumin.svg.png" class="thumbimage" width="256" height="75" /> <div class="thumbcaption">Η κουρκουμίνη σε μορφή <i>enol</i>.</div> </div> </div> <p>Τα πιο σημαντικά χημικά συστατικά της κουρκουμίνης, είναι μια ομάδα ενώσεων που ονομάζεται <i>curcuminoids</i>, τα οποία περιλαμβάνουν την κουρκουμίνη <i>(diferuloylmethane)</i>, <i>demethoxycurcumin</i> και <i>bisdemethoxycurcumin</i>. Το καλύτερα μελετημένο συστατικό είναι η κουρκουμίνη, η οποία αποτελείται κατά 3,14% (κατά μέσο όρο) από σκόνη κουρκούμης.<sup id="cite_ref-24" class="reference">[12]</sup> Ωστόσο, υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις στο περιεχόμενο κουρκουμίνης σε διαφορετικές γραμμές του είδους Κουρκούμη η μακρά <i>(Curcuma longa)</i>(1-3189 mg/100g). Επιπλέον, άλλα σημαντικά πτητικά έλαια περιλαμβάνουν την <i>turmerone, atlantone</i> και <i>zingiberene</i>. Κάποια γενικά συστατικά είναι τα σάκχαρα, οι πρωτεΐνες και ρητίνες.<sup id="cite_ref-nag_25-0" class="reference">[13]</sup></p> <h2><span></span><span class="mw-headline">Χρήσεις</span></h2> <h3><span></span><span class="mw-headline">Μαγειρική</span></h3> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c0/%E0%A4%93%E0%A4%B2%E0%A5%8D%E0%A4%AF%E0%A4%BE_%E0%A4%B9%E0%A4%B3%E0%A4%A6%E0%A5%80%E0%A4%9A%E0%A5%80_%E0%A4%AD%E0%A4%BE%E0%A4%9C%E0%A5%80.jpg/250px-%E0%A4%93%E0%A4%B2%E0%A5%8D%E0%A4%AF%E0%A4%BE_%E0%A4%B9%E0%A4%B3%E0%A4%A6%E0%A5%80%E0%A4%9A%E0%A5%80_%E0%A4%AD%E0%A4%BE%E0%A4%9C%E0%A5%80.jpg" class="thumbimage" width="250" height="188" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Κάρυ που χρησιμοποιεί κιτρινόριζα, ο οποίος αναφέρεται ως <i>haldi ki sabzi</i>, ένα πιάτο από την Ινδία.</div> </div> </div> <p>Η κιτρινόριζα φύεται σε άγρια μορφή, στα δάση της Νότιας και της Νοτιοανατολικής Ασίας. Είναι ένα από τα βασικά συστατικά σε πολλά Ασιατικά πιάτα. Η Ινδική παραδοσιακή ιατρική, που ονομάζεται Σίντα, έχει συστήσει την κουρκούμη στην ιατρική. Η χρήση της ως χρωστικής ουσίας δεν είναι πρωταρχικής αξίας στη Νότια Ασιατική κουζίνα.</p> <p>Η κιτρινόριζα, συνήθως χρησιμοποιείται σε αλμυρά πιάτα, αλλά, χρησιμοποιείται και σε ορισμένα γλυκά πιάτα, όπως το κέικ σφουφ. Στην Ινδία, τα φύλλα από το φυτό της κουρκούμης, χρησιμοποιούνται για την παρασκευή ειδικών γλυκών πιάτων <i>patoleo</i>,<sup id="cite_ref-26" class="reference">[Σημ. 8]</sup> δια στρωματοποιήσεως ρυζάλευρου και μείγματος καρύδας-<i>jaggery</i><sup id="cite_ref-27" class="reference">[Σημ. 9]</sup><sup id="cite_ref-29" class="reference">[Υποσημ. 1]</sup> στο φύλλο, εν συνεχεία κλείνοντάς το και τοποθετώντας το στον ατμό, εντός μιας χάλκινης χύτρας ατμού <i>(goa)</i>.</p> <p>Ορισμένες φορές, σε συνταγές εκτός Νοτίου Ασίας, ο κουρκουμάς χρησιμοποιείται ως παράγοντας για να προσδώσει ένα χρυσοκίτρινο χρώμα. Χρησιμοποιείται σε κονσερβοποιημένα αναψυκτικά, ψημένα προϊόντα, παγωτά, γιαούρτια, κίτρινα κέικ, χυμούς πορτοκαλιού, μπισκότα, χρωματισμό ποπκόρν, δημητριακών, σαλτσών, ζελατινών κλπ. Είναι ένα σημαντικό συστατικό στις περισσότερες εμπορικές σκόνες κάρι.</p> <p>Η πλειονότης της κιτρινόριζας χρησιμοποιείται υπό τη μορφή της ριζώδους σκόνης. Σε ορισμένες περιοχές (ειδικότερα στη Μαχαράστρα, Γκόα, <i>Konkan</i> και <i>Kanara</i>), τα φύλλα κουρκούμης χρησιμοποιούνται για να τυλίξουν και να μαγειρέψουν τα τρόφιμα. Επίσης, τα φύλλα κουρκούμης, χρησιμοποιούνται κυρίως με τον τρόπο αυτό, σε περιοχές όπου η κουρκούμη καλλιεργείται σε τοπικό επίπεδο, δεδομένου ότι τα φύλλα που χρησιμοποιούνται είναι φρεσκοκομμένα. Τα φύλλα κουρκούμης προσδίδουν μια διακριτική γεύση. Παρά το γεγονός ότι συνήθως χρησιμοποιείται ξηρό, σε μορφή σκόνης, η κουρκούμη χρησιμοποιείται επίσης φρέσκα, όπως η πιπερόριζα (τζίντζερ). Έχει πολλές χρήσεις στις Ανατολικές Ασιατικές συνταγές, όπως τουρσιά που περιέχουν μεγάλα κομμάτια από μαλακό κουρκουμά, φτιαγμένα από φρέσκα κιτρινόριζα.</p> <p>Η κιτρινόριζα χρησιμοποιείται ευρέως ως καρύκευμα στις κουζίνες της Νότιας Ασίας και Μέσης Ανατολής. Πολλά πιάτα στην Περσική κουζίνα, χρησιμοποιούν την κουρκούμη ως ορεκτικό συστατικό. Τα διάφορα Ιρανικά πιάτα <i>khoresh</i>, άρχισαν να χρησιμοποιούν τα καραμελωμένα κρεμμύδια σε λάδι και κουρκούμη, ακολουθούμενα από άλλα συστατικά. Τυπικά, το Μαροκινό μείγμα μπαχαρικών <i>ras el hanout</i> περιλαμβάνει κουρκούμη.</p> <p>Στην Ινδία και το Νεπάλ, η κιτρινόριζα καλλιεργείται και χρησιμοποιείται ευρέως σε πολλά λαχανικά και κρεατικά για το χρώμα του· Χρησιμοποιείται επίσης, για την υποτιθέμενη αξία του στην παραδοσιακή ιατρική.</p> <p>Στη Νότια Αφρική, ο κουρκουμάς χρησιμοποιείται για να προσδώσει ένα χρυσαφένιο χρώμα στο βραστό λευκό ρύζι.</p> <p>Στην κουζίνα του Βιετνάμ, η σκόνη κουρκούμης χρησιμοποιείται για τον χρωματισμό και αρωματισμό ορισμένων πιάτων, όπως των <i>bánh xèo, bánh khọt</i> και <i>mi quang</i>. Η σκόνη χρησιμοποιείται και σε άλλα <i>stir-fried</i>(γρήγορα τηγανισμένα σε δυνατή φωτιά ακολουθούμενο από έντονο ανακάτεμα) πιάτα και σούπες.</p> <p>Το Καμποτζιανό είδος πρώτης ανάγκης στην πάστα κάρυ <i>kroeung</i>, το οποίο χρησιμοποιείται σε πολλά πιάτα συμπεριλαμβανομένου του <i>Amok</i>, τυπικά περιέχει φρέσκα κιτρινόριζα.</p> <p>Στην Ινδονησία τα φύλλα κουρκούμης χρησιμοποιούνται από τους <i>Minangkabau</i> ή την κουζίνα του <i>Padang</i> ως η βάση για το κάρι της Σουμάτρα, όπως στα <i>rendang</i>, <i>sate padang</i> και πολλές άλλες ποικιλίες.</p> <p>Στην Ταϋλάνδη, τα φρέσκα ριζώματα κουρκουμά, χρησιμοποιούνται σε πολλά πιάτα, ειδικότερα στη νότια Ταϋλανδέζικη κουζίνα, όπως το κίτρινο κάρυ και τη σούπα κιτρινόριζας.</p> <p>Στη Μεσαιωνική Ευρώπη, ο κουρκουμάς έγινε γνωστός ως το Ινδικό σαφράν επειδή χρησιμοποιείτο ευρέως ως ένα εναλλακτικό του πολύ ακριβότερου μπαχαρικού ζαφορά.<sup id="cite_ref-30" class="reference">[14]</sup></p> <h3><span></span><span class="mw-headline">Βαφή</span></h3> <div class="thumb tleft"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0a/Turmeric-powder.jpg/250px-Turmeric-powder.jpg" class="thumbimage" width="250" height="250" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Σκόνη κιτρινόριζας.</div> </div> </div> <p>Η κιτρινόριζα, παράγει μια κακή βαφή υφάσματος, δεδομένου ότι δεν είναι πολύ ταχεία βαφή, αλλά συνήθως χρησιμοποιείται σε υφάσματα της Ινδίας και του Μπανγκλαντές, όπως τα σάρι και τις ρόμπες των μοναχών<sup id="cite_ref-31" class="reference">[Σημ. 10]</sup><sup id="cite_ref-32" class="reference">[15]</sup> Η κουρκούμη (κωδικοποιούμενη ως <i>E100</i>, όποτε χρησιμοποιείται ως πρόσθετο τροφίμων)<sup id="cite_ref-33" class="reference">[16]</sup> χρησιμοποιείται για την προστασία τροφικών προϊόντων από την ηλιακή ακτινοβολία. Η <i>oleoresin</i> χρησιμοποιείται για προϊόντα που περιέχουν έλαια. Η κουρκουμίνη και διάλυμα πολυσορβικού ή σκόνη κουρκουμά αραιωμένου σε αλκοόλη, χρησιμοποιείται για προϊόντα που περιέχουν νερό. Ο υπέρ-χρωματισμός, όπως στα αγγουράκια τουρσί, νοστιμιές και μουστάρδες, χρησιμοποιείται μερικές φορές για να αντισταθμίσει το ξεθώριασμα.</p> <p>Σε συνδυασμό με το <i>annatto (E160b)</i>,<sup id="cite_ref-34" class="reference">[Σημ. 11]</sup> η κιτρινόριζα <i>(turmeric)</i> έχει χρησιμεύσει για τον χρωματισμό τυριών, γιαουρτιών, στεγνών μειγμάτων, ντρέσινγκ για σαλάτες, χειμερινών βουτύρων και μαργαρινών. Ο κουρκουμάς <i>(turmeric)</i>, χρησιμοποιείται επίσης για να δώσει ένα κίτρινο χρώμα σε ορισμένες παρασκευασμένες μουστάρδες, κονσερβοποιημένες κοτόσουπες και άλλα τρόφιμα (συχνά πολύ φθηνότερη αντικατάσταση για το σαφράν).</p> <h3><span></span><span class="mw-headline">Δείκτης</span></h3> <p>Το χαρτί κιτρινόριζας, καλούμενο επίσης «χαρτί κουρκουμά» είναι χαρτί διαποτισμένο σε βάμμα κουρκούμης και αφίεται να στεγνώσει. Χρησιμοποιείται στη χημική ανάλυση ως δείκτης οξύτητας και αλκαλικότητας.<sup id="cite_ref-35" class="reference">[17]</sup> Το χαρτί είναι κίτρινο με όξινα και ουδέτερα διαλύματα και μετατρέπεται σε φαιό ή ερυθρό-φαιό σε αλκαλικά διαλύματα, με μετάβαση ανάμεσα στο pH 7,4 και 9,2.<sup id="cite_ref-36" class="reference">[18]</sup></p> <p>Για την ανίχνευση του <i>pH</i>, το χαρτί κουρκούμης έχει αντικατασταθεί στην κοινή χρήση από χαρτί ηλιοτροπίου. Η κιτρινόριζα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατο για την φαινολοφθαλεΐνη, καθώς είναι παρόμοιο το φάσμα χρωμάτων που αλλάζει το <i>pH</i> του.</p> <h3><span></span><span class="mw-headline">Παραδοσιακές χρήσεις</span></h3> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/41/Turmeric_Flower_Maharashtra_India.jpg/220px-Turmeric_Flower_Maharashtra_India.jpg" class="thumbimage" width="220" height="157" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Κοντινή λήψη άνθους κιτρινόριζας σε χωριό της Μαχαράστρα, Ινδία.</div> </div> </div> <p>Στις Αγιουρβεδικές πρακτικές, η κουρκούμη έχει χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία μιας ποικιλίας εσωτερικών διαταραχών, όπως δυσπεψία, λοιμώξεις του λαιμού, κοινά κρυολογήματα ή παθήσεις του ήπατος, καθώς και τοπικά για τον καθαρισμό των πληγών ή την θεραπεία πληγών του δέρματος<sup id="cite_ref-prasad_8-1" class="reference">[3]</sup></p> <p>Η κουρκούμη θεωρείται ευοίωνη και ιερή στην Ινδία και έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και χιλιετίες, σε διάφορες Ινδουιστικές τελετές. Παραμένει δημοφιλής στην Ινδία για τις γαμήλιες και τις θρησκευτικές τελετές.</p> <p>Η κιτρινόριζα έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στον Ινδουιστικό πνευματισμό. Τα ράσα των Ινδουιστών μοναχών, χρωματίζονταν παραδοσιακά με μια κίτρινη χρωστική ουσία, από κουρκούμη. Λόγω του κίτρινου-πορτοκαλί χρωματισμού της, η κουρκούμη συνδέθηκε με τον ήλιο ή τον <i>Thirumal</i><sup id="cite_ref-37" class="reference">[Σημ. 12]</sup> στην μυθολογία της αρχαίας θρησκείας Ταμίλ. Το κίτρινο είναι το χρώμα του ηλιακού πλέγματος τσάκρα, το οποίο στην παραδοσιακή Σίντα ιατρική των Ταμίλ είναι ένα ενεργειακό κέντρο. Το πορτοκαλί είναι το χρώμα του ιερού οστού τσάκρα.</p> <p>Το φυτό χρησιμοποιείται στην γλώσσα <i>Poosai</i> (Ταμίλ) να αντιπροσωπεύει μια μορφή της θεάς <i>Kottravai</i>, των Ταμίλ. Στην Ανατολική Ινδία, το φυτό χρησιμοποιείται ως ένα από τα εννέα στοιχεία της <i>navapatrika</i><sup id="cite_ref-38" class="reference">[Σημ. 13]</sup> μαζί με νεαρά φυτά μαγειρικής μπανάνας, φύλλα κολοκασίας, κριθάρι <i>(jayanti)</i>, <i>Aegle marmelos</i> <i>(bilva)</i>,<sup id="cite_ref-43" class="reference">[Σημ. 14]</sup> ροδιά <i>(darimba)</i>, <i>asoka</i>, <i>manaka</i> ή <i>manakochu</i> και <i>rice paddy</i>.<sup id="cite_ref-44" class="reference">[Σημ. 15]</sup> Η λατρεία της <i>Navaptrika</i> είναι ένα σημαντικό τμήμα των τελετουργιών του φεστιβάλ <i>Durga</i>.<sup id="cite_ref-45" class="reference">[19]</sup><sup id="cite_ref-46" class="reference">[Σημ. 16]</sup></p> <p>Χρησιμοποιείται στο <i>poosai</i>, για να κάνει μια μορφή Γκανέσα <i>(Ganesha)</i>.<sup id="cite_ref-48" class="reference">[Σημ. 17]</sup> Στον <i>Yaanaimugathaan</i>, τον απομακρυντή των εμποδίων, γίνεται επίκληση στην αρχή σχεδόν κάθε τελετής και για το σκοπό αυτό γίνεται μια μορφή του <i>Yaanaimugathaan</i>, αναμιγνυόμενη με κουρκουμά και νερό και σχηματίζοντάς την σε ένα κωνοειδές σχήμα.</p> <p>Η τελετή <i>Haldi</i> (που στη Βεγγάλη ονομάζεται <i>Gaye holud</i>) (κυριολεκτικά «κίτρινο στο σώμα»), είναι μια τελετή η οποία παρατηρείται σε πολλά μέρη της Ινδίας, κατά τη διάρκεια των Ινδουιστικών γαμήλιων εορτών, συμπεριλαμβανομένης της Βεγγάλης, Παντζάμπ, Μαχαράστρα και του Γκουτζαράτ. Η τελετή λαμβάνει χώρα μια ή δυο ημέρες πριν από τις θρησκευτικές και γαμήλιες τελετές της Βεγγάλης. Η πάστα της κουρκούμης αλείφεται από τους φίλους στα σώματα του ζεύγους. Αυτό λέγεται ότι μαλακώνει το δέρμα, αλλά και τα χρωματίζει με το διακριτικό κίτρινο χρώμα που δίνει την ονομασία του σε αυτή την τελετή. Μπορεί να είναι μια κοινή εκδήλωση για τις οικογένειες της νύφης και του γαμπρού ή μπορεί να αποτελείται από ξεχωριστές εκδηλώσεις για την οικογένεια της νύφης και την οικογένεια του γαμπρού.</p> <p>Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ <i>Pongal</i><sup id="cite_ref-50" class="reference">[Σημ. 18]</sup> των Ταμίλ, ένα ολόκληρο φυτό κιτρινόριζας με φρέσκα ριζώματα προσφέρεται ως ευχαριστήρια προσφορά στον <i>Suryan</i>, το θεό του ήλιου. Επίσης, πολλές φορές, το φρέσκο φυτό δένεται πέριξ του δοχείου <i>Pongal</i> εντός του οποίου προετοιμάζεται μια προσφορά <i>Pongal</i>.</p> <p>Στην Ταμίλ Ναντού και Άντρα Πραντές, ως μέρος του τελετουργικού του γάμου των Ταμίλ / Τελούγκου, αποξηραμένοι κόνδυλοι κουρκούμης δεμένοι με σπάγκο χρησιμοποιούνται για την δημιουργία ενός κολιέ <i>Thali</i>,<sup id="cite_ref-52" class="reference">[Σημ. 19]</sup> το αντίστοιχο των δακτυλιδιών γάμου στους δυτικούς πολιτισμούς. Στη δυτική και παράκτια Ινδία, κατά τη διάρκεια γάμων των Μαράθι, <i>Konkani</i>, Κανάντα και Βραχμάνων, οι κόνδυλοι της κουρκούμης, δένονται από το ζευγάρι, με κορδόνια στους καρπούς τους κατά τη διάρκεια της τελετής που ονομάζεται <i>Kankanabandhana</i>.<sup id="cite_ref-maha_53-0" class="reference">[20]</sup></p> <p>Το 1896, ο <i>Friedrich Ratzel</i> στο «Η Ιστορία της Ανθρωπότητας» <i>(«The History of Mankind»)</i>, ανέφερε ότι, στη Μικρονησία η προετοιμασία της σκόνης κουρκούμης για τον καλλωπισμό του σώματος, ενδυμάτων και σκευών, είχε τελετουργικό χαρακτήρα.<sup id="cite_ref-54" class="reference">[21]</sup></p> <h2><span></span><span class="mw-headline">Νοθεία</span></h2> <p>Δεδομένου ότι ο κουρκουμάς και άλλα μπαχαρικά συνήθως πωλούνται αναλόγως του βάρους τους, ελλοχεύει η πιθανότητα ώστε τοξικοί φθηνότεροι παράγοντες με παρόμοιο χρώμα να προστίθενται, όπως π.χ. οξείδιο του μολύβδου (II, IV), δίνοντας στον κορκουμά, ένα πορτοκαλο-κόκκινο χρώμα αντί του φυσικού του χρυσο-κίτρινου.<sup id="cite_ref-55" class="reference">[22]</sup> Μια άλλη κοινή ουσία νόθευσης στον κουρκουμά, είναι η κίτρινη <i>metanil</i> (επίσης γνωστή ως το κίτρινο οξύ 36), που θεωρείται παράνομη βαφή για χρήση σε τρόφιμα από τη <i>British Food Standards Agency</i>.<sup id="cite_ref-56" class="reference">[23]</sup></p> <h2><span></span><span class="mw-headline">Έρευνα</span></h2> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5b/Curcuma_longa_roots.jpg/220px-Curcuma_longa_roots.jpg" class="thumbimage" width="220" height="91" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Ρίζωμα και σκόνη κουρκουμά.</div> </div> </div> <p>Η βασική έρευνα δείχνει οτι τα αποστάγματα από κουρκουμά μπορεί να έχουν αντιμυκητιακές και αντιβακτηριακές ιδιότητες.<sup id="cite_ref-57" class="reference">[24]</sup></p> <p>Η κουρκούμη ή το κύριο της συστατικό η κουρκουμίνη, έχει μελετηθεί σε μικρές κλινικές δοκιμές σε πολλές ανθρώπινες ασθένειες και παθήσεις.</p> <p></p> </body> </html>

P 418

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Ο</strong> <strong>γίγαντας</strong> <strong>Ολλανδικός</strong><strong> Crocus "Pickwick" - </strong><strong>βολβοί</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 3 βολβοί.</strong></span></h2> <p>Ο γίγαντας ολλανδικός Crocus 'Pickwick' φέρει μεγάλα, κυπελλοειδή ασημένια πασχαλιά, γεμάτα ριγέ με απαλές και σκούρες ριγέ ρίγες. Εξαιρετικά έντονη, μακρόβια και κατάλληλη για την πολιτογράφηση, ο κρόκος αυτός ανήκει στην ομάδα Crocus vernus, γνωστή για τα λουλούδια της που είναι μεγαλύτερα από οποιονδήποτε άλλο από τους κρόκους. Μια πρώτη επιλογή για φύτευση σε μεγάλες, τολμηρές διακυμάνσεις στο χορτάρι, όπου θα εξαπλωθεί γρήγορα.</p> <p>★ Αυτός ο κρόκος ανθίζει για περίπου 3 εβδομάδες στις αρχές της άνοιξης. Τα ανοιγόμενα σε σχήμα καγιού ανοίγει μόνο όταν ο ήλιος λάμπει ή όταν υπάρχει πολύ φως. κλείνουν σε βροχερό καιρό και νύχτα. Γνωρίζατε ότι οι βολβοί κρόκων που παραμένουν στο έδαφος θα ανθίζουν πάντα λίγο νωρίτερα από αυτούς που φυτεύτηκαν το προηγούμενο έτος;</p> <p>★ Μεγαλώνουν μέχρι 4-6 εκατοστά ύψος (10-15 εκ.), Αυτή η ομορφιά naturalizes εύκολα και θα επιστρέψει χρόνο με το χρόνο!</p> <p>★ Εύκολα αναπτυχθεί σε μέση, μεσαία υγρασία, καλά στραγγιζόμενα εδάφη σε πλήρη ηλιοφάνεια ή ελαφριά σκιά.</p> <p>★ Αναισθητοποίηση σε κρεβάτια, γκαζόν, κάτω από δέντρα, βραχόκηπους, μπροστά από θάμνους, κατά μήκος πεζοδρομίων. Θεαματική σε μεγάλη σαρωτικές μετακινήσεις. Για βέλτιστο αποτέλεσμα, θα πρέπει να φυτευτούν 100 έως 150 σκώληκες. Αν όμως χρησιμοποιείται σε χλοοτάπητες, το χορτάρι μπορεί δεν πρέπει να κοπεί μέχρι έξι εβδομάδες μετά την ανθοφορία των κρόκων. Εάν κοπεί πριν από αυτό, το νέο σχηματισμό οι σκάλες (που αναπτύσσονται πάνω από το μητρικό κέλυφος) δεν θα γίνουν αρκετά μεγάλες για να φανούν το επόμενο έτος. Μεγάλη για αναγκάζοντας!</p> <p>★ Να φυτευτεί το φθινόπωρο.</p> </body> </html>

F 81 GD

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2>Κρόκος λευκό - βολβοί</h2> <h2><span style="font-size: 14pt;"><strong><span class="tlid-translation translation"><span style="color: #ff0000;">Τιμή για το πακέτο των 3 βολβοί.</span></span></strong></span></h2> <p><span style="font-size: 11pt; color: #000000;"><span class="tlid-translation translation"><span title=""><strong>Αυτή η ποικιλία είναι γνωστή για το ευχάριστο άρωμά της.</strong> </span></span></span></p> <p><span style="font-size: 11pt; color: #000000;"><span class="tlid-translation translation"><span title="">Ο κρόκος γνωστός και με τις ονομασίες ζαφορά και σαφράνι είναι φυτό από το οποίο παράγεται ένα από τα πιο ακριβά μπαχαρικά που υπάρχουν στον κόσμο. Το σαφράν(ι) προέρχεται από τον ύπερο του άνθους του φυτού κρόκος, η επιστημονική ονομασία του οποίου είναι Κρόκος ο ήμερος (<i>Crocus sativus</i>) L. το οποίο ανήκει στην οικογένεια των Ιριδoειδών (Iridaceae). Το φυτό του κρόκου αποτελεί φυσική μετάλλαξη που συνέβη πριν από πολλά χρόνια σε περιοχές της Περσίας και της λεκάνης της Μεσογείου. Ανήκει στην κατηγορία των τριπλοειδών φυτών, πράγμα που σημαίνει ότι είναι στείρο και δεν μπορεί να αναπαραχθεί εγγενώς. Δεν παράγει σπόρους. Ο μόνος τρόπος για την αναπαραγωγή του είναι μέσω της διάσπασης και σποράς των βολβών του. Η διαδικασία αναπαραγωγής του είναι περίπου ίδια με αυτής του σκόρδου. Ο ένας βολβός παράγει νέους βολβούς και αυτοί μπορούν να δώσουν νέα φυτά όταν φυτευθούν. </span></span></span></p> <p><span style="font-size: 11pt; color: #000000;"><span class="tlid-translation translation"><span title="">Η καλλιέργεια του κρόκου απαιτεί ακραίες κλιματικές συνθήκες. Χρειάζεται ξηρό και θερμό καιρό το καλοκαίρι και κρύο τον χειμώνα. Η γη στην οποία θα καλλιεργηθεί θα πρέπει να είναι ξηρή, ασβεστώδης, επίπεδη και χωρίς δένδρα. Το έδαφος πρέπει να είναι καλά στραγγιζόμενο ώστε να απομακρύνεται το νερό και να αποφεύγονται έτσι πιθανές προσβολές μυκήτων στους βολβούς που θα έχουν ως αποτέλεσμα το σάπισμα τους. Η σπορά γίνεται τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο. Η σπορά γίνεται με την τοποθέτηση των βολβών σε αυλάκια βάθους 20 εκατοστών και σε απόσταση 10 εκατοστών μεταξύ τους. Η συγκομιδή γίνεται στα τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου. Το λουλούδι τού φυτού ανοίγει την αυγή και πρέπει να μείνει κατά το δυνατόν λιγότερο πάνω στο φυτό διότι μαραίνεται γρήγορα και τα στίγματα χάνουν το χρώμα και το άρωμα τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η συγκομιδή ξεκινά όταν ξημερώσει έως την 10η πρωινή. Μόλις τα λουλούδια μαζευτούν γίνεται διαχωρισμός τού στίγματος από το υπόλοιπο λουλούδι. Υπολογίζεται ότι χρειάζονται 85000 λουλούδια για να συγκομισθεί ένα κιλό από φρέσκα στίγματα κρόκου. Μετά το τέλος της συγκομιδής τα στίγματα πρέπει να αποξηρανθούν για να μπορούν να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κατά αυτή την διαδικασία ο φρέσκος κρόκος χάνει περίπου τα 4/5 του αρχικού του βάρους και αποκτά το χαρακτηριστικό του κόκκινο χρώμα. Από ένα κιλό φρέσκα στίγματα κρόκου το τελικό προϊόν είναι 200 γραμμάρια αποξηραμένων στιγμάτων. Τα αποξηραμένα στίγματα για να διατηρήσουν τα χαρακτηριστικά τους πρέπει να αποθηκευτούν και να προστατευθούν από την υγρασία, το ηλιακό φως και τη θερμότητα. </span></span></span></p> <h1><span style="color: #ff0000;"><a href="https://www.seeds-gallery.shop/el/home/krokos-volvoi-zafora-crocus-sativus.html" target="_blank" title="Κρόκος βολβοί – ζαφορά μπορούν να αγοραστούν εδώ" style="color: #ff0000;" rel="noreferrer noopener"><span style="font-size: 13pt;"><strong>Κρόκος βολβοί – ζαφορά μπορούν να αγοραστούν εδώ</strong></span></a></span><span style="font-size: 16pt;"><strong><span class="tlid-translation translation"><span title=""></span></span></strong></span></h1> </body> </html>

F 81 W

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Γίνετε προμηθευτής σπόρων μας</strong></h2> <h2><strong>Τι χρειάζεται για να γίνει ο προμηθευτής σπόρων μας;</strong></h2> <p>Για να γίνετε προμηθευτής μας, πρέπει να έχετε ένα βίντεο και φωτογραφίες των καρπών των φυτών που μας προσφέρετε, με τα προσωπικά σας στοιχεία και μια ημερομηνία σε χαρτί που θα είναι σαφώς ορατή (με το όνομα και τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που χρησιμοποιείτε για το PayPal ).</p> <p>Εάν πρόκειται για λαχανικό (ντομάτα, πιπέρι, αγγούρι ...), πρέπει να γνωρίζετε το ακριβές όνομα της ποικιλίας, επειδή αν χρησιμοποιείτε οποιοδήποτε άλλο όνομα και δεν μπορούμε να βρούμε τις πληροφορίες στο διαδίκτυο, τότε δεν μας ενδιαφέρει αυτά σπόρους.</p> <p>Θα χρειαστεί να μας στείλετε μια μικρότερη ποσότητα σπόρων (20) έτσι ώστε να μπορέσουμε να εκτελέσουμε δοκιμές βλάστησης σπόρων. Μετά από αυτό, μπορούμε να κανονίσουμε μια περαιτέρω αγορά του σπόρου από εσάς.</p> <p>Δεν ενδιαφερόμαστε για προμηθευτές από την Κίνα, την Ινδονησία ...</p> <p>Πραγματοποιούμε πληρωμές αποκλειστικά μέσω του PayPal (δεν υπάρχει άλλη επιλογή πληρωμής).</p> </body> </html>