5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Fuzzyfruit nightshade (Solanum candidum)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για τη συσκευασία των 5 σπόρων.</strong></span></h2> <p>Ένας βοτανώδης θάμνος ύψους 3 μέτρων με μεγάλα, λοβωτά φύλλα και τριχωτά, σε μέγεθος βερίκοκου, βρώσιμα φρούτα. Το Solanum candidum είναι ευρέως διαδεδομένο σε δασικές εκτάσεις και σε διαταραγμένες περιοχές από το νότιο Μεξικό νότια κατά μήκος των Άνδεων έως το Περού.</p> <p>Το Solanum candidum είναι ένα είδος αειθαλούς θάμνου εγγενές στη Νότια Αμερική και περιστασιακά καλλιεργείται για τον βρώσιμο καρπό του.</p> <p>Μη εξημερωμένο και πολύ σπάνιο στην καλλιέργεια, είναι γνωστό ως fuzzyfruit nightshade, naranjilla Silvestre ή chichilegua. Ο καρπός μοιάζει κάπως με τη συγγενή Cocona (Solanum sessiliflorum) και το Solanum candidum προφανώς θα υβριδοποιηθεί με έναν αριθμό στενών συγγενών, όπως η cocona, η naranjilla και η pseudolulo. Μια αξιοσημείωτη διαφορά είναι τα εξαιρετικά τραχιά φρούτα, τα οποία –σε αντίθεση με τους περισσότερους συγγενείς τους– δεν αποσπώνται εύκολα κατά την πλήρη ωρίμανση, κάτι που αποτελεί εμπόδιο για την κατανάλωση του ώριμου φρούτου. Ωστόσο, το S. candidum είναι στενός συγγενής άλλων νυχτολούλουδων που καλλιεργούνται για τον βρώσιμο καρπό τους, συμπεριλαμβανομένης της ντομάτας (S. lycopersicum), της naranjilla (S. quitoense) και της μελιτζάνας (S. melongena). Η σχετικά ισχυρή αντοχή του σε παράσιτα και ασθένειες (σε σύγκριση με τους πιο ορεκτικούς συγγενείς του) έχει προσελκύσει κάποιο αγροτικό ενδιαφέρον.</p> <p>Επιστημονικά, το S. candidum παρουσιάζει πρόσθετο ενδιαφέρον, καθώς φαίνεται να είναι ο πλησιέστερος συγγενής και πιθανός πρόγονος των ασιατικών μελών της ίδιας βοτανικής κλάσης, ιδίως του Solanum lasiocarpum, που είναι εγγενές στην Ινδία, αλλά καλλιεργείται για τους καρπούς που μοιάζουν με ναραντζίλα. και ομοίως θα υβριδοποιείται εύκολα με το S. candidum.</p> <p>Το Solanum candidum θεωρείται ότι είναι εγγενές στις εύκρατες περιοχές των Άνδεων της Κολομβίας, του Περού και της Χιλής. Όπως η κοκόνα, η naranjilla και η ινδική νυχτολούλουδα, το S. candidium μπορεί να καρποφορήσει μέσα σε 1 ή 2 χρόνια από τον σπόρο. Μια βραχύβια πολυετής παραγωγή φρούτων απαιτεί μια μάλλον μακρά καλλιεργητική περίοδο, η οποία περιορίζει το γεωργικό της δυναμικό σε πιο εύκρατα κλίματα. Όπως η naranjilla και η cocona, το S. candidum προσαρμόζεται καλύτερα σε κλίματα υποτροπικών νεφών, όπου ο παγετός είναι άγνωστος, αλλά η υπερβολική ζέστη είναι επίσης πολύ σπάνια ή άγνωστη. Οι καρποί είναι στρογγυλοί καρποί, καλυμμένοι με επίμονη γούνα ακόμα και όταν είναι ώριμοι, σε μέγεθος 2 cm, που ωριμάζουν σε κίτρινο ή κόκκινο.</p>

V 124 (5 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι μικρού κόκκινου Cocona (Solanum sessiliflorum)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για Πακέτο από 5 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Μια ποικιλία Solanum sessiliflorum με νόστιμα, μικρά, καστανοκόκκινα φρούτα που είναι δημοφιλής στις πεδιάδες του Αμαζονίου της Κολομβίας και του Περού για χυμούς και σάλτσες.</p> <p>Το Solanum sessiliflorum, το cocona,[3] είναι ένας τροπικός θάμνος της οικογένειας Solanaceae. Το φυτό κοκόνα έχει γερά κλαδιά και τεράστια, οδοντωτά και τριχωτά φύλλα. Η Cocona μοιάζει πολύ με πολλούς στενούς συγγενείς, συμπεριλαμβανομένων των naranjilla και pseudolulo. Μπορεί να διακριθεί από αυτά τα φυτά από την έλλειψη αγκάθων του. Θα υβριδιστεί με αυτούς και άλλους στενούς συγγενείς. Η Cocona στερείται επίσης το χαρακτηριστικό μωβ χρωματισμό που εμφανίζεται συνήθως στη naranjilla. Τα άνθη του θυμίζουν μεγάλα άνθη πατάτας, με ανοιχτοπράσινα πέταλα. Η κοκόνα συλλέγεται σε μέρη της Νότιας Αμερικής γύρω από το τροπικό δάσος του Αμαζονίου, όπως η επαρχία Purús στο ανατολικό Περού.</p> <p>Ο καρπός της κοκόνας είναι ένα κόκκινο, πορτοκαλί ή κίτρινο βρώσιμο μούρο. Η κοκόνα είναι εγγενής στην περιοχή των Άνδεων της Νότιας Αμερικής, όπου κατά καιρούς καλλιεργείται για ανθρώπινη κατανάλωση.</p> <p>Η κοκόνα μπορεί επίσης να καλλιεργηθεί ως καλλωπιστικό φυτό εσωτερικού χώρου σε εύκρατα κλίματα, αλλά φαίνεται να είναι αρκετά ευαίσθητο στα ακάρεα της αράχνης, επομένως πρέπει να προσέχετε να μην διατηρείται σε πολύ ξηρό αέρα κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Όπως η naranjilla, οι κοκόνες είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες στις αφίδες και τους νηματώδεις. Ως υποτροπικά φυτά, μπορούν να αντέξουν τον δροσερό καιρό, αλλά θα σκοτωθούν ή θα καταστραφούν σοβαρά από τον παγετό. Το καλοκαίρι μπορεί να καλλιεργηθεί έξω ή σε κρύο θερμοκήπιο. Όταν καλλιεργείται από σπόρους, η κοκόνα μπορεί να καρποφορήσει σε μόλις 9 μήνες ή έως και 24 μήνες.</p> <p>Το Solanum georgicum και το Solanum hyporhodium συμπεριλήφθηκαν (και μερικές φορές εξακολουθούν να περιλαμβάνονται) σε αυτό το είδος, αλλά γενικά αντιμετωπίζονται ως ξεχωριστά σήμερα.</p>

V 132 (5 S)

5/ 5

<h2><strong>Τριχωτή μπανάνα Bornean σπόροι (Musa hirta)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 3 σπόροι.</strong></span></h2> <p>Μια ελάχιστα γνωστή μπανάνα ύψους μόλις 2,5 μέτρων (8 πόδια) που σχηματίζει ελκυστικές συστάδες. Η όρθια ταξιανθία με τους τριχωτούς μίσχους δημιουργεί ένα μυτερό μπουμπούκι με λαμπερά, μωβ-ροζ φύλλα, ακολουθούμενο από μικρούς, χονδρούς, χρυσοτριχωτούς καρπούς.</p> <p>Ο καρπός, όπως και μόνο μερικά άλλα είδη μπανανών, αφαιρείται όταν είναι πλήρως ώριμο, πράγμα που σημαίνει ότι η ίδια η φλούδα χωρίζεται και αποκαλύπτει τον πολτό του φρούτου από μέσα.</p> <p>Σε αντίθεση με τις περισσότερες μπανάνες, είναι πιο γλυκιά και ζουμερή. Τα ώριμα φρούτα έχουν γεύση σαν μείγμα ακτινιδίου και μπανάνας και οι σπόροι τρώγονται μαζί με τα φρούτα.</p> <p>Τα άγουρα φρούτα ξεφλουδίζονται και τρώγονται με αλάτι. Τα άνθη χρησιμοποιούνται ως λαχανικά, μαγειρεμένα και καρυκευμένα με αλάτι και μπαχαρικά.</p> <p>Αυτό το είδος έχει καλλωπιστικές και φρουτώδεις ιδιότητες που πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη για καλλιέργεια.</p> <br />

V 88 MH (3 S)

5/ 5

<h2><strong>Μινιατούρα Sugar Palm σπόροι (Arenga caudata)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 3 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Ένας μικρός, θαμνώδης φοίνικας ύψους έως 2 m (7 πόδια), με πυκνά συγκεντρωμένους, λεπτούς μίσχους που μοιάζουν με καλάμια και μικρά φύλλα που είναι σκούρα πράσινα από πάνω και ασημί-λευκά από κάτω.</p> <p>Το φύλλο έχει περίπου σχήμα ψαρόουρας και οδοντωτές άκρες. Το A. Caudata είναι ευρέως διαδεδομένο στη Νοτιοανατολική Ασία και ευδοκιμεί σε σκιερά μέρη σε τροπικούς ή ζεστούς υποτροπικούς κήπους. Το σχήμα του δισχιδούς φύλλου έχει λιγότερο φαρδιά φύλλα που μοιάζουν με Arenga hookeriana.</p> <p>Αυτός ο φοίνικας μπορεί να καλλιεργηθεί καλά σε γλάστρα.</p> <br />

PS 16 (3 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Βραζιλιάνικης Γκουάβας (Psidium guineense)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόροι.</strong></span></h2> <p>Τα κοινά ονόματα περιλαμβάνουν γκουάβα Βραζιλίας, γκουάβα καστιλιάνικη, ξινή γκουάβα, γκουάβα της Γουινέας (αγγλική γλώσσα), Goyavier du Brésil (γαλλική γλώσσα), brasiliaanse koejawel (Αφρικάνοι), Stachelbeerguave (γερμανική γλώσσα), chobo, diondan (Βολιβία), guayabillo de tiera (Ελ Σαλβαδόρ), araçá do campo, aracahy (Βραζιλία), guayaba brava, sacha guayaba (Περού), allpa guayaba (Εκουαδόρ), guayaba agria (Βενεζουέλα, Μεξικό), guayaba acida, chamach, pichippul (Γουατεμάλα), guísaro (Κόστα) Rica) και guayabita de sabana (Παναμάς).</p> <p>Αυτό το φυτό είναι εγγενές στην Αμερική, όπου το φυσικό του φάσμα εκτείνεται από το Μεξικό μέχρι την Αργεντινή και περιλαμβάνει τμήματα της Καραϊβικής. Έχει εισαχθεί ευρέως εκτός αυτής της σειράς και καλλιεργείται σε ορισμένα μέρη. Είναι πολιτογραφημένο σε μέρη της Ινδίας.</p> <p>Το φυτό αναπτύσσεται καλύτερα σε ηλιόλουστες τοποθεσίες με υγρά, γόνιμα εδάφη, αλλά είναι ανεκτικό σε ένα ευρύ φάσμα συνθηκών και μπορεί να αναπτυχθεί σε διαταραγμένες περιοχές και σε άσχημα εδάφη. Δεν ανέχεται την αλατότητα ή τα πλημμυρισμένα υποστρώματα. Στη Βραζιλία, είναι πιο κοινό στις παράκτιες περιοχές.</p> <p>Αυτό το φυτό μπορεί να είναι θάμνος ύψους 1 έως 3 μέτρων ή δέντρο που φτάνει τα 7 μέτρα. Ο φλοιός και το φύλλωμα είναι γκριζωπά. Τα φύλλα έχουν μήκος έως 14 εκατοστά και πλάτος 8. Οι άκαμπτες, ωοειδούς σχήματος λεπίδες έχουν μερικές φορές οδοντωτές άκρες. Οι κάτω πλευρές είναι πολύ αδενώδεις και είναι επικαλυμμένες με ωχρές ή κοκκινωπές τρίχες. Τα άνθη αναπτύσσονται στις μασχάλες των φύλλων, μεμονωμένα ή σε συστάδες έως 3. Το άνθος έχει λευκό στεφάνη και πολλούς στήμονες. Είναι μυρωδάτο. Ο καρπός είναι σφιχτός, γευστικός, αρωματικός, γλυκός, ζουμερός, στρογγυλεμένος και πλάτος έως 2,5 εκατοστά. Έχει κίτρινο δέρμα, κίτρινο εξωτερικό πολτό και υπόλευκο εσωτερικό πολτό που περιέχει πολλούς σπόρους. Μπορεί να καταναλωθεί φρέσκο ​​ή να γίνει μαρμελάδες, ποτά ή επιδόρπια.</p> <p>Αποτελεί ένα υπέροχο και εύρωστο καλλωπιστικό και οπωροφόρο δέντρο για τροπικά κλίματα.</p> <p>Μπορεί να καλλιεργηθεί σε γλάστρα!</p>

V 179 (5 S)

5/ 5

<h2><strong>Τέλειοι φρούτου του πάθους σπόροι (Passiflora popenovii)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 3 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Η σπάνια Passiflora popenovii δίνει ίσως τον πιο νόστιμο καρπό από όλα τα είδη Passiflora. Η διαφανής και πολύ ζουμερή σάρκα μέσα στο απαλό κέλυφος του λαμπερού κίτρινου φρούτου είναι εξαιρετικά γλυκιά και έχει εξαιρετική, εξωτική και αρωματική γεύση.</p> <p>Προέρχεται από τα τροπικά δάση της Κολομβίας και του Ισημερινού μεταξύ 500 και 1900 m (1600 και 6200 πόδια), αλλά πιστεύεται ότι έχει εξαφανιστεί στη φύση και καλλιεργείται μόνο τοπικά. Θα προσαρμοστεί εύκολα στην ανάπτυξη σε ένα ευρύ φάσμα κλιματικών συνθηκών.</p> <p>Πιστεύουμε ότι το Perfect Passionfruit έχει τη δυνατότητα να γίνει πολύ πιο δημοφιλές από το Passiflora edulis ή το Passiflora ligularis, που είναι κοινά στις αγορές φρούτων σε όλο τον κόσμο.</p> <p><strong>Ανθεκτικό στο κρύο έως -6C</strong></p>

V 210 (3 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Αζιμίνα Pawpaw (Asimina triloba)</strong></h2> <h2><span style="color: #fe0000;"><strong>Τιμή για ένα πακέτο 3 σπόρων. </strong></span></h2> <p><strong>Είναι απόλυτα χειμωνιάτικο και αντέχει σε θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν έως -25 ° C.</strong></p> <p>Ένα ιδανικό φυτό για τα γεωγραφικά πλάτη μας – η αργά αναπτυσσόμενη και πλήρως ανθεκτική στο κρύο Αζιμίνα «Η ινδική μπανάνα» όπως οι Καναδοί αποκαλούν το φυτό. Η καταγωγή του είναι από την ανατολική Βόρεια Αμερική μέχρι πολύ ψηλά στον Καναδά. Στη φύση, το φυλλοβόλο δέντρο με τα φρούτα που μοιάζουν με λουκάνικο ή με μπανάνα είναι περίπου 2-5 μέτρα ψηλό. Η Asimina συχνά αναπτύσσεται με πολλές κόμες, με πυραμιδική ανάπτυξη και λεπτά, μεγάλα μέχρι 30 cm μακριά φύλλα που γίνονται χρυσοκίτρινα το φθινόπωρο.</p> <p>Οι σπόροι βλασταίνουν πολύ εύκολα, αν και χρειάζεται χρόνος, και εφόσον δεν έχουν στεγνώσει τελείως και έχουν περάσει από μια διαδικασία στρωματοποίησης (κρύο μεταξύ 3º και 6º) για 90 έως 120 ημέρες. Μόλις φυτευτούν οι σπόροι, θα φυτρώσουν μετά από τρεις μήνες, γιατί πριν φυτρώσουν εξωτερικά δημιουργούν το ριζικό σύστημα υπόγεια.</p>

V 48 (3 s)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Ταϊλανδέζικου Δράκου (Dracaena cochinchinensis)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για ένα πακέτο 5 σπόρων.</strong></span></h2> <p>Το Thai Dragon Tree είναι ένα όμορφο, πολύ εύρωστο είδος ιθαγενές από το νότιο Yunnan και το νοτιοδυτικό Guangxi στην Κίνα μέχρι την Ταϊλάνδη και το Λάος, όπου αναπτύσσεται σε απόκρημνους ασβεστολιθικούς βράχους.</p> <p>Αναπτύσσεται γρήγορα και εύκολα και σχηματίζει έναν στιβαρό, διχαλωτό κορμό με προσεγμένες κορώνες από πράσινα φύλλα που μοιάζουν με ιμάντα, κομψά αναδρομικά. Έχει ομοιότητες με το Dracaena draco, το Δράκο των Καναρίων Νήσων, αλλά είναι μικρότερο και πιο κομψό σε συνολική εμφάνιση.</p> <p>ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ<br />Το Dracaena cochinchinensis, το δέντρο δράκων Κοχιντσινών, είναι ένα μονοκοτυλήδονο δενδροφυτό της οικογένειας Liliaceae (ή Dracaenaceae) σύμφωνα με την κλασική ταξινόμηση.</p> <p>Αυτό το είδος είναι εγγενές στο Βιετνάμ, την Καμπότζη, το Λάος και τη νότια Κίνα (Yunnan, Guangxi).</p> <p>Από οποιαδήποτε τομή ή πληγή ρέει μια κόκκινη ρητίνη, γνωστή ως αίμα του δράκου στις παραδοσιακές φαρμακοποιίες, παρόμοια με αυτή που λαμβάνεται με τα δέντρα δράκου Dracaena draco από τα Κανάρια Νησιά και Dracaena cinnabari από το νησί Socotra. Η Κίνα, η οποία εισήγαγε αίμα δράκου από το εξωτερικό, ανακάλυψε το 1972 ότι υπήρχαν δέντρα δράκου στην επικράτειά της ικανά να της προσφέρουν την πολύτιμη ύλη ιατρική1.</p> <p>Το είδος βρίσκεται τώρα υπό εξαφάνιση στην Κίνα, αλλά καλλιεργείται εκεί για την παραγωγή αίματος δράκου.</p> <p>Το Dracaena cochinchinensis είναι ένα μονοκοτυλήδονο δέντρο ύψους 5 έως 10 μέτρων.</p> <p>Οι διακλαδισμένοι μίσχοι έχουν κοκκινωπή άκρη, με κοντύτερα από τα φαρδιά μεσογονάτια, λείο γκριζόλευκο φλοιό, που σκουραίνει με την ηλικία.</p> <p>Τα φύλλα που συλλέγονται στο άκρο των κλαδιών είναι άμισχα, σε σχήμα σπαθιού, 30−100 x 2−5 cm, με κοκκινωπή βάση που περικλείει πλήρως το μεσογονάτιο.</p> <p>Η τελική ταξιανθία, σε πανικό, είναι μεγαλύτερη από 40 cm, με πυκνή εφηβική ράχη.</p> <p>Τα άνθη που συλλέγονται από 2-5, έχουν γαλακτώδες λευκό περίανθο, που σχηματίζεται από σωλήνα 1,5−2 mm και 6 λοβούς 5−6 mm.</p> <p>Ο καρπός είναι ένα πορτοκαλί μούρο.</p> <p>Βρίσκεται μεταξύ 900 και 1.700 m σε ασβεστολιθικούς βράχους, ηλιόλουστες, σε τροπικές περιοχές. Αντέχει καλά στην ξηρασία.</p> <p>Φαρμακολογία<br />Χημικά συστατικά του αίματος του δράκου<br />Τα χημικά συστατικά του αίματος του δράκου από το δέντρο του δράκου Cochinchinese είναι κυρίως φλαβονοειδή και στη συνέχεια τερπενοειδή, στεροειδή, σαπωνίνες και φαινολικές ενώσεις.</p> <p>Ανάμεσα στα φλαβονοειδή, έχουν απομονωθεί οι χαλκόνες (2,4,4'-τριυδροξυχαλκόνη, λουρεϊρίνη Α, Β και C κ.λπ.), οι διυδροχαλκόνες, οι φλαβανόνες, οι φλαβάνες, τα πολυμερή φλαβονοειδή και οι χρωμογόνες κετόνες6. Στη συνέχεια, απομονώθηκαν τερπένια, στεροειδή, στεροειδείς σαπωνίνες καθώς και φαινολικές ενώσεις και λιγνάνες.</p> <p>Στην Κίνα, αρκετές ομάδες ερευνητών μελετούν τη χημική σύνθεση και τη φαρμακολογία του αίματος του δράκου του Dracaena cochinchinensis, ακολουθώντας ανοιχτά τις μελέτες πολλών χιλιετιών της κινεζικής φαρμακοποιίας. Οι Fan και als6 (2014) έκαναν μια λεπτομερή ανασκόπηση 63 έργων που δημοσιεύθηκαν στην Κίνα από την οποία θα εξαγάγουμε μερικά παραδείγματα.</p> <p>Οι Huang et al.13 (1994) δείχνουν ότι το αίμα του δράκου αναστέλλει την πειραματική αρτηριακή θρόμβωση διευκολύνοντας την κυκλοφορία του αίματος και διασκορπίζοντας τη στάση του αίματος. Σύμφωνα με τους Nong et al.14 (1997), το αίμα του δράκου έχει επίσης αιμοστατική δράση αφού πειραματικά έδειξαν ότι μπορεί να μειώσει τον χρόνο πήξης του αίματος στα ποντίκια. Άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι το αίμα του δράκου μπορεί να μειώσει σημαντικά το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα των υπεργλυκαιμικών ποντικών (Zhang et al, 2002), να αναστείλει την ανάπτυξη Staphylococcus aureus, Diphteria Bacilli και Bacillus anthracis (Chen et al., 1999), να διεγείρει την επισκευή των ιστών. Για το σκοπό αυτό, οι Liu και συνεργάτες15 εμφύτευσαν έναν ιστό ανθρώπινων κερατοκυττάρων στο τραυματισμένο δέρμα ποντικών. Η ομάδα που έλαβε από του στόματος και εξωτερική θεραπεία με αίμα δράκου εμφάνισε αυξημένη ανάπτυξη της μεταμοσχευμένης επιδερμίδας, πολλαπλασιασμό των τριχοειδών αγγείων στο χόριο και αυξημένη έκκριση κολλαγόνου.</p> <p>Ωστόσο, πολλές από τις μελέτες που αναφέρονται δεν παρέχουν πολλές εγγυήσεις εγκυρότητας. Πολλές δεν είναι τυχαιοποιημένες, διπλά τυφλές μελέτες. Υποδηλώνουν μόνο πιθανά αναλγητικά ή αντιδιαβητικά αποτελέσματα.</p> <p>Κλινικές μελέτες<br />Μια τυχαιοποιημένη, διπλή-τυφλή μελέτη αξιολόγησε την αποτελεσματικότητα των καψουλών αίματος του δράκου κατά της στηθάγχης (στηθάγχη). Η ομάδα που έλαβε τη θεραπεία είδε ότι τα ηλεκτροκαρδιογραφήματα της (ΗΚΓ) βελτιώθηκαν σημαντικά σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου16.</p> <p>Πολιτισμός<br />Ο δράκος Cochinchina καλλιεργείται ως καλλωπιστικό φυτό σε κήπους σε τροπικές περιοχές.</p> <p>Μπορεί επίσης να καλλιεργηθεί σε γλάστρα σε εσωτερικό χώρο ή κάτω από βεράντα.</p>

T 96

5/ 5

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> <h2><strong><em><span style="text-decoration: underline;">Σπόροι  χρυσό Σταφίδα (Ribes aureum)</span></em></strong></h2> <h3><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 σπόρων.</strong></span></h3> <p>Grown for its clove-scented flowers and its edible berries, this small to medium-sized deciduous shrub from central and western North America makes an excellent subject for the ornamental or culinary garden. Its showy drooping clusters of small, five-lobed, bright yellow flowers appear in mid- to late spring, and are visited by hummingbirds. Small, tart, juicy, several-seeded "currants" follow, ripening to black or yellow in mid- or late summer. The smooth, light green, three-lobed leaves turn purplish tones in fall. The former Ribes odoratum is now considered to belong under Ribes aureum as variety villosum.</p> <p>This tough and adaptable shrub does well in a wide range of soils in full to partial sun. It needs some winter chill to perform well. Use it in mixed borders, edible plantings, and hedges.</p> <p> </p> <p><strong>Genus</strong> - Ribes<br /><strong>Species</strong> - Aureum<br /><strong>Common name</strong> - Golden Currant<br /><strong>Other names</strong> - Ribes teniuflorum, Buffalo currant, Missouri current<br /><strong>Germination rate</strong> - 80%<br /><strong>Pre-Treatment</strong> - Required<br /><strong>Germination info</strong> - Cold/moist stratification for 120 days<br /><strong>Hardiness zones</strong> - 3 - 7<br /><strong>Height</strong> - 3'-6' / 0.9m - 1.8m<br /><strong>Spread</strong> - 3'-6' / 0.9m - 1.8m<br /><strong>Plant type</strong> - Shrub<br /><strong>Vegetation type</strong> - Deciduous<br /><strong>Exposure</strong> - Full Sun, Partial Sun, Partial Shade<br /><strong>Soil PH</strong> - Acidic, Neutral, Alkaline<br /><strong>Soil type</strong> - Clay, laom, Sand, well drained<br /><strong>Water requirements</strong> - Average Water<br /><strong>Landscape uses</strong> - Edible, Fruit / Fruit Tree, Hedges, Mixed Border, Wildflower<br /><strong>Leaf / Flower color</strong> - Green, Light Green / Yellow<br /><strong>Plant growth rate</strong> - Medium</p>

V 129 G (10 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Passiflora alnifolia</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0808;"><strong>Τιμή συσκευασίας 5 σπόρων.</strong></span></h2> <p>Ένα λεπτό, τραχύ αναρριχώμενο φυτό με διπλά φύλλα και λευκά, μωβ και γλυκά αρωματισμένα λουλούδια λεβάντας ακολουθούνται από μικρούς νόστιμους καρπούς σε αυτό το λεπτό αναρριχώμενο φυτό που έχει ξελοβώσει. Η Passiflora alnifolia είναι εγγενής σε ορεινά τροπικά δάση και δάση νεφών των Άνδεων, κυρίως στην Κολομβία και τον Ισημερινό μεταξύ 1700 και 3200 m.</p> <p>Αυτό το φυτό θα παρέχει νέκταρ και γύρη για τις μέλισσες, τις πεταλούδες και πολλά άλλα είδη εντόμων επικονίασης.</p>

V 28 PA (5 S)

5/ 5

<h2><strong>Passiflora biflora Σπόροι</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0808;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόροι.</strong></span></h2> <p>Το Passiflora biflora είναι ένα δίανθο είδος από την οικογένεια Pasifloraceae. Το Passionflower είναι εξωτικό. Είναι γνωστό για τα λευκά άνθη του που εμφανίζονται σε ζευγάρια.</p> <p>Το Passiflora biflora είναι ένα ταχέως αναπτυσσόμενο αναρριχητικό φυτό με φύλλα ημι-κέλυφος. Σε μια εποχή μπορεί να μεγαλώσει πάνω από ένα μέτρο. Η αντοχή του δεν είναι πλήρως γνωστή, αλλά μάλλον είναι ανθεκτικό στον παγετό. Ορισμένες πηγές υποστηρίζουν ότι μπορεί να αντέξει χαμηλές θερμοκρασίες έως -10 ° C. Η Passiflora biflora αναπτύσσεται σε μερική σκιά. Σε μια εποχή μπορεί να μεγαλώσει αρκετά μέτρα.</p> <p>Πολλαπλασιάζεται με σπόρους. Οι σπόροι πρέπει να βλαστήσουν για μερικές εβδομάδες. Οι σπόροι πρέπει να φυτευτούν σε ζεστό έδαφος και να μουλιάσουν σε ζεστό νερό για 24-48 ώρες πριν από τη φύτευση. Η θεραπεία με γιβερελικό οξύ βοηθάει καλά.</p> <p>Μπορεί να πολλαπλασιαστεί και με μοσχεύματα. Καλλιεργείται ως καλλωπιστικό φυτό λόγω των πανέμορφων λευκών λουλουδιών και των νόστιμων καρπών του.</p> <p>Η πατρίδα αυτού του φυτού είναι ο Νέος Κόσμος από το Μεξικό μέχρι την Κολομβία και τη Βενεζουέλα. Αναπτύσσεται άγρια ​​σε περιοχές της Νότιας Φλόριντα.</p>

V 15

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Passiflora adulterina</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0808;"><strong>Τιμή συσκευασίας 5 σπόρων.</strong></span></h2> <p>Ένα σπάνιο είδος Passiflora ανακαλύφθηκε στην Κολομβία το 2015.<br />Αειθαλής πολυετής ορειβάτης 5 m (έως 20 m στη φύση) με εναλλακτικά, ελλειπτικά, βαθυπράσινα, φλεβώδη φύλλα και λεπτά οδοντωτά περιθώρια φύλλων. Τα μακριά, κρεμαστά ροζ άνθη εμφανίζονται στις μασχάλες των φύλλων, ακολουθούμενα από επιδεικτικά βρώσιμα και νόστιμα φρούτα. Δίνει πολλούς καρπούς σε σχήμα παπάγιας.</p> <p>Το χειμώνα συνήθως χάνει το υπέργειο μέρος, οπότε την άνοιξη βλασταίνουν ξανά νεαροί βλαστοί. Ανθίζει από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο. Αποθηκεύεται σε εξωτερικό χώρο από την άνοιξη έως το φθινόπωρο και σε δροσερό δωμάτιο το χειμώνα.</p> <p>Ανθεκτικό στο χειμώνα έως -6C</p>

V 22 PAS (5 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Passiflora bogotensis</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0808;"><strong>Τιμή συσκευασίας 5 σπόρων.</strong></span></h2> <p>Το συγκεκριμένο όνομα οφείλεται στην πόλη όπου το 1843 ο Καρλ Θ. Ο Hartweg συνέλεξε το δείγμα τύπου: "μεταξύ Μπογκοτά και Ζιπακιρά".<br />Το Passiflora bogotensis είναι ένα αναρριχώμενο φυτό ιθαγενές στην Κολομβία, στο γένος Passiflora. Μπορεί επίσης να βρεθεί στη Βενεζουέλα.</p> <p>Είναι αναρριχώμενο φυτό, που συνήθως σχηματίζει πυκνές έρπουσες μάζες, καλυμμένες με περισσότερο ή λιγότερο πυκνό και συχνά σιδηρούχο τρίχωμα. Ο μίσχος είναι εύρωστος, γωνιωτός και λεπτοφυής, με παχύρρευστο, εφηβικό και πολύ μακρύ.</p> <p>Τα φύλλα έχουν διαφραγματικές ράβδους, μήκους 4 έως 5 mm, φυλλοβόλα. Μίσχος μήκους 0,6 έως 1,5 cm, λεπτός, λεπτός, χωρίς αδένες, η λεπίδα γενικού προφίλ πολύ μεταβλητή ακόμη και στο ίδιο δείγμα, επιμήκης, περιστασιακά ωοειδής ή τριγωνική-ωοειδής. μήκους από 4 έως 15 cm και πλάτους 3 έως 10 cm, εν συντομία 2-λοβοί, με τον κολοβωμένο μεσολόβιο κόλπο, μερικές φορές με έναν τρίτο λοβό στο κέντρο, ακόμη και σε ορισμένα δείγματα η κορυφή είναι μόνο υποεπίπεδη και κυματιστή, (οι λοβοί είναι κοντό, μήκους έως 1,5 cm, αμβλύ ή υποστρογγυλεμένο, βλεννογόνο), στρογγυλεμένο ή καμένο από τον ήλιο στη βάση, ολόκληρο ή ελαφρώς κυματιστό στις άκρες. 3-palmatinervia με πολύ προεξέχοντα νεύρα στην κάτω πλευρά, εφηβική ή σχεδόν λεία και γυαλιστερή στην επάνω επιφάνεια, με πυκνή τριχοφυΐα στην κάτω πλευρά. Είναι υποκοριώδες. Μοναχικοί ή πιο συχνά δεμένοι μίσχοι, μήκους έως 4 cm, τριχωτός. με τρία βράκτια, μήκους από 3 έως 10 mm, βιολετί, τοποθετημένα κοντά στην κορυφή του μίσχου ή κάτι διάσπαρτο πάνω του.</p> <p>Τα λουλούδια έχουν διάμετρο έως 4 cm: κοντό δοχείο, μωβ έξω. σέπαλα επιμήκη-λογχοειδή, μήκους από 1 έως 1,5 cm και πλάτους περίπου 5 mm στη βάση, αμβλεία στην κορυφή, περισσότερο ή λιγότερο τριχωτά και πρασινομωβ εξωτερικά, εσωτερικά λευκά. πέταλα επιμήκη, μήκους 6 έως 9 χιλιοστών, αμβλεία, λευκά. στέμμα κατανεμημένο σε δύο σειρές: η εξωτερική με νημάτια μήκους 4 έως 5 mm, στενά γλωσσικά, υπογωνιακά, διευρυμένα στην κορυφή με τη μορφή πεπλατυσμένου κουμπιού, πρασινωπό-κιτρινωπό με απαλό εγκάρσιο μωβ. το εσωτερικό με νηματοειδή νημάτια, μήκους 2 έως 3 χιλιοστών, ανοιχτού πράσινου χρώματος. ωοθυλάκιο, πρασινωπό, με το περιθώριο χωρισμένο σε μικρά δόντια. διαγραφή δακτυλίου? σφαιρική ωοθήκη, πυκνά καλυμμένη με μακριές λευκές τρίχες. πολύ επιμήκεις στυλ.</p> <p>Σφαιρόμορφος καρπός, διαμέτρου από 1 έως 1,5 cm, πορφυρός-μαύρος στην ωριμότητα, σπόροι ωοειδείς ή σφηνοειδής-ωοειδείς, μήκους περίπου 3 mm, διασταυρωμένοι εγκάρσια.</p> <p>Το P. bogotensis είναι εγγενές στην ανατολική οροσειρά της Κολομβίας, σε υψόμετρα από 2.000 έως 3.000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Έχει επίσης βρεθεί μερικές φορές στη Σιέρα Νεβάδα της Σάντα Μάρτα. Ανθίζει όλο το χρόνο.</p>

V 247

5/ 5

<h2><strong>Passiflora bryonioides Σπόροι</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0808;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 σπόροι.</strong></span></h2> <p>Το Passiflora bryonioides, το κουκουλοφόρο πασιφλόρα, είναι ένα φυτό του γένους Passiflora, της οικογένειας Passifloraceae. Είναι εγγενές στο βόρειο Μεξικό (Sonora, Chihuahua, Sinaloa και Guanajuato) και στις νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες (Αριζόνα), όπου αναπτύσσεται σε θαμνώδεις εκτάσεις, κατά μήκος ποταμών και ρεμάτων, σε υψόμετρα μεταξύ 1700 και 2300 m. Ανθίζει από Μάιο έως Σεπτέμβριο και καρποφορεί από Σεπτέμβριο έως Οκτώβριο.</p> <p>Έχει λοβωτά φύλλα και λευκά έως μοβ ριγέ άνθη, ακολουθούμενα από οβάλ σχήματος, ριγέ πράσινα νόστιμα φρούτα.</p> <p>Ένα όμορφο διακοσμητικό πασιφλόρα για ξηρά θερμά εύκρατα κλίματα.</p>

V 104 (5 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Passiflora cincinnata</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0808;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Το Passiflora cincinnata είναι ένα αυτοφυές άγριο φρούτο, που εμφανίζεται αυθόρμητα, κυρίως σε περιοχές που ονομάζονται «βυθός βοσκοτόπων» - περιοχές συλλογικής χρήσης από τους αγρότες. Είναι πολυετές φυτό ανθεκτικό στην ξηρασία, επιβιώνει σε συνθήκες απόλυτης ανομβρίας. Ακόμη και όταν είναι ώριμο, το δέρμα του είναι πράσινο και ο πολτός του λευκός, κάτι που μπορεί να μπερδέψει τους ανυποψίαστους καταναλωτές. Ο καρπός έχει υψηλή θρεπτική αξία, με ηρεμιστική και χαλαρωτική δράση. Ο καρπός είναι εξαιρετικά νόστιμος και αρωματικός, με μακρά, πιο γλυκιά, πιο πυκνή και πιο όξινη γεύση από αυτή του κίτρινου φρούτου του πάθους (P. edulis). Ο καρπός περιέχει κάλιο, σίδηρο, φώσφορο, ασβέστιο και βιταμίνες Α, C και το σύμπλεγμα Β. Μπορεί να καταναλωθεί φρέσκο ​​ή να γίνει ζελέ, μαρμελάδες και πολτός.</p> <p>Το Maracujá do Mato είναι ανθεκτικό στην ξηρασία και επίσης σε μια σειρά από παράσιτα που επηρεάζουν το φρούτο του πάθους. Το φυτό είναι επίσης ευρέως γνωστό ως passion fruit-backpack, passion fruit-shark, αλλά η επιστημονική του ονομασία είναι Passiflora cincinnata. Αυτό το είδος ανήκει στην οικογένεια Passifloraceae και έχει ευρεία εξάπλωση σε όλη τη Νότια Αμερική και σε όλη την επικράτεια της Βραζιλίας, καταγεγραμμένο ακόμη και στη δυτική Βολιβία.</p>

V 100 PC (5 S)