5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Βαμβάκια (Gossypium herbaceum)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 ή 15 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό το βαμβάκι ανήκει στην τάξη των Μαλαχωδών και στην οικογένεια των Μαλαχοειδών. Ιθαγενές των τροπικών περιοχών της Αφρικής και της Ασίας είναι γνωστό από τα πανάρχαια χρόνια και καλλιεργείται για τις ίνες του.</p> <p>Σε ανασκαφές που έγιναν στην Ινδία βρέθηκαν υπολείμματα υφασμάτων από βαμβάκι που υπολογίζονται γύρω στο 3000 π.Χ. Στην Ελλάδα πρωτοήρθε από την Ασία κατά την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου γύρω στο 325 π.Χ. Η καλλιέργειά του στη συνέχεια εξαπλώθηκε στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες της Μεσογείου. Τα χρόνια εκείνα το βαμβάκι αναφερόταν ως δέντρο, γεγονός που αποδεικνύει ότι καλλιεργούσαν δενδροειδείς ποικιλίες βαμβακιού. Η καλλιέργεια του βαμβακιού στην Ελλάδα αναφέρεται από τον Παυσανία το 2 μ.Χ. αιώνα με την ονομασία ‘’βύσσος’’. Η καλλιέργεια του επεκτάθηκε σε μεγάλη κλίμακα γύρω στο 550 μ.Χ.</p> <p>Η επιστημονική του ονομασία είναι γοσύπιο και οι βλαστοί του διακλαδώνονται φτάνοντας σε ύψος το 1,5 μέτρο αλλά και τα 6 μέτρα στις δενδροειδείς ποικιλίες. Έχει φύλλα με μακρύ μίσχο, μεγάλα και με έλασμα. Στη βάση του μίσχου βρίσκονται δύο μικρά παράφυλλα συνήθως οδοντωτά. Τα άνθη βγαίνουν από τις μασχάλες των φύλλων και είναι μεγάλα, μοναχικά και παράγονται από ανθοφόρους οφθαλμούς. Οι ανθοφόροι οφθαλμοί στην αρχή τους μοιάζουν με μικρές πυραμίδες και στο στάδιο αυτό τα άνθη του λέγονται χτένια. Ο καρπός του είναι κάψα και έχει 8-10 σπόρια που περιβάλλονται από λευκές ίνες. Οι ώριμες ίνες αποτελούνται κατά μεγάλο ποσοστό από κυτταρίνη. Σήμερα το βαμβάκι καλλιεργείται σε πολλές χώρες της γης αλλά το μεγαλύτερο τμήμα της παραγωγής προέρχεται από το βόρειο ημισφαίριο.</p> <p>Καλλιεργούμενα είδη</p> <p>Τα είδη που καλλιεργούνται σήμερα είναι τέσσερα.</p> <p>1-Αδρότριχο βαμβάκι ή Χνουδωτό βαμβάκι (Γοσσύπιον το αδρότριχον - Gossypium hirsutum) Το πιο κοινά καλλιεργούμενο δίνει πάνω από το 90% της παγκόσμιας παραγωγής. Είναι και το μοναδικό είδος που καλλιεργείται στην Ελλάδα. Το είδος αυτό είναι πολυετές αλλά στην Ελλάδα καλλιεργείται ως μονοετές γιατί δεν επιβιώνει σε κρύο χειμώνα. Οι ίνες που παράγει φτάνουν τα 45 χιλιοστόμετρα μήκος και χαρακτηριστικό του είναι το χνούδι που περικλείει τα σπόρια του. Τα άνθη του είναι λευκά όταν ανοίξουν αλλά στην πορεία αλλάζουν χρώμα και γίνονται κόκκινα ή μοβ. Είναι βαμβάκι υψηλής ποιότητας με μεγάλη αντοχή, ελαστικότητα, πολύ καλή στιλπνότητα και ομοιομορφία.</p> <p>2-Ποώδες βαμβάκι (Γοσσύπιον το ποώδες - Gossypium herbaceum) Βρίσκεται αυτοφυές στο Πακιστάν στην Ινδία και σε ορισμένες περιοχές της Αφρικής. Παλαιότερα η καλλιέργεια του ήταν πολύ διαδεδομένη αλλά σήμερα οι καλλιέργειες του αντικαταστάθηκαν από το χνουδωτό βαμβάκι που είναι πολύ καλλίτερης ποιότητας. Στην Ελλάδα το καλλιεργούσαν μέχρι το 1950 στη Λιβαδειά όπου ήταν γνωστό με την ονομασία Δαδιώτικο και στις Σέρρες.</p> <p>3-Βαρβαδεινό βαμβάκι (Γοσσύπιον το βαρβαδινόν - Gossypium barbadense) Πολυετή και ετήσια φυτά που τα περισσότερα είναι δενδροειδή και φτάνουν σε ύψος και τα 6 μέτρα. Η καταγωγή του είδους αυτού είναι η λατινική Αμερική και σήμερα καλλιεργείται στην Αίγυπτο, το Σουδάν, σε πρώην Σοβιετικές χώρες, στις Η.Π.Α., στη Βραζιλία και το Περού. Τα κλαδιά του βαμβακιού αυτού είναι πλάγια και τα φύλλα του έχουν μεγάλες σχισμές Τα σπόρια του είναι κυανού χρώματος και τα άνθη είναι κιτρινωπά με μία κηλίδα στη βάση του κάθε πέταλου. Οι ίνες του είναι οι μακρύτερες από όλα τα είδη και φτάνουν και τα 50 χιλιοστόμετρα είναι καλής ποιότητας , λεπτές και μαλακές.</p> <p>4-Δενδρώδες βαμβάκι (Γοσσύπιον το δενδρώδες - Gossypium arboreum). Βρίσκεται αυτοφυές στο Πακιστάν , τη Σρι Λάνκα και την Ινδία όπου θεωρείται ιερό φυτό γι αυτό βρίσκεται έξω από πολλούς ναούς. Οι ίνες του είναι πολύ κοντές και όχι τόσο καλής ποιότητας γι αυτό η καλλιέργεια του είναι πολύ περιορισμένη.</p> <p>Κλίμα, έδαφος, σπορά, λίπανση</p> <p>Το βαμβάκι είναι φυτό απαιτητικό σε υψηλές θερμοκρασίες. Το καταλληλότερο κλίμα για τη σωστή ανάπτυξη του είναι μέτρια ζέστη και κρύα άνοιξη , συχνές βροχοπτώσεις όχι μεγάλης έντασης , όχι παγετός ή χαλάζι, δροσερό φθινόπωρο χωρίς πολλές βροχές και ζέστη, υγρό καλοκαίρι. Δυνατές σε ένταση βροχές μπορούν να καταστρέψουν τις ίνες του φυτού. Τα κατάλληλα εδάφη θεωρούνται αυτά που είναι αμμοπηλώδη με αρκετή ποσότητα αργίλου, οργανικές ουσίες και λίγο άζωτο και φώσφορο. Η απόδοση σε παραγωγή δεν επηρεάζεται εάν το χωράφι φυτεύεται για πολλά χρόνια. Στην Ελλάδα για παράδειγμα λόγω έλλειψης μεγάλων εκτάσεων καλλιεργείται στο ίδιο χωράφι για πολλά χρόνια και πολλές φορές.</p> <p>Επειδή το βαμβάκι είναι αρκετά ευαίσθητο φυτό η καταπολέμηση των ζιζανίων είναι αρκετά δύσκολη και η ύπαρξη τους μπορεί να μειώσει αισθητά την παραγωγή. Ο πολλαπλασιασμός του βαμβακιού γίνεται με σπορά αφού πρώτα τα σπόρια υποστούν ειδική επεξεργασία και αφαιρεθούν οι διάφορες ίνες που τα περιβάλουν. Έτσι ο σπόρος κυλά ευκολότερα στις μηχανές σποράς και διευκολύνει την απορρόφηση της υγρασίας του εδάφους.</p> <p>Στην Ελλάδα η καλύτερη εποχή για τη σπορά είναι από τις αρχές Απριλίου έως τα μέσα Μαΐου. Το όψιμο βαμβάκι σπέρνεται στις βόρειες περιοχές και το πρώιμο στις νότιες. Η θερμοκρασία κατά τη σπορά πρέπει να είναι γύρω στους 15 βαθμούς καθώς χαμηλότερες θερμοκρασίες καθυστερούν το φύτρωμα και οι σπόροι μπορεί να εμφανίσουν μύκητες. Το βαμβάκι δεν εξαντλεί το έδαφος από τα θρεπτικά του στοιχεία. Παρ όλα αυτά μερικές φορές χρειάζεται λίπανση με αζωτούχα λιπάσματα. Η λίπανση με διάφορα άλλα λιπάσματα δεν έχει δώσει καλλίτερα αποτελέσματα στην παραγωγή. Όταν χρειαστεί πότισμα τότε αυτό είναι καλό να γίνεται με τη μέθοδο της τεχνητής βροχής, δηλαδή ράντισμα όλου του φυτού.</p> <p>Συγκομιδή-Εκκόκκιση</p> <p> </p> <p>Για να ωριμάσει το βαμβάκι πρέπει να περάσουν περίπου 2 μήνες από τη σπορά Η συλλογή του γίνεται με ειδικές μηχανές , που είναι πιο σύνηθες ή με το χέρι που είναι πιο δαπανηρό και επίπονο αλλά το βαμβάκι είναι πιο καθαρό και έτσι έχει και καλλίτερη τιμή στο εμπόριο. Μετά τη συγκομιδή το βαμβάκι μεταφέρεται σε ειδικούς χώρους που λέγονται εκκοκκιστήρια. Εκεί γίνεται ο αποχωρισμός των ινών από το σπόρο. Ο χρόνος που γίνεται η εκκόκκιση είναι περίπου 3 μήνες μετά τη συλλογή. Τα περισσότερα εκκοκκιστήρια διαθέτουν μηχανισμούς που απομακρύνουν τα διάφορα ξένα σώματα όπως χώμα, φύλλα , σπόρους καθώς και την περιττή υγρασία. Μετά από τις διαδικασίες αυτές τα βαμβάκια, καθαρά πλέον , συσκευάζονται σε μεγάλες μπάλες ή τετράγωνες παλέτες , δένονται , καταγράφεται η ποιότητα και προωθούνται στο εμπόριο.</p> <p>Εμπόριο, Χρήσεις</p> <p>Η κατασκευή υφασμάτων είναι η βασικότερη από τις διάφορες χρήσεις του βαμβακιού. Στην υφαντουργία οι ίνες του αποτελούν την κυριότερη ύλη. Τα βαμβακερά υφάσματα είναι πολύ καλής ποιότητας αν και σήμερα τα αντικαθιστούν με συνθετικά που στοιχίζουν λιγότερο. Η Κίνα έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή στον κόσμο. Ακολουθούν η Ινδία, οι Η.Π.Α., η Ρωσία, το Πακιστάν και η Βραζιλία.</p> <p>Στην Ελλάδα καλλιεργούνταν περίπου 4.300.000 στρέμματα το 2000 και η ετήσια παραγωγή έφτανε τους 435.000 τόνους.</p> <p>Το 2009 καλλιεργήθηκαν 2.350.000 στρέμματα έναντι ~2.500.000 το 2008 με τάση να καλλιεργηθούν 3.000.000 το 2010. Οι διακυμάνσεις είναι αποτέλεσμα των πολιτικών επιδοτήσεων και των πλαφόν που έχουν αυτές.</p> <p>Το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνικού βαμβακιού καταναλώνεται εγχώρια ενώ το υπόλοιπο εξάγεται κυρίως σε μορφή νημάτων. Από το σπόρο του βαμβακιού βγαίνει λάδι (βαμβακέλαιο) που χρησιμοποιείται ως επιτραπέζιο αλλά περιορισμένα. Επίσης από τα υπολείμματα του βαμβακιού παρασκευάζεται η βαμβακόπιτα που χρησιμοποιείται ως ζωοτροφή.</p>

T 10 (10 S)

5/ 5

<h2><strong>Γίγαντες λευκοί ηλίανθου σπόροι</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;" class=""><strong>Τιμή για το πακέτο των 1g (10-25) ή 100 (11g) σπόρων.</strong></span></h2> <p>Ένας αληθινός γιγαντιαίος που φθάνει μέχρι και 400 εκατοστά (14ft) ψηλός με μία από τις μεγαλύτερες λευκές ανθισμένες κεφαλές ηλιόσπορου που μπορούν να φτάσουν μέχρι και 50cm (19in). Οι σπόροι είναι ένας από τους μεγαλύτερους διαθέσιμους για το Helianthus (λευκό ηλιοτρόπιο).</p> <p>Μια πολύ σπάνια παλιά ποικιλία σήμερα. Πρόκειται για ηλίανθο με λευκούς σπόρους για σπορά, οι λοβοί σπόρων είναι σκληροί και γεμάτοι από σπόρους, οι μεγάλοι σπόροι είναι μεγάλοι και μακρύι. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί στην επεξεργασία πετρελαίου για την παραγωγή πετρελαίου υψηλής ποιότητας.</p> <p>Το φυτό συνήθως αναπτύσσεται σε ύψος μεταξύ 3 και 4 μέτρων, με πολύ μεγάλες και βαριές κεφαλές.</p> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 71 W (1g)

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>1000 σπόροι Γίγαντες λευκοί ηλίανθου</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 1000 (100 g) σπόρων.</strong></span></h2> <p>Ένας αληθινός γιγαντιαίος που φθάνει μέχρι και 400 εκατοστά (14ft) ψηλός με μία από τις μεγαλύτερες λευκές ανθισμένες κεφαλές ηλιόσπορου που μπορούν να φτάσουν μέχρι και 50cm (19in). Οι σπόροι είναι ένας από τους μεγαλύτερους διαθέσιμους για το Helianthus (λευκό ηλιοτρόπιο).</p> <p>Μια πολύ σπάνια παλιά ποικιλία σήμερα. Πρόκειται για ηλίανθο με λευκούς σπόρους για σπορά, οι λοβοί σπόρων είναι σκληροί και γεμάτοι από σπόρους, οι μεγάλοι σπόροι είναι μεγάλοι και μακρύι. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί στην επεξεργασία πετρελαίου για την παραγωγή πετρελαίου υψηλής ποιότητας.</p> <p>Το φυτό συνήθως αναπτύσσεται σε ύψος μεταξύ 3 και 4 μέτρων, με πολύ μεγάλες και βαριές κεφαλές.</p> </body> </html>

P 389 W

5/ 5

<h2><strong>Αμαράνθιο κόκκινο γρανάτης σπόροι (Amaranthus tricolor)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong><strong>Τιμή για το πακέτο των 50 (0,03 g) σπόρους.</strong></strong></span></h2> <p><strong><span title="">"Κόκκινα φύλλα Αμαράνθου"</span> </strong>Το τριαντάλι Amaranthus, γνωστό ως αμαράνθικο, είναι ένα είδος στο γένος Amaranthus (οικογένεια Amaranthaceae).<br /><br />Το διακοσμητικό φυτό είναι γνωστό ως bireum στην Κορέα. tampala, tandaljo ή tandalja bhaji στην Ινδία. callaloo στην Καραϊβική. και το παλτό του Ιωσήφ μετά τη βιβλική μορφή του Ιωσήφ, που λέγεται ότι φορούσε ένα παλτό πολλών χρωμάτων. Παρόλο που είναι ιθαγενής στη Νότια Αμερική, πολλές ποικιλίες αμαράνθων μπορούν να βρεθούν σε όλο τον κόσμο σε μια πληθώρα διαφορετικών κλιματικών συνθηκών, λόγω του ότι είναι μια μονάδα σταθεροποίησης άνθρακα C4, η οποία της επιτρέπει να μετατρέψει το διοξείδιο του άνθρακα σε βιομάζα με αποτελεσματικότερο ρυθμό από άλλους φυτά. Οι καλλιέργειες έχουν εντυπωσιακό κίτρινο, κόκκινο και πράσινο φύλλωμα.<br /><br />Το Amaranthus gangeticus θεωρείται συνώνυμο του A. tricolor, [5] αλλά έχει αναγνωριστεί ως ξεχωριστό είδος στο παρελθόν. Το Α. Gangeticus είναι επίσης γνωστό ως αμάραντο με κεφάλι ελέφαντα. Πρόκειται για ένα ετήσιο ανθοφόρο φυτό με βαθιά μοβ άνθη. Μπορεί να αυξηθεί σε 2-3 πόδια (0,61-0,91 μέτρα) ψηλό. Στο Μπαγκλαντές, έχει χρησιμοποιηθεί ως φυλλώδες λαχανικό. Μπορεί να αναστείλει την κατακράτηση ασβεστίου σε δίαιτες με ρύζι.<br /><br />Μαγειρικές χρήσεις<br /><br />Τα φύλλα και τα στελέχη μπορούν να καταναλωθούν ως λαχανικό σαλάτας. Στην Αφρική, συνήθως μαγειρεύεται ως φυλλώδες λαχανικό. Συνήθως αναδεύεται ή τηγανίζεται ως ατμός στην Κίνα και την Ιαπωνία.<br />Κορέα<br /><br />Στον πολιτισμό<br /><br />Εμφανίζεται στο έμβλημα των Gonville και Caius College, Cambridge, όπου ονομάζεται "λουλούδια απαλά".</p>

VE 209 (50 S)

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Γίνετε προμηθευτής σπόρων μας</strong></h2> <h2><strong>Τι χρειάζεται για να γίνει ο προμηθευτής σπόρων μας;</strong></h2> <p>Για να γίνετε προμηθευτής μας, πρέπει να έχετε ένα βίντεο και φωτογραφίες των καρπών των φυτών που μας προσφέρετε, με τα προσωπικά σας στοιχεία και μια ημερομηνία σε χαρτί που θα είναι σαφώς ορατή (με το όνομα και τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που χρησιμοποιείτε για το PayPal ).</p> <p>Εάν πρόκειται για λαχανικό (ντομάτα, πιπέρι, αγγούρι ...), πρέπει να γνωρίζετε το ακριβές όνομα της ποικιλίας, επειδή αν χρησιμοποιείτε οποιοδήποτε άλλο όνομα και δεν μπορούμε να βρούμε τις πληροφορίες στο διαδίκτυο, τότε δεν μας ενδιαφέρει αυτά σπόρους.</p> <p>Θα χρειαστεί να μας στείλετε μια μικρότερη ποσότητα σπόρων (20) έτσι ώστε να μπορέσουμε να εκτελέσουμε δοκιμές βλάστησης σπόρων. Μετά από αυτό, μπορούμε να κανονίσουμε μια περαιτέρω αγορά του σπόρου από εσάς.</p> <p>Δεν ενδιαφερόμαστε για προμηθευτές από την Κίνα, την Ινδονησία ...</p> <p>Πραγματοποιούμε πληρωμές αποκλειστικά μέσω του PayPal (δεν υπάρχει άλλη επιλογή πληρωμής).</p> </body> </html>

5/ 5

<h2><b>Σπόροι Danshen (Salvia miltiorrhiza)</b></h2><h2><span style="color:#ff0000;">Τιμή για το πακέτο των 25 σπόροι.</span></h2><p>Salvia είναι ένα φαρμακευτικό βότανο που ανήκει στην οικογένεια της μέντας και είναι συχνά αναφέρεται ως το φασκόμηλο . Οι δύο πιο δημοφιλείς φυτικά σοφοί είναι η κοινή φασκόμηλο, " Salvia officinalis , " που χρησιμοποιείται στο μαγείρεμα και το κόκκινο φασκόμηλο, ένα κινέζικο βότανο είναι γνωστή ως " Salvia miltiorrhiza » ή danshen.</p><p>Salvia miltiorrhiza έχει χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία ακανόνιστη έμμηνο ρύση και να βοηθήσει στην αύξηση της κυκλοφορίας του αίματος . Επίσης, έχει χρησιμοποιηθεί για την αϋπνία και κοιλιακό άλγος .</p><p>Τα πράγματα που θα χρειαστείτε</p><p>3 φλιτζάνια αποξηραμένα ή 5 φλιτζάνια φρέσκο ​​salvia</p><p>1 λίτρο 80 έως 100 βότκα απόδειξη</p><p>1 - λίτρων βάζο με καπάκι</p><p>πανί ή αποχυμωτή Πρόστιμο - mesh</p><p>Η Εμφάνιση Περισσότερες οδηγίες</p><p>Καθαρίστε το βάζο 1 λίτρων με ζεστό νερό και σαπούνι και αφήστε το να στεγνώσει .</p><p>Γεμίστε το βάζο με salvia , τότε ρίξτε τη βότκα πάνω η κορυφή του φυτού , φροντίζοντας όλοι να καλύπτεται .</p><p>Σφραγίστε το βάζο . Ας την απότομη salvia για έξι έως οκτώ εβδομάδες σε σκοτεινό μέρος , κουνώντας ελαφρά το δοχείο και κάθε άλλη ημέρα .</p><p>Ρίχνουμε το βάμμα διαμέσου του υφάσματος ματιών , πιέζοντας το κορεσμένο βότανο για να στραγγίσουν όλα τα υγρά , ή να θέσει το βάμμα σε ένα αποχυμωτή για να εξαγάγετε το φάρμακο .</p><p>Βάλτε το βάμμα σε ένα δοχείο αποθήκευσης με ένα ερμητικά σφραγισμένο καπάκι και την ημερομηνία και να το επισημάνετε .</p>

MHS 23

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Σπόροι Liatris spicata</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 σπόρους.</strong></span></h2> <p><strong>Έχουμε Liatris spicata με λευκά και μωβ άνθη, κάτω από επιλογή χρώματος επιλέξτε ποια θέλετε. Επίσης, έχουμε σπόρους και βολβούς, μπορείτε να επιλέξετε σπόρους ή βολβούς.</strong></p> <p>Το Liatris spicata είναι ένα ποώδες πολυετές φυτό που αναπτύσσεται από μικρούς στρογγυλεμένους βολβούς. Λόγω του σχήματος των φλογερών λουλουδιών που μοιάζουν με αστέρι, είναι γνωστό ως το φλογερό αστέρι και επειδή προέρχεται από αμερικανικές πρασιές που ονομάζονται φτερά λιβαδιών. Μπορεί να καλλιεργηθεί σε μια μεγάλη κατσαρόλα ή στον κήπο ως φυτό κήπου ξεχωριστά, και λόγω του κάθετου σχήματος, συνδυάζεται καλά με φυτά με ευρεία φύλλα. Χρησιμοποιείται επίσης και ως κομμένα άνθη σε ρυθμίσεις λουλουδιών και ως ξηρό λουλούδι, έχει τη μυρωδιά της βανίλιας.</p> <p>Το Liatris spicata είναι ένα βολβώδες φυτό που ανήκει στην οικογένεια Asteraceae. Είναι εγγενής στη Βόρεια Αμερική, όπου αναπτύσσεται σε υγρές λιβάδια και λιβάδια. Το στέλεχος του είναι όρθιο και λεπτό, με πυκνά ινώδη, χαλαρά, μαλακά φύλλα, λαμπερό πράσινο χρώμα, τα οποία φυτρώνουν την άνοιξη και γίνονται χάλκινα το φθινόπωρο. Μπορεί να αυξηθεί σε 30 έως 90 εκατοστά σε ύψος.</p> <p>Το Liatris spicata ανθίζει από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο. Η μακρά, χοντρή φυτική της κατηγορία αποτελείται από λουλούδια σε λευκό, ροζ ή μοβ, τα οποία ανοίγουν από την κορυφή προς τα κάτω.</p> <p>Τα λουλούδια είναι γεμάτα νέκταρ και προσελκύουν πεταλούδες και μέλισσες, ενώ οι σπόροι είναι πολύ ελκυστικοί για τα πουλιά.</p> <p>Από τους αρχαίους χρόνους, οι Ινδοί χρησιμοποίησαν το Liatris spicata ως φαρμακευτικό φυτό, συνήθως τη ρίζα του. Έχει χρησιμοποιηθεί ως αναλγητικό για τον πόνο της πλάτης και των άκρων, για την αδυναμία της καρδιάς, για τη θεραπεία της διόγκωσης, του κοιλιακού άλγους και των κράμπες, καθώς και των δαγκωμάτων του φιδιού.</p> <p></p> </body> </html>

F 83 W

5/ 5

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> <h2><strong>Τουλμπάχια σπόρους (Tulbaghia violacea)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Η τουλμπάχια είναι ένα ταχέως αναπτυσσόμενο, βολβώδες φυτό. Τα φύλλα της είναι μακριά, στενά, ελαφρώς σαρκώδη, πράσινα ή πανασέ (πρασινοκίτρινα) με έντονη τη μυρωδιά σκόρδου. Έχει μωβ, σωληνοειδή άνθη, συγκεντρωμένα σε ταξιανθιες (μέχρι και 20 λουλούδια πάνω σε έναν ψηλό μίσχο). Ανθοφορεί για μεγάλο διάστημα. Ευδοκιμεί σε καλά στραγγιζόμενα εδάφη, ζεστά κλίματα, αλλά είναι ιδανική για παραθαλάσσια εδάφη ενώ αντέχει και στην ξηρασία.</p> <p>Καλλιέργεια<br />Όταν καλλιεργείται ως διακοσμητικό, αυτό το φυτό απαιτεί κάποια προστασία από τους χειμερινούς παγετούς. Αυτό το είδος και οι ποικιλίες «Purple Eye» και «Silver Lace», με φύλλα περιθωρίου κρέμας, [6] έχουν κερδίσει όλοι το Βραβείο Garden Merit της Royal Horticultural Society.</p> <p>Φαρμακευτικές χρήσεις<br />Το Tulbaghia violacea χρησιμοποιείται τοπικά ως φυτικό φάρμακο / φάρμακο για τη θεραπεία αρκετών παθήσεων. Πρόσφατα αποδείχθηκε ότι έχει ανδρογόνες και αντικαρκινικές ιδιότητες in vitro.</p> <p>Το Tulbaghia violacea παρουσίασε αντιθρομβωτικές δραστηριότητες που ήταν υψηλότερες από αυτές που βρέθηκαν στο σκόρδο.</p> <p>Οσμή<br />Μπορεί να μυρίζει σαν μαριχουάνα ή να ξεφλουδίζει σε όσους είναι εξοικειωμένοι με οποιαδήποτε μυρωδιά. Υπήρξαν περιπτώσεις κατά τις οποίες ενδιαφερόμενοι γείτονες ήρθαν σε επαφή με τις αρχές σχετικά με τη μυρωδιά της κάνναβης στη γειτονιά μόνο για να ανακαλύψουν ότι ο ένοχος ήταν στην πραγματικότητα λεμόνι verbena ή σκόρδο της κοινωνίας.</p>

MHS 85 (10 S)

5/ 5

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> <h2><strong>Σπόροι σπανάκι νερού (Ipomoea aquatica)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 σπόροι.</strong></span></h2> <p>Το Ipomoea aquatica είναι ένα ημι-υδρόβιο, τροπικό φυτό που καλλιεργείται ως λαχανικό για τους τρυφερούς βλαστούς του και δεν είναι γνωστό από πού προήλθε. Αυτό το φυτό είναι γνωστό στα αγγλικά ως σπανάκι νερού, σπανάκι ποταμού, δόξα το πρωί, νερό convolvulus ή με τα πιο διφορούμενα ονόματα κινέζικο σπανάκι, κινεζικό κάρδαμο, κινεζικό περίβολο ή λάχανο βάλτου, ή kangkong στη Νοτιοανατολική Ασία και ong choy στα καντονέζικα.</p> <p>Το νερό σπανάκι θα παράγει μάζες τρυφερών βλαστών και φύλλων, πλούσιων σε βιταμίνες και μέταλλα, και θα έχει μια ευχάριστη γλυκιά γεύση και μια ελαφρώς ολισθηρή υφή που έρχεται σε αντίθεση με την τραγανότητα των στελεχών όταν μαγειρεύονται. Τα φύλλα και οι βλαστοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν ωμά σε σαλάτες, στον ατμό ή τηγανιτά σαν σπανάκι.</p> <p>Ζωοτροφή</p> <p>Το νερό σπανάκι τροφοδοτείται στα ζώα ως πράσινη ζωοτροφή με υψηλή θρεπτική αξία - ειδικά τα φύλλα, γιατί αποτελούν καλή πηγή καροτίνης. Τρέφεται με βοοειδή, χοίρους, ψάρια, πάπιες και κοτόπουλο. Επιπλέον, αναφέρεται ότι σε περιορισμένες ποσότητες, το I. Aquatica μπορεί να έχει κάπως καθαρτικό αποτέλεσμα.</p> <p>Φαρμακευτική χρήση</p> <p>I. Το Aquatica χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή ιατρική της Νοτιοανατολικής Ασίας και στην παραδοσιακή ιατρική ορισμένων χωρών της Αφρικής. Στη νοτιοανατολική ασιατική ιατρική χρησιμοποιείται κατά των πασσάλων και των ρινορραγιών, ως ανθελμινθικό, και για τη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης. Στην Αγιουρβέδα, εκχυλίσματα φύλλων χρησιμοποιούνται κατά του ίκτερου και της νευρικής αδυναμίας. Στην εγχώρια ιατρική στη Σρι Λάνκα, το νερό σπανάκι υποτίθεται ότι έχει ιδιότητες που μοιάζουν με ινσουλίνη. Εκχυλίσματα νερού του I. Aquatica έδειξαν ένα αποτέλεσμα μείωσης του σακχάρου στο αίμα σε αρουραίους Wistar. Ένας υδατικός χυμός 100g φυτικού υλικού δόθηκε 30 λεπτά πριν φάει γλυκόζη σε διαβήτη 2 ασθενείς. Μετά από 2 ώρες μπορεί να παρατηρηθεί ότι το μέγιστο επίπεδο γλυκόζης στο αίμα μειώθηκε κατά περίπου 30%.</p> <p>Επίσης, αντιοξειδωτικές βιοδραστικές ενώσεις και αντιμικροβιακές ουσίες θα μπορούσαν να ανιχνευθούν στο νερό σπανάκι. [53] Επιπλέον, τα φυτικά εκχυλίσματα σπανάκι νερού αναστέλλουν την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων των κυττάρων Vero, Hep-2 και A-549, αν και έχουν μέτρια αντικαρκινική δράση.</p> <p>Σπορά και φύτευση:</p> <p>Ο σπόρος μπορεί να εμποτιστεί για 24 ώρες πριν από τη σπορά για να ενθαρρυνθεί η βλάστηση. Η απαίτηση θερμοκρασίας εδάφους για βλάστηση είναι 20 ° C.</p> <p>Όταν οι βροχοπτώσεις είναι χαμηλές, απαιτείται συχνή βαριά άρδευση για φυτά υψηλής ποιότητας.</p> <p>Για την παραγωγή ισχυρών σποροφύτων, οι σπόροι πρέπει να φυτευτούν σε δίσκους βάθους 5-10 mm με ένα μείγμα γλάστρας αρκετά βαθιά ώστε να επιτρέψουν στα φυτά να αναπτύξουν ένα καλό ριζικό σύστημα. Η μεταφύτευση πρέπει να πραγματοποιείται όταν τα φυτά έχουν ύψος 10-15 cm, με τέσσερα αληθινά φύλλα. Οι υψηλότερες αποδόσεις επιτυγχάνονται με απόσταση φυτών στα 15x15cm. Μπορούν επίσης να αναπτυχθούν σε σειρές περίπου 30 cm με φυτά σε απόσταση 20 cm μέσα σε σειρές.</p>

P 9 (10 S)

5/ 5

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> <h2><strong>Μανδραγόρας σπόρους (Mandragora officinarum)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για Πακέτο από 5 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Σήμερα το φυτό Mandragora autumnalis Μανδραγόρας δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον για την θεραπευτική και έχει αντικατασταθεί από συγγενή προς αυτό γένη όπως την Άτροπο Μπελαντόνα και Yοσκύαμος ο μελανός, τα οποία είναι πλουσιότερα σε αλκαλοειδή. Τοξικά είναι όλα τα μέρη του φυτού, προκαλεί καταστολή του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, είναι υπνωτικό και αναισθητικό.</p> <p>Επιστημονική ονομασία: Mandragora officinarum L</p> <p>Συνώνυμα: Mandragora autumnalis, Atropa acaulis Stokes, Atropa mandragora L.</p> <p>Ελληνική ονομασία: Μανδραγόρας ο φθινοπωρινός.</p> <p>Κοινές ονομασίες: καλάνθρωπος, αρκάνθρωπος, μανδραγούδα, αβγουδάτσα μεγαλοβοτάνι, Mandrake</p> <p>Περιγραφή και Βιότοπος του Μανδραγόρα:</p> <p>ΟΜανδραγόρας είναι φυτό της οικογένειας των Solanaceae. Περιλαμβάνει λίγα είδη πολυετών ποωδών φυτών με τοξικές και φαρμακευτικές ιδιότητες, ιθαγενή των παραμεσογείων περιοχών. Στην Ελλάδα βρίσκεται σε περιοχές της Θεσσαλίας της Πελοποννήσου στη Στερεά και στα νησιά του Αιγαίου. Ευδοκιμεί σε ασβεστούχα σκληρά εδάφη ημιορεινών περιοχών, σε όρια χωραφιών και εγκαταλειμμένους μέχρι ύψος 600 μέτρα.</p> <p>Πολυετής πόα με ή χωρίς βλαστό, ύψους 10-25 εκ. με παράρριζο ρόδακα από μεγάλα με μέγιστο μήκος 45 εκ., αντωοειδή ή ελλειπτικά, βαθύ-πράσινα φύλλα, με ανώμαλη επιφάνεια κυρίως την κάτω.</p> <p>Ο μανδραγόρας χαρακτηρίζεται κυρίως από τη μεγάλη, συχνά διακλαδισμένη, σαρκώδη ρίζα του, η οποία μπορεί να φτάσει το 1 μέτρο μέσα στο έδαφος και συχνά μοιάζει με ανθρωπόμορφο ξόανο, κι αυτό συντέλεσε στην δημιουργία διαφόρων παραδόσεων και μύθων σχετικά με το φυτό αυτό.</p> <p>Η μορφή και η υφή της ρίζας ωστόσο, μπορεί να διαφέρει από φυτό σε φυτό όντας ενιαία ή διαχωρισμένη που μας επιτρέπει να τα διαχωρίζουμε σε ‘αρσενικό’ και ‘θηλυκό’. Το χρώμα είναι από καστανό έως μαύρο, ενώ το εσωτερικό είναι λευκό και κολλώδες με πικρή γεύση.</p> <p>Τα άνθη τους είναι τοποθετημένα πάνω σε κοντούς μασχαλιαίους μίσχους στο κέντρο του ρόδακα. Αποτελούνται από 5 ωοειδή πέταλα σε χρώμα άσπρο και με κυανή ή βιολετί απόχρωση. Περίοδος ανθοφορίας από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη Δεκέμβριος – Απρίλιος).</p> <p>Ο καρπός που σχηματίζεται από τα τέλη του φθινοπώρου έως τις αρχές του καλοκαιριού είναι σφαιρική σαρκώδης ράγα. Όταν ωριμάσει έχει κίτρινο – πορτοκαλί χρώμα και μοιάζει με μια μικρή ντομάτα.</p> <p>Τοξικότητα του Μανδραγόρα</p> <p>ΟΜανδραγόρας περιέχει διάφορα αλκαλοειδή, όπως υοκυαμίνη, σκοπολαμίνη, ευδοϋοκυαμίνη μανδρα­γορίνη και αποατροπίνη, ουσίες αναλγητικές, αντισπασμωδικές και υπνωτικές. Το μεγαλύτερο ποσοστό των αλκαλοειδών περιέχεται στην ρίζα του φυτού (0,40%), αλλά παρόμοιες ουσίες υπάρχουν και στα άλλα μέρη του φυτού (φύλλα και καρποί).</p> <p>Τα αλκαλοειδή ιδιαίτερα της ρίζα και των φύλλων, καθιστούν το φυτό δηλητηριώδη, μέσω αντιχολινεργικών , παραισθησιογόνων και υπνωτικών επιδράσεων. Οι αντιχολινεργικές ιδιότητες μπορούν να οδηγήσουν σε ασφυξία.</p> <p>Η κατάποση της ρίζας τουΜανδραγόρα είναι πιθανό να έχει άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες όπως εμετό και διάρροια.</p> <p>Η συγκέντρωση αλκαλοειδών διαφέρει μεταξύ των φυτών και είναι πιθανό να παρουσιαστεί τυχαία δηλητηρίαση.</p> <p>Οι κλινικές αναφορές των αποτελεσμάτων της κατανάλωσης του Mandragora officinarum περιλαμβάνουν σοβαρά συμπτώματα παρόμοια με εκείνα της δηλητηρίασης από την ατροπίνη, συμπεριλαμβανομένης της θολής όρασης, ξηρότητα του στόματος, δυσκολία στην ούρηση, ζάλη, κεφαλαλγία, έμετος, κοκκίνισμα και ταχυκαρδία. Υπερκινητικότητα και ψευδαισθήσεις παρατηρήθηκαν επίσης στην πλειονότητα των ασθενών.</p> <p>Επίσης:</p> <p>Όποιος το ξερίζωνε χωρίς τις κατάλληλες προφυλάξεις πέθαινε, έπρεπε να ξεριζωθεί νύχτα με πανσέληνο να είναι παρών ένας μαύρος σκύλος ή γάιδαρος να έχουν δέσει τη ρίζα του μανδρα­γόρα στο πόδι του και να το ξεριζώσει. Το φυτό έβγαζε οξεία κραυγή που τρέλαινε όποιον την άκουγε.</p> <p>Από τη ρίζα του μανδραγόρα παρασκεύαζαν φίλτρα ερωτικά και γι αυτό η Αφροδίτη λεγόταν και Μανδραγορίτις, γι αυτό οι νέοι στην Αττική είχαν πάνω τους ένα σακουλάκι με κομμάτια ρίζας μανδραγό­ρα για ερωτικό φυλαχτό.</p> <p>Θεραπευτικές ιδιότητες του Μανδραγόρα</p> <p>ΟΜανδραγόρας, μαζί με τον Στύρακα τον φαρμακευτικόν (Styrax officinalis) χρησιμοποιείτο ευρέως κατά τον Μεσαίωνα στις χώρες της Ευρώπης, τόσον από τους ιατρούς και τους φαρμακολόγους, όσον και από τους Αλχημιστές, τους Μάγους, τους Αγύρτες κλπ.</p> <p>Σήμερα ο Μανδραγόρας δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον για την θεραπευτική και έχει αντικατασταθεί από συγγενή προς αυτό γένη όπως την Άτροπο Μπελαντόνα και Yοσκύαμος ο μελανός, τα οποία είναι πλουσιότερα σε αλκαλοειδή.</p> <p>Η παρουσίαση των βοτάνων σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή και έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα.</p> <p>Πηγή: en.wikipedia.org/wiki/Mandragora_officinarum, pfaf.org, Photography Wikimedia Commons, Author Esculapio Date 15:39, 28 January 2007 &amp; Photography flickr.com, Author gailhampshire, Taken Taken on September 24, 2009, Photo 3, Photo 4</p>

MHS 16 (5 S)

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόροι.</strong></span><span><strong><br /></strong></span></h2> <p>Το Atropa Belladonna, ή <span style="color: #000000;"><strong>κεράσι διάβολος</strong></span>, έχει χρησιμοποιηθεί για περισσότερες από δύο χιλιετίες ως φάρμακο, καλλυντικά, δηλητήριο και μάγισσες. Το Belladonna είναι ένα πολυετές φυτό, διακλαδισμένο, με ύψος έως 1,5 μέτρα, με φύλλα 12-13 cm και μοβ στέλεχος. Πέθανε το χειμώνα και βλαστάνει ξανά την άνοιξη.</p> <p>Για αιώνες, οι μάγισσες το χρησιμοποιούσαν σε φόρμουλες, οι γυναίκες της Βενετίας γενικά, και ειδικά οι «νυχτερινές κυρίες» για τη διεύρυνση των ματιών και αυτή τη στιγμή χρησιμοποιείται ως θεραπεία κατά της ασθένειας κίνησης, του IBS και άλλων εντερικών διαταραχών. Το Belladonna χρησιμοποιήθηκε επίσης για να δηλητηριάσει ολόκληρους στρατούς στον πόλεμο. Λέγεται ότι ο Σατανάς φρόντισε προσωπικά αυτό το φυτό και τα μικρά του «κεράσια του διαβόλου».</p> <p>Περιέχει ψυχοτρόπα / τοξικά / σωστικά αλκαλοειδή, συμπεριλαμβανομένης της ατροπίνης. Αυτό το φυτό είναι φάρμακο, παραισθησιογόνο και δηλητήριο. Ο θάνατος μπορεί (και συμβαίνει) από λανθασμένους ανθρώπους, για παράδειγμα, τρώγοντας πάρα πολλά ώριμα μούρα σε πίτες, οπότε μην το κάνετε αυτό. Τα μούρα είναι νόστιμα (τα έφαγα εγώ και είναι αρκετά νόστιμα). Αυτό είναι ένα φυτό που είναι το βασικό συστατικό του μυστικού τύπου-ποτό «Flying Formula» που χρησιμοποιούν οι μάγισσες για αιώνες.</p> <p>Αυτό το βότανο μπορεί πραγματικά να σας κάνει να νιώσετε ότι η ψυχή σας ταξιδεύει, αλλά η υπερβολική κατανάλωση μπορεί να αποβεί μοιραία Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως αντίδοτο για δηλητηρίαση από αέριο.</p> <h3><strong>Πολιτισμός</strong></h3> <p>Μπορεί να πολλαπλασιαστεί με σπορά σπόρων ή μοσχευμάτων, αν και συνιστάται η χρήση σπόρων. Οι σπόροι πρέπει να τοποθετούνται σε ζεστό νερό λίγες ώρες πριν από τη σπορά. Χρειάζονται χρόνο για να βλαστήσουν και χρειάζονται υψηλή υγρασία και θερμότητα, ενώ διατηρώντας όλες τις απαραίτητες συνθήκες, η βλάστηση δεν είναι μεγάλη. Τα φυτά θα εκτιμήσουν το υπόστρωμα λιπασματοποίησης με κοπριά και ένα υγρό, σκιερό περιβάλλον. Τα νιτρικά άλατα και τα άλατα αμμωνίας είναι το καλύτερο λίπασμα για να διπλασιαστεί η ποσότητα των αλκαλοειδών.</p> <h3><strong>WIKIPEDIA</strong></h3> <p>Η<span> </span><b>Άτροπος η ευθάλεια</b><span> </span><i>(<b>Atropa belladonna</b>)</i>, κοινώς γνωστή ως<span> </span><b>μπελαντόνα</b><span> </span><i>(belladonna)</i><span> </span>ή θανάσιμος στρύχνος (χωρίς να έχει κάποια βοτανική συγγένεια με το γένος<span> </span><i>Strychnos</i>), είναι ένα πολυετές<sup id="cite_ref-2" class="reference">[Σημ. 1]</sup><span> </span>ποώδες<span> </span>φυτό<span> </span><i>(rhizomatous hemicryptophyte)</i><span> </span>στην οικογένεια των Στρυχνοειδών<span> </span><i>(Solanaceae)</i><span> </span>(το οποίο περιλαμβάνει τις<span> </span>ντομάτες,<span> </span>πατάτες,<span> </span>μελιτζάνες<span> </span>κλπ.) ιθαγενές στην<span> </span>Ευρώπη,<span> </span>Βόρεια Αφρική<span> </span>και<span> </span>Δυτική Ασία.</p> <p>Η κατανομή της εκτείνεται στα δυτικά, από τη<span> </span>Μεγάλη Βρετανία<span> </span>έως τη δυτική<span> </span>Ουκρανία<span> </span>και την<span> </span>Ιρανική<span> </span>επαρχία<span> </span>Γκιλάν<span> </span>στα ανατολικά. Επίσης, εγκλιματίστηκε και/ή εισήχθη σε ορισμένα μέρη του<span> </span>Καναδά<span> </span>και των<span> </span>Ηνωμένων Πολιτειών.</p> <p>Το φύλλωμα και οι καρποί είναι εξαιρετικά<span> </span>τοξικά<span> </span>καθώς περιέχουν τα αλκαλοειδή τροπανίου. Αυτές οι τοξίνες περιλαμβάνουν την<span> </span>ατροπίνη,<span> </span>σκοπολαμίνη<span> </span>και<span> </span>υοσκυαμίνη, οι οποίες προκαλούν ένα περίεργο<span> </span>παραλήρημα<span> </span>και παραισθήσεις<sup id="cite_ref-Wilson2008_3-0" class="reference">[1]</sup><span> </span>και επίσης, χρησιμοποιείται ως φαρμακευτικό αντιχολινεργικό.</p> <p>Η Άτροπος η ευθάλεια<span> </span><i>(Atropa belladonna)</i><span> </span>έχει απρόβλεπτα αποτελέσματα. Το αντίδοτο για τη δηλητηρίαση από μπελαντόνα είναι η<span> </span>φυσοστιγμίνη<span> </span>ή η<span> </span>πιλοκαρπίνη, το ίδιο όπως και για την ατροπίνη.<sup id="cite_ref-4" class="reference">[2]</sup></p> <p>Έχει μια μακρά<span> </span>ιστορία<span> </span>χρήσης ως<span> </span>φάρμακο, καλλυντικό και δηλητήριο. Πριν από το<span> </span>Μεσαίωνα<span> </span>χρησιμοποιήθηκε στη χειρουργική ως αναισθητικό· οι αρχαίοι<span> </span>Ρωμαίοι<span> </span>το χρησιμοποιούσαν ως δηλητήριο (φημολογήθηκε ότι τόσο η σύζυγος του Αυτοκράτορα<span> </span>Αύγουστου<span> </span>όσο και η σύζυγος του<span> </span>Κλαύδιου<span> </span>το είχαν χρησιμοποιήσει σε φονικό)· και έχοντας αυτό προεξοφληθεί, χρησιμοποιήθηκε για να κάνει δηλητηριώδεις τις αιχμές των<span> </span>βελών.</p> <h2><span class="mw-headline" id="Ετυμολογία">Ετυμολογία</span></h2> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/79/Atropa_bella-donna1.jpg/250px-Atropa_bella-donna1.jpg" decoding="async" width="250" height="188" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/79/Atropa_bella-donna1.jpg/375px-Atropa_bella-donna1.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/79/Atropa_bella-donna1.jpg/500px-Atropa_bella-donna1.jpg 2x" data-file-width="640" data-file-height="480" title="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Άτροπος η ευθάλεια<span> </span><i>(Atropa belladonna)</i>.</div> </div> </div> <p>Η ονομασία του γένους<span> </span><i>Atropa</i><span> </span>προέρχεται από την<span> </span>Άτροπο, μία από τις τρεις<span> </span>Μοίρες<span> </span>της<span> </span>Ελληνικής μυθολογίας, που καθόριζε την πορεία της ζωής ενός ανθρώπου από την ύφανση των νημάτων που συμβόλιζαν την γέννησή του, τα γεγονότα στη ζωή του και τελικά το θάνατό του, με την Άτροπο κόβοντας αυτά τα νήματα για να σηματοδοτήσει τα τελευταία από αυτά.<sup id="cite_ref-harris_5-0" class="reference">[3]</sup><sup id="cite_ref-groombridge_6-0" class="reference">[4]</sup></p> <p>Η ονομασία<span> </span><i>«bella donna»</i>, προέρχεται από το<span> </span>Ιταλικό<span> </span>και σημαίνει «όμορφη γυναίκα»·<sup id="cite_ref-spiegl_7-0" class="reference">[5]</sup><span> </span>επειδή το<span> </span>βότανο<span> </span>χρησιμοποιήθηκε από τις γυναίκες ως καλλυντικό για το πρόσωπο ή, κατά πάσα πιθανότητα, σε οφθαλμικές σταγόνες προκειμένου να διαστέλλονται οι<span> </span>κόρες<span> </span>των<span> </span>ματιών<span> </span>τους και να τις κάνει να φαίνονται δελεαστικές.<sup id="cite_ref-harris_5-1" class="reference">[3]</sup><sup id="cite_ref-groombridge_6-1" class="reference">[4]</sup><sup id="cite_ref-Hofmann_8-0" class="reference">[6]</sup><sup id="cite_ref-Tombs_9-0" class="reference">[7]</sup></p> <h2><span id=".CE.A0.CE.B5.CF.81.CE.B9.CE.B3.CF.81.CE.B1.CF.86.CE.AE"></span><span class="mw-headline" id="Περιγραφή">Περιγραφή</span></h2> <div class="thumb tleft"> <div class="thumbinner"><img alt="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/77/Atropa_Bella-donna2.jpg/250px-Atropa_Bella-donna2.jpg" decoding="async" width="250" height="188" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/77/Atropa_Bella-donna2.jpg/375px-Atropa_Bella-donna2.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/77/Atropa_Bella-donna2.jpg/500px-Atropa_Bella-donna2.jpg 2x" data-file-width="2816" data-file-height="2112" title="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Κοντινή λήψη φυτού.</div> </div> </div> <p>Η Άτροπος η ευθάλεια<span> </span><i>(Atropa belladonna)</i><span> </span>είναι ένα διακλαδωτό ποώδες πολυετές φυτό, το οποίο συχνά φυτρώνει ως υποθάμνος, από ένα σαρκώδες ρίζωμα<span> </span><i>(rootstock)</i>.<sup id="cite_ref-11" class="reference">[Σημ. 2]</sup></p> <p>Τα φυτά μεγαλώνουν σε ύψος 2 m (6,6 ft), με φύλλα ωοειδή μήκους 18 cm (7,1 in). Τα<span> </span>άνθη<span> </span>σχήματος<span> </span>καμπάνας<span> </span>έχουν θαμπό μωβ χρώμα με πράσινες ανταύγειες και είναι ελαφρώς αρωματισμένα. Οι καρποί του είναι<span> </span>ράγες<span> </span>(σαν μικρά μούρα), οι οποίοι είναι πράσινοι, ωριμάζοντας σε γυαλιστερούς μαύρους και με διάμετρο περίπου 1,5 cm (0,59 in). Ο καρπός είναι γλυκός και καταναλώνεται από τα ζώα (βλ.<span> </span>τοξικότητα) που διασκορπίζουν τους<span> </span>σπόρους<span> </span>με τα περιττώματά τους, ακόμη και αν οι σπόροι περιέχουν τοξικά αλκαλοειδή.<sup id="cite_ref-12" class="reference">[8]</sup><span> </span>Υπάρχει μια υποκίτρινη μορφή ανθοφορίας η οποία ονομάζεται<span> </span><i>Atropa belladonna</i><span> </span>ποικ.<span> </span><i>lutea</i><span> </span>με υποκίτρινο καρπό.</p> <h2><span id=".CE.95.CE.BE.CE.AC.CF.80.CE.BB.CF.89.CF.83.CE.B7"></span><span class="mw-headline" id="Εξάπλωση">Εξάπλωση</span></h2> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/59/Atropa_belladonna_flowers.JPG/250px-Atropa_belladonna_flowers.JPG" decoding="async" width="250" height="188" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/59/Atropa_belladonna_flowers.JPG/375px-Atropa_belladonna_flowers.JPG 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/59/Atropa_belladonna_flowers.JPG/500px-Atropa_belladonna_flowers.JPG 2x" data-file-width="800" data-file-height="600" title="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Άνθη και άγουρα μούρα<span> </span><i>belladonna</i>.</div> </div> </div> <p>Η Άτροπος η ευθάλεια<span> </span><i>(Atropa belladonna)</i><span> </span>είναι εγγενής στην εύκρατη νότια και κεντρική<span> </span>Ευρώπη, αλλά έχει καλλιεργηθεί και εισαχθεί εκτός της φυσικής κατανομής της. Το 1870 στη νότια<span> </span>Σουηδία, καταγράφηκε στην Χλωρίδα της<span> </span><i>Skåne</i>,[3]<span> </span>καθώς καλλιεργείτο σε φαρμακευτικούς κήπους πλησίον του<span> </span>Μάλμε<span> </span><i>(Malmö)</i>.<sup id="cite_ref-Hylander_13-0" class="reference">[9]</sup></p> <p>Στη<span> </span>Βρετανία<span> </span>είναι εγγενές μόνο σε ασβεστολιθικά εδάφη, διαταραγμένα εδάφη, περιθώρια αγρών, φράκτες και ανοικτές δασώδεις περιοχές. Περισσότερο διαδεδομένο, ως ένα αλλοδαπό, συχνά είναι ένα κατάλοιπο καλλιέργειας ως ένα φαρμακευτικό<span> </span>βότανο. Οι<span> </span>σπόροι<span> </span>μεταδίδονται κυρίως από τα πτηνά.<sup id="cite_ref-BSBI_14-0" class="reference">[10]</sup></p> <p>Έχει εγκλιματιστεί σε τμήματα της<span> </span>Βόρειας Αμερικής, όπου συναντάται συχνά σε σκιερές, υγρές περιοχές, οι οποίες είναι πλούσιες σε<span> </span>ασβεστόλιθο<span> </span>εδάφη. Σε άλλα μέρη του κόσμου, θεωρείται είδος ζιζανίου,<sup id="cite_ref-15" class="reference">[11]</sup><span> </span>όπου αποικίζει περιοχές με διαταραγμένα εδάφη.<sup id="cite_ref-16" class="reference">[12]</sup></p> <h2><span id=".CE.9A.CE.B1.CE.BB.CE.BB.CE.B9.CE.AD.CF.81.CE.B3.CE.B5.CE.B9.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Καλλιέργεια">Καλλιέργεια</span></h2> <div class="thumb tleft"> <div class="thumbinner"><img alt="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/eb/Atropa_Bella-donna3.jpg/220px-Atropa_Bella-donna3.jpg" decoding="async" width="220" height="165" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/eb/Atropa_Bella-donna3.jpg/330px-Atropa_Bella-donna3.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/eb/Atropa_Bella-donna3.jpg/440px-Atropa_Bella-donna3.jpg 2x" data-file-width="2816" data-file-height="2112" title="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Άνθη<span> </span><i>belladonna</i>.</div> </div> </div> <p>Η Άτροπος η ευθάλεια<span> </span><i>(Atropa belladonna)</i><span> </span>σπανίως χρησιμοποιείται σε κήπους, ωστόσο η εντυπωσική διάταξη των σκούρων καρπών πάνω στο πράσινο φύλλωμα όταν το φυτό μεγαλώσει το έχει κάνει σχετικά δημοφιλές ως καλλωπιστικό φυτό.<sup id="cite_ref-17" class="reference">[13]</sup></p> <p>Η βλάστηση των μικρών σπόρων είναι συχνά δύσκολη, λόγω των σκληρών κελυφών των σπόρων τα οποία προκαλούν λήθαργο των σπόρων. Επίσης, η βλάστηση διαρκεί αρκετές εβδομάδες κάτω από εναλλασσόμενες συνθήκες θερμοκρασίας, αλλά μπορεί να επιταχυνθεί με τη χρήση γιββερελλικού οξέος.<sup id="cite_ref-18" class="reference">[14]</sup></p> <p>Τα σπορόφυτα χρειάζονται αποστειρωμένο έδαφος, για να αποτραπεί η σήψη<span> </span><i>(damping off)</i><span> </span>και δυσανασχετούν στη ριζική διαταραχή κατά τη διάρκεια της μεταφύτευσης.</p> <h2><span id=".CE.A4.CE.B1.CE.BE.CE.B9.CE.BD.CE.BF.CE.BC.CE.B9.CE.BA.CE.AE_-_.CE.AC.CE.BB.CE.BB.CE.B5.CF.82_.CE.BF.CE.BD.CE.BF.CE.BC.CE.B1.CF.83.CE.AF.CE.B5.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Ταξινομική_-_άλλες_ονομασίες">Ταξινομική - άλλες ονομασίες</span></h2> <p>Η ονομασία<span> </span><i>«Atropa belladonna»</i><span> </span>δημοσιεύθηκε το 1753, από τον<span> </span>Λινναίο<span> </span>στο<span> </span><i>«Species Plantarum»</i>.<sup id="cite_ref-19" class="reference">[15]</sup><span> </span>Βοτανικά ανήκει στην οικογένεια Σολανίδες<span> </span><i>(Solanaceae)</i>, μαζί με τις<span> </span>πατάτες,<span> </span>ντομάτες,<span> </span>μελιτζάνες,<span> </span>αγκαθόμηλο,<span> </span>καπνός,<span> </span>γκότζι μπέρι<span> </span>και<span> </span>πιπεριές τσίλι. Οι κοινές ονομασίες αυτού του είδους περιλαμβάνουν εκτός από το "μπελαντόνα"<span> </span><i>(belladonna)</i>, τις "θανάσιμος στρύχνος"<span> </span><i>(deadly nightshade)</i>,<span> </span><i>divale, dwale</i>,<sup id="cite_ref-spiegl_7-1" class="reference">[5]</sup><span> </span><i>banewort</i>, "μούρα του διαβόλου"<span> </span><i>(devil's berries)</i>, "κεράσια<span> </span>του άτακτου ανθρώπου"<i><span> </span>(naughty man's cherries)</i>, "κεράσια θανάτου"<span> </span><i>(death cherries)</i>, "όμορφος θάνατος"<span> </span><i>(beautiful death)</i>, "βότανο<span> </span>του διαβόλου<span> </span><i>(devil's herb)</i>,<span> </span><i>great morel</i><span> </span>και<span> </span><i>dwayberry</i>.<sup id="cite_ref-Grieve_20-0" class="reference">[16]</sup></p> <h2><span id=".CE.A4.CE.BF.CE.BE.CE.B9.CE.BA.CF.8C.CF.84.CE.B7.CF.84.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Τοξικότητα">Τοξικότητα</span></h2> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/87/Atropa_belladonna_003.JPG/250px-Atropa_belladonna_003.JPG" decoding="async" width="250" height="333" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/87/Atropa_belladonna_003.JPG/375px-Atropa_belladonna_003.JPG 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/87/Atropa_belladonna_003.JPG/500px-Atropa_belladonna_003.JPG 2x" data-file-width="1327" data-file-height="1770" title="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Φυτό με ώριμους καρπούς.</div> </div> </div> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/59/Atropa_belladonna_002.JPG/250px-Atropa_belladonna_002.JPG" decoding="async" width="250" height="333" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/59/Atropa_belladonna_002.JPG/375px-Atropa_belladonna_002.JPG 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/59/Atropa_belladonna_002.JPG/500px-Atropa_belladonna_002.JPG 2x" data-file-width="1319" data-file-height="1756" title="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Κοντινή λήψη άνθους.</div> </div> </div> <p>Η μπελαντόνα είναι ένα από τα πιο<span> </span>τοξικά<span> </span>φυτά που απαντώνται στο<span> </span>Ανατολικό ημισφαίριο<span> </span>και θεωρείται ισχυρό δηλητήριο.<sup id="cite_ref-21" class="reference">[17]</sup><span> </span>Όλα τα μέρη του φυτού, περιέχουν αλκαλοειδή τροπανίου.<sup id="cite_ref-veterinary_22-0" class="reference">[18]</sup><span> </span>Οι ρίζες περιέχουν έως και 1,3%, τα φύλλα 1,2%, τα κοτσάνια 0,65%, τα άνθη 0,6%, οι ώριμοι καρποί 0,7% και οι σπόροι 0,4% αλκαλοειδή τροπανίου· τα φύλλα φτάνουν τη μέγιστη περιεκτικότητα σε αλκαλοειδή, όταν το φυτό βρίσκεται σε βλάστηση και ανθοφορία ενώ οι ρίζες είναι πιο δηλητηριώδεις στο τέλος της περιόδου βλάστησης του φυτού.<sup id="cite_ref-:0_23-0" class="reference">[19]</sup></p> <p>Το<span> </span>νέκταρ<span> </span>της μπελαντόνας μετατρέπεται από τις<span> </span>μέλισσες<span> </span>σε<span> </span>μέλι<span> </span>που περιέχει, επίσης, τα αλκαλοειδή τροπανίου.<sup id="cite_ref-24" class="reference">[20]</sup><span> </span>Τα μούρα αποτελούν το μεγαλύτερο κίνδυνο για τα παιδιά, επειδή φαίνονται ελκυστικά και έχουν μια κάπως γλυκιά γεύση.<sup id="cite_ref-Grieve_20-1" class="reference">[16]</sup><sup id="cite_ref-25" class="reference">[21]</sup><sup id="cite_ref-26" class="reference">[22]</sup><span> </span>Η<span> </span>ρίζα<span> </span>του φυτού είναι γενικά το πιο τοξικό μέρος, αν και αυτό μπορεί να ποικίλει από το ένα δείγμα στο άλλο.<sup id="cite_ref-Grieve_20-2" class="reference">[16]</sup><sup id="cite_ref-veterinary_22-1" class="reference">[18]</sup><sup id="cite_ref-27" class="reference">[23]</sup></p> <p>Τα φύλλα και οι καρποί της μπελαντόνας συλλέγονται όταν οι καρποί είναι σχεδόν ώριμοι και το περιεχόμενο σε αλκαλοειδή μεγαλύτερο, γεγονός που τα καθιστά κατάλληλα για φαρμακευτική χρήση. Εν συνεχεία, φύλλα και καρποί αποξηραίνονται σε σκοτεινό και ξηρό μέρος και αποθηκεύονται αεροστεγώς.</p> <p>Η επικίνδυνη δοσολογία της μπελαντόνας εξαρτάται από την ηλικία και την κατάσταση της υγείας του ατόμου. Η κατανάλωση ενός ή δύο φρέσκων μούρων επηρεάζει ήπια την αντίληψη στους ενήλικες. Αυτή η επίδραση αρχίζει μετά από μία ή δύο ώρες, μετά την κατάποση των μούρων. Τρία με τέσσερα φρέσκα μούρα επιδρούν ως ψυχοδραστικό αφροδισιακό και τρία με δέκα μούρα είναι μια παραισθησιογόνος δόση. Η θανατηφόρα δόση για τους ενήλικες, είναι δέκα με είκοσι μούρα, ανάλογα με την φυσιολογική κράση του καταναλωτή. Στα παιδιά, η κατανάλωση δύο ή τριών μούρων μπορεί να είναι θανατηφόρα. Η κατανάλωση όλων των τμημάτων του φυτού μπελαντόνας πρέπει να αποφεύγεται λόγω της τοξικότητας, η οποία μπορεί σε ορισμένα άτομα να αποδειχθεί θανατηφόρος, ακόμη και με την ελάχιστη δοσολογία.</p> <p>Τα συμπτώματα δηλητηρίασης με μπελαντόνα<span> </span><i>(belladonna)</i>, περιλαμβάνουν διεσταλμένες<span> </span>κόρες, φωτοευαισθησία, θολή<span> </span>όραση, ταχυκαρδία, απώλεια της ισορροπίας, τρέκλισμα, πονοκέφαλο, εξάνθημα, ερυθρότητα, δριμύ ξηρό στόμα και λαιμό, μπερδεμένη ομιλία, κατακράτηση ούρων, δυσκοιλιότητα, σύγχυση, παραισθήσεις, παραλήρημα και σπασμούς.<sup id="cite_ref-medline_28-0" class="reference">[24]</sup><sup id="cite_ref-29" class="reference">[25]</sup><sup id="cite_ref-pmid17575737_30-0" class="reference">[26]</sup></p> <p>Το 2009, καταναλώθηκαν κατά λάθος από μια ενήλικη γυναίκα, αντί για βατόμουρα, μούρα<span> </span><i>A. belladonna</i>· τα έξι μούρα που έφαγε, καταγράφηκαν να της έχουν προκαλέσει σοβαρό αντιχολινεργικό σύνδρομο.<sup id="cite_ref-31" class="reference">[27]</sup><span> </span>Τα θανατηφόρα συμπτώματα του φυτού από την ατροπίνη, προκαλούν διαταραχή στην ικανότητα του<span> </span>παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος<span> </span>να ρυθμίζει ακούσιες δραστηριότητες όπως την εφίδρωση, την αναπνοή και τον καρδιακό ρυθμό. Το αντίδοτο για τη δηλητηρίαση από μπελαντόνα, είναι η φυσοστιγμίνη ή η πιλοκαρπίνη, ομοίως όπως και για την ατροπίνη.<sup id="cite_ref-32" class="reference">[28]</sup></p> <p>Η Άτροπος η ευθάλεια<span> </span><i>(Atropa belladonna)</i><span> </span>είναι επίσης τοξική για πολλά κατοικίδια ζώα, προκαλώντας νάρκωση και παράλυση.<sup id="cite_ref-NC_State_33-0" class="reference">[29]</sup><span> </span>Ωστόσο, τα<span> </span>βοοειδή<span> </span>και τα<span> </span>λαγοειδή<span> </span>τρώνε το<span> </span>φυτό, χωρίς φαινομενικά να υφίστανται επιβλαβείς επιδράσεις.<sup id="cite_ref-pmid17575737_30-1" class="reference">[26]</sup><span> </span>Στους ανθρώπους, οι αντιχολινεργικές ιδιότητες θα προκαλέσουν την διάσπαση των γνωστικών ικανοτήτων, όπως της μνήμης και της μάθησης.<sup id="cite_ref-giancarlo_34-0" class="reference">[30]</sup></p> <h2><span id=".CE.9D.CE.BF.CE.BC.CE.B9.CE.BA.CF.8C_.CE.BA.CE.B1.CE.B8.CE.B5.CF.83.CF.84.CF.8E.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Νομικό_καθεστώς">Νομικό καθεστώς</span></h2> <p>Η καλλιέργεια της μπελαντόνας, είναι νόμιμη στη<span> </span>Νότια<span> </span>και<span> </span>Ανατολική Ευρώπη, το<span> </span>Πακιστάν, τη<span> </span>Βόρεια Αμερική<span> </span>και τη<span> </span>Βραζιλία.<sup id="cite_ref-:0_23-1" class="reference">[19]</sup><span> </span>Στις ΗΠΑ, όλα τα μέρη του φυτού μπελαντόνα<span> </span><i>(belladonna)</i>, δύνανται να καλλιεργηθούν, αγορασθούν, διατηρηθούν και διανεμηθούν (πωληθούν, διαπραγματευθούν ή να δοθούν) χωρίς νόμιμη άδεια ή άνευ ιατρικής συνταγής στις<span> </span>ΗΠΑ. Στις ΗΠΑ επίσης, οι πωλήσεις της μπελαντόνας συμμορφώνονται με τους συμπληρωματικούς νόμους των ΗΠΑ ή ρυθμίζονται από το<span> </span><i>FDA</i>.<sup id="cite_ref-35" class="reference">[31]</sup></p> <p>Φύλλα και ρίζες μπελαντόνα, μπορούν να αγοραστούν με ιατρική συνταγή στα φαρμακεία σε ολόκληρη την<span> </span>Γερμανία.<sup id="cite_ref-36" class="reference">[32]</sup></p> <h2><span id=".CE.A7.CF.81.CE.AE.CF.83.CE.B5.CE.B9.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Χρήσεις">Χρήσεις</span></h2> <h3><span id=".CE.9A.CE.B1.CE.BB.CE.BB.CF.85.CE.BD.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AC"></span><span class="mw-headline" id="Καλλυντικά">Καλλυντικά</span></h3> <p>Η κοινή ονομασία<span> </span><i>«belladonna»</i><span> </span>(«μπελαντόνα»), προέρχεται από την ιστορική της χρήση από τις γυναίκες -<span> </span><i>Bella Donna</i><span> </span>στα<span> </span>Ιταλικά<span> </span>σημαίνει<span> </span><i>όμορφη γυναίκα</i>. Οι σταγόνες που παρασκευάζονται από το<span> </span>φυτό<span> </span>μπελαντόνα, χρησιμοποιούνταν για να διαστέλλονται οι<span> </span>κόρες<span> </span>των<span> </span>ματιών<span> </span>των γυναικών, ένα αποτέλεσμα που θεωρείται ότι είναι ελκυστικό και σαγηνευτικό.<sup id="cite_ref-Hofmann_8-1" class="reference">[6]</sup><sup id="cite_ref-Tombs_9-1" class="reference">[7]</sup><span> </span>Οι σταγόνες μπελαντόνα, δρουν ως ανταγωνιστής των μουσκαρινικών<span> </span><i>(muscarinic antagonist)</i>, που παρεμποδίζουν τους υποδοχείς στους μύες του ματιού, οι οποίοι συστέλλουν το μέγεθος της κόρης του.<sup id="cite_ref-37" class="reference">[33]</sup><span> </span>Η μπελαντόνα σήμερα, σπανίως χρησιμοποιείται στην αισθητική, καθώς μεταφέρει τις δυσμενείς επιπτώσεις ότι προκαλεί μικρές οπτικές διαταραχές, αδυναμία εστίασης στα κοντινά αντικείμενα και αύξηση του καρδιακού ρυθμού. Η παρατεταμένη χρήση του, είχε τη φήμη ότι προκαλούσε<span> </span>τύφλωση.<sup id="cite_ref-38" class="reference">[34]</sup></p> <h3><span id=".CE.98.CE.B5.CF.81.CE.B1.CF.80.CE.B5.CF.85.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AD.CF.82_.CF.87.CF.81.CE.AE.CF.83.CE.B5.CE.B9.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Θεραπευτικές_χρήσεις">Θεραπευτικές χρήσεις</span></h3> <div class="thumb tleft"> <div class="thumbinner"><img alt="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/99/Atropa_bella-donna_Sturm10014.jpg/250px-Atropa_bella-donna_Sturm10014.jpg" decoding="async" width="250" height="372" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/99/Atropa_bella-donna_Sturm10014.jpg/375px-Atropa_bella-donna_Sturm10014.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/99/Atropa_bella-donna_Sturm10014.jpg/500px-Atropa_bella-donna_Sturm10014.jpg 2x" data-file-width="656" data-file-height="977" title="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Η αρχαιότερη γνωστή εικονογράφηση του φυτού [<i>Johann Georg Sturm</i><span> </span>(Ζωγραφική:<span> </span><i>Jacob Sturm</i>)] 1796.</div> </div> </div> <p>Η μπελαντόνα στον σύγχρονο κόσμο θεωρείται ένα ισχυρό δηλητήριο με λίγες θεραπευτικές δράσεις. Η πιο διαδεδομένη είναι ως αντίδοτο σε δηλητηριάσεις από χολινεργικούς παράγοντες, όπως είναι τα οργανοφωσφορικά<span> </span>εντομοκτόνα. Ο λόγος της συγκεκριμένης δράσης είναι η παρουσία στο φυτό της<span> </span>ατροπίνης, ενός ισχυρού αναστολέα των μουσκαρινικών υποδοχέων της ακετυλοχολίνης. Στη μπελαντόνα, οι ενεργοί παράγοντες<span> </span>ατροπίνη, υοσκίνη (σκοπολαμίνη) και υοσκυαμίνη, έχουν αντιχολινεργικές ιδιότητες.<sup id="cite_ref-medline_28-1" class="reference">[24]</sup><sup id="cite_ref-giancarlo_34-1" class="reference">[30]</sup></p> <p>Η ατροπίνη είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο το φυτό της μπελαντόνας προκαλεί μυδρίαση (διαστολή της κόρης του ματιού).</p> <p>Μια μέση δόση που χρησιμοποιείται για ιατρικούς σκοπούς, είναι από 0,05 έως 0,1 g αποξηραμένων και κονιοποιημένων φύλλων. [<i>Lindequist</i>] 30 έως 200 mg ξηρά φύλλα ή 30 έως 120 mg ξηρές ρίζες μπορεί να έχουν μια ευχάριστη ψυχότροπο δράση.<sup id="cite_ref-:0_23-2" class="reference">[19]</sup></p> <p>Η μπελαντόνα έχει χρησιμοποιηθεί σαν φυτικό φάρμακο ανά τους αιώνες ως παυσίπονο, χαλαρωτικό μυών, αντιφλεγμονώδες, για τη θεραπεία προβλημάτων<span> </span>εμμηνόρροιας, πεπτικού έλκους, ισταμινικής αντίδρασης και της ασθένειας κινήσεων.<sup id="cite_ref-medline_28-2" class="reference">[24]</sup><sup id="cite_ref-39" class="reference">[35]</sup></p> <p>Το βάμμα των φύλλων της μπελαντόνα εξακολουθεί να υπάρχει καταχωρημένο στη φαρμακοποιία των ΗΠΑ, με σύσταση 27-33 mg ολικών αλκαλοιδών ανά 100 mL βάμματος. Τσιγάρα με φύλλα μπελαντόνας, εμποτισμένα σε βάμμα<span> </span>οπίου<span> </span>ήταν συνταγογραφούμενο φάρμακο μέχρι το 1930.<sup id="cite_ref-:0_23-3" class="reference">[19]</sup></p> <p>Η σκοπολαμίνη χρησιμοποιείται ως υδροβρωμικό άλας για γαστρεντερικές διαταραχές και τη ναυτία, καθώς και για να ενισχύσει την αναλγητική και αγχολυτική δράση των οπιοειδών . Παλαιότερα, χρησιμοποιείτο ως παυσίπονο που χρησιμοποιούνταν κατά τον τοκετό.<sup id="cite_ref-PMID_20310688_40-0" class="reference">[36]</sup></p> <p>Το θειικό άλας της ατροπίνης, χρησιμοποιείται στις οφθαλμολογικές εξετάσεις ως μυδριατικό-κυκλοπληγικό. Χρησιμοποιείται επίσης, ως αντίδοτο στην δηλητηρίαση από οργανοφωσφορικά και καρβαμιδικά, και παραλυτικά αέρια (Sarin).</p> <p>Τα επιστημονικά στοιχεία που συνιστούν τη χρήση της μπελαντόνα στη φυσική της μορφή για οποιαδήποτε ιατρική κατάσταση είναι ανεπαρκή,<sup id="cite_ref-medline_28-3" class="reference">[24]</sup><span> </span>αν και ορισμένα από τα συστατικά του, ιδίως η ατροπίνη, η οποία απομονώθηκε από τη μπελαντόνα για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1830, έχει κάποιες ιατρικές χρήσεις.<sup id="cite_ref-pmid17575737_30-2" class="reference">[26]</sup><span> </span>Στο εμπόριο κυκλοφορούν σκευάσματα όπως το<span> </span><i>Donnatal</i><span> </span>που συνδυάζει τα αλκαλοειδή μπελαντόνας και τα βαρβιτουρικά, για τα οποία δεν είναι δυνατό να αποδειχθεί τόσο η δράση όσο και η ασφάλειά τους ενώ έχουν και σοβαρές παρενέργειες.<span> </span><sup id="cite_ref-41" class="reference">[37]</sup></p> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/30/Atropa_belladonna_Prague_2011_2.jpg/150px-Atropa_belladonna_Prague_2011_2.jpg" decoding="async" width="150" height="123" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/30/Atropa_belladonna_Prague_2011_2.jpg/225px-Atropa_belladonna_Prague_2011_2.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/30/Atropa_belladonna_Prague_2011_2.jpg/300px-Atropa_belladonna_Prague_2011_2.jpg 2x" data-file-width="2400" data-file-height="1973" title="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Μούρα από μπελαντόνα<span> </span><i>(belladonna)</i>.</div> </div> </div> <h4><span id=".CE.95.CE.BD.CE.B1.CE.BB.CE.BB.CE.B1.CE.BA.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AE_.CE.B8.CE.B5.CF.81.CE.B1.CF.80.CE.B5.CF.85.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AE_.CF.87.CF.81.CE.AE.CF.83.CE.B7"></span><span class="mw-headline" id="Εναλλακτική_θεραπευτική_χρήση">Εναλλακτική θεραπευτική χρήση</span></h4> <p>Παρασκευάσματα μπελαντόνας χρησιμοποιούνται στην<span> </span>ομοιοπαθητική<span> </span>ως υποτιθέμενες θεραπείες για διάφορες καταστάσεις.<sup id="cite_ref-oxfordbook_42-0" class="reference">[38]</sup><sup id="cite_ref-pmid_14651731_43-0" class="reference">[39]</sup><span> </span>Στην κλινική χρήση και στις ερευνητικές δοκιμές, η πιο κοινή προετοιμασία αραιώνεται στην ομοιοπαθητική σημειογραφία στο επίπεδο 30C. Αυτό το επίπεδο της αραίωσης δεν περιέχει τίποτα από το αρχικό φυτό,<span> </span><sup id="cite_ref-pmid_14651731_43-1" class="reference">[39]</sup><span> </span>αν και διαφημίζονται προς πώληση, παρασκευάσματα με λιγότερες αραιώσεις, τα οποία στατιστικώς περιέχουν ιχνοποσότητες του φυτού.<sup id="cite_ref-44" class="reference">[40]</sup></p> <p>Το 2010 και ξανά το 2016, η αμερικανική<span> </span><i>FDA</i><span> </span>προειδοποίησε κατά της χρήσης των ομοιοπαθητικών ταμπλετών οδοντοφυΐας που βρέθηκαν να περιέχουν μπελαντόνα.<sup id="cite_ref-46" class="reference"></sup></p> <h3><span id=".CE.9D.CE.B1.CF.81.CE.BA.CF.89.CF.84.CE.B9.CE.BA.CF.8C"></span><span class="mw-headline" id="Ναρκωτικό">Ναρκωτικό</span></h3> <p>Η Άτροπος η ευθάλεια<span> </span><i>(Atropa belladonna)</i><span> </span>και συγγενικά φυτά, όπως η ντατούρα<span> </span><i>(Datura stramonium)</i>,<sup id="cite_ref-47" class="reference">[Σημ. 3]</sup><span> </span>έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί ως ναρκωτικά, λόγω των ζωηρών ψευδαισθήσεων και των παραληρημάτων που παράγουν. Ωστόσο, αυτές οι ψευδαισθήσεις συνήθως περιγράφονται ως πολύ δυσάρεστες και η ψυχαγωγική χρήση θεωρείται εξαιρετικά επικίνδυνη λόγω του υψηλού ρίσκου από ακούσια μοιραία υπερβολική δόση.<sup id="cite_ref-48" class="reference">[43]</sup><sup id="cite_ref-49" class="reference">[44]</sup><sup id="cite_ref-50" class="reference">[45]</sup><span> </span>Επιπροσθέτως, τα αποτελέσματα της ατροπίνης στο<span> </span>κεντρικό νευρικό σύστημα, περιλαμβάνουν διαταραχή της<span> </span>μνήμης, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή σύγχυση.<sup id="cite_ref-51" class="reference">[46]</sup><span> </span>Οι κύριες επιδράσεις στην κατανάλωση μπελαντόνα<span> </span><i>(belladonna)</i>, διαρκούν για τρεις έως τέσσερις ώρες, οι οπτικές ψευδαισθήσεις μπορεί να διαρκέσουν τρεις έως τέσσερις ημέρες, ορισμένες αρνητικές παρενέργειες διατηρούνται για αρκετές ημέρες.<sup id="cite_ref-:0_23-4" class="reference">[19]</sup><sup id="cite_ref-:1_52-0" class="reference">[47]</sup><span> </span>Οι θετικές εμπειρίες που προκαλούνται από την κατανάλωση μπελαντόνα είναι σπάνιες καθώς ουσιαστικά πρόκειται για δηλητηρίαση από μπελαντόνα.<sup id="cite_ref-:0_23-5" class="reference">[19]</sup></p> <h3><span id=".CE.9B.CE.B1.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE.B1.CF.86.CE.AF.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Λαογραφία">Λαογραφία</span></h3> <div class="thumb tright"> <div class="thumbinner"><img alt="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d6/Flickr_-_don_macauley_-_Deadly_Nightshade.jpg/250px-Flickr_-_don_macauley_-_Deadly_Nightshade.jpg" decoding="async" width="250" height="169" class="thumbimage" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d6/Flickr_-_don_macauley_-_Deadly_Nightshade.jpg/375px-Flickr_-_don_macauley_-_Deadly_Nightshade.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d6/Flickr_-_don_macauley_-_Deadly_Nightshade.jpg/500px-Flickr_-_don_macauley_-_Deadly_Nightshade.jpg 2x" data-file-width="3686" data-file-height="2496" title="Σπόροι Άτροπος η ευθάλεια (Atropa belladonna)" /> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify"></div> Άνθος και άγουρο μούρο μπελαντόνα.</div> </div> </div> <p>Κατά το παρελθόν, οι μάγισσες πιστεύεται ότι χρησιμοποιούσαν ένα μείγμα από μπελαντόνα,<span> </span>οπιούχα παπαρούνα<span> </span>και άλλα φυτά, συνήθως δηλητηριώδη (όπως το λυκοπένιο και το δηλητηριώδες<span> </span>κώνειο) στην "ιπτάμενη αλοιφή" με την οποία αλοίφονταν για να τις βοηθήσει να πετάξουν σε συναντήσεις με άλλες μάγισσες.<sup id="cite_ref-53" class="reference">[48]</sup></p> <p>Τα αλκαλοειδή τροπανίου της μπελαντόνα χρησιμοποιήθηκαν ως δηλητήρια και οι πρώτοι άνθρωποι έφτιαχναν από το φυτό δηλητηριώδη<span> </span>βέλη.<sup id="cite_ref-Michael1998_54-0" class="reference">[49]</sup><span> </span>Στην<span> </span>Αρχαία Ρώμη, είχε χρησιμοποιηθεί ως δηλητήριο από την<span> </span>Αγριππίνα τη Νεότερη, σύζυγο του Αυτοκράτορα<span> </span>Κλαύδιου<span> </span>μετά από συμβουλή της<span> </span><i>Locusta</i>,<sup id="cite_ref-58" class="reference">[Σημ. 4]</sup><span> </span>μιας κυρίας εξειδικευμένης σε δηλητήρια και της<span> </span>Λιβίας, που φημολογείτο να το έχει χρησιμοποιήσει για να θανατώσει το σύζυγό της Αυτοκράτορα<span> </span>Αύγουστο.<sup id="cite_ref-Michael1998_54-1" class="reference">[49]</sup><sup id="cite_ref-Timbrell2005_59-0" class="reference">[50]</sup></p> <p>Ο<span> </span>Μάκβεθ της Σκωτίας, όταν ήταν ακόμη ένας από τους υπαρχηγούς του βασιλιά<span> </span>Ντάνκαν - της Σκωτίας, το χρησιμοποίησε κατά τη διάρκεια της εκεχειρίας, για να δηλητηριάσει τα στρατεύματα του Βασιλιά της<span> </span>Αγγλίας, κατά την εισβολή του<span> </span>Χάρολντ του λαγοπόδαρου. Οι περισσότεροι στρατιώτες δηλητηριάστηκαν στον ύπνο τους ή υποχώρησαν.<sup id="cite_ref-groombridge_6-2" class="reference">[4]</sup></p> </body> </html>

MHS 58 (5 S)

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Κρόκος Μωβ - βολβοί</strong></h2> <h2><strong><span style="color: #ff0000;">Τιμή για το πακέτο των 3 βολβοί.</span></strong></h2> <p><span style="font-size: 11pt; color: #000000;"><span class="tlid-translation translation"><span title=""><strong>Αυτή η ποικιλία είναι γνωστή για το ευχάριστο άρωμά της.</strong> </span></span></span></p> <p><span style="font-size: 11pt; color: #000000;"><span class="tlid-translation translation"><span title="">Ο κρόκος γνωστός και με τις ονομασίες ζαφορά και σαφράνι είναι φυτό από το οποίο παράγεται ένα από τα πιο ακριβά μπαχαρικά που υπάρχουν στον κόσμο. Το σαφράν(ι) προέρχεται από τον ύπερο του άνθους του φυτού κρόκος, η επιστημονική ονομασία του οποίου είναι Κρόκος ο ήμερος (<i>Crocus sativus</i>) L. το οποίο ανήκει στην οικογένεια των Ιριδoειδών (Iridaceae). Το φυτό του κρόκου αποτελεί φυσική μετάλλαξη που συνέβη πριν από πολλά χρόνια σε περιοχές της Περσίας και της λεκάνης της Μεσογείου. Ανήκει στην κατηγορία των τριπλοειδών φυτών, πράγμα που σημαίνει ότι είναι στείρο και δεν μπορεί να αναπαραχθεί εγγενώς. Δεν παράγει σπόρους. Ο μόνος τρόπος για την αναπαραγωγή του είναι μέσω της διάσπασης και σποράς των βολβών του. Η διαδικασία αναπαραγωγής του είναι περίπου ίδια με αυτής του σκόρδου. Ο ένας βολβός παράγει νέους βολβούς και αυτοί μπορούν να δώσουν νέα φυτά όταν φυτευθούν. </span></span></span></p> <p><span style="font-size: 11pt; color: #000000;"><span class="tlid-translation translation"><span title="">Η καλλιέργεια του κρόκου απαιτεί ακραίες κλιματικές συνθήκες. Χρειάζεται ξηρό και θερμό καιρό το καλοκαίρι και κρύο τον χειμώνα. Η γη στην οποία θα καλλιεργηθεί θα πρέπει να είναι ξηρή, ασβεστώδης, επίπεδη και χωρίς δένδρα. Το έδαφος πρέπει να είναι καλά στραγγιζόμενο ώστε να απομακρύνεται το νερό και να αποφεύγονται έτσι πιθανές προσβολές μυκήτων στους βολβούς που θα έχουν ως αποτέλεσμα το σάπισμα τους. Η σπορά γίνεται τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο. Η σπορά γίνεται με την τοποθέτηση των βολβών σε αυλάκια βάθους 20 εκατοστών και σε απόσταση 10 εκατοστών μεταξύ τους. Η συγκομιδή γίνεται στα τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου. Το λουλούδι τού φυτού ανοίγει την αυγή και πρέπει να μείνει κατά το δυνατόν λιγότερο πάνω στο φυτό διότι μαραίνεται γρήγορα και τα στίγματα χάνουν το χρώμα και το άρωμα τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η συγκομιδή ξεκινά όταν ξημερώσει έως την 10η πρωινή. Μόλις τα λουλούδια μαζευτούν γίνεται διαχωρισμός τού στίγματος από το υπόλοιπο λουλούδι. Υπολογίζεται ότι χρειάζονται 85000 λουλούδια για να συγκομισθεί ένα κιλό από φρέσκα στίγματα κρόκου. Μετά το τέλος της συγκομιδής τα στίγματα πρέπει να αποξηρανθούν για να μπορούν να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κατά αυτή την διαδικασία ο φρέσκος κρόκος χάνει περίπου τα 4/5 του αρχικού του βάρους και αποκτά το χαρακτηριστικό του κόκκινο χρώμα. Από ένα κιλό φρέσκα στίγματα κρόκου το τελικό προϊόν είναι 200 γραμμάρια αποξηραμένων στιγμάτων. Τα αποξηραμένα στίγματα για να διατηρήσουν τα χαρακτηριστικά τους πρέπει να αποθηκευτούν και να προστατευθούν από την υγρασία, το ηλιακό φως και τη θερμότητα. </span></span></span></p> <h1><span style="color: #ff0000;"><a href="https://www.seeds-gallery.shop/el/home/krokos-volvoi-zafora-crocus-sativus.html" target="_blank" title="Κρόκος βολβοί – ζαφορά μπορούν να αγοραστούν εδώ" style="color: #ff0000;" rel="noreferrer noopener"><span style="font-size: 13pt;"><strong>Κρόκος βολβοί – ζαφορά μπορούν να αγοραστούν εδώ</strong></span></a></span><span style="font-size: 16pt;"><strong><span class="tlid-translation translation"><span title=""></span></span></strong></span></h1> </body> </html>

F 81 P

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Κρόκος Κίτρινος - βολβοί</strong></h2> <h2><strong><span style="color: #ff0000;">Τιμή για το πακέτο των 3 βολβοί.</span></strong></h2> <p><span style="font-size: 11pt; color: #000000;"><span class="tlid-translation translation"><span title=""><strong>Αυτή η ποικιλία είναι γνωστή για το ευχάριστο άρωμά της.</strong> </span></span></span></p> <p><span style="font-size: 11pt; color: #000000;"><span class="tlid-translation translation"><span title="">Ο κρόκος γνωστός και με τις ονομασίες ζαφορά και σαφράνι είναι φυτό από το οποίο παράγεται ένα από τα πιο ακριβά μπαχαρικά που υπάρχουν στον κόσμο. Το σαφράν(ι) προέρχεται από τον ύπερο του άνθους του φυτού κρόκος, η επιστημονική ονομασία του οποίου είναι Κρόκος ο ήμερος (<i>Crocus sativus</i>) L. το οποίο ανήκει στην οικογένεια των Ιριδoειδών (Iridaceae). Το φυτό του κρόκου αποτελεί φυσική μετάλλαξη που συνέβη πριν από πολλά χρόνια σε περιοχές της Περσίας και της λεκάνης της Μεσογείου. Ανήκει στην κατηγορία των τριπλοειδών φυτών, πράγμα που σημαίνει ότι είναι στείρο και δεν μπορεί να αναπαραχθεί εγγενώς. Δεν παράγει σπόρους. Ο μόνος τρόπος για την αναπαραγωγή του είναι μέσω της διάσπασης και σποράς των βολβών του. Η διαδικασία αναπαραγωγής του είναι περίπου ίδια με αυτής του σκόρδου. Ο ένας βολβός παράγει νέους βολβούς και αυτοί μπορούν να δώσουν νέα φυτά όταν φυτευθούν. </span></span></span></p> <p><span style="font-size: 11pt; color: #000000;"><span class="tlid-translation translation"><span title="">Η καλλιέργεια του κρόκου απαιτεί ακραίες κλιματικές συνθήκες. Χρειάζεται ξηρό και θερμό καιρό το καλοκαίρι και κρύο τον χειμώνα. Η γη στην οποία θα καλλιεργηθεί θα πρέπει να είναι ξηρή, ασβεστώδης, επίπεδη και χωρίς δένδρα. Το έδαφος πρέπει να είναι καλά στραγγιζόμενο ώστε να απομακρύνεται το νερό και να αποφεύγονται έτσι πιθανές προσβολές μυκήτων στους βολβούς που θα έχουν ως αποτέλεσμα το σάπισμα τους. Η σπορά γίνεται τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο. Η σπορά γίνεται με την τοποθέτηση των βολβών σε αυλάκια βάθους 20 εκατοστών και σε απόσταση 10 εκατοστών μεταξύ τους. Η συγκομιδή γίνεται στα τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου. Το λουλούδι τού φυτού ανοίγει την αυγή και πρέπει να μείνει κατά το δυνατόν λιγότερο πάνω στο φυτό διότι μαραίνεται γρήγορα και τα στίγματα χάνουν το χρώμα και το άρωμα τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η συγκομιδή ξεκινά όταν ξημερώσει έως την 10η πρωινή. Μόλις τα λουλούδια μαζευτούν γίνεται διαχωρισμός τού στίγματος από το υπόλοιπο λουλούδι. Υπολογίζεται ότι χρειάζονται 85000 λουλούδια για να συγκομισθεί ένα κιλό από φρέσκα στίγματα κρόκου. Μετά το τέλος της συγκομιδής τα στίγματα πρέπει να αποξηρανθούν για να μπορούν να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κατά αυτή την διαδικασία ο φρέσκος κρόκος χάνει περίπου τα 4/5 του αρχικού του βάρους και αποκτά το χαρακτηριστικό του κόκκινο χρώμα. Από ένα κιλό φρέσκα στίγματα κρόκου το τελικό προϊόν είναι 200 γραμμάρια αποξηραμένων στιγμάτων. Τα αποξηραμένα στίγματα για να διατηρήσουν τα χαρακτηριστικά τους πρέπει να αποθηκευτούν και να προστατευθούν από την υγρασία, το ηλιακό φως και τη θερμότητα. </span></span></span></p> <h1><span style="color: #ff0000;"><a href="https://www.seeds-gallery.shop/el/home/krokos-volvoi-zafora-crocus-sativus.html" target="_blank" title="Κρόκος βολβοί – ζαφορά μπορούν να αγοραστούν εδώ" style="color: #ff0000;" rel="noreferrer noopener"><span style="font-size: 13pt;"><strong>Κρόκος βολβοί – ζαφορά μπορούν να αγοραστούν εδώ</strong></span></a></span><span style="font-size: 16pt;"><strong><span class="tlid-translation translation"><span title=""></span></span></strong></span></h1> </body> </html>

F 81 Y

5/ 5

<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> </head> <body> <h2><strong>Σπόροι Στρογγυλόδον Black Jade Vine (Mucuna nigricans)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 1 σπόρων.</strong></span></h2> <p>Αυτή είναι μια όμορφη ανθοφορία αμπέλου. Τα σκούρα μοβ άνθη φαίνονται ενωμένα μεταξύ τους σε σταφύλια σαν συστάδες, μήκους έως 30 cm και διαμέτρου 15 cm. Πολύ έντονο ξυλώδες αναρριχητικό δέντρο - κατά τη διάρκεια θερμότερου καιρού, αυτό το αμπέλι μπορεί να μεγαλώσει 60 cm ή περισσότερο την εβδομάδα. Τα στελέχη μπορούν να φτάσουν έως και 18 μέτρα σε μήκος</p> <p>Το Strongylodon macrobotrys είναι ένα αειθαλές φυτό που βγάζει άνθη σε ζεύγη κι έχουν παχιά ξυλώδη κοτσάνια με διάμετρο 2.5 εκ. ή περισσότερο. Το συνολικό μήκος του φυτού συνήθως φτάνει ή και ξεπερνά τα 21 μέτρα. Τα φύλλα του είναι τριπλά, δηλαδή από ένα κοτσάνι φυτρώνουν τρία διαφορετικά στενόμακρα φύλλα που το καθένα έχει μήκος περίπου 7.5-12.5 εκ. ή περισσότερο, με το μεσαίο φύλλο πάντα μεγαλύτερο. Την άνοιξη και τις αρχές του καλοκαιριού το Strongylodon macrobotrys βγάζει γαλαζοπράσινα άνθη μήκους 7.5-12.5 εκ., που κρέμονται σχηματίζοντας μεγάλα τσαμπιά μήκους 1.5μ. ή περισσότερο. Η ανθοφορία του είναι πραγματικά καταπληκτική. Οι καρποί που ακολουθούν και περιέχουν τους σπόρους είναι κυλινδρικοί και μοιάζουν με μεγάλα μπιζέλια, μήκους περίπου 15εκ. Είναι αρκετά διαφορετικοί από τους συνηθισμένους καρπούς που έχουν τα όσπρια και περιέχουν 12 σπόρους ο καθένας.</p> <p>Στους τροπικούς και υποτροπικούς κήπους το φυτό Strongylodon macrobotrys είναι περιζήτητο για τα εντυπωσιακά του άνθη που έχουν ένα πολύ ασυνήθιστο μπλε-πράσινο χρώμα. Συνήθως το φυτεύουν δίπλα σε πέργκολες, έτσι ώστε όπως θα τυλιχτεί στην πέργκολα το φυτό, να κρέμονται τα άνθη του προς τα κάτω σαν τσαμπιά από σταφύλια. Συνήθως όμως το μέγεθος τους είναι εντυπωσιακό και φτάνουν μέχρι κάτω. Στη Νότια Αφρική, η περιοχή των ακτών του Natal είναι απαγορευμένη για το φυτό Strongylodon macrobotrys, λόγω της ζέστης και της υγρασίας. Αλλά αναπτύσσεται σε λίγες περιοχές -που όμως δεν κάνει παγωνιά- στο εσωτερικό του νησιού. Το κόκκινο jade vine είναι ένα φυτό επιφανειακά παρόμοιο που στην πραγματικότητα είναι είδος ενός διαφορετικού γένους και λέγεται Mucuna bennetti.</p> <p>Το πρασινογάλαζο χρώμα των λουλουδιών του jade vine (Strongylodon macrobotrys) είναι σχεδόν μοναδικό στο βασίλειο των φυτών. Καθώς κρέμονται ανάμεσα στο πλούσιο τροπικό φύλλωμα, τα άνθη του είναι πρακτικά φωτοβόλα. Καλλιεργείται στην Χαβάη για τα άνθη του που χρησιμοποιούνται στις γιρλάντες.</p> <p>Η κοινή του ονομασία είναι jade vine (jade vine= αμπελονεφρίτης, σε ελεύθερη μετάφραση), λόγω του χρώματος των λουλουδιών που μοιάζουν με το ορυκτό νεφρίτης. ’λλες αγγλικές ονομασίες περιλαμβάνουν το Gray's jade vine, από τον Asa Gray (1810-1888), τον Αμερικάνο βοτανολόγο που περιέγραψε και ονόμασε αυτό το αναρριχητικό το 1854, και σμαραγδένιο ερπετό (emerald creeper).</p> <p>Το φυτό Strongylodon macrobotrys ανήκει ουσιαστικά στην οικογένεια των μπιζελιών (mame-ka, Leguminosae). Έχει περίπου 27 αναγνωρισμένα είδη, που προέρχονται από την Μαδαγασκάρη, από τα νησιά του Ινδικού Ωκεανού συμπεριλαμβανομένων της Σρι Λάνκα, της Νέας Γουϊνέας και των Φιλιππίνων. Η επιστημονική ονομασία Strongylodon, προέρχεται από την Ελληνική λέξη "στρογγυλός". Το όνομα του είδους, macrobotrys, επίσης με ελληνική προέλευση, αναφέρεται στην εμφάνιση των σπόρων και σημαίνει "κρεμαστές συστάδες που μοιάζουν με τεράστια τσαμπιά"</p> <p>Το Strongylodon macrobotrys στη φύση επικονιάζεται από νυχτερίδες. Οι νυχτερίδες κρέμονται ανάποδα για να πιούν το νέκταρ και το φυτό αφήνει μ' αυτόν τον τρόπο γύρη στα κεφάλια τους. Το επόμενο φυτό συλλέγει γύρη από το προηγούμενο που επισκέφθηκε η νυχτερίδα και αφήνει τη δική του στο κεφάλι της για να μεταφερθεί με τη σειρά της αλλού. Είναι άψογο παράδειγμα συνεξέλιξης: το φυτό και η νυχτερίδα έχουν εξελιχθεί έτσι που να συνεργάζονται τέλεια μεταξύ τους.</p> <p>Ο φυσικός τόπος του φυτού περιορισμένος στα τροπικά δάση των Φιλιππίνων (Luzon, Mindoro και νησιά Catanduanes)  είναι υπό τον κίνδυνο εξαφάνισης γιατί το αναρριχόμενο αυτό αναπτύσσεται μόνο στα βαθύτερα, σκοτεινά, τροπικά δάση τα οποία καταστρέφονται προς εκμετάλλευση της ξυλείας τους. Τα τροπικά δάση των Φιλιππίνων είναι υπό εξαφάνιση και μάλιστα με εντυπωσιακούς ρυθμούς. Ουσιαστικά τα νησιά ήταν σχεδόν ολοκληρωτικά καλυμμένα με δάση, αλλά μια χαρτογράφηση το 1988 εκτίμησε ότι μόνο το 20% έχει απομείνει. Η ταχύτητα με την οποία τα τροπικά αυτά δάση εξαφανίζονται κάνει πιο επιτακτική την ανάγκη για έρευνα σχετικά με την βιολογία του φυτού.</p> <p><strong>Πηγή:</strong></p> <p>http://en.wikipedia.org/wiki/Jade_vine</p> <p>http://www.floridata.com/ref/S/stro_mac.cfm</p> <p>http://250.kew.org/Plants/KEW_050358.html</p> <p>http://search.japantimes.co.jp/cgi-bin/fe20000927a1.html</p> </body> </html>

T 74 B

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι βάλσαμο (Hypericum perforatum)</strong></h2> <h2><strong><span style="color: #ff0000;" class="">Τιμή για το πακέτο των 1000 (0.1g) σπόροι.</span> </strong></h2> <p>Το βάλσαμο (επιστ. Υπερικόν το διάτρητον, Hypericum perforatum) είναι φυτό του γένους Υπερικόν. Ήταν γνωστό ως υπερικό στην Αρχαία Ελλάδα, ενώ στη νεότερη Ελλάδα είναι γνωστό ως βαλσαμόχορτο ή σπαθόχορτο, ενώ στην ξένη (αγγλική) βιβλιογραφία αναφέρεται ως St. John's wort.</p> <p><strong>Σύσταση του φυτού</strong></p> <p>Τα φύλλα του Βάλσαμου είναι φωτεινά κίτρινα-πορτοκαλί και τα πέταλα συνήθως κίτρινα. Όταν γυρίσουν προς το φως, αποκαλύπτουν ημιδιαφανείς στιγμές, που δίνουν την εντύπωση πως είναι διάτρητες. Οι κουκίδες αυτές δεν είναι όμως τρύπες, αλλά έγχρωμα αιθέρια έλαια και ρητίνες. Αν τρίψει κανείς τις μαύρες αυτές κουκίδες που έχουν τα 5 πέταλα με τα δάχτυλά του, αυτά θα γίνουν κόκκινα. Για πολλούς φυτοθεραπευτές, αυτές οι κουκίδες περιέχουν μερικά από τα πιο πολύτιμα και αποτελεσματικά φυτικά συστατικά. Οι στήμονες του φυτού έχουν ιδιαίτερη μορφή, με στερεό κυλινδρικό στέλεχος, με δύο γραμμές που εξέχουν κατά μήκος. Αυτές οι γραμμές κάνουν τον στήμονα να μοιάζει επίπεδος, πράγμα εντελώς ασυνήθιστο στον κόσμο των φυτών.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Περιέχει υπερικίνη και ψευδο-υπερικίνη, φλαβονοειδή (16% στα φύλλα), ξανθόνες, φαινολικά οξέα και αιθέρια έλαια (0,13% σε ολόκληρο το φυτό).</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>Φαρμακευτικές ιδιότητες</strong></p> <p>Το υπερικό ή βαλσαμόχορτο απασχόλησε τη θεραπευτική από την αρχαιότητα: ο Γαληνός και ο Διοσκουρίδης το αναφέρουν ως διουρητικό, επουλωτικό, εμμηναγωγό, αιμοστατικό.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Στην αρχαιότητα το χρησιμοποιούσαν ως επουλωτικό στις πληγές που γινόντουσαν από τα σπαθιά, εξ ου κι η ονομασία του σπαθόχορτο. Στις ΗΠΑ, μετά από ένα πρόγραμμα του ABC News τον Ιούνιο του 1997, το υπερικό έγινε το πιο δημοφιλές φυτό, το εναλλακτικό «πρόζακ» (Ladose), για την ήπια και μέτρια κατάθλιψη. Χρησιμοποιείται επίσης ως αντισπασμωδικό και βελτιωτικό της ποιότητας του ύπνου σε αϋπνίες. Ήδη, το 1994 στη Γερμανία, συνταγογραφήθηκαν συνταγές για 20 εκατομμύρια ασθενείς. Μόνο στη Μοντάνα των ΗΠΑ καλλιεργούνται σήμερα 500.000 στρέμματα φυτού.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>Χρήση</strong></p> <p>Εξωτερικά χρησιμοποιείται αφού εκχυλισθεί το φρέσκο φυτό σε ελαιόλαδο για πολλές ημέρες (40 έως 50) ως άριστο επουλωτικό σε πληγές και εγκαύματα πρώτου βαθμού.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Για εσωτερική χρήση, λαμβάνεται:</p> <p>&nbsp;</p> <p>Ως έκχυμα: συνήθως ένα κουταλάκι του γλυκού ξερά τριμμένα φύλλα και άνθη σε μία κούπα καυτό νερό, που αφήνεται για 10 με 15 λεπτά για να περάσουν όλα τα συστατικό του φυτού στο νερό, από μία μέχρι τρεις φορές την ημέρα, κατόπιν συμβουλής γιατρού, φαρμακοποιού ή ειδικού.</p> <p>Σε κάψουλες ή χάπια, κατόπιν συμβουλής γιατρού ή φαρμακοποιού.</p> <p>Σε αλκοολούχο βάμμα, κατόπιν συμβουλής γιατρού ή φαρμακοποιού.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>Προφυλάξεις</strong></p> <p>Το υπερικό μπορεί να επηρεάσει το ήπαρ προκαλώντας ευαισθησία στο φως. Σε ορισμένα δέρματα μπορεί να προκαλέσει αντίδραση φωτοευαισθησίας και φωτοδερματίτιδα, που εκδηλώνεται με δερματικούς ερεθισμούς, περιλαμβανομένου του στόματος, της μύτης και των αυτιών. Δεν πρέπει μετά τη χρήση του να ακολουθεί έκθεση στο φως. Τα σκουρόχρωμα δέρματα δεν προσβάλλονται. Σε πειραματόζωα επηρεάζει τη θερμορύθμιση. Πάντως, τα περιστατικά φωτοευαισθησίας και παρενεργειών που έχουν καταγραφεί είναι σπάνια και αφορούν ορισμένες περιπτώσεις πολύ υψηλών ημερήσιων δόσεων.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες[εκκρεμεί παραπομπή], το υπερικό μπορεί να επηρεάσει το μεταβολισμό ορισμένων ενζύμων, κατά συνέπεια χρειάζεται προσοχή όταν χορηγείται ταυτόχρονα με άλλα φάρμακα. Όσοι χρησιμοποιούν Hypericum θα πρέπει να το σταματήσουν, αν λαμβάνουν φαρμακευτικά σκευάσματα που περιέχουν τις εξής δραστικές ουσίες: ινδιναβίρη (crivixan), κυκλοσπορίνη (cyclosporin), θεοφυλλίνη (choledyl, theo-dur, uniphyllin, aberten), διγιτοξίνη (digoxin, lanoxin), panwarfin, και αντισυλληπτικά. Επίσης, επειδή το Ηypericum επηρεάζει νευροδιαβιβαστές, μπορεί να αλληλεπιδρά με διάφορα ψυχοτρόπα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων άλλων αντικαταθλιπτικών.</p> <p>&nbsp;</p> <p>Σε περίπτωση που λαμβάνονται άλλα φάρμακα πρέπει να ενημερώνεται ο γιατρός ή ο φαρμακοποιός.</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

MHS 45 (1000 S)