5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Voacanga africana</strong></h2> <h2><span style="color:#ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 σπόρους.</strong></span></h2> <p><em>Voacanga Africana</em> is a tropical tree native to West Africa and is related to plants of the genus Tabernanthe or Iboga.</p> <p>Grows erect and robust usually reach a height of 3-4 meters and the bark is pale brown. Its leaves about 30 cm are bright, opposite and ovoid, with short petioles or absent. Its flowers are white or yellow, usually begin to bloom between February and April, fired a strong aroma and the fruit contains many brown seeds ellipsoids. The root is erect and branching. The fruit of Voacanga tends to occur during the summer months between June and September, depending on the country.</p> <p>Effects and applications of Voaganca</p> <p>At present the <em>Voacanga Africana</em> has industrial (production of latex) and medicinal applications. West African shamans used the bark of this tree as a brain stimulant, the roots were used as a stimulant during long hunts, while the seeds were used with visionary purposes.</p> <p>The seeds of the <em>Voacanga Africana</em> contain indole alkaloids, including voacangine (carbomethoxy-ibogaine), voacamina and related substances.</p> <p>Voacangine, C₂₂H₂₉N₂O₃ (12-methoxyibogamine-18-carboxylic acid methyl ester) CAS: 510-22-5</p> <p>Cultivation of Voacanga africana</p> <p>In the tropical forest is preferably grown in rich soil and somewhat protected from the sun and frost places.</p> <p>The seeds must be sterilized water leaving 10 minutes with a 6% hydrogen peroxide. The use of a specific enraizador are advised to ensure germination.</p> <p>For planting it is best to use a mixture of sandy soil, and seeds bury about 8-10 mm deep (about twice the diameter of the seed). The soil should be kept moist but not waterlogged and the environment should be warm to promote germination.</p> <p>There must be good air circulation after germination to avoid fungal attacks.</p> <p>It likes partial sun until well established, then when they are more mature may be at more sunny places. After three or four months after germination, the plant will be established enough for transplant to their final location.</p> <p>The plant needs adequate space to develop its roots, so the planting distance is 3 meters between plants.</p> <p>Harvesting <em>Voacanga africana</em></p> <p>When the fruit is ripe, with a characteristic brown color, you can be cut directly from the ground without waiting for fall. After collecting the fruit bush, you need to be transported to where it can be left to mature. The fruit needs to mature in dry conditions.</p> <p>When the fruit is fully ripe it opens and you can see the seeds inside.</p> <p>When the fruit opens naturally, the seeds inside are extracted and begin to dry until they are loose, at which carried an open space until just dry. A separate dry powder and time when to be marketed is provided in an amount suitable for transportation profitable.</p>

MHS 69 (10 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Γίγαντες Μακρύς Λούφα (Luffa aegyptiaca)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόροι.</strong></span></h2> <p><strong>Αυτή είναι η μεγαλύτερη και η μεγαλύτερη luffa που υπάρχει.</strong></p> <p>Η λούφα είναι οικολογικό, βιοδιασπώμενο και λειαντικό σφουγγάρι προέρχεται από ένα τροπικό, καλλωπιστικό φυτό που μοιάζει με κολοκύθα (Luffa aegyptiaca) και είναι μακρινός εξάδελφος του αγγουριού. Γι΄ αυτό άλλωστε ο καρπός του μοιάζει με τεράστιο αγγούρι (έχει μήκος 40-60 εκατοστά). Είναι περιβεβλημένος από ένα είδος δέρματος-φλούδας που μέσα του κρύβει το σφουγγάρι. Οι καρποί όταν ωριμάσουν συλλέγονται, ξεφλουδίζονται για να αποκαλυφθεί το σφουγγάρι και στη συνέχεια καθαρίζονται από τους σπόρους, πλένονται, στεγνώνονται και λευκαίνονται.</p> <p>Η λούφα παραμένει βασικό στοιχείο της καθημερινής περιποίησης της ομορφιάς των γυναικών της Άπω Ανατολής, που φημίζονται για την μαλακή τους επιδερμίδα. Η λούφα είχε αποδείξει τις εξαιρετικές ιδιότητες απολέπισης που έχει, με την αφαίρεση των νεκρών κυττάρων από την επιδερμίδα του προσώπου, με τρόπο απαλό και χωρίς να καταστρέφει το δέρμα</p> <p>Η λούφα είναι επίσης σημαντική στις προβληματικές περιοχές γιατί βοηθά στην καλύτερη κυκλοφορία του αίματος και της λέμφου. Με αυτόν τον τρόπο η επιδερμίδα αντιδρά καλύτερα σε θεραπείες με κρέμες αλλά και στα διάφορα σαπούνια που χρησιμοποιούμε τοπικά κατά της κυτταρίτιδας. Στα σημεία που υπάρχει κυτταρίτιδα η κυκλοφορία είναι μειωμένη και αυτό προκαλεί (με ή χωρίς κυτταρίτιδα) κατακράτηση υγρών και "φούσκωμα". Σε όλες αυτές λοιπόν τις περιπτώσεις η λούφα είναι σωτήρια!</p> <p>Επειδή οι ίνες του φυτού είναι σκληρές και πολύ ανθεκτικές, καλό είναι να κάνεις πρώτα μια δοκιμή στο δέρμα, πάντα με βρεγμένο σφουγγάρι και πιέζοντας απαλά. Το ίδιο και στα πιάτα και τα ανοξείδωτα σκεύη: Δοκίμασε το προσεκτικά, όπως θα έκανες και με ένα ατσαλόσυρμα κουζίνας.</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 41 (5 S)

5/ 5

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8" /> <h2><strong>Σπόροι Φασολιών Γίγαντας LADY DI (Phaseolus coccineus)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή</strong><strong> </strong><strong>για</strong><strong> </strong><strong>το</strong><strong> </strong><strong>πακέτο</strong><strong> </strong><strong>των</strong><strong> 5 </strong><strong>σπόρους</strong><strong>.</strong></span></h2> <p>Outstanding quality runner bean producing good length pods (35cm) of uniform shape and size from red flowers.  Stringless with excellent texture and taste.</p> <p>•         Pre-prepare growing site with ample organic matter.</p> <p>•         Sow in early spring under-cover in warmth a single seed 1in depth per pot.</p> <p>•         Gradually  harden off after all risk of frost has passed.</p> <p>•         Alternatively plant direct outside after the soil temperature is above 50F in late spring.</p> <p>•         Protect young plants from pests.</p> <p>•         Ensure plants have support to ramble (canes / wire / netting).</p> <p>•         Keep well watered whilst flowers are setting.</p> <p>•         Pick regularly to encourage the plants to keep flowering.</p> <p> </p>

VE 125 (5 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Γλυκό τσίλι Chili PITON - PYTHON</strong></h2> <h2><span style="color:#ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Ρωσική ποικιλία. Νωρίς, πολύ παραγωγική ποικιλία γλυκιά πιπεριά, συγκομιδή 115-125 ημέρες.</p> <p>Το ύψος των φυτών έως 1,4 m, το μήκος του καρπού 25-27 cm, τα φρούτα πάχος τοιχώματος 3 mm, ο μέσος όρος βάρους των καρπών της 60 γρ. Το χρώμα στην τεχνική ωριμότητα της πράσινο φρούτο, κόκκινο βιολογικής ωριμότητας, λαμπερά. Οι αποδόσεις από ένα εργοστάσιο σε 3,8 kg / m2. Χρησιμοποιείται σε σαλάτες, κονσερβοποίηση, διεργασίες καθαρισμού.</p>

C 81

5/ 5

<h2><span style="font-size:14pt;"><strong>Κόκκινοι Δυριαν σπόροι, Durian Marangang (Durio dulcis)</strong></span></h2> <h2><span style="color:#ff0000;font-size:14pt;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 1 σπόροι.</strong></span></h2> <h2><strong>Παρακαλούμε σημειώστε ότι οι σπόροι Durian είναι διαθέσιμοι μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα, ώστε να σας στείλουμε καινούριους σπόρους. Συνήθως ο χρόνος αναμονής για να πάρει φρέσκα σπόρους Durian είναι περίπου 7 έως 11 μήνες.</strong></h2> <p><span style="color:#000000;">Το όνομα του φρούτου προέρχεται από της Μαλαισίας durian λέξεις «Duri», που σημαίνει «ακίδα». Αλλά αυτό είναι κατανοητό, δεδομένου ότι Duriant έχει ένα στρογγυλεμένο σχήμα και όλα σπαρμένος με αγκάθια αρκετά μεγάλο ώστε να «προστατεύεται» από τα θηρία.<br /><br />Δομή Durian πολύ ενδιαφέρουσα, επειδή είναι μια ένωση ίδιοι 5 σκελίδες σαρκώδη σπέρματα, τυλιγμένο σκληρό κέλυφος, το οποίο επισυνάπτεται σε πολλές μεγάλες αιχμές. Σπόροι αποτελούνται από durian σάρκα που μπορεί να καταναλωθεί.<br />Αλλά μόνο Δεν είναι όλα τα φρούτα είναι βρώσιμα δυριαν. Βάρος durian κυμαίνεται από 0,5 10 kg σε kg, αν και δείγματα πρόφθασε 15 kg. Μορφή Durian μπορεί να είναι διαφορετική: στρογγυλό, αχλάδι, οβάλ, ακανόνιστο, και ακόμη και υπό τη μορφή της καρδιάς.<br /><br />"Ο βασιλιάς των φρούτων», επίσης γνωστή ως Durian, διαφορετική από τις άλλες, τη μυρωδιά του, η οποία μερικές φορές πηγαίνει από το μεθυστικό άρωμα της απότομης δυσωδία. Σχετικά με Durian μερικές φορές λένε ότι γούστα ως "ουράνια" ευχαρίστηση, και η μυρωδιά όπως το «κατώφλι» της κόλασης. Αν και λέγεται ότι βρωμάει μόνο perespevshy φρούταΩς εκ τούτου καθορίζουν την ποιότητα του καρπού είναι αρκετά εύκολο.<br /><br />Η γεύση, ανάλογα με το στάδιο της ωρίμανσης και ποικιλιών, Durian μπορεί να είναι όπως το παγωτό, κέικ, κρέμα, ψητό σκόρδο, ζυμαρικά ... Η παλέτα των γεύσεων είναι απεριόριστες.<br />Τρώτε αυτό, οι άνθρωποι αμέσως αρθεί η διάθεση, αισθάνονται καλύτερα, και ορισμένοι άνδρες και γυναίκες δεν είναι μόνο η διάθεση. Durian Είναι, επίσης, χρησιμοποιείται στη βιομηχανία καλλυντικών.<br /><br />Οι καρποί αυτού του δέντρου μπορεί να βρεθεί σε επαρκείς ποσότητες στις φυσικές αγορές και σούπερ μάρκετ, καθώς και στους δρόμους της Ταϊλάνδης. <br />Τρόποι για να μαγειρέψουν πολλά durian. Αλλά πιο συχνά από ό, τι durian κατανάλωση ωμού και κομμένο σε φέτες, ως ένα κοκτέιλ ή να χρησιμοποιηθούν ως γέμιση για την πίτα.</span></p> <p></p> <p></p> <p>Everything about Durio dulcis is just a little bit magical. The tree is one of the more rare durians, residing deep in the jungles of Borneo.  When in season, the red orbs dot the leafy forest floor like fallen Christmas ornaments, that sensational red leaping out of the green foliage like a natural stop light. It’s the strongest smelling durian, and its odor is said to waft as much as a kilometer through the jungle.</p> <p></p> <p>Durio dulcis has a bright red exterior with long, extremely sharp thorns that are sometimes yellow or black on the tips. It is extremely difficult to open because it lacks the weakened seams running stem to tip that every other durian opens along. Getting into a Durio dulcis requires a machete. Generally, the fruit is simply whacked in half and the gooey flesh is scraped out with the fingers.</p> <p></p> <p>In the case of Durio dulcis, the old adage, “Smells like hell but tastes like heaven” is exaggerated. The smell of Durio dulcis is absolutely overpowering. Although Durio graveolens literally means the “smelly durian,” the odor of Durio dulcis has by far the strongest aroma, an intoxicating vapor of industrial glue, menthol, and sugar.</p> <p></p> <p>Various botanists seemed to have had a love-hate relationship with the fruit. Writes durian explorer Wertit Soegeng-Reksodihardjo, “A</p> <p></p> <p>fruiting tree may be smelled for miles around, and a ripe fruit kept in a room is unbearably nauseating, even for the durian lover. Yet the pulp is most tasty and sweet.”</p> <p></p> <p>Regardless of opinions of smell, everyone agrees that in flavor Durio dulcis is unparalleled. The flesh is soft, almost soupy yellow draped loosely on large, nearly black seeds. It is the sweetest of the durians, like powdered sugar whipped into yogurt with a minty aftertaste. Anyone who likes mint chocolate will love this durian.</p> <p></p> <p><strong>Distribution</strong></p> <p></p> <p>It grows wild throughout Borneo, but is not generally cultivated. Rob and I found it twice; at the Agricultural Park in Tenom, Sabah, and near a longhouse in the Upper Kapuas region of West Kalimantan.</p> <p></p> <p><strong>Local Names</strong></p> <p></p> <p>Durio dulcis is known by a variety of names.</p> <p></p> <p>Here are some that we found: Durian Lai, Durian Tahi (Poop durian, may be a joke),  Lahong, and Durian Merah (Red Durian. This can be also refer to the red-fleshed durio graveolens). Durian Api, Fire Durian.</p> <p></p> <p>Others have mentioned: durian bala (Kenya), Pesasang (tidung), durian isang (fish gill) and Durian Hutan (jungle durian).</p> <p></p> <p><strong>Scientific Name</strong></p> <p></p> <p>Durio dulcis literally means the “sweet durian”  in Latin. It was named by the great botanist Odoardo Beccari during his three year exploration of Borneo between 1865-1868. He first found this durian during a stay on Mattang Mountain, near Kuching Sarawak. It was that odor that drew him to the right spot. He says, “attracted by the sweet and delicious scent exhaled by some fallen fruits, I discovered one of the most exquisite wild durians of Borneo, Durio dulcis.”</p> <p></p> <h2><strong>Growing Durian Dulcis</strong></h2> <p></p> <p>Despite its excellent flavor and the unabashed enjoyment by durian lovers, Durio dulcis is only occasionally cultivated. It is not considered of economical interest and hasn’t been the subject of much research. The tree is large, at least 40 meters tall, and the flowers are a lovely shade of pink. Like most other durians, it is naturally found in mixed lowland dipterocarp forests in both swampy areas and ridges up to 800 meters altitude. It is a robust tree and it has been suggested to use it as rootstock in commercial durian farming.</p> <p></p> <p><strong>Temperature:</strong></p> <p></p> <p>Durian is surprisingly tolerant of relatively low mean temperatures. There are places on the island of Java between 400-600 m [1300-2000 feet] altitude where durian is successfully grown that have a mean yearly normal temperature of just 23º C. (73º F.) Some research has indicated that growth is limited below a mean monthly temperature of 22º C. [71º F.]. The trees may survive occasional dips in temperature as low as 10º C. [50º F.], but may drop their leaves. On the other end of the spectrum, durian trees in India sometimes successfully tolerate high temperatures up to 46º C. [114º F.].</p> <p></p> <p><strong>Water:</strong></p> <p></p> <p>Durian trees need abundant rainfall, or equivalent irrigation. In most areas of Asia where durians are grown, mean annual rainfall is greater than 2000 mm [75 inches]. Historically, though, the better production sites have developed in areas with annual mean rainfall totals of 3000 mm [125 inches] or more, well distributed throughout the year. There is no doubt, though, that drier zones can produce good crops with appropriate irrigation. In India, durian trees are often planted along the banks of streams, where the roots can reach water. They do not do well very close to the ocean, having almost no tolerance for salinity in the soil.</p> <p></p> <p><strong>Soil:</strong></p> <p></p> <p>Durian trees grow best in a rich, deep, well-drained sandy clay or clay loam (deep alluvial or loamy soil), high in organic matter, pH range of 6 - 7. Heavy clay soils are not supportive of good durian tree growth and health, as they do not drain well. Seedlings make more vigorous growth when potted into media that is light and sandy rather than high in clay content.</p> <p></p>

V 399

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Durian "Ο βασιλιάς των φρούτων" (Durio zibethinus)</strong></h2> <h2><span style="color:#ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 1 σπόροι.</strong></span></h2> <h2><strong>Παρακαλούμε σημειώστε ότι οι σπόροι Durian είναι διαθέσιμοι μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα, ώστε να σας στείλουμε καινούριους σπόρους. Συνήθως ο χρόνος αναμονής για να πάρει φρέσκα σπόρους Durian είναι περίπου 7 έως 11 μήνες.</strong></h2> <p><span style="color:#000000;">Το όνομα του φρούτου προέρχεται από της Μαλαισίας durian λέξεις «Duri», που σημαίνει «ακίδα». Αλλά αυτό είναι κατανοητό, δεδομένου ότι Duriant έχει ένα στρογγυλεμένο σχήμα και όλα σπαρμένος με αγκάθια αρκετά μεγάλο ώστε να «προστατεύεται» από τα θηρία.<br /><br />Δομή Durian πολύ ενδιαφέρουσα, επειδή είναι μια ένωση ίδιοι 5 σκελίδες σαρκώδη σπέρματα, τυλιγμένο σκληρό κέλυφος, το οποίο επισυνάπτεται σε πολλές μεγάλες αιχμές. Σπόροι αποτελούνται από durian σάρκα που μπορεί να καταναλωθεί.<br />Αλλά μόνο Δεν είναι όλα τα φρούτα είναι βρώσιμα δυριαν. Βάρος durian κυμαίνεται από 0,5 10 kg σε kg, αν και δείγματα πρόφθασε 15 kg. Μορφή Durian μπορεί να είναι διαφορετική: στρογγυλό, αχλάδι, οβάλ, ακανόνιστο, και ακόμη και υπό τη μορφή της καρδιάς.<br /><br />"Ο βασιλιάς των φρούτων», επίσης γνωστή ως Durian, διαφορετική από τις άλλες, τη μυρωδιά του, η οποία μερικές φορές πηγαίνει από το μεθυστικό άρωμα της απότομης δυσωδία. Σχετικά με Durian μερικές φορές λένε ότι γούστα ως "ουράνια" ευχαρίστηση, και η μυρωδιά όπως το «κατώφλι» της κόλασης. Αν και λέγεται ότι βρωμάει μόνο perespevshy φρούταΩς εκ τούτου καθορίζουν την ποιότητα του καρπού είναι αρκετά εύκολο.<br /><br />Η γεύση, ανάλογα με το στάδιο της ωρίμανσης και ποικιλιών, Durian μπορεί να είναι όπως το παγωτό, κέικ, κρέμα, ψητό σκόρδο, ζυμαρικά ... Η παλέτα των γεύσεων είναι απεριόριστες.<br />Τρώτε αυτό, οι άνθρωποι αμέσως αρθεί η διάθεση, αισθάνονται καλύτερα, και ορισμένοι άνδρες και γυναίκες δεν είναι μόνο η διάθεση. Durian Είναι, επίσης, χρησιμοποιείται στη βιομηχανία καλλυντικών.<br /><br />Οι καρποί αυτού του δέντρου μπορεί να βρεθεί σε επαρκείς ποσότητες στις φυσικές αγορές και σούπερ μάρκετ, καθώς και στους δρόμους της Ταϊλάνδης. <br />Τρόποι για να μαγειρέψουν πολλά durian. Αλλά πιο συχνά από ό, τι durian κατανάλωση ωμού και κομμένο σε φέτες, ως ένα κοκτέιλ ή να χρησιμοποιηθούν ως γέμιση για την πίτα.</span></p>

V 399

5/ 5

<h2><span style="text-decoration:underline;"><em><strong><em><strong>Σπόροι Jackfruit Αρτόκαρποι (Artocarpus heterophyllus)</strong></em><br /></strong></em></span></h2> <h3><strong style="color:#ff0000;">Τιμή για το πακέτο των 1 σπόροι.</strong></h3> <div>Artocarpus είναι α γένος περίπου 60 δέντρο του νοτιοανατολικού σημείου Ασιατικά προέλευση και ο Ειρηνικός, να ανήκει στην οικογένεια μουριών Moraceae.</div> <div>Αυτό το γένος συσχετίζεται πολύ με και μάλλον δύσκολος να διακρίνει από το γένος Ficus.</div> <div>Είναι όλοι laticiferous δέντρα και μερικοί θάμνοι, από το οποίο τα φύλλα, οι κλαδίσκοι και ο μίσχος μπορούν να παραγάγουν ένα γαλακτώδες σφρίγος.</div> <div>Τα δέντρα είναι monoecious, με μονογενή λουλούδια, και με τα δύο φύλα στις ίδιες εγκαταστάσεις. Ο μικρός, πρασινωπός, τα θηλυκά λουλούδια αυξάνονται απότομα, σαρκώδεις ακίδες. Μετά από τη γονιμοποίηση αυξάνονται syncarpous φρούτα, όποιος μπορεί να γίνει πολύ μεγάλος. Η ωοθήκη είναι ανώτερη. Ορισμένη φύλλα ποικίλτε από μικρός και ολόκληρος (Artocarpus ακέραιος αριθμός) μεγάλος και λοβωτός (Artocarpus odoratissimus). Τα καρδιοειδή φύλλα Artocarpus κοινό τέλος σε έναν μακρύ, αιχμηρή άκρη.</div> <div>Αρκετοί είδη στο γένος αντέξτε τα εδώδιμα φρούτα και είναι συνήθως καλλιεργημένος: Artocarpus κοινό (Αρτόκαρποι), Artocarpus (Cempedak), Artocarpus heterophyllus (Jackfruit) και Artocarpus odoratissima (Marang). Στην πιό πρόσφατη αναθεώρηση Artocarpus, τα ιδιαίτερα μεταβλητά είδη Artocarpus κοινό περιέχει τα ακόλουθα τρία είδη αρτόκαρπων: Artocarpus altilis, Artocarpus mariannensis και Artocarpus camansi.</div> <div>Το όνομα "artocarpus" προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις "artos" (= ψωμί) και "karpos" (= φρούτα). Αυτό το όνομα καθιερώθηκε κοντά Θ*Ιοχανν Reinhold Forster και Θ*ι. Θ*Γεοργ Adam Forster, η ομάδα πατέρων και γιων του βοτανολόγου στο HMS Ψήφισμα James Cook"ταξίδι του s δεύτερος.</div> <div>Οι αρτόκαρποι και jackfruit είναι καλλιεργημένοι ευρέως στο τροπικό SE Ασία. Αλλα είδη είναι καλλιεργημένα τοπικά για την ξυλεία τους, φρούτα ή εδώδιμοι σπόροι.</div> <p><span style="color:#0000ff;"><strong>Wikipedia: </strong><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Jackfruit" target="_blank" rel="noreferrer noopener"><span style="color:#0000ff;">http://en.wikipedia.org/wiki/Jackfruit</span></a></span><strong></strong></p> <p>The jackfruit (alternately jack tree, jakfruit, or sometimes simply jack or jak;ചക്ക(Malayalam) फणस fɳs in Marathi language or काथल in Hindustani language; scientific name Artocarpus heterophyllus),[6] is a species of tree in the Artocarpus genus of the mulberry family (Moraceae). It is native to parts of South and Southeast Asia, and is believed to have originated in the southwestern rain forests of India, in present-day Kerala, coastal Karnataka and Maharashtra. The jackfruit tree is well suited to tropical lowlands, and its fruit is the largest tree-borne fruit,[7] reaching as much as 80 pounds (36 kg) in weight and up to 36 inches (90 cm) long and 20 inches (50 cm) in diameter.[8]</p> <p>The jackfruit tree is widely cultivated in tropical regions of India, Bangladesh, Nepal, Sri Lanka, Vietnam, Thailand, Malaysia, Indonesia, and the Philippines. Jackfruit is also found across Africa, e.g., in Cameroon, Uganda, Tanzania, and Mauritius, as well as throughout Brazil and Caribbean nations such as Jamaica.</p> <p><strong>Etymology</strong></p> <p>The word "jackfruit" comes from Portuguese jaca, which in turn, is derived from the Malayalam language term, chakka (Malayalam Chakka pazham : ചക്ക).[9] When the Portuguese arrived in India at Kozhikode (Calicut) on the Malabar Coast (Kerala) in 1498, the Malayalam name chakka was recorded by Hendrik van Rheede (1678–1703) in the Hortus Malabaricus, vol. iii in Latin. Henry Yule translated the book in Jordanus Catalani's (f. 1321–1330) Mirabilia descripta: the wonders of the East.[10]</p> <p>The common English name "jackfruit" was used by the physician and naturalist Garcia de Orta in his 1563 book Colóquios dos simples e drogas da India.[11][12] Centuries later, botanist Ralph Randles Stewart suggested it was named after William Jack (1795–1822), a Scottish botanist who worked for the East India Company in Bengal, Sumatra, and Malaysia.[13] This is apocryphal, as the fruit was called a "jack" in English before William Jack was born: for instance, in Dampier's 1699 book, A New Voyage Round the World.[14][15] It is called 'Pala-pazham' in Tamil(பலாப்பழம்), 'Panasa' in Telugu, 'Phanas' in Marathi and 'Halasa' in Karnataka.</p> <p><strong>Cultivation and ecology</strong></p> <p>The jackfruit has played a significant role in Indian agriculture for centuries. Archeological findings in India have revealed that jackfruit was cultivated in India 3000 to 6000 years[clarification needed] ago. It is also widely cultivated in southeast Asia.</p> <p>In other areas, the jackfruit is considered an invasive species as in Brazil's Tijuca Forest National Park in Rio de Janeiro. The Tijuca is mostly an artificial secondary forest, whose planting began during the mid-19th century, and jackfruit trees have been a part of the park's flora since its founding. Recently, the species expanded excessively because its fruits, once they had naturally fallen to the ground and opened, were eagerly eaten by small mammals such as the common marmoset and coati. The seeds are dispersed by these animals, which allows the jackfruit to compete for space with native tree species. Additionally, as the marmoset and coati also prey opportunistically on bird's eggs and nestlings, the supply of jackfruit as a ready source of food has allowed them to expand their populations, to the detriment of the local bird populations. Between 2002 and 2007, 55,662 jackfruit saplings were destroyed in the Tijuca Forest area in a deliberate culling effort by the park's management.</p> <p><strong>Aroma</strong></p> <p>Jackfruit are known for having a distinct aroma. In a study using five jackfruit cultivars, the main jackfruit volatile compounds that were detected are: ethyl isovalerate, 3-methylbutyl acetate, 1-butanol, propyl isovalerate, isobutyl isovalerate, 2-methylbutanol, and butyl isovalerate. These compounds were consistently present in all the five cultivars studied, suggesting that these esters and alcohols contributed to the sweet and fruity aroma of jackfruit.</p> <p><strong>Fruit</strong></p> <p>The flesh of the jackfruit is starchy and fibrous, and is a source of dietary fibre. The flavor is comparable to a combination of apple, pineapple and banana.[18] Varieties are distinguished according to the characteristics of the fruits' flesh. In Brazil, three varieties are recognized. These are: jaca-dura, or "hard" variety, which has firm flesh and the largest fruits that can weigh between 15 and 40 kilograms each; jaca-mole, or "soft" variety, which bears smaller fruits, with softer and sweeter flesh; and jaca-manteiga, or "butter" variety, which bears sweet fruits, whose flesh has a consistency intermediate between the "hard" and "soft" varieties.[19]</p> <p>In Kerala, two varieties of jackfruit predominate: varikka (വരിക്ക) and koozha (കൂഴ). Varikka has slightly hard inner flesh when ripe, while the inner flesh of the ripe koozha fruit is very soft and almost dissolving. A sweet preparation called chakka varattiyathu (jackfruit jam) is made by seasoning the varikka fruit flesh pieces in jaggery, which can be preserved and used for many months. Huge jackfruits up to four feet in length with matching girth are sometimes seen in Kerala.</p> <p>In West Bengal the two varieties are called - khaja kathal &amp; moja kathal. The fruits are either eaten straight or as a side to rice / roti / chira / muri. Sometimes the juice is extracted and either drunk straight or as a side with muri. The extract is sometimes condensed into rubber like delectables and had as candies. The seeds are either boiled or roasted and eaten with salt and hot chillies. They are also used to make spicy side-dishes with rice or roti.</p> <p>In Mangalore, Karnataka, the varieties are called bakke and imba. The pulp of the imba jackfruit is ground and made into a paste, then spread over a mat and allowed to dry in the sun to create a natural chewy candy.</p> <p>The young fruit is called polos in Sri Lanka and idichakka or idianchakka in Kerala.</p> <p><strong>Culinary uses</strong></p> <p>Jackfruit is commonly used in South and Southeast Asian cuisines.[18] It can be eaten raw when ripe, but as the raw unripe fruit is considered inedible, it is best cooked.[18]</p> <p>Culinary uses for ripe fruit[edit]</p> <p>Ripe jackfruit is naturally sweet with subtle flavoring. It can be used to make a variety of dishes, including custards, cakes, halo-halo and more. In India, when the Jackfruit is in season, an ice cream chain store called "Naturals" carries Jackfruit flavored ice cream.</p> <p>Ripe jackfruit arils are sometimes seeded, fried or freeze-dried and sold as jackfruit chips.</p> <p>The seeds from ripe fruits are edible, are said to have a milky, sweet taste, and may be boiled, baked or roasted. When roasted the flavor of the seeds is comparable to chestnuts. Seeds are used as snacks either by boiling or fire roasted, also used to make desserts. For making the traditional breakfast dish in southern India: idlis, the fruit is used along with rice as an ingredient and jackfruit leaves are used as a wrapping for steaming. Jackfruit dosas can be prepared by grinding jackfruit flesh along with the batter.</p> <p><strong>Culinary uses for unripe fruit</strong></p> <p>The cuisines of India, Nepal, Bangladesh, Sri Lanka, Indonesia, Cambodia, Thailand and Vietnam use cooked young jackfruit.[18] In Indonesia, young jackfruit is cooked with coconut milk as gudeg. In many cultures, jackfruit is boiled and used in curries as a staple food. In northern Thailand, the boiled young jackfruit is used in the Thai salad called tam kanun. In West Bengal the unripe green jackfruit called "aechor" is used as a vegetable to make various spicy curries, side-dishes and as fillings for cutlets &amp; chops. It is especially sought after by vegetarians who substitute this for meat and hence is nicknamed as gacch-patha (tree-mutton). In the Philippines, it is cooked with coconut milk (ginataang langka). In Réunion Island, it is cooked either alone or with animal flesh, such as shrimp or smoked pork. In southern India unriped Jackfruit slices are deep fried to make chips.</p> <p>Because unripe jackfruit has a meat-like taste, it is used in curry dishes with spices, in Sri Lankan, Andhran, eastern-Indian (Bengali) and (Odisha) and Keralan cuisine. The skin of unripe jackfruit must be peeled first, then the remaining whole jackfruit can be chopped into edible portions and cooked before serving. Young jackfruit has a mild flavor and distinctive meat-like texture and is compared to poultry. Meatless sandwiches have been suggested and are popular with both vegetarian and nonvegetarian populations. Unripe jackfruit is widely known as Panasa Katha in Odisha.</p> <p><strong>Nutrition</strong></p> <p>The edible jackfruit is made of soft, easily-digestible flesh (bulbs); when eaten, its simple sugars like glucose and fructose can quickly replenish one's energy and bring on a physical sense of euphoria and revitalization. A portion of 100 g of edible raw jackfruit provides about 95 calories and is a good source of the antioxidant vitamin C, providing about 13.7 mg.[20] Jackfruit seeds are rich in protein.</p> <p>Fresh jackfruit has small amounts of vitamin-A, flavonoid pigments such as carotene-ß, xanthin, lutein and cryptoxanthin-ß. Together, these compounds play vital roles in antioxidant and vision functions. Vitamin A is also required for maintaining integrity of mucus membranes and skin. Consumption of natural fruits rich in vitamin-A, and carotenes has been found to protect from lung and oral cavity cancers.</p> <p>Fresh jackfruit provides potassium, magnesium, manganese, and iron. Potassium provides cell and body fluids that help regulate heart rate and blood pressure.</p> <p>Jackfruit can be a good bulk laxative because of its dietary fiber which helps to protect mucous membranes in the colon by decreasing exposure time and binding to cancer-causing chemicals.</p> <p><strong>Seeds</strong></p> <p>In general, the seeds are gathered from the ripe fruit, sun-dried, then stored for use in rainy season in many parts of South Indian states. They are extracted from fully matured fruits and washed in water to remove the slimy part. Seeds should be stored immediately in closed polythene bags for one or two days to prevent them from drying out. Germination is improved by soaking seeds in clean water for 24 hours. During transplanting, sow seeds in line, 30 cm apart, in a nursery bed filled with 70% soil mixed with 30% organic matter.[21] The seedbed should be shaded partially from direct sunlight in order to protect emerging seedlings.</p> <p><strong>Wood</strong></p> <p>The wood of the tree is used for the production of musical instruments. In Indonesia, hardwood from the trunk is carved out to form the barrels of drums used in the gamelan, and in the Philippines, its soft wood is made into the hull of a kutiyapi, a type of Philippine boat lute. It is also used to make the body of the Indian string instrument veena and the drums mridangam and kanjira; the golden yellow-coloured timber with good grains is used for building furniture and house construction in India. The ornate wooden plank called avani palaka made of the wood of jackfruit tree is used as the priest's seat during Hindu ceremonies in Kerala. In Vietnam, jackfruit wood is prized for the making of Buddhist statuaries in temples.[22]</p> <p>Jackfruit wood is widely used in the manufacture of furniture, doors and windows, and in roof construction. The heartwood is used by Buddhist forest monastics in Southeast Asia as a dye, giving the robes of the monks in those traditions their distinctive light-brown color.</p> <p><strong>Commercial availability</strong></p> <p>Outside of its countries of origin, fresh jackfruit can be found at Asian food markets, especially in the Philippines. It is also extensively cultivated in the Brazilian coastal region, where it is sold in local markets. It is available canned in sugar syrup, or frozen. Dried jackfruit chips are produced by various manufacturers. In northern Australia, particularly in Darwin, jackfruit can be found at outdoor produce markets during the dry season. Outside of countries where it is grown, jackfruit can be obtained year-round both canned or dried. It has a ripening season in Asia of late spring to late summer.</p> <table cellspacing="0" cellpadding="0" border="1"><tbody><tr><td colspan="2" width="100%" valign="top"> <p><span style="color:#008000;"><strong>Sowing Instructions</strong></span></p> </td> </tr><tr><td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="color:#008000;"><strong>Propagation:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p><span style="color:#008000;">Seeds</span></p> </td> </tr><tr><td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="color:#008000;"><strong>Pretreat:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p><span style="color:#008000;">soak in water for 12 - 24 hours.</span></p> </td> </tr><tr><td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="color:#008000;"><strong>Stratification:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p><span style="color:#008000;">0</span></p> </td> </tr><tr><td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="color:#008000;"><strong>Sowing Time:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p><span style="color:#008000;">all year round</span></p> </td> </tr><tr><td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="color:#008000;"><strong>Sowing Depth:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p><span style="color:#008000;">1-1.5 cm</span></p> </td> </tr><tr><td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="color:#008000;"><strong>Sowing Mix:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p><span style="color:#008000;">Coir or sowing mix + sand or perlite</span></p> </td> </tr><tr><td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="color:#008000;"><strong>Germination temperature:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p><span style="color:#008000;">18-22 ° C</span></p> </td> </tr><tr><td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="color:#008000;"><strong>Location:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p><span style="color:#008000;">bright + keep constantly moist not wet</span></p> </td> </tr><tr><td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="color:#008000;"><strong>Germination Time:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p><span style="color:#008000;">1-6 weeks</span></p> </td> </tr><tr><td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="color:#008000;"><strong>Watering:</strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p><span style="color:#008000;">Water regularly during the growing season</span></p> </td> </tr><tr><td valign="top" nowrap="nowrap"> <p><span style="color:#008000;"><strong> </strong></span></p> </td> <td valign="top"> <p><br /><span style="color:#008000;"><em>Copyright © 2012 Seeds Gallery - Saatgut Galerie - Galerija semena. </em><em>All Rights Reserved.</em></span></p> </td> </tr></tbody></table>

V 43

5/ 5

<h2><strong>Σποροι Καρπουζι CHARLESTON GRAY</strong></h2> <h2><strong><span style="color: #ff0000;">Τιμή για το πακέτο των 10 σπόρους.</span></strong></h2> <p>CHARLESTONGREY. Οι καρποί είναι επιμήκεις με ανοιχτό πράσινο χρώμα και λεπτές βαθύτερου χρώματος ρίγες που σχηματίζουν δίχτυ. Το μέγεθος είναι μεγάλο 11 – 18 kg. Ποικιλία με άριστα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά.</p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

V 170 (10 S)

5/ 5

<h2><strong>χεριού του Βούδα Σπόροι (Citrus medica var. sarcodactylis)</strong></h2> <h2><span style="color:#ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 1 σπόροι.</strong></span></h2> <p>Citrus medica var. το σαρκοδάκτυλο  είναι θάμνος ή μικρό δέντρο με μακριά ακανόνιστα κλαδιά που καλύπτονται από αγκάθια . Τα μεγάλα, επιμήκη φύλλα του είναι ανοιχτό πράσινο και μεγαλώνουν περίπου τέσσερις έως έξι ίντσες. Τα λευκά λουλούδια του είναι χρωματισμένα μωβ από το εξωτερικό και μεγαλώνουν σε αρωματικά συστάδες.</p> <p>Οι καρποί του χεριού του Βούδα έχουν μια παχιά φλούδα και μόνο μια μικρή ποσότητα όξινης σάρκας (αν υπάρχει) και είναι χυμό και μερικές φορές χωρίς σπόρους.</p>

5/ 5

<h2 class=""><strong>Σπόροι τσίλι Chili "Vezanka" Παλιά ποικιλία από τη Σερβία</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 10 ή 50 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Vezanka, Vezena πιπεριές είναι μεγάλου μεγέθους και είναι μακρύ, με διάμετρο ένα εκατοστό σε διάμετρο και 15-30 εκατοστά σε μήκος. Τα λοβούς έχουν προεξέχουσες, οριζόντιες γραμμές μαύρισμα, επίσης γνωστό ως corking, και αυτές οι γραμμές δημιουργούν μια δερματική υφή. Το δέρμα ωριμάζει από πράσινο έως κόκκινο και είναι πολύ λεπτό, υγρό και ελαφρώς μασώμενο. Οι πιπεριές Vezena έχουν ήπια έως μέτρια ζέστη, είναι πολύ αρωματικές και αρχικά είναι γλυκείς με καρυδιές φινίρισμα.</p> <h3>Τρέχοντα γεγονότα</h3> <p>Οι πιπεριές Vezena, που ταξινομούνται βοτανικά ως Capsicum annuum, είναι μια σπάνια κληρονομιά που προέρχεται από την Ανατολική Ευρώπη και αναπτύσσεται σε μικρές εγκαταστάσεις που φθάνουν μόλις κάτω από ένα μέτρο σε ύψος. Επίσης, η ονομασία Vezena Piperka μεταφράζεται συχνά σε "χαραγμένο" ή "κεντημένο", ένα περιγραφικό στοιχείο που χρησιμοποιείται για την αναγνώριση του μοναδικού φελλοειδούς δέρματος της πιπεριάς. Οι πιπεριές Vezena ποικίλλουν σημαντικά σε θερμότητα και μέσος όρος μεταξύ 1.200-5.000 μονάδων στην Scoville Heat Scale, με μερικές πιπεριές να φέρουν λιγότερη καψαϊκίνη με πιο ήπια γεύση και μερικές πιπεριές που φέρουν ισχυρότερη θερμότητα παρόμοια με το jalapeno. Οι πιπεριές Vezena χρησιμοποιούνται συνήθως ως διακόσμηση και επίσης αποξηραίνονται και αλέθονται για χρήση σε μπαχαρικά όπως η πάπρικα.</p> <h3>Διατροφική αξία</h3> <p>Οι πιπεριές Vezena περιέχουν βιταμίνες C, A, K και B6, κάλιο, μαγγάνιο, σίδηρο, μαγνήσιο, χαλκό και ίνες.</p> <h3>Εφαρμογές</h3> <p>Οι πιπεριές Vezena είναι οι πλέον κατάλληλες τόσο για πρώτες όσο και για μαγειρεμένες εφαρμογές όπως ψηστιέρα και ψήσιμο στη σχάρα. Μπορούν να τεμαχιστούν, να τεμαχιστούν σε κύβους και να ενσωματωθούν σε σάλτσες ή να ψηθούν ή να βράσουν και να χρησιμοποιηθούν σε μαρμελάδες και απλώνονται. Οι πιπεριές Vezena είναι επίσης συνήθως αποξηραμένες και κρεμασμένες για εκτεταμένη χρήση ή αλεσμένες σε πιπεριά και χιλή αλάτι. Μπορούν επίσης να μαγειρευτούν ή να καπνιστούν για μια πρόσθετη γεύση. Οι πιπεριές Vezena συνδυάζονται καλά με αλμυρά τρόφιμα, ομελέτες, κρεμμύδια, σκόρδο, ξινή κρέμα, γιαούρτι, κρέατα όπως πουλερικά, χοιρινό, βόειο κρέας και ψάρια, κρεμώδη σάλτσες, ρύζι, πατάτες, γκούλας και βρασμένα ή ατμισμένα λαχανικά. Θα κρατηθούν μέχρι μία εβδομάδα όταν φυλάσσονται σε μια χάρτινη σακούλα στο συρταριέρα του ψυγείου. Οι πιπεριές Vezena έχουν εξαιρετικά λεπτό δέρμα και θα στεγνώσουν γρήγορα αν παραμείνουν σε ξηρό, ζεστό περιβάλλον.</p> <h3>Εθνοτικές / Πολιτιστικές Πληροφορίες</h3> <p>Στη Σερβία, οι πιπεριές Vezena συχνά κρέμονται σε μεγάλες συστάδες γύρω από τα σπίτια και ξηραίνονται φυσικά στον ήλιο του φθινοπώρου. Οι πιπεριές στη συνέχεια αφήνονται ως διακόσμηση ή χρησιμοποιούνται για τη λείανση σε μπαχαρικά και σκόνες. Οι πιπεριές Vezena έχουν καλλιεργηθεί στη Σερβία εδώ και εκατοντάδες χρόνια και οι Σέρβοι αγρότες ψάχνουν για τα φρούτα με τις περισσότερες ραβδώσεις και συλλέγουν τους σπόρους, καθώς αυτές οι πιπεριές θεωρούνται οι πιο πολύτιμες για καλλιέργεια.</p> <h3>Γεωγραφία / Ιστορία</h3> <p>Οι πιπεριές Vezena προέρχονται από την Ανατολική Ευρώπη, συγκεκριμένα από τη Σερβία. Η ακριβής προέλευση είναι άγνωστη, αλλά οι πιπεριές αυτές πιστεύεται ότι έχουν καλλιεργηθεί εδώ και εκατοντάδες χρόνια και βρίσκονται επίσης στην Αλβανία, τη Γιουγκοσλαβία και σε άλλες επιλεγμένες περιοχές στην περιοχή των Βαλκανίων.</p> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

C 57 (0.4g)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Monstera deliciosa - εξωτικά φρούτα</strong></h2> <h2><span style="color:#ff0000;"><strong>Τιμή για το πακέτο των 5 σπόροι.</strong></span></h2> <p>Είναι φυτό που συναντάμε στο Μεξικό και τον Παναμά. Ο καρπός είναι μέχρι 25 εκατοστά, και μοιάζει με ένα μεγάλο πράσινο αυτί. Χρησιμοποιούνται για την κατασκευή καλαθιών για τη θεραπεία της αρθρίτιδας ή σαν αντίδοτο σε δάγκωμα φιδιού.</p> <p>Φύλλα πράσινα καρδιόσχημα, με συνεχείς παρυφές σε νεαρή ηλικία. Στη συνέχεια έχουμε κομμένες παρυφές και επιμήκη ανοίγματα. Ευδοκιμεί σε σκιερά μέρη. Θέλει συχνά ποτίσματα.</p> <p>Monstera deliciosa is a species of flowering plant native to tropical rainforests of southern Mexico, south to Panama. It has been introduced to many tropical areas and has become a mildly invasive species in Hawaii, Seychelles, Ascension Island and the Society Islands.</p> <p><strong>Description</strong></p> <p>This member of the arum family Araceae is an epiphyte with aerial roots, able to grow up to 20 m (66 ft) high with large, leathery, glossy, heart-shaped leaves 25–90 cm (10–35.5 in) long by 25–75 cm (10–29.5 in) broad. Young plants have leaves that are smaller and entire with no lobes or holes, but soon produce lobed and fenestrate leaves.</p> <p>Wild seedlings grow towards the darkest area they can find until they find a tree trunk, then start to grow up towards the light, creeping up the tree.</p> <p><strong>Fruit</strong></p> <p>The fruit of Monstera deliciosa is up to 25 cm long and 3–4 cm diameter, looking like a green ear of maize covered with hexagonal scales.</p> <p>Fruits of plants of the Araceae (Arum family) often contain Raphides and Trichosclereids – needle-like structures of calcium oxalate.</p> <p>The fruit may be ripened by cutting it when the first scales begin to lift up and it begins to exude a pungent odor. It is wrapped in a paper bag and set aside until the scales begin popping off. The scales are then brushed off or fall away to reveal the edible flesh underneath. The flesh, which is similar to pineapple in texture, can be cut away from the core and eaten. It has a fruity taste similar to jackfruit and pineapple. The unripe green fruits can irritate the throat and the latex of the leaves and vines can create rashes in the skin, because both contain potassium oxalate: that is the reason why the fruits have to be consumed when the scales lift up.[9] The black irritant fibres can be swept off with the application of a little citrus juice.</p> <p><strong>Plants grown indoors in temperate regions occasionally produce flowers and fruit.</strong></p> <p><strong>Other uses</strong></p> <p>The aerial roots have been used as ropes in Peru, and to make baskets in Mexico.</p> <p>In Mexico, a leaf or root infusion is drunk daily to relieve arthritis.</p> <p>In Martinique the root is used to make a remedy for snakebite.</p> <p>In Colombia it is used as a decorative plant.</p> <p><strong>Cultivation</strong></p> <p>Monstera deliciosa is commonly grown for interior decoration in public buildings and as a houseplant. It grows best between the temperatures of 20–30 °C (68–86 °F) and requires high humidity and shade. Growth ceases below 10 °C (50 °F) and it is killed by frost. In the coastal zones of Sicily, especially in the Palermo area, where it is called "zampa di leone" ("lion's paw"), it is often cultivated outdoors. In ideal conditions it flowers about three years after it is planted. Flowering is rare when grown indoors. The plant can be propagated by taking cuttings of a mature plant or by air layering.</p> <p> </p> <p><strong>Monstera deliciosa and the cultivar 'Variegata' have gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit.</strong></p>

V 1790

5/ 5

<h2 class=""><strong>Σποροι&nbsp;πιπερια&nbsp;φλωρινησ</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;"><strong>Τιμή&nbsp;για&nbsp;το&nbsp;πακέτο&nbsp;των&nbsp;10&nbsp;ή 50 σπόρους.</strong></span></h2> <p>Παραδοσιακές πιπεριές Φλωρίνης, πανεύκολες στην παρασκευή! Ποικιλία τύπου φλωρίνης και μήκους 23 - 28 εκ. Και βάρος 200 g ανά φρούτο.</p> <p>Κόκκινη για να τραβάει το μάτι, καυτερή για να είναι νόστιμη και πολυμεγέθη για να είναι χορταστική σε κάθε γεύμα σας. Γεύση – ανάμνηση η κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης, γιατί πάντα θα θυμόμαστε την πανέμορφη Φλώρινα, τα καλοκαίρια στο χωριό, το βάζο με αυτές που ετοιμάζει η μαμά, τις σαλάτες με τα ουζάκια, τα καυτερά φαγητά του αγαπημένου μου μεξικάνικου.</p> <p>Κανείς δε μπορεί να ξεχάσει το σπιτικό φαγητό, από εκεί που ξεκίνησαν να δημιουργούν οι καλύτεροι μάγειρες και οι πιο εξεζητημένοι σεφ. Γιατί σε αυτό το φαγητό ξεχωρίζεις την πρώτη ύλη στο στόμα σου. Η τροφή γλιστράει στον ουρανίσκο και αυτό που μένει είναι η σπιρτάδα της γεύσης. Από εκεί ξεκινάει και η ύπαρξη της κόκκινης πιπεριάς Φλωρίνης, τουλάχιστον στην ελληνική γαστρονομία. Βρέθηκε για πρώτη φορά στις κουζίνες της Μεσογείου και αμέσως μετά στις ορεινές περιοχές της χώρα μας. Η Φλώρινα είναι ο ιδανικός τόπος για την καλλιέργειά της, καθώς το φυτό της πιπεριάς αντέχει στην ξηρασία και στο ψύχος, όπως ακριβώς είναι οι κλιματικές συνθήκες στο βορειοδυτικό άκρο της χώρας.</p> <p>Έτσι, οι πιπεριές Φλωρίνης εδώ και χρόνια αποτελούν το καθιερωμένο τοπικό έδεσμα της ομώνυμης περιοχής και αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής διατροφής των κατοίκων της και όλων των Ελλήνων. Βέβαια, η ιστορία αναφέρει ότι με καταγωγή από την Ν. Αμερική, οι πιπεριές έφτασαν στην Ευρώπη την εποχή των μεγάλων εξερευνήσεων δια χειρός Χριστόφορου Κολόμβου. Μετά την εξάπλωσή τους στην Ευρώπη, τις συναντάμαι σε όλες σχεδόν τις διεθνείς κουζίνες, καθώς αποτελεούν εύχρηστο, αλλά και ιδιαίτερα νόστιμο συστατικό για τις γαστριμαγικές «αλχημείες» των μαγείρων. Στην Ανατολή και τη Συρία, προς το τέλος του καλοκαιριού οι στέγες των σπιτιών γεμίζουν με αρμαθιές από κόκκινες πιπεριές που απλώνονται στον ήλιο για να ξεραθούν και να καταλήξουν στις κατσαρόλες των νοικοκυριών. Αλλά και στα ελληνικά σπίτια, στις αυλές, κυρίως αυτές της επαρχίας, στολίζονται με αυτές τις κόκκινες πιπεριές δίνοντας χρώμα στο περιβάλλον και ευκολία στο μαγείρεμα για την τελευταία πινελιά της μαγείρισσας. Στο Μεξικό, οι καυτερές, ξερές πιπεριές που καθαρίζονται από τα σπόρια, αλέθονται και συσκευάζονται ή πωλούνται χύμα, κάνουν την εμφάνισή τους σε πολλά πιάτα της εθνικής κουζίνας. Ακόμη και στην Ουγγαρία, όπου γεννήθηκε η πάπρικα ή στην Ισπανία, όπου κι εκεί δε λείπουν οι βαθυκόκκινες σκόνες από τις ντόπιες γλυκές πιπεριές, που προσθέτουν έντονη γεύση σε πολλά μεσογειακά πιάτα.</p> <h3><strong>Εύχρηστες, νόστιμες και με ονομασία προελεύσεως</strong></h3> <p>Για να επιστρέψουμε όμως στην Ελλάδα, οι πιπεριές στις όχθες της Μεγάλης Πρέσπας με την πλούσια σάρκα και γεύση δείχνουν τα ίχνη της θαυμαστής πορείας του είδους. Με αυτή να καταλαμβάνει ένα πολύ μεγάλο μέρος της καλλιεργήσιμης γης στην περιοχή μεγαλώνει και αναπτύσσεται με την φροντίδα των αγροτών.</p> <p>Μοναδικές θεωρούνται οι πιπεριές από τον Αετό, γι’ αυτό και η κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης κέρδισε την Προστατευόμενη Ονομασία Προελεύσεως από την ευρωπαϊκή επιτροπή. Μάλιστα, το τελευταίο τριήμερο του Αυγούστου πραγματοποιείται στον Αετό Φλώρινας η «Γιορτή της Πιπεριάς». Οργανώνεται για να τιμηθεί το συγκεκριμένο προϊόν, που έθρεψε γενιές και γενιές. Πραγματοποιούνται εκδηλώσεις με χορευτικά συγκροτήματα και παραδοσιακό γλέντι, και όσοι βρεθείτε εκεί εκείνες τις ημέρες θα βρείτε τις γυναίκες του χωριού να μαγειρεύουν φαγητά με βάση την πιπεριά και τα προσφέρουν στους επισκέπτες.</p> <p>Οι πιπεριές διατίθενται σε διάφορα μεγέθη: μικρές καυτερές (τσούσκες), στρογγυλές για γέμισμα, μακρόστενες πράσινες και κόκκινες για σαλάτα ή φαγητό. Μαγειρεύεται και σερβίρεται με διάφορους τρόπους: ψητή, τηγανητή, γέμιση σε πίτες, τουρσί, γεμιστή με αυγά, με ψάρι στο φούρνο, με σαλιγκάρια, με ντομάτα, με ρύζι, με διάφορα τυριά, γίνεται πάστα, πικάντικη ή απλή. Όπως και να την απολαύσετε όμως, το μόνο σίγουρο είναι ότι δύσκολα θα αποχωριστείτε τη γεύση της. Σερβιρισμένη με πολλούς τρόπους, συνοδεύει άριστα όλα τα εδέσματα, γιατί όχι και τα δικά σας.</p> <h3><strong>Ευεργετική και για την υγεία μας</strong></h3> <p>Έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι οι πιπεριές Φλωρίνης είναι πλούσιες σε βιταμίνη C, που βοηθάει στη άμυνα του οργανισμού μας ενισχύοντας το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Ειδικότερα η κόκκινη πιπεριά περιέχει υπερδιπλάσια ποσότητα βιταμίνης C απ’ ότι το πορτοκάλι. Επειδή σαν προϊόν ταιριάζει εύκολα σε διάφορα απλά καθημερινά πιάτα (ομελέτες, φαγητά φούρνου, σαλάτες και κρύα σάντουιτς), η συστηματική χρήση της εμπλουτίζει σημαντικά την διατροφική αξία των γευμάτων μας, χαρίζοντας στον οργανισμό μας τα απαραίτητα «πολεμοφόδια».</p> <h3><strong>Μπαχαρικά και πικάντικα παράγωγα</strong></h3> <p>Οι καυτεροί καρποί της τσούσκας μπορούν να χρησιμοποιηθούν αποξηραμένοι ως ορεκτικό ή να χρησιμοποιηθούν ως μπαχαρικό σε μορφή σκόνης. Οι τσούσκες (η καυστικότητα των οποίων οφείλεται στην ουσία καψαϊκίνη) τιμώνται ιδιαίτερα από ανατολικές κουζίνες όπως η ινδική και της Άπω Ανατολής, ενώ ταυτόχρονα είναι αγαπημένο υλικό της γαστρονο</p> <p>&nbsp;</p> <script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

PP 26 (10 S)

5/ 5

<h2><span style="font-size: 14pt;"><strong><strong>Σπόροι Φασόλια Μήνυμα Μαγεία</strong> (Robinia pseudoacacia)</strong></span></h2> <h2><span style="color: #ff0000; font-size: 14pt;"><strong><strong>Τιμή για το πακέτο των 1 σπόροι.  </strong></strong></span></h2> <div>This Magic bean is used for Gift Mesages. on one side there is word ' ? ', at the other side there is word ' ? ' . It's easy to plant the seeds as well: get some soil from your garden and put the bean in a small pot, then, occassionally water the soil to moisturize the bean and just wait. Keeping the environmental temperature between 18 and 25 degrees celsius (that's between 64'F and 77'F) helps ensure a successful growth. After 3 to 7 days, you will see the sprout of the seeds. And soon after that you will see a little green plant showing your message to the receiver. It's an unique live gift!</div> <div>How to show your love with your sweet?</div> <div>To plant one or more magic bean with word 'I love you' and your love will embed to the green seeds.</div> <div>More words are as below:</div> <div>Miss you, Happy birthday, Good Luck, My angel, Kiss you,Honey,Happ new year,Only you.</div>

P 1 IKY

5/ 5

<h2><strong>Γίγαντα Σπαθί φασολάκια λευκού σπόρους "Shironata Mame" (Canavalia gladiata)</strong></h2> <h2><strong><span style="color: #ff0000;">Τιμή για το πακέτο των 3 σπόροι. </span> </strong></h2> <p><strong>Ιαπωνική ποικιλία "Shironata Mame"!</strong> Τα φασόλια Sword (Canavalia gladiata) είναι ένα φυτό που καλλιεργείται στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές της Αφρικής και της Ασίας. Ακαθάριστοι καρποί των φυτών "Canavalia", τρώγονται ως σούπας ή ξεχωριστά.</p> <p>Αυτό το τροπικό ιαπωνικό φασόλι συλλέγεται όταν τα λοβό είναι νεαρά και τρυφερά. Τα μεγάλα αμπέλια αναπτύσσονται γρήγορα.</p> <p>Τα λοβό ώριμα στην Κίνα τον Οκτώβριο. Τα ελαφρά πεπλατυσμένα, ελαφρώς σαμπράδα λοβούς έχουν μήκος 20 έως 40 ή μερικές φορές μέχρι 50 εκατοστά. Οι λοβοί περιέχουν 8 έως 20 σπόρους.</p> <p>Ο σχετικά μεγάλος σπόρος είναι ελλειπτικός-επιμήκης, πεπλατυσμένος 1 έως 3,5 εκατοστά σε μήκος και 1,5 έως 2 εκατοστά σε διάμετρο. Το στρώμα σπόρου είναι συνήθως κρέμα έως σκούρο καφέ ή κοκκινωπό-καφέ, σπάνια μαύρο, ροζ ή λευκό (Canavalia gladiata).</p> <p>Η μάζα χιλιάδων κόκκων είναι σχετικά μεγάλη μεταξύ 1800 και 2100 g.</p> <p>Θα σας στείλουμε σπόρους με το όμορφο μήνυμα της επιλογής μας ως δώρο.</p>

VE 228 (3 S)

5/ 5

<h2><strong>Σπόροι Ο μάραθος (μάραθο, φοινόκιο)</strong></h2> <h2><span style="color: #ff0000;" class=""><strong>Τιμή για το πακέτο των 250 (1g) σπόροι.</strong></span></h2> <p>Το μάραθο FLORENCE, γνωστό ως επιλογή υψηλής ποιότητας για τους πολύ μεγάλους οβάλ λαμπτήρες του φυτού, με μέσο βάρος περίπου 600 γραμμάρια, με παχιά γεύση.</p> <p>Ο μάραθος (ή μάραθο, το ή φοινόκιο) είναι ποώδες και αρωματικό φυτό. Είναι δικοτυλήδονο και ανήκει στην οικογένεια των Σκιαδοφόρων. Η επιστημονική του ονομασία είναι Μάραθον το κοινόν. Περιέχει αιθέρια έλαια κατά 7% και ήταν γνωστό στην αρχαία Ελλάδα, στην Κίνα, στην Αίγυπτο και την Ινδία. Ειδικότερα, ο Πλίνιος αναφέρει 22 φαρμακευτικές ιδιότητες του φυτού.</p> <p>Οι κύριες χρήσεις του φυτού είναι στη μαγειρική και ζαχαροπλαστική, την αρωματοποιία και την οινοπνευματοποιία. Από το μάραθο επίσης παρασκευάζονται φάρμακα όπως σιρόπια, ενώ χρησιμοποιείται και ως μέσο για να διευκολύνεται η έκκριση γάλατος. Από τους σπόρους του μάραθου, που έχουν καυστική γεύση, όπως αυτή του άνηθου, φτιάχνεται αιθέριο έλαιο (μαραθέλαιο). Η ποικιλία αζορικό είναι εδώδιμη και οι σαρκώδεις κολεοί των φύλλων του χρησιμοποιούνται ως λαχανικό (φοινόκιο).</p> <p><span><strong>Σπείρει το σπόρο μάραθου απευθείας στο έδαφος την άνοιξη, όταν το έδαφος είναι ζεστό, λεπτό και φυτά για 12-18 ίντσες. Τα φυτά μπορούν επίσης να πολλαπλασιάζονται με διαίρεση, την άνοιξη. Μάραθο προτιμά υγρά αλλά καλά στραγγιζόμενα εδάφη με pH μεταξύ 4.8 και 8.2.</strong></span></p><script src="//cdn.public.n1ed.com/G3OMDFLT/widgets.js"></script>

VE 231 (1g)