Seeds Gallery EU,
5/
5
<h2><strong>Σπόροι Μπουκάλι Κολοκύθα Molina</strong></h2>
<h2 class=""><span style="color: #f80000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόρους.</strong></span></h2>
<p>Η νεροκολοκύθα είναι ένα από τα παλαιότερα καλλιεργούμενα φυτά και έχει χρησιμοποιηθεί από τον άνθρωπο σαν λειτουργικό αλλά και διακοσμητικό αντικείμενο σε όλο τον κόσμο, καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας και πιστεύεται ότι κάλυψε το σύνολο του πλανήτη κατά τους προϊστορικούς χρόνους. Ήταν γνωστή κυρίως από καλλιέργειες σε εύκρατες και τροπικές ζώνες, επειδή εκεί οι νεροκολοκύθες αναπτύσσονται καλύτερα. Η νεροκολοκύθα σήμερα, εξακολουθεί να θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα δώρα της φύσης στην ανθρωπότητα.</p>
<p>Η νεροκολοκύθα (Lagenaria siceraria συνωνυμ. Lagenaria vulgaris Ser.) ή αλλιώς Φλασκιά είναι ένα ήμερο είδος της μεγάλης οικογένειας των κολοκυθιών (Cucurbitaceae) το οποίο εξαπλώθηκε παντροπικά ήδη από την προϊστορική αρχαιότητα.</p>
<p>Η νεροκολοκύθα είναι ένα διπλοειδές, μόνοικο ετήσιο φυτό (τα μόνοικα φυτά δεν έχουν χωριστά αρσενικά και θηλυκά άτομα). Το φυτό έχει παχείς αναρριχητικούς βλαστούς με μεγάλα λευκά άνθη που ανοίγουν μόνο τη νύχτα . Ο καρπός έρχεται σε μια μεγάλη ποικιλία σχημάτων, που συλλέγονται από τους ανθρώπους για διάφορες χρήσεις.</p>
<p>Η νεροκολοκύθα ήταν ένα από τα πρώτα φυτά που καλλιεργήθηκαν στον κόσμο (το δεύτερο αρχαιότερο μετά τη σίκαλη -Secale cereale 11,050 π.Χ.), όχι τόσο σαν τροφή αλλά για την χρήση του σαν δοχείο μεταφοράς νερού. Οι σπόροι της νεροκολοκύθας μάλλον μεταφέρθηκαν από την Αφρική στην Ασία, την Ευρώπη και την Αμερική μέσα από τις μετακινήσεις και μεταναστεύσεις των ανθρώπων παρά επιπλέοντας κατά μήκος των ωκεανών. Έχει αποδειχθεί ότι έφτασε στον Νέο Κόσμο πολύ πριν την άφιξη του Κολόμβου. Μοιράζεται το κοινό της όνομα Calabash με το δέντρο Calabash (Crescentia cujete).</p>
<p>Ιστορία και εξάπλωση</p>
<p>Η νεροκολοκύθα είναι ενδημικό φυτό της Αφρικής: Άγριοι πληθυσμοί του φυτού ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στη Ζιμπάμπουε. Δύο υποείδη, που πιθανόν αντιπροσωπεύουν δύο χωριστές εκδηλώσεις εξημέρωσης, έχουν εντοπιστεί: Lagenaria siceraria spp. siceraria (στην Αφρική, εξημερωμένα περίπου 4.000 χρόνια πριν) και L. siceraria spp. asiatica (στην Ασία, εξημερωμένα τουλάχιστον πριν από 10.000 χρόνια, ίσως και περισσότερο). Η φλούδα από τις ήμερες νεροκολοκύθες, σε αντίθεση με εκείνη των άγριων, είναι παχιά και αδιάβροχη.</p>
<p>Εξημερωμένες νεροκολοκύθες έχουν εντοπιστεί στην Αμερική σε περιοχές όπως το Guila Naquitz στο Μεξικό (περίπου 10.000 χρόνια πριν). Συγκρίσεις αλληλουχιών DNA από αρχαιολογικά δείγματα νεροκολοκύθας με σύγχρονες ασιατικές και αφρικανικές τοπικές ποικιλίες προσδιορίζουν την Ασία ως πηγή της εισαγωγής της στο Νέο Κόσμο.</p>
<p>Στην Ευρώπη, η νεροκολοκύθα εμφανίζεται με κάποια συχνότητα από τη ρωμαϊκή περίοδο και μετά. Γενετικά, τα αρχαία δείγματα που βρέθηκαν στην Ευρώπη και μία εμπορική ποικιλία siceraria L. cv. «Herkuleskeule» είναι ασιατικής καταγωγής, όπως προσδιορίζονται από το DNA.</p>
<p>Τόσο σημαντικές ήταν αυτές οι νεροκολοκύθες στην καθημερινή ζωή των ιθαγενών, που εισήχθησαν σε ανθρώπινους πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο. Ίσως η πιο σημαντικό η χρήση τους ήταν σαν δοχεία, όπως κατσαρόλες, τηγάνια και κύπελλα, και αυτές οι νεροκολοκύθες εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα σε πολλά μέρη του κόσμου. Σαν δοχεία μεταφοράς νερού (παγούρια), εξακολουθούν να προτιμώνται σε σχέση με τα πήλινα πιθάρια επειδή είναι ελαφρύτερα και διατηρούν το νερό δροσερό. Εκτός από τα δοχεία και τα σκεύη φαγητού, οι νεροκολοκύθες χρησιμοποιούνται για σχεδίες, σωλήνες και ταμπακέρες.</p>
<p>Τις ώριμες νεροκολοκύθες τις βρίσκουμε σε μια εκπληκτική σειρά από σχήματα και μεγέθη, από τα μικροσκοπικά κολοκύθες μήκους μόνο πέντε εκατοστών μέχρι γίγαντες με μήκος πάνω από 2 μέτρα. Μερικές από τις χαρακτηριστικές μορφές έχουν δώσει ονόματα σε ποικιλίες νεροκολοκύθας όπως "κανάτα", " ρόπαλο ", "φίδι", "δελφίνι", "λαιμός χήνας", "πίπα", "φωλιά πουλιών", κλπ. Με πλούσιο χώμα, άφθονο ηλιακό φως και νερό, μεγαλώνουν εύκολα σε ζεστές εύκρατες και τροπικές περιοχές σε όλο τον κόσμο.</p>
<p>Αφρική</p>
<p>Οι κούφιες και αποξηραμένες νεροκολοκύθες είναι ένα πολύ χαρακτηριστικά οικιακά σκεύη σε νοικοκυριά σε ολόκληρη την Δυτική Αφρική. Χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό του ρυζιού, για μεταφέρουν νερό, και σαν δοχεία τροφίμων. Τα μικρότερα μεγέθη τα χρησιμοποιούν σαν κύπελα για να πίνουν κρασί από φοίνικες.</p>
<p>Οι αποξηραμένες νεροκολοκύθες μπορούν να διακοσμηθούν. Το φυσικό χρώμα του εξωτερικού φλοιού της αποξηραμένης νεροκολοκύθας είναι ζεστό κίτρινο, και σκουραίνει με την ηλικία και τη χρήση. Οι κολοκύθες μπορούν να βάφονται σε άλλα χρώματα: ροζ, αν τριφτούν με τα φύλλα από κεχρί, μπλε, με λουλάκι, μεταξύ άλλων. Μπορούν επίσης να είναι γίνουν σκουρότερες αν κρεμαστούν σε ένα καπνιστή δωμάτιο.</p>
<p>Ωστόσο, οι νεροκολοκύθες μπορούν να διακοσμηθούν με διάφορες τεχνικές ή μεθόδους σύμφωνα με την παράδοση κάθε περιοχής. Αν και μερικοί άνθρωποι τις χρησιμοποιούν όπως είναι, φυσικές. Απλώς τις πλένουν πολύ τακτικά. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία σχεδίων και μοντέλων που οι παραδοσιακοί χαράκτες χρησιμοποιούν για να διακοσμήσουν τις νεροκολοκύθες. Αυτά επιτυγχάνονται εφαρμόζοντας μια από τις παρακάτω βασικές τεχνικές ή μεθόδους και συγκεκριμένα: ξύσιμο, σκάλισμα, καψάλισμα, πυροχαρακτική και χαρακτική με πίεση. Στις περισσότερες περιοχές, οι τεχνικές ή οι μέθοδοι συνδυάζονται.</p>
<p>Οι νεροκολοκύθες χρησιμοποιούνται στην Δυτική Αφρική για την κατασκευή μουσικών οργάνων, της Kora (άρπα-λαούτο), του xalam / Ngoni (ένα λαούτο) και του goje (παραδοσιακό βιολί). Μπορούν επίσης να χρησιμεύσουν ως αντηχεία κάτω από το Balafon (μαρίμπα - ξυλόφωνο). Η νεροκολοκύθα χρησιμοποιείται επίσης για να φτιαχτεί η shegureh (γυναικεία κουδουνίστρα από τη Σιέρα Λεόνε) και το balangi (Σιέρα Λεόνε είδος Balafon από από τη Σιέρα Λεόνε). Μερικές φορές, οι μεγάλες κούφιες νεροκολοκύθες απλώς αποξηραίνονται και χρησιμοποιούνται σαν κρουστά όργανα, κυρίως από τους Fulaniι, τους Songhai, τις φυλές Gur και Hausa.</p>
<p>Τα Κρουστά από νεροκολοκύθες "Shekere" είναι πιθανόν ένα από τα αρχαιότερα μουσικά όργανα. Στην Αφρική, βρίσκονται σε διάφορα μεγέθη και σχήματα, παίζονται σε μια ποικιλία από στυλ, και έχουν πολλά διαφορετικά ονόματα. Στην Αφρική βρίσκονται κατά κύριο λόγο, αλλά όχι αποκλειστικά, στη Νιγηρία, το Τόγκο, τη Γκάνα, το Μπενίν, τη Σιέρα Λεόνε και της Ακτής Ελεφαντοστού (υπάρχουν πολλά μέρη της Αφρικής, όπου δεν θα ακούσετε αυτό το μέσο).</p>
<p> </p>
<p>Οι κούφιες νεροκολοκύθες καλύπτονται με ένα χαλαρό δίχτυ με αρμαθιές από εκατοντάδες χάντρες από τα Δάκρυα του Ιώβ (Coix Lacryma-jobi). Οι χάντρες αυτές είναι στην πραγματικότητα οι κούφιοι καρποί που περιείχαν τα θηλυκά άνθη του παντροπικού αυτού ποώδους φυτού (Coix Lacryma-jobi). Καθώς οι χάντρες "χαστουκίζουν" την νεροκολοκύθα, παράγεται ένας δυνατός ρυθμικός ήχος - το ίδιο καλός μ' αυτόν που θα παραγόταν από ένα οποιοδήποτε σύγχρονο μουσικό όργανό για το αυτό σκοπό. Με τη χρήση του λαιμού της νεροκολοκύθας σαν λαβή, ο ήχος ενισχύεται από το κούφιο εσωτερικό της.</p>
<p>Η νεροκολοκύθα χρησιμοποιείται επίσης ως κάλυμμα κεφαλής από τις γυναίκες του Tourou, ενός μικρού χωριού στο βόρειο άκρο του Καμερούν στα σύνορα με την Νιγηρίας. Το κάλυμμα αυτό είναι βαμμένο κόκκινο-πορτοκαλί και είναι διακοσμημένο με σχέδια ή όχι.</p>
<p>Στην Ανατολική Αφρική και ιδιαίτερα στην Αιθιοπία στην κοιλάδα του Omo, οι νεροκολοκύθες χρησιμοποιούνται ευρέως. Τα παιδιά της φυλής Ebore στην Αιθιοπία φορούν καπέλα από το calabash για την προστασία τους από τον ήλιο. Οι γυναίκες της φυλής Karo τις χρησιμοποιούν για να λιχνίζουν τα σιτηρά. Οι γυναίκες της φυλής Dassanech και Mursi για να κουβαλούν τρόφιμα και νερό.</p>
<p>Οι νεροκολοκύθες χρησιμοποιούνται σαν απαραίτητη σκεύη στην καθημερινή ζωή των νοικοκυριών την φυλής Hamar στην Αιθιοπία - για να πίνουν και μεταφέρουν νερό, καφέ, γάλα ή ξινό βουτυρόγαλα. Οι μεγάλες, κούφιιες και αποξηραμένες νεροκολοκύθες χρησιμοποιούνται επίσης για να "χτυπηθεί" το βούτυρο, σαν δοχεία τροφίμων ή για να προετοιμαστεί σ' αυτές το παραδοσιακό μείγμα βουτύρου και κόκκινου πηλού με το οποίο τρίβουν και βάφουν τα μαλλιά τους οι παντρεμένες γυναίκες της φυλής Hamar.</p>
<p>Ένα στενόμακρο είδος νεροκολοκύθας (λέγεται “kibuyu” στα Σουαχίλι) χρησιμοποιείται από τους Μασάι σαν δοχείο να συντηρούν ένα μίγμα από γάλα και αίμα αγελάδας, που αποτελεί μια βασική τροφή των κτηνοτρόφων Μασάι στην Τανζανία και την Κένυα.</p>
<p>Οι νεροκολοκύθες χρησιμοποιούνται για τη συλλογή και την αποθήκευση κρασιού από φοίνικες στο Κονγκό. Επίσης στη Νότια Αφρική, χρησιμοποιείται ως παγούρι από φυλές όπως οι Ζουλού. Ο Luo της Κένυας φτιάχνουν μια μεγάλη παραδοσιακή σάλπιγγα από νεροκολοκύθες, που την φυσούν κατά τη διάρκεια τελετών ή όταν διώχνουν μακριά τα άγρια ζώα.</p>
<p>Καραϊβική - Αμερική</p>
<p>Οι δημοφιλείς, ζωγραφισμένες κολοκύθες calabash της Καραϊβικής, του Μεξικό και της Κεντρικής Αμερικής προέρχονται από ένα ενδημικό αμερικανικό τροπικό δέντρο που ανήκει στην οικογένεια της Μπιγκνόνιας (Bignoniaceae). Υπάρχουν δύο είδη δέντρου Calabash που φυτρώνουν άγρια στο Μεξικό, την Κεντρική και Νότια Αμερική, το Crescentia alata και το Crescentia cujete.</p>
<p>Καραϊβική</p>
<p>Στην Καραϊβική τα Calabash χρησιμοποιούνται κυρίως για σκεύη, όπως φλιτζάνια, κύπελλα, και λεκάνες στις αγροτικές περιοχές. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για τη μεταφορά νερού ή για τη μεταφορά αντικειμένων, όπως τα ψάρια, κατά την αλιεία. Σε ορισμένες χώρες της Καραϊβικής, το επεξεργάζονται και βρίσκεται ζωγραφισμένο και διακοσμημένο από τους τεχνίτες σε διάφορες μορφές όπως τσάντες ώμου ή άλλα αντικείμενα για να πουληθεί στους τουρίστες.</p>
<p>Στη Τζαμάικα, επίσης συναντάται σαν κομμάτι του φυσικού τρόπου ζωής των Rastafarians. Σαν φλιτζάνι, κύπελλο, ή ακόμη σαν νερό-σωλήνας ή "Bong", η νεροκολοκύθα θεωρείται ότι συνάδει με το "Ital" ή φυσικό τρόπο ζωής στον οποίο δεν χρησιμοποιούν εξευγενισμένα προϊόντα, όπως επιτραπέζιο αλάτι, ή σύγχρονες μεθόδους μαγειρέματος, όπως τα μικροκύματα. Στην Αϊτή, το φυτό ονομάζεται kalbas kouran, (κολοκύθα που τρέχει), και χρησιμοποιείται για να φτιαχτεί η ιερή κουδουνίστρα σύμβολο του Vodou, που ονομάζεται asson. Γι' αυτό και το φυτό Calabash θεωρείται ιερό. Είναι, επίσης, το εθνικό δέντρο της St. Lucia.</p>
<p>Βόρεια Αμερική - Μεξικό</p>
<p>Σε πολλές αγροτικές περιοχές του Μεξικού, η νεροκολοκύθα αποξηραίνεται και αδειάζεται το εσωτερικό της ώστε να γίνει κούφια για να δημιουργηθεί ένα bule ή guaje, δηλαδή ένα δοχείο μεταφοράς νερού (παγούρι ή στάμνα). Οι νεροκολοκύθες που κόβονται στη μέση ονομάζονται Jicara, και έχουν το ίδιο όνομα με τα πήλινα κύπελα Jicara.</p>
<p>Οι αυτόχθονες Αμερικανοί (ινδιάνοι) χρησιμοποίησαν φωλιές πουλιών φτιαγμένες από νεροκολοκύθες γιατί ήθελαν να προσελκύσουν τα μωβ χελιδόνια (Progne subis). Δύο είδη από αυτά τα πουλιά, αναπαράγονταν και στο Μεξικό. Το πάθος για τη δημιουργία και την αγορά και κατασκευή σπιτιών για πουλιά από νεροκολοκύθες είναι μία από τις εκφράσεις της ινδιάνικης τέχνης.</p>
<p>Η διακόσμηση της νεροκολοκύθας, είναι μια αρχαία παράδοση μεταξύ των ιθαγενών λαών της Αμερικής, και ιδίως των ινδιάνων Navajo, Hopi και Pueblo των Νοτιοδυτικών ΗΠΑ, και των Nuxálk και Haida της Βρετανικής Κολούμπιας στον Καναδά.</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>
VG 41 (5 S)
