5/ 5

<h2 class=""><strong>Φασόλια Λευκή Σπόροι ΦΑΣΟΛΙΑ ΓΙΓΑΝΤΕΣ</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Τα γίγαντα λευκά φασόλια είναι μια παράδοση για την προετοιμασία πολλών διαφορετικών πιάτων, όπως σούπα φασολιών, ψητά φασόλια στον φούρνο, ελληνική σαλάτα κλπ. Είναι αναμφίβολα υγιεινά, φυσικά τρόφιμα και είναι ευνοϊκά τοποθετημένα στη μεσογειακή διατροφή.</p> <p>Παραδοσιακά, γιγαντιαία λευκά φασόλια σερβίρονται σαν μεζέ μαζί με άλλα πιάτα. Ωστόσο, αυτό το πιάτο γεμίζει αρκετά για να φάει για μεσημεριανό γεύμα. Αυτός ο πλούσιος ορίζοντας είναι δημοφιλής στην κρύα πτώση και στους χειμερινούς μήνες. Όπως και με πολλά ελληνικά πιάτα, το ψωμί χρησιμοποιείται για να βουτήξει στη σάλτσα ντομάτας.</p> <p>Γενικά, τα Giant White Beans είναι υγιεινά και θρεπτικά τρόφιμα. Είναι πλούσια πηγή αντιοξειδωτικών από ντομάτες και φυτικές ίνες από άλλα λαχανικά και είναι επίσης κατάλληλη για χορτοφάγους και vegans εάν εξαιρούνται τα λουκάνικα και το τυρί.</p> <p><strong>Αυτά τα φασόλια είναι 100% φυσικά, δεν είναι ένα υβριδικό ή μεταλλαγμένο προϊόν.</strong></p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 221

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Γκορτσιά, άγριας αχλαδιάς (Pyrus amygdaliformis)</strong></h2> <h2><span style="color: #fe0000;"><strong>Τιμή για τη συσκευασία των 5 σπόρων.</strong></span></h2> <span style="color: #202122; font-size: 14px;">Η<span>&nbsp;</span></span><b style="color: #202122; font-size: 14px;">απιδέα η αμυγδαλόμορφος</b><sup id="cite_ref-2" class="reference" style="color: #202122;"></sup><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>ή<span>&nbsp;</span></span><b style="color: #202122; font-size: 14px;">γκορτσιά</b><sup id="cite_ref-8" class="reference" style="color: #202122;"></sup><sup id="cite_ref-vathis_9-0" class="reference" style="color: #202122;"></sup><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>(</span><i style="color: #202122; font-size: 14px;">Pyrus amygdaliformis</i><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>ή<span>&nbsp;</span></span><i style="color: #202122; font-size: 14px;">Pyrus spinosa</i><span style="color: #202122; font-size: 14px;">)</span><sup id="cite_ref-10" class="reference" style="color: #202122;"></sup><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>είναι είδος του γένους των αχλαδιών της τάξης των ροδoειδών. Απαντάται στη<span>&nbsp;</span></span>Νότια Ευρώπη<span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>και τη<span>&nbsp;</span></span>Μικρά Ασία<span style="color: #202122; font-size: 14px;">.</span><sup id="cite_ref-vathis_9-1" class="reference" style="color: #202122;"></sup><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>Η ονομασία της απαντάται σε διάφορες παραλλαγές του ονόματος «γκορτσιά», «γκορτζιά» κ.λπ.</span><sup id="cite_ref-11" class="reference" style="color: #202122;"></sup><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>Επίσης, ονομάζεται και<span>&nbsp;</span></span><i style="color: #202122; font-size: 14px;">αλιοχρά</i><sup id="cite_ref-13" class="reference" style="color: #202122;"></sup><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>στην<span>&nbsp;</span></span>Κυνουρία<span style="color: #202122; font-size: 14px;">,<span>&nbsp;</span></span><i style="color: #202122; font-size: 14px;">αρμουτιά</i><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>(αλλά και<span>&nbsp;</span></span><i style="color: #202122; font-size: 14px;">αγκουρνιτσά</i><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>ή<span>&nbsp;</span></span><i style="color: #202122; font-size: 14px;">κουρτσά</i><span style="color: #202122; font-size: 14px;">) στη<span>&nbsp;</span></span>Θράκη<span style="color: #202122; font-size: 14px;">,<span>&nbsp;</span></span><i style="color: #202122; font-size: 14px;">σβέρτσλο</i><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>στη<span>&nbsp;</span></span>Λήμνο<span style="color: #202122; font-size: 14px;">,<span>&nbsp;</span></span><i style="color: #202122; font-size: 14px;">αγριοαπιδιά</i><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>στην<span>&nbsp;</span></span>Κέρκυρα<span style="color: #202122; font-size: 14px;">,<span>&nbsp;</span></span><i style="color: #202122; font-size: 14px;">αγκούτσακας</i><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>στην<span>&nbsp;</span></span>Κρήτη<span style="color: #202122; font-size: 14px;">,<span>&nbsp;</span></span><i style="color: #202122; font-size: 14px;">αροχλάδα</i><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>στη<span>&nbsp;</span></span>Νάξο<span style="color: #202122; font-size: 14px;">,<span>&nbsp;</span></span><i style="color: #202122; font-size: 14px;">αγκραπιδία</i><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>ή<span>&nbsp;</span></span><i style="color: #202122; font-size: 14px;">αγκραπιέα</i><span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>στην<span>&nbsp;</span></span>Κάτω Ιταλία<span style="color: #202122; font-size: 14px;"><span>&nbsp;</span>κ.άλ.</span><br> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">Η γκορτσιά είναι φυλλοβόλο δέντρο, με φύλλα μακριά σε σχήμα λόγχης. Tο σύνηθες ύψος του φυτού είναι 3-5 μέτρα<sup id="cite_ref-vathis_9-2" class="reference">[7]</sup><span>&nbsp;</span>και φτάνει μέχρι τα 10 μ.<sup id="cite_ref-15" class="reference">[12]</sup><span>&nbsp;</span>Ανθίζει τον Μάρτιο με Απρίλιο με λευκά λουλούδια κατά κορύμβους, λίγο πριν ή ταυτόχρονα με το μεγάλωμα των φύλλων.<sup id="cite_ref-vathis_9-3" class="reference">[7]</sup><span>&nbsp;</span>Οι καρποί της είναι μικροί, σε σχήμα σφαιρικό<sup id="cite_ref-vathis_9-4" class="reference">[7]</sup><span>&nbsp;</span>και είναι ξινοί και στυφοί, καθώς και δύσπεπτοι.<sup id="cite_ref-botano-76_1-1" class="reference">[1]</sup><span>&nbsp;</span>Μπολιάζεται εύκολα και αποτελεσματικά με την<span>&nbsp;</span>κοινή αχλαδιά<span>&nbsp;</span>(<i>Pyrus communis</i>, απιδέα η κοινή) και την<span>&nbsp;</span>αγριαχλαδιά<span>&nbsp;</span>(<i>Pyrus pyraster)</i>. Μπολιάζεται επίσης και με<span>&nbsp;</span>μηλιά,<span>&nbsp;</span>ροδακινιά<span>&nbsp;</span>και<span>&nbsp;</span>κορομηλιά.</p> <h2 style="color: #000000; font-size: 1.5em;"><span id=".CE.A7.CF.81.CE.AE.CF.83.CE.B5.CE.B9.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Χρήσεις">Χρήσεις</span></h2> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">Στην αρχαιότητα οι καρποί της γκορτσιάς ήταν εδώδιμοι σε πολλές περιοχές της<span>&nbsp;</span>Ελλάδας<span>&nbsp;</span>και καταναλώνονταν είτε φρέσκοι, είτε αποξηραμένοι. Σήμερα, στο πλαίσιο αναβίωσης του ενδιαφέροντος για τοπικά προϊόντα, αναφέρεται περιορισμένη χρήση των καρπών για παρασκευή<span>&nbsp;</span>πετιμεζιού,<span>&nbsp;</span>γλυκού του κουταλιού<span>&nbsp;</span>και<span>&nbsp;</span>λικέρ.<sup id="cite_ref-16" class="reference">[13]</sup><span>&nbsp;</span>Η γκορτσιά έχει επίσης μεγάλη σπουδαιότητα για τη<span>&nbsp;</span>μελισσοκομία, λόγω της πρώιμης ανθοφορίας της και της πλούσιας ποσότητας<span>&nbsp;</span>νέκταρ<span>&nbsp;</span>και<span>&nbsp;</span>γύρης, ενώ οι καρποί της αποτελούν σημαντική τροφή της άγριας πανίδας, με χρήση και σε οικόσιτα ζώα.<sup id="cite_ref-17" class="reference">[14]</sup><span>&nbsp;</span>Στην<span>&nbsp;</span>Κρήτη<span>&nbsp;</span>(όπου το φυτό ονομάζεται<span>&nbsp;</span><i>αγκούτσακας</i>,<span>&nbsp;</span><i>αχλάδα</i><span>&nbsp;</span>ή και απλά<span>&nbsp;</span><i>αχλαδιά</i>),<sup id="cite_ref-19" class="reference">[δ]</sup><span>&nbsp;</span>με τους ώριμους καρπούς σίτιζαν τα<span>&nbsp;</span>γουρούνια<span>&nbsp;</span>και με τα άνθη του φυτού στόλιζαν το χώρο υποδοχής των σπιτιών.<sup id="cite_ref-xaniotika_20-0" class="reference">[16]</sup></p> <p style="color: #202122; font-size: 14px;">Το εκχύλυσμα ή αφέψημα των καρπών συνιστάται ως διουρητικό και παυσίπονο σε περιπτώσεις παθήσεων της<span>&nbsp;</span>ουροδόχου κύστης<span>&nbsp;</span>και της<span>&nbsp;</span>ουρήθρας. Συνιστώνται και κατά των δηλητηριάσεων από<span>&nbsp;</span>μανιτάρια. Μια μέθοδος που έχει προταθεί είναι το βράσιμο των μανιταριών μαζί με άγρια<span>&nbsp;</span>αχλάδια.<sup id="cite_ref-botano-76_1-2" class="reference">[1]</sup><span>&nbsp;</span>Αναφέρεται πως στην Κρήτη το εκχύλυσμα του καρπού χρησιμοποιείτο κατά της<span>&nbsp;</span>διάρροιας. Επιπλέον, ένα ενδιαφέρον λαογραφικό στοιχείο που αφορά το νησί είναι ότι τα καβουρδισμένα και κονιορτοποιημένα φύλλα της γκορτσιάς ρίχνονταν μέσα στον<span>&nbsp;</span>καφέ<span>&nbsp;</span>όσων είχαν<span>&nbsp;</span>μυρμηγκιές, ο οποίος τους προσφέροταν με αυτόν τον τρόπο, όπως λέγεται, εν αγνοία τους.<br><br></p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

V 114 (5 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Βασίλειος μικρός βασιλικός ή νάνος (Ocimum minimum)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 50 σπόροι.</strong></span></h2> <p>Ώκιμο το μικρόφυλλο (Ocimum minimum): ο βασιλικός αυτός είναι γνωστός σαν «μικρός βασιλικός» ή «νάνος» και αποτελεί ένα ξεχωριστό είδος, με μικρό ανάστημα (20 cm), φουντωτό σε σχήμα σφαίρας φύλλωμα και χαρακτηριστικό λεπτό άρωμα. Καλλιεργείται και σε γλάστρα, καθώς επίσης, χρησιμοποιείται και σαν διακοσμητικό στις μπορντούρες των κήπων, για τα όμορφα πράσινα ή κοκκινωπά φύλλα του.</p> <h3><strong>ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ</strong></h3> <p>Ο βασιλικός είναι φυτό με μεγάλη βλαστητική ανάπτυξη γι’ αυτό έχει συνέχεια ανάγκη από λιπαντικά στοιχεία και υγρασία στο έδαφος, παρ' όλο που αντέχει και σε πιο αντίξοες συνθήκες, οπότε, φυσικά, το φυτό δεν αναπτύσσεται τόσο πολύ. Χρειάζεται ένα μέσης συστάσεως έδαφος, που πρέπει να είναι καλά λιπασμένο, κυρίως, σε ό,τι αφορά το κάλιο. Στα αργιλώδη εδάφη, δεν αναπτύσσεται καλά, ενώ στα πολύ ελαφρά υποφέρει από έλλειψη υγρασίας. Ο βασιλικός θέλει πολύ ήλιο, για να αποκτήσει το γνωστό, χαρακτηριστικό του άρωμα (όσο περισσότερος ήλιος, τόσο πιο έντονο είναι το άρωμα).</p> <p>Στις εκτατικές καλλιέργειες, το φυτό συλλέγεται λίγο πριν την ανθοφορία ή ξεραίνεται ολόκληρο σε μέρος δροσερό και αεριζόμενο. Αν, όμως τα φυτά καλλιεργούνται για διακοσμητικούς λόγους ή για να χρησιμοποιηθούν τα φύλλα τους σαν καρύκευμα, θα πρέπει να κόβονται λίγα φύλλα κάθε φορά, τα φυτά να κορυφολογούνται ώστε ν' αναπτύσσονται νέοι πλευρικοί βλαστοί και οι ανθοταξίες να κόβονται μόλις σχηματίζονται, για να παραταθεί η ζωή του φυτού. Με τον τρόπο αυτό τα φυτά μπορούν να αντέξουν μέχρι τα πρώτα κρύα του χειμώνα.</p> <h3><strong>ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ</strong></h3> <p>Ο πολλαπλασιασμός του βασιλικού γίνεται με σπόρους, από τον Φεβρουάριο-Μάρτιο μέχρι την αρχή του καλοκαιριού, ανάλογα με το κλίμα της περιοχής όπου σπέρνεται. Η θερμοκρασία δεν πρέπει να είναι χαμηλότερη από τους 10-12 °C. Το σπορείο εγκαθίσταται έξω, στο έδαφος ή σε κασόνι και τα φυτά μεταφυτεύονται στην οριστική τους θέση μόλις βγάλουν 4-5 φύλλα. Τα νεαρά φυτά φυτεύονται σε γραμμές που απέχουν 30 cm και έχουν απόσταση επί των γραμμών 25-30 cm. Καλό είναι φυτά να τοποθετούνται στο χώμα με μπάλα χώματος.</p> <p>Ο βασιλικός μπορεί να καλλιεργηθεί και σε θερμοκήπιο εάν υπάρχει αρκετό φως, ξεκινώντας από τον Οκτώβριο με κλιμακωτές σπορές, για να υπάρχει διαθέσιμος νωπός βασιλικός από τον Δεκέμβριο μέχρι τον Μάρτιο.</p>

MHS 97 (50 S)